Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.



 ν συνεχεί στήν δια πρώτη συνέλευσι τς Συνόδου προσήχθησαν λλοι πτά πίσκοποι, ο ποοι εχαν προσχωρήσει στήν εκονομαχική αρεσι. Καί ατοί ν μετανοί, διά τήν ρνησι τς πίστεως, ζήτουν νά νταχθον πάλι στήν κκλησία. Μέ ατούς σχολήθηκε πολύ κτενέστερα Ζ΄ Οκουμενική Σύνοδος, γένοντο πάμπολλες συζητήσεις τν Πατέρων διά τό πς θά τούς ποδεχθον καί νεγνώσθησαν διάφορα κείμενα γίων Πατέρων καί Συνόδων. Σέ κάποια στιγμή τς συζητήσεως διελέχθησαν τά ξς:
«Ταράσιος γιώτατος πατριάρχης επεν· ρτίως ον καί μες κατά τόν καιρόν τοτον τήν ναφυεσαν αρεσιν πς φείλομεν δέξασθαι; ωάννης θεοφιλέστατος τοποτηρητής το ποστολικο θρόνου τς νατολς επεν · αρεσις χωρίζει πό τς
κκλησίας πάντα νθρωπον. γία σύνοδος επε· τοτο εδηλόν στιν» (π. ν.3,733).
Δηλαδή φ’ σον πάρχει αρεσις, ατός πού τήν ποδέχεται καί πάγεται ες ατήν, χωρίζεται μέσως πό τήν κκλησία. Ατό μολόγησε Οκουμενική Σύνοδος καί πό ατό πάλι καταδεικνύεται τι ν καιρ αρέσεως ποτείχισις εναι μόνη δός σωτηρίας. Τελικς καί ατούς τούς πισκόπους, φ’ σον νέγνωσαν τούς λιβέλλους ναντίον τς αρέσεως, τούς πεδέχθη Σύνοδος καί τούς πέδωσε καί τούς πισκοπικούς θρόνους των.
Πρίν κλείσομε τήν ναφορά μας στή Ζ΄ Οκουμενική καί προκειμένου νά γίνη πλήρως κατανοητό τό γιατί δέν τιμωροντο σοι ν καιρ αρέσεως δέν πετειχίζοντο πό τούς αρετικούς Πατριάρχες καί πισκόπους, θά ναφέρωμε καί να τμμα ες τό ποο ο Πατέρες, προκειμένου νά βεβαιωθον διά τό πς θά ντιμετωπίσουν τούς μετανοοντας καί πιστρέφοντας κ τς αρέσεως, νέγνωσαν τμμα τν πρακτικν της Δ΄ ν Χαλκηδόνι Συνόδου, τό ποον χει ς ξς:
« γία σύνοδος επε · ναγνωσθήτω καί τά λοιπά τν κανονικν χρήσεων. τι Κωνσταντνος ελαβέστατος διάκονος καί νοτάριος το εαγος πατριαρχείου νέγνω κ τν πεπραγμένων τς γίας καί οκουμενικς τετάρτης συνόδου τς ν Χαλκηδόνι. “Ο νατολικοί καί ο σύν ατος ελαβέστατοι πίσκοποι ξεβόησαν · πάντες μάρτομεν, πάντες συγγνώμην ατομεν. Καί αθις Θαλάσσιος, Εσέβιος καί Εστάθιος ο ελαβέστατοι πίσκοποι επον · πάντες μάρτομεν, πάντες συγγνώμην ατομεν. καί μεθ’ τερα. Καί ναστάς ελαβέστατος πίσκοπος Γουβενάλιος μα ατος μετλθον ες τό λλο μέρος · καί νεβόησαν ο νατολικοί καί ο σύν ατος ελαβέστατοι πίσκοποι · Θεός καλς νεγκέ σε ρθόδοξε, καλς λθες. καί μεθ’
τερα πλεστα. Ο λλυρικιανοί ελαβέστατοι πίσκοποι επον · πάντες σφάλημεν, πάντες συγγνώμην ατομεν”» (π. ν., 3, 736).
Ατός λοιπόν εναι λόγος διά τόν ποο ο Πατέρες ν τ εσπλαγχνί των καί φ’ σον μετανόουν διά τήν λλειψιν τς μολογίας τς πίστεως καί τόν συμβιβασμό,
δέν τιμωροσαν σους δέν πετειχίζοντο ν καιρ αρέσεως, πό τούς αρετικούς Πατριάρχες καί πισκόπους. Τό γεγονός τι καί ο διοι ο προσερχόμενοι αρετικοί
ντιμετώπιζον τούς αυτούς των ς παραβάτας ν καιρ αρέσεως, δεικνύει τι ποτείχισις το Παράδοσις τς κκλησίας. Τό πς, τώρα, δύναται νά χρησιμοποιηθ ς πιχείρημα πέρ τς δυνητικς ρμηνείας το ΙΕ εροΚανόνος τς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, τό τι δηλαδή ο μή ποτειχισθέντες ν καιρ αρέσεως δέν τιμωρήθησαν,
ατό μόνο σέ μέρες λλοιώσεως το ρθοδόξου φρονήματος (πως συμβαίνει στίς μέρες μας) δύναται νά γίνη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου