Ευρισκόμενος εις τον χρόνον ο άνθρωπος είναι ένα ον, που προπαρασκευάζεται δια την αιωνιότητα. Αν άνευ του Θεού Λόγου είναι φοβερά, ανόητος και βασανιστική η επίγειος εν χρόνω ζωή, πόσω μάλλον η αιωνιότης; Η αιωνιότης άνευ του Θεού Λόγου δεν είναι παρά η κόλασις. Και η επίγειος ζωή άνευ του Λόγου αποτελεί το προοίμιον και την προετοιμασίαν της κολάσεως. Διότι η κόλασις δεν είναι τίποτε άλλο παρά ζωή άνευ του Λόγου, άνευ Θείου Νοήματος, άνευ Θείας Λογικής. Μόνον εις την κόλασιν δεν υπάρχει ούτε λόγος, ούτε λογικότης, ούτε νόημα. Η κόλασις του ανθρώπου αρχίζει ήδη εδώ εις την γην, εάν ο άνθρωπος δεν ζη εν τω Λόγω, εν τω Χριστώ. Αλλά και ο παράδεισος του ανθρώπου αρχίζει ήδη εδώ εις την γην, αν ο άνθρωπος ζη εν τω Θείω Λόγω, εν τω Θεανθρώπω Χριστώ. Ο σαρκωθείς Θεός Λόγος είναι και το νόημα, και η λογικότης, και ο παράδεισος δια το ανθρώπινον είναι. Κάθε τι το αντι-λογικόν και ά-λογον είναι εν ταυτώ παράλογον και ανόητον. Και αυτό είναι εκείνο που δημιουργεί εις τον άνθρωπον τας σατανικάς διαθέσεις, αι οποίαι μετατρέπουν την ζωήν του εις κόλασιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου