Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Οἱ Παπικοί ὅμως δέν ἠρκοῦντο εἰς αὐτήν τήν ὑπογραφή. Ἔκαναν ἐν συνεχείᾳ τελετή εἰς τόν παπικό ναό καί ἐκεῖ ὁρκίζετο ὁ ὑποψήφιος Ἐπίσκοπος ἐπάνω στό Εὐαγγέλιο, ὅτι θά ἐφύλαττε ἰσόβιο ὑπακοή, αὐτός καί τό ποίμνιό του, εἰς τούς Παπικούς. 

Η συνέχεια "κλικ" πιο κάτω στο : Read more

Τό φοβερό αὐτό γεγονός περιγράφει ὁ Ἰωσήφ στήν ἴδια ὁμιλία: «Ὅτι δέ ὀρθοδοξίας ἀθέτησις ταῦτα, καί πρός τούς σχισματικούς φανερά συγκατάβασις, καί τό παρ’ αὐτῶν γινόμενον ἔθος σαφῶς μαρτυρεῖ. Προκαθήμενος γάρ συνοδικῶς ὁ τῶν Λατίνων ἐπίσκοπος, παρεστῶτα τόν ὑποψήφιον ἐρωτᾷ · “ὑποτάσσῃ τῇ Ἐκκλησίᾳ τῆς Ρώμης ὁ δεῖνα;” ὁ δέ παρρησίᾳ εὐθύς ἀποκρίνεται · “ναί δέσποτά μου ἅγιε · τούτου γάρ ἕνεκεν πάρειμι”. Εἶτα

μικρᾶς σιγῆς γενομένης, πάλιν τοῦ προβιβαζομένου πυνθάνεται ρητῶς οὑτωσί · ὁμολογεῖς τόν τῆς Ρώμης πάπαν ἅγιον, καί τήν ἁγίαν Ἐκκλησίαν τῆς Ρώμης ὀρθόδοξον καί καθολικήν Ἐκκλησίαν;” ὁμολογεῖ καί ταῦτα ὁ ὑποψήφιος· διό καί αὖθις ἀκούει · “ὁμολογεῖς ἀληθείᾳ τοῦ λοιποῦ πιστός εἶναι, τοῦ τῶν Λατίνων ἐπισκόπου τῆς Λευκωσίας ἐν πᾶσι, καί ἔχειν αὐτόν κατά πάντα, καί τιμᾶν ὡς οἰκεῖον μητροπολίτην, καί πρός τούτοις ὅταν κληθῇς εἰς σύνοδον ἀπαντᾶν ἀκωλύτως · εἰ δ’ οὖν, ὑποκεῖσθαι ἐπιτιμίοις; Καί ὅταν ἔλθῃ ὁ λεγᾶτος ἀπό τοῦ πάπα τιμᾶν ἐκεῖνον μετά λιτῆς ἐν τῷ εἰσέρχεσθαι αὐτόν καί ἐξέρχεσθαι, σύ τε καί πάντες οἱ ὑπό σέ; Συνοδεύειν τε αὐτῷ, καί συμπράττειν, καθ’ ὅ ἄν χωρήσῃ τά δυνατά, ὥσπερ ἄρα καί οἱ πρό σοῦ;” συγκατατίθεται ταῦτα πάντα, καί στέργειν ἀπαραβάτως ὁμολογεῖ πάντων ἐνώπιον · καί εἰς πίστωσιν προφανῆ τῶν λεγομένων τό τηνικαῦτα καί πραττομένων, τῶν θείων ἐκεῖ προκειμένων Εὐαγγελίων, πάντων ὁρώντων, ἐκτείνας τήν χεῖρα, καί τιθείς ὕπερθεν τῶν ἱερῶν ἐκείνων γραμμάτων, ὀμνύει παρά πᾶσαν αὐτοῦ τήν ζωήν, πάντα φυλάττειν αὐτός τε καί πάντες οἱ ὑπ’ αὐτόν,ὅσα ρητῶς, ἐγγράφως τε, καί ἐμπράκτως ἐκεῖ παρών ἐπαγγέλλεται» Οὕτω γοῦν τελεσθέντος ἀριδήλως τοῦ ὅρκου, ἱερολογίας χρῄζων καί προβιβάσεως ἐπί τοιούτοις, οἰκειότερον δέ εἰπεῖν χειρουργίας λατινικῆς, ὁ μέν αὐτίκα κλίνει την κεφαλήν, εἰς γόνατα τοῦ Λατίνου, ὁ δέ θέμενος βίβλον οἰκείαν, ἐπί τῆς κορυφῆς τοῦ ὑποψηφίου, τελεσιουργῶν αὐτόν ἱερολογεῖ, ψάλλοντος μέν μετ’ ᾠδῆς φιλοτίμου, τό δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, τοῦ τῶν Λατίνων κλήρου, διιόντος δέ, τήν ἐν τῇ βίβλῳ εὐχήν μυστικῶς τοῦ Φραγκεπισκόπου · ἧς ὀψέ τελεσθείσης, προσκυνῶν μετ’ αἰδοῦς τόν ἐπίσκοπον, καί ἀσπαζόμενος αὐτόν εἰς τήν χεῖρα, καί εἰς τό στόμα, καί εὐλογούμενος παρ’ αὐτοῦ, δύο παραλαβόντων αὐτόν ἱερέων Λατίνων, καί διαβασταζόντων ἔνθεν κἀκεῖθεν, και νοταρίου προτρέχοντος, ληψόμενος ἄπεισι τήν Ἐκκλησίαν, ἧς ὑποψήφιος γέγονε · πλήν οἱ ὀψικεύσαντες τοῦτον ἄχρι τῆς ἐπισκοπῆς τῶν Ρωμαίων Λατῖνοι, κλείσαντες ταύτης τάς θύρας, καί ἱστάμενοι πρό πυλῶν, στρεφόμενοι λέγουσι πρός αὐτόν · “λάβε τήν Ἐκκλησίαν ταύτην, ἥν ἐγχειρίζει σοι δι’ ἡμῶν ὁ δεῖνα τῶν Λατίνων ἐπίσκοπος, ὑποψήφιε”. Οὕτω γοῦν προβιβάζονται πάντες οἱ τῆς ἐν Κύπρῳ Ἐκκλησίας τῶν Ρωμαίων ἐπίσκοποι» (ὅπ. ἀν. σελ. 15).