Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Η σωτηρία από τον σατανισμόν,  και τον εγωϊσμόν ευρίσκεται μόνον εις την εν Χριστώ θεανθρωποποίησιν του ανθρώπου. Διότι δια της θεανθρωποποιήσεως αποκαθίσταται η αυτοσυναίσθησις και η αυτοσυνειδησία του ανθρώπου και η αίσθησίς του του κόσμου: ο άνθρωπος αισθάνεται και αναγνωρίζει τον εαυτόν του συνυφασμένον με όλα τα όντα και όλα τα κτίσματα, η καθολική ενότης (πανενότης) είναι η πιο πραγματική και πιο άμεσος πραγματικότης δια την συνείδησίν του και την αίσθησίν του. Ο τοιούτος άνθρωπος συνάγει αδιακόπως τον εαυτόν του εν τω Θεώ δια της προσευχής και πίστεως, της αγάπης και δικαιοσύνης, της ευσπλαγχνίας και αληθείας και των λοιπών ευαγγελικών ασκήσεων και αρετών. Αυτή η συγκέντρωσις του ανθρώπου εν τω Θεώ, αυτή η αυτοσυγκέντρωσίς του εν τω Θεανθρώπω, ενισχύει εντός του μέχρι βαθμού αφαντάστου την αίσθησιν και συνείδησιν της πανενότητος του μακροκόσμου. Τότε ο εν Χριστώ άνθρωπος πλημμυρίζει όλην την κτίσιν και όλα τα όντα με την άπειρον αγάπην και ελεημοσύνην του. Και με δάκρυα προσεύχεται δια τους πάντας και τα πάντα, διότι αισθάνεται και γνωρίζει ως ουδείς άλλος, ότι η αγάπη και το έλεος του Χριστού είναι η μόνη σωτηρία των αμαρτωλών και η αθάνατος δόξα των δικαίων. Μέσα εις αυτήν την αγάπην του Χριστού ευρίσκεται όλη η φιλοσοφία της αιωνίου αισιοδοξίας, όπως εις το σατανικόν μίσος ευρίσκεται όλη η φιλοσοφία της ανθρωποκτόνου απαισιοδοξίας. Και ενώπιον του ανθρώπου ορθώνεται και η μία και η άλλη.