i) Προφήται και Πατέρες
Ο Γρηγόριος Νύσσης
πληροφορεί τους αναγνώστας του, ότι αιρέσεις εμφανίζονται εις εκείνας τας
Εκκλησίας, όπου δεν υπάρχουν προφήται. Ο λόγος είναι, ότι οι ηγέται των
προσπαθούν να κοινωνήσουν με τον Θεόν μέσω του λογικού στοχασμού και της περί
Θεού (αφηρημένης) φαντασίας, αντί μέσω του φωτισμού και δοξασμού. Το να συγχέη
κανείς τας περί Θεού σκέψεις του με τον Θεόν είναι εξ επόψεως θρησκείας,
ειδωλολατρία και εξ επόψεως επιστημονικής μεθόδου αγραμματωσύνη.Περί αποστόλων και προφητών
ομιλεί ο Παύλος όταν γράφη, "ο δε πνευματικός ανακρίνει μεν πάντα, αυτός
δε υπ' ουδενός ανακρίνεται." (1 Κορ. 3:15). Διότι ούτοι έφθασαν εις την εν
τω Χριστώ θεοπτίαν γενόμενοι αυτόπται μάρτυρες, ότι οι άρχοντες του αιώνος
τούτου είχον σταυρώσει "τόν Κύριον της δόξης" (1 Κορ. 2:8). Αυτόν τον
Κύριον της δόξης, Μεγάλης Βουλής Άγγελον, τον Ώντα, Θεόν Αβραάμ και Θεόν Ισαάκ
και Θεόν Ιακώβ, τον Παντοκάτορα, την Σοφίαν του Θεού, την ακολουθούσαν Πέτραν
(1 Κορ. 10:4), είδον οι προφήτες πάντες της Παλαιάς Διαθήκης. Εκ των οποίων ο
Βαπτιστής Ιωάννης εν θεοπτία γενόμενος, είδεν εν σαρκί τον Κύριον της δόξης.
Ασφαλώς και οι εις Αυτόν τυπικώς πιστεύοντες Ιουδαίοι, "ει έγνωσαν, ουκ αν
τον Κύριον της δόξης εσταύρωσαν."Πάντως εις τους θεουμένους
προσαρμόζει ο Παύλος το "ά οφθαλμός ουκ είδεν και ούς ήκουσεν και επί
καρδίαν ουκ ανέβη, όσα ητοίασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν. ημίν απεκάλυψεν ο
Θεός δια του πνευματός αυτού" (1 Κορ. 2:9-10) ότι "τόν Κύριον της
δόξης εσταύσωσαν" (1 Κορ. 8:8). Αυτοί οι αυτόπτες μάρτυρες θεούμενοι και
οι φωτισθέντες μαθηταί των είναι οι μόνοι αυθεντίαι εντός της Ορθοδόξου
Εκκλησίας. Αυτοί διατυπώνουν τους όρους της πίστεως που οδηγούν εις την
θεραπείαν του "έσω ανθρώπου" και χρησιμεύουν ως σήματα κινδύνου να
αποφύγουν οι πιστοί τους κομπογιανίτες που υπόσχονται πολλά και δεν έχουν
τίποτε να προσφέρουν εις την προετοιμασίαν δια την εμπειρίαν της εν Χριστώ
δόξης του Θεού που πάντες θα ιδούν, είτε ως παράδεισον είτε ως κόλασιν.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου