Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

ΠΕΝΘΟΣ  ΔΙΑ  ΤΟΝ  ΧΡΙΣΤΟΝ

Άνευ των αγίων δεν υπάρχουν αληθινοί διδάσκαλοι και παιδαγωγοί, ούτε αληθινή παιδεία άνευ της αγιότητος. Μόνον ο άγιος είναι ο αληθινός παιδαγωγός και διδάσκαλος, μόνον η αγιότης είναι το αληθινόν φως. Η αληθινή παιδεία, ο αληθινός φωτισμός, δεν είναι άλλο παρά η ακτινοβολία της αγιότητος, μόνον οι άγιοι είναι οι αληθώς φωτισμένοι. Η αγιότης ζη και αναπνέει δια του φωτός, ακτινοβολεί και ενεργεί εν τω φωτί. Αγιάζουσα η αγιότης, ταυτόχρονα φωτίζει και διδάσκει. Υπάρχει κάποια ταυτότης μεταξύ αγιότητος και φωτισμού. Η παιδεία εις την πραγματικότητα σημαίνει φωτισμόν, τον φωτισμόν δια του αγιασμού εν Αγίω Πνεύματι, το Οποίον είναι φορεύς και δημιουργός της αγιότητος και του φωτός και της γνώσεως. Και οι άγιοι, επειδή είναι αγιασμένοι και φωτισμένοι δια του Αγίου Πνεύματος, δια τούτο είναι και αληθινοί διδάσκαλοι και παιδαγωγοί.                                                                                        Η αγιότης είναι η κατά χάριν ένωσις με τον Θεόν, δηλαδή η ένωσις με τον αιώνιον λόγον, με το νόημα της ζωής και υπάρξεως, εις τούτο δε ακριβώς έγκειται η πληρότης και η τελειότης της ανθρωπίνης προσωπικότητος και υπάρξεως. Η τοιαύτη χαρισματική αγιότης είναι η ψυχή της παιδείας. Διότι, εάν η παιδεία δεν μας αποκαλύπτη το αιώνιον νόημα της ζωής, χρειάζεται άραγε; Είναι προτιμότερον το να είναι κανείς τίγρις μέσα εις την ζούγκλαν και λέων εις την έρημον, παρά άνθρωπος στερημένος της αγίας παιδείας.                                                                                                         
Παιδείαν χωρίς αγιότητα, «διαφώτισιν» χωρίς τον εν Αγίω Πνεύματι αγιασμόν, αυτά ευρήκεν η Ευρώπη εις την ουμανιστικήν ειδωλολατρείαν της. Δεν έχει σημασίαν αν αυτή η ειδωλολατρεία εκδηλώνεται εις την παπολατρείαν ή την βιβλιολατρείαν, την μηχανολατρείαν ή την λατρείαν της μόδας. Η αληθινή παιδεία, η ορθόδοξος και ευαγγελική, φωτίζει τον άνθρωπον με το θείον φως και τον καθοδηγεί («φωταγωγεί») εις παν ό,τι είναι αθάνατον και αιώνιον, θείον και άγιον. Αυτή εκδιώκει κάθε αμαρτίαν και νικά κάθε θάνατον και δι΄ αυτό καθαρίζει τον άνθρωπον, τον αγιάζει και αθανατίζει, τον καθιστά άπειρον και άφθαρτον. 


  Συνεχίζεται.