Εάν ο Χριστός δεν ανέστη,
δια τι τότε να πιστεύη κανείς εις Αυτόν; Ομολογώ ειλικρινώς, ότι εγώ ουδέποτε
θα επίστευον εις τον Χριστόν, εάν δεν είχεν αναστή και δεν είχε νικήσει τον
θάνατον, τον μεγαλύτερον εχθρόν μας. Αλλ΄ ο Χριστός ανέστη και εδώρησεν εις
ημάς την αθανασίαν. Άνευ αυτής της αληθείας, ο κόσμος μας είναι μόνον μία
χαώδης έκθεσις απεχθών ανοησιών. Μόνον με την ένδοξον ανάστασίν Του ο θαυμαστός
Κύριος και Θεός μας, μας ηλευθέρωσεν από το παράλογον και την απελπισίαν. Διότι
χωρίς την ανάστασιν δεν υπάρχει ούτε εις τον ουρανόν ούτε υπό τον ουρανόν
τίποτε πιο παράλογον από τον κόσμον αυτόν, ούτε μεγαλυτέρα απελπισία από την
ζωήν αυτήν, δίχως αθανασίαν. Δι΄ αυτό εις όλους τους κόσμους δεν υπάρχει
περισσότερον δυστυχισμένη ύπαρξις από τον άνθρωπον, που δεν πιστεύει εις την
ανάστασιν του Χριστού και την ανάστασιν των νεκρών (πρβλ. Α΄ Κορ. 15,19). «Καλόν ην αυτώ ει ουκ εγεννήθη ο άνθρωπος
εκείνος» (Ματθ. 26,24).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου