Η προς τα επάνω όρασις δεν αποτελεί περιφρόνησιν εις ό,τι ο Θεός έκτισεν «λίαν καλά», αλλά λογικωτάτην προτίμησι.

Εάν ο χριστιανός «ουκ έχει ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητεί», είναι πρόδηλον ότι βιοί διπλήν ζωή, την επίγειον και την επουράνιον. Εις ποίαν βιοί περισσότερον, τούτο εξαρτάται: από το κατά πόσον «επιζητεί την μέλλουσαν». Η προς τα επάνω όρασις δεν αποτελεί περιφρόνησιν εις ό,τι ο Θεός έκτισεν «λίαν καλά», αλλά λογικωτάτην προτίμησι. Δεν περιφρονεί η ορθόδοξος ασκητική νοοτροπία τα εγκόσμια. Απλώς τα καταλείπει. Και ούτω διασώζει και τον πόθον της αιωνιότητος, προς «των εφετών το ακρότατον» και εις αίρεσι δεν εμπίπτει, ως μη καταφρονούσα την δημιουργία του αγαθού Θεού.