Η αγιότης είναι η ομαλή
κατάστασις της θεοειδούς ψυχής του ανθρώπου, δια τούτο η αγιότης ημών είναι
θέλημα του Θεού: «Τούτο γαρ εστι θέλημα του Θεού, ο αγιασμός ημών» (Α΄ Θεσ.
4,3). Αυτό θέλει ο Θεός από ημάς, αυτό απαιτεί, εις αυτό έγκειται όλον το θέλημά
Του δι΄ ημάς. Και ημείς επιτελούμεν το θέλημά Του μόνον εάν κάμωμεν εκείνο το
οποίον είναι άγιον, το οποίον αγιάζει και φωτίζει. Μόνον τότε εξαγιαζόμεθα και
φωτιζόμεθα. Αυτό είναι δυνατόν να το επιτύχωμεν εάν κρατώμεν πάντοτε τον εαυτόν
μας εις την αγίαν διάθεσιν δια της εν χάριτι ασκήσεως των ευαγγελικών αρετών.
Εάν όλας μας τας σκέψεις και επιθυμίας, τα αισθήματα και τας πράξεις
κατευθύνωμεν εις την οδόν του ευαγγελικού αγιασμού και φωτός (πρβλ. Α΄ Θεσσ.
4,1-8).
Ολόκληρον το Ευαγγέλιον συνοψίζεται εις μίαν παραγγελίαν του Θεού προς όλους ημάς: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμι» (Α΄ Πέτρ. 1,16). Εν τη ανεκφράστω συγκαταβάσει Του ο Θεός της αγάπης εξισώνει τους ανθρώπους με τον Εαυτόν Του: και δια τον Θεόν και δια τους ανθρώπους ισχύει το ίδιον Ευαγγέλιον, η ίδια χάρις, η ίδια αλήθεια, η ίδια δικαιοσύνη, η ίδια ζωή, η ίδια αγαθότης: «Ο τε γαρ αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός πάντες» (Εβρ. 2,11). Εντεύθεν η οδός των χριστιανών είναι «η των αγίων οδός» (Εβρ. 9,8). Ο Απόστολος συμβουλεύει τους χριστιανούς: «Κατά τον καλέσαντα υμάς άγιον—τ.ε. κατά τον Χριστόν—και αυτοί άγιοι εν πάση αναστροφή γενήθητε» (Α΄ Θεσσ. 1,15). Η καινοδιαθηκική επίσης εντολή είναι: «Περιπατείτε αξίως του Θεού» (Α΄ Θεσσ. 2,12. Πρβλ. Κολ. 1,10. Φιλ. 1,27). Το Ευαγγέλιον δεν είναι άλλο παρά η υπό του Θεού κλήσις των ανθρώπων εις αγιασμόν, εις αγιότητα (Α΄ Θεσς. 4,7). Το διώκειν τον αγιασμόν μετά πάντων (πρβλ. Εβρ. 12,14)—τούτο αποτελεί τον κανόνα όλων των σχέσεών μας προς αλλήλους. Χωρίς αυτού ουδείς όψεται τον Κύριον (αυτόθι). Ο Κύριος είναι άγιος, δια τούτο μόνον οι άγιοι, μόνον οι ηγιασμένοι και φωτισμένοι δύνανται να ίδουν Αυτόν. Εκείνοι δηλ. οι οποίοι οικειοποιούνται την αιωνίαν Αλήθειαν με όλον το είναι των (πρβλ. Ιωάν. 17,17).
Συνεχίζεται.
Ολόκληρον το Ευαγγέλιον συνοψίζεται εις μίαν παραγγελίαν του Θεού προς όλους ημάς: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμι» (Α΄ Πέτρ. 1,16). Εν τη ανεκφράστω συγκαταβάσει Του ο Θεός της αγάπης εξισώνει τους ανθρώπους με τον Εαυτόν Του: και δια τον Θεόν και δια τους ανθρώπους ισχύει το ίδιον Ευαγγέλιον, η ίδια χάρις, η ίδια αλήθεια, η ίδια δικαιοσύνη, η ίδια ζωή, η ίδια αγαθότης: «Ο τε γαρ αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός πάντες» (Εβρ. 2,11). Εντεύθεν η οδός των χριστιανών είναι «η των αγίων οδός» (Εβρ. 9,8). Ο Απόστολος συμβουλεύει τους χριστιανούς: «Κατά τον καλέσαντα υμάς άγιον—τ.ε. κατά τον Χριστόν—και αυτοί άγιοι εν πάση αναστροφή γενήθητε» (Α΄ Θεσσ. 1,15). Η καινοδιαθηκική επίσης εντολή είναι: «Περιπατείτε αξίως του Θεού» (Α΄ Θεσσ. 2,12. Πρβλ. Κολ. 1,10. Φιλ. 1,27). Το Ευαγγέλιον δεν είναι άλλο παρά η υπό του Θεού κλήσις των ανθρώπων εις αγιασμόν, εις αγιότητα (Α΄ Θεσς. 4,7). Το διώκειν τον αγιασμόν μετά πάντων (πρβλ. Εβρ. 12,14)—τούτο αποτελεί τον κανόνα όλων των σχέσεών μας προς αλλήλους. Χωρίς αυτού ουδείς όψεται τον Κύριον (αυτόθι). Ο Κύριος είναι άγιος, δια τούτο μόνον οι άγιοι, μόνον οι ηγιασμένοι και φωτισμένοι δύνανται να ίδουν Αυτόν. Εκείνοι δηλ. οι οποίοι οικειοποιούνται την αιωνίαν Αλήθειαν με όλον το είναι των (πρβλ. Ιωάν. 17,17).
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου