Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Κλείνοντας αὐτή τήν ἑνότητα πρέπει νά ἀναφέρωμε ὅτι σήμερα τό αὐτοδιοίκητο τοῦ ἁγ. Ὄρους δέν ὑπάρχει, διότι οἱ Μονές τό ὑπέταξαν οἰκειοθελῶς στόν Πατριάρχη, εἰδικά εἰς τά θέματα τῆς πίστεως, ὁ δέ Πατριάρχης ἀντιμετωπίζει καί συμπεριφέρεται πρός τίς μονές τοῦ Ὄρους ὅπως συμπεριφέρεται ὁ κάθε Μητροπολίτης στόν κόσμο πρός τούς μοναχούς τῆς δικαιοδοσίας του, δηλαδή σάν ἀφέντης. 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Δυστυχῶς τό αὐτοδιοίκητο τό ἀσκεῖ τό Ὄρος μόνον πρός τήν πολιτεία, ὅταν πρόκειται διά ὑλικά και οἰκονομικά συμφέροντα τοῦ Ὄρους. Ἴσως τόν εἰκοστό αἰῶνα νά ὑπάρχουν καί κάποιες ἄλλες ἀποτειχίσεις, ἐκτός τοῦ Ἑλλαδικοῦ χώρου, ὅπως ἡ Ἐκκλησία τῶν κατακομβῶν τῆς Ρωσίας, ἡ ὁποία ἐδημιουργήθη μέ τήν ἐπικράτησι τοῦ Κομμουνισμοῦ εἰς τήν χώρα αὐτή, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ρώσων τῆς διασπορᾶς κλπ. Ἐμεῖς ὅμως δέν εἴμεθα ἁρμόδιοι νά ὁμιλήσωμε δι’ αὐτές οὔτε ἔχομε τά ἀπαραίτητα στοιχεῖα. Ὅλα αὐτά πάντως ἀποδεικνύουν ὅτι τόν εἰκοστό αἰῶνα ἐνεθυμεῖτο ἀκόμη κλῆρος καί λαός την Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας περί ἀποτειχίσεως, τήν ὁποία συνοψίζει ὁ 15ος ἱερός Κανόνας τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Εἶναι ἀναγκαῖον ὅμως, νομίζομε, νά γίνη μία μικρή ἀναφορά στόν Μητροπολίτη Ράσκας καί Πριζρένης Ἀρτέμιο, τόν ὁποῖο ἡ Σύνοδος τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας μέ σκανδαλώδη τρόπο καί χωρίς καμμία ἀπολύτως διαδικασία (ἄνευ δηλαδή κλήσεως πρός ἀπολογίαν, συγκρότησι δικαστικοῦ σώματος, αὐτοπρόσωπη παράστασι, ἐξέτασι μαρτύρων,ἀπολογία κλπ.) καθήρεσε, ἀμέσως μετά τήν ἐκδημία τοῦ προηγουμένου Πατριάρχου Παύλου καί τήν ἀνάληψι τῆς πατριαρχίας ἀπό τόν οἰκουμενιστή (καθ’ ὁμολογίαν του) Πατριάρχη Εἰρηναῖο. Ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος κατέδειξε καί τά γεγονότα ἀποδεικνύουν, ὁ διωγμός του βασικά ἔγινε, ἐπειδή ἀρνήθηκε νά ἀποδεχθῆ τήν ἐξόφθαλμα οἰκουμενιστική γραμμή τοῦ Πατριάρχη Εἰρηναίου καί τῆς περί αὐτόν Συνόδου. Ὡς ἐκ τούτου ἦτο φυσικό νά ἐπέλθη ρῆξις καί διακοπή τῶν ἐκκλησιαστικῶν σχέσεων μεταξύ τοῦ Σεβ. Ἀρτεμίου καί τῆς Συνόδου τῆς Εκκλησίας τῆς Σερβίας. Ἡ διαφοροποίησις δηλαδή τῆς προαιρέσεως καί τῆς θεολογίας τοῦ Σεβασμιωτάτου με αὐτήν τῆς Σερβικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία ὑπῆρχε καί ἐκφραζόταν καί στό παρελθόν καί ἀπεδείκνυε ὅτι ὁ Σεβ. Ἀρτέμιος ἦταν γνήσιο τέκνο τοῦ ἀντιοικουμενιστοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, ἦταν ἡ αἰτία σέ κάποια χρονική στιγμή να μηχανορραφηθῆ ἡ ἐξόντωσίς του. Ἡ ἀποτείχισις τοῦ Σεβ. Ἀρτεμίου ἀπό τήν Σύνοδο τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, ἔγινε χωρίς νά δημιουργήση δική του Σύνοδο ἤ νά ἐνταχθῆ σε κάποια ἄλλη. Ἀρκεῖται νά συνεχίζη τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἐντεταγμένος ὀργανικά στήν ἀληθινή Ὀρθοδοξία και Ἐκκλησία, ἐφ’ ὅσον ἀπομακρύνθηκε ἐκκλησιαστικά ἀπό

τήν αἵρεσι καί τούς φορεῖς της.

Συνεχίζεται.