Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Η δια του Χριστού σωτηρία του ανθρώπου από την αμαρτίαν, από το κακόν και τον θάνατον, αποτελεί την αληθινήν παιδείαν και τον φωτισμόν του ανθρώπου. Η ορθόδοξος ευσεβής λατρεία και ο σεβασμός προς τον άγιον Σάββαν και προς όλους τους Αγίους μαρτυρεί, ότι δια τον λαόν μας ο άνθρωπος δεν ημπορεί να είναι διδάσκαλος, εάν δεν είναι άγιος. Όλη η ιστορία μας καταδεικνύει σαφώς ότι μόνον οι άγιοι ήταν γνήσιοι διδάσκαλοι και «φωτισταί», και αυτούς μόνον αναγνωρίζει ο λαός μας. Ενώ ημάς τους συγχρόνους, κληρικούς και λαϊκούς, έχει ήδη αρχίσει να μη μας αναγνωρίζη ως αληθινούς οδηγούς και διδασκάλους. Μήπως αυτό δεν προέρχεται από ημάς οι οποίοι προδώσαμεν και εγκαταλείψαμεν την ευαγγελικήν, ορθόδοξον αντίληψιν του λαού μας περί της παιδείας ως αγώνος δια την αγιότητα, χαμένοι μέσα εις τους λαβυρίνθους των σχολαστικο-προτεσταντικών σχολών και πανεπιστημίων;                                                                                
Η παιδεία χωρισμένη από την αγιότητα, αντιτιθεμένη εις το Ευαγγέλιον, γίνεται μία τραγική ματαιοπονία. Το περισσότερον, που ημπορεί να επιτύχη η επιφανειακή, εξωδερμική παιδεία δια τον άνθρωπον είναι να τον μεταβάλη εις ένα ευγενές, αλλά πονηρόν, ανθρωπόμορφον θηρίον… Ενώ εκ του βάθους της ψυχής του ορθοδόξου λαού μας αναβαίνει η φωνή: άνευ της αγιότητος δεν υπάρχει αγωγή και παιδεία, άνευ των αγίων δεν υπάρχουν παιδαγωγοί και διδάσκαλοι. Δεν είναι αυτό το Ευαγγέλιον; Δεν είναι αυτή η Ορθοδοξία; Και εάν δεν είναι αυτό, τότε τι μας χρειάζονται και τα δύο;  


 Συνεχίζεται.