ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

I. Εισαγωγή

1) Ρωμαίοι και Φραγκο-Λατίνοι Πάπες της Ρώμης

Το κλειδί δια την κατανόησιν της μεταβολής της Ορθοδόξου Καθολικής Παραδόσεως από παρανόμου εις νόμιμον θρησκείαν και κατόπιν εις επίσημον Εκκλησίαν, έγκειται εις το γεγονός, ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διεπίστωσε, ότι δεν είχε απέναντί της απλώς μίαν επί πλέον μορφήν θρησκείας ή φιλοσοφίας, αλλά μίαν καλώς ωργανωμένην Εταιρίαν Ψυχιατρικών Κλινικών, αι οποίαι εθεράπευον την αναζητούσαν την ευδαιμονίαν ασθένειαν της ανθρωπότητος και παρήγον φυσιολογικούς πολίτας με ανιδιοτελή αγάπην, αφιερωμένους εις την ριζικήν θεραπείαν των προσωπικών τους και των κοινωνικών νοσημάτων. Η σχέσις που ανεπτύχθη μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας, ήτο ακριβώς αντίστοιχος προς την σχέσιν μεταξύ Κράτους και συγχρόνου Ιατρικής.

Η προσάρτησις και ο έλεγχος του επισκοπάτου της Καρολιγγίας Φραγκίας από τον φραγκικόν στρατόν, με την κατάληψίν του από πολεμάρχους (661 και εξής), των οποίων καθήκον ήτο να ειρηνεύσουν δια της βίας και της θρησκείας τον επαναστατημένον Γαλλο-Ρωμαϊκόν πληθυσμόν, είναι το κλειδί κατανοήσεως του Μεγάλου Σχίσματος μεταξύ Φραγκο-Λατινικής και Ρωμαϊκής Χριστιανοσύνης. Αυτοί οι Φράγκοι επίσκοποι και οι διάδοχοί των δεν κατενόησαν ποτέ την σημασίαν της αποστολικής παραδόσεως και διαδοχής, ôçí οποίαν υπεβάθμισαν εις επισκοπικήν εξουσίαν εντός ενός συστήματος μυστηριακής μαγείας, η οποία στέλλει τους ανθρώπους ή εις τον παράδεισον ή εις την κόλασιν. Αυτό το σύστημα μαγείας μετέφεραν εις το Πατριαρχείον της Ρώμης, όταν το κατέκτησαν δια της βίας μετά από αγώνα του οποίου το τελευταίον στάδιον διήρκησε από το 983 μέχρι το 1012. Η ολοκλήρωσις της εθνικής Τευτονοποιήσεως ή Φραγκοποιήσεως του Πατριαρχείου της Ρώμης συνετελέσθη το 1046. Το Σχίσμα δεν έγινε το 1054. Άρχισε το 794 και ωλοκλυρώθη το 1008-12 με την εκδίωξιν των Ρωμαίων Ορδοδόξων από το Πατριαρχείον της Πρεσβυτέρας Ρώμης και την κατάλειψίν του από Ρωμαίους δούλους των Φράγκων. Οι Φράγκοι έδιωξαν τους δούλους αυτούς το 1046 και έκτοτε οι πάπες της Ρώμης είναι Φραγκο-Λατίνοι.

Το ρήγμα αυτό της αποστολικής διαδοχής και παραδόσεως προεκλήθη και διετηρήθη υπό της στρατιωτικής και πολιτικής εξουσίας ωσάν φυσιολογικόν λειτούργημα της Φραγκολατινικής Χριστιανοσύνης. Εξ ίσου φυσιολογική εθεωρείτο και η διαστρέβλωσις της πραγματικότητος της Εκκλησίας και του Πολιτισμού της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας εις την Ανατολήν, την ονομαζομένην σήμερον "Βυζαντινήν Αυτοκρατορίαν."

Συνεχίζεται.