Η πίστις εις τον Χριστόν ενώνει τον άνθρωπον με τον
αιώνιον Κύριον, ο Οποίος κατά το μέτρον της πίστεως του ανθρώπου πληροί την
ψυχήν του με την αιωνίαν ζωήν και τότε αισθάνεται και κατανοεί τον εαυτόν του
ως αιώνιον. Αυτό γίνεται τόσον περισσότερον, όσον ο άνθρωπος ζη κατ΄ αυτήν την
πίστιν, η οποία αγιάζει βαθμηδόν την ψυχήν του, την καρδίαν του, την συνείδησίν
του, όλον το είναι του με τας θείας ενεργείας της χάριτος. Ανάλογα προς την
πίστιν του ανθρώπου αυξάνει και ο
αγιασμός της φύσεώς του, και καθώς γίνεται αγιώτερος ο άνθρωπος, αποκτά ολονέν
και περισσότερον δυνατήν, περισσότερον ζωντανήν αίσθησιν της προσωπικής του
αθανασίας, αποκτά επίγνωσιν της ιδικής του και της των πάντων αιωνιότητος.
Πράγματι, η αληθινή ζωή του ανθρώπου αρχίζει με την πίστιν του εις τον Χριστόν,
η οποία πίστις παραδίδει εις τον Κύριον όλην την ψυχήν, όλην την καρδίαν, όλον
τον νουν, όλην την δύναμίν του,--Αυτός δε αγιάζει, μεταμορφώνει και θεώνει όλα
αυτά βαθμιαίως. Δι΄ αυτού του αγιασμού, της μεταμορφώσεως και θεώσεως, διαχέει
ο Κύριος εις τον άνθρωπον τας θείας ενεργείας της χάριτος, αι οποίαι του δίδουν
την παντοδύναμον αίσθησιν και επίγνωσιν της προσωπικής του αθανασίας και
αιωνιότητος. Πραγματικώς: Η ζωή μας είναι τόσον ζωή, όσον είναι ζωή εν τω
Χριστώ. Πόσον δε είναι εν τω Χριστώ; Αυτό φανερώνεται από την αγιότητά της,
όσον περισσότερον αγία η ζωή, τόσον περισσότερον αθάνατος και αιωνία.
Το αντίθετον προς αυτό συμβαίνει με τον θάνατον.
Το αντίθετον προς αυτό συμβαίνει με τον θάνατον.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου