Ακόμη ολίγα λόγια δι΄ εμέ και δια σε, αναγνώστα, και δια
κάθε φιλόχριστον: Εμπρός μας ευρίσκονται οι άγιοι βίοι των αγίων, που
ευηρέστησαν ενώπιον του Θεού. Οι άγιοι εβάδισαν τον πιο μακρύν δρόμον, που
ημπορεί να περιπατήση ένα ανθρώπινον ον: τον δρόμον που εκτείνεται από τον άδην
ως τον παράδεισον. Ή μάλλον έναν ακόμη μακρύτερον και απ΄ αυτόν, τον πιο
μακρύν: τον δρόμον από τον διάβολον μέχρι τον Θεόν. Αγκαλιασμένοι από τον
Αναστάντα και Αναληφθέντα Θεάνθρωπον, οι άγιοι ανεστήθησαν συν Αυτώ και
ανελήφθησαν συν Αυτώ. Προηγουμένως όμως είχαν σταυρωθή μαζί Του, και έγιναν
όμοιοι με Αυτόν ως προς τον θάνατον. Αλλά επίσης όμοιοι με Αυτόν δια της ζωής
που έζησαν μέχρι την Ανάστασιν και την Ανάληψιν. Με αυτόν τον τρόπον έχουν
επαναλάβει εις τον εαυτόν των τον Χριστόν, έχουν επαναλάβει τον Νικητήν της
αμαρτίας, του θανάτου και του διαβόλου. Επανέλαβαν εντός των τον Θεάνθρωπον:
ενεσωματώθησαν εις τον Χριστόν (=ενχρίστωσις) και εχριστοποιήθησαν
(=χριστοποίησις). Ώστε κατώρθωσαν να πραγματοποιήσουν αυτό που έθεσεν ο Θεός ως
σκοπόν της ανθρωπίνης υπάρξεως: έγιναν «θεοί κατά χάριν», όπως τόσον εκφραστικά
ευαγγελίζεται ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου