Από την Μοναστική Αδελφότητα του Αγίου Σίο
του Μγκβίμε
Στα αρχαία Σόδομα ζούσαν ο δίκαιος Λωτ και
η οικογένειά του. Ο μακρόθυμος Θεός μας, επερίμενε την μετατροπή, την αλλαγή
της καρδίας των Σοδομιτών, δίδοντάς τους όλα όσα εχρειάζοντο αέρα νερό
τροφή….ζωή. Ο Λωτ ήτο γι αυτούς σίγουρο παράδειγμα δικαιοσύνης, ένα πρότυπο για
την διόρθωσή τους. Αλλά ματαίως. Το μέτρο της παρανομίας και αμαρτίας
ξεχείλισε. Ο Κύριος απεμάκρυνε την οικογένεια του Λωτ και κατέστρεψε δια πυρός
την πόλι των Σοδόμων, τοιουτοτρόπως αφήρεσε αυτή τη ζωή που ο ίδιος είχε
παραχωρήσει.
Σαν τα Σόδομα γίνεται εκείνη η τοπική Εκκλησία στην οποία
εστιάζεται η βδελυγμία των αιρετικών δογμάτων. Έτσι προς το παρόν ένεκα των
δικαίων δούλων Του δεν θα αποσύρει την χάρη του Αγίου Πνεύματος από την
Εκκλησία η οποία λοξοδρομεί εις αιρετική ζοφερότητα τόσο προσβλητική εις Αυτόν.
Αλλά για πόσο χρονικό διάστημα; Που είναι το σύνορο πέραν του οποίου η
παρανομία υπερέχει της μακροθυμίας και ελέους; Εάν ο χρόνος για έξοδο όπως του
Λωτ έφθασε, τότε τέτοιος χρόνος είναι το τέρμα της περιόδου (που επιτρέπεται
για Μετάνοια), είναι ώρα εκτέλεσης της Κρίσεως του Θεού, ώρα της δικαίας οργής,
ώρα για την απομάκρυνσι αυτού τούτου του Πνεύματος της Ζωής. Η απομάκρυνσις των
αληθινών τέκνων της Εκκλησίας από το κέντρο της αμαρτίας (της αίρεσις) υπηρετεί
ως δείκτης του Πνευματικού θανάτου της Ιεραρχίας της Τοπικής Εκκλησίας. Όταν ο
Κύριος απομακρύνει όλους τους πιστούς εις Αυτόν—την αληθινήν Εκκλησίαν Του—τότε
μόνον θα εγκαταλείψει εντελώς η χάρις του Αγίου Πνεύματος την συγκέντρωσι αυτών
που παρέμειναν στην αίρεσι. Ο Λωτ προειδοποίησε τους γαμπρούς του δια την
επερχόμενη Κρίση αλλά εχλευάσθη από αυτούς. Και οι γαμπροί του εκάησαν μαζί με
όλους τους Σοδομίτες. Επίσης έχουμε το παράδειγμα της Νινευή. Οι Νινευίτες
μετενόησαν και η κρίσις του Κυρίου ανεβλήθη. Αλλά τα Σόδομα; Ήσαν τα Σόδομα εις
θέσιν να μετανοήσουν; Τα Σόδομα στα οποία δεν υπήρχε καν συναίσθησι ανάγκης για
μετάνοια;
1) Ο Οικουμενισμός είναι Αίρεσις! Είναι
εντελώς ξεκάθαρο. Επί πλέον είναι αίρεσις των αιρέσεων.
2) Από όλες τις πλάνες που περιλαμβάνει ο
ονομαζόμενος «οικουμενισμός» η πλέον
βασική και εμβριθής είναι η πλάνη του, όσον αφορά αυτήν ταύτην την φύσιν της
Εκκλησίας. Είναι εκκλησιολογική αίρεσις. Αντίκειται στην ομολογιακή πίστι του συμβόλου
της Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, διότι ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει Μία Αγία
Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.
3) Το ονομαζόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», ήδη αυτό
τούτο το όνομά του, περιλαμβάνει αυτή την αντιλογία του Ορθοδόξου Χριστιανικού
Δόγματος όσον αφορά την Μία Εκκλησία. Στην δε Θεωρία των Κλάδων ( ο
Οικουμενισμός) ολοκληρωτικά απορρίπτει αυτό το Δόγμα της Μίας Εκκλησίας.
Το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών»
προσπαθεί να εκπληρώση αυτή τη βασική απόρριψη δια της πολεμικής τακτικής του
«Θρησκευτικού πλουραλισμού» (= η αρχή κατά την οποίαν άνθρωποι διαφορετικών
θρησκευτικών πεποιθήσεων μπορούν να συμβιώνουν αρμονικά σε μια κοινωνία
διατηρώντας τα ιδιαίτερα γνωρίσματά τους).
4) Η
Ορθόδοξος Εκκλησία λαμβάνοντας μέρος στις δραστηριότητες του ως άνω
αναφερομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών»
διακηρύσσει την συμφωνία της με όλες τις διδασκαλίες και δραστηριότητές του. Δι
αυτού τούτου του τρόπου γίνεται (η Ορθόδοξος Εκκλησία) μέρος των ψευδών και
πλανών του Π.Σ. «Εκκλησιών» Γίνεται
αιρετική στο βαθμό που είναι αυτό τούτο το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών».
5) Αυτή η αίρεσις (του Οικουμενισμού)
εισάγεται ακόμη βαθύτερα εις το σώμα της Εκκλησίας δια της συμμετοχής των
Ιεραρχών Της, δια των διαφόρων μορφών των λειτουργικών συνεορτασμών, που
πραγματοποιούνται υπό των ιδρυμάτων του
«Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» εις την πορεία των συνηθησμένων
δραστηριοτήτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου