Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Πρέπει, πρίν κλείσομε τήν παρουσίασι τς μολογίας καί ποτειχίσεως το σίου Μαξίμου, νά ναφέρωμε καί τό γεγονός τς πολογίας του στήν Κωνσταντινούπολι μετά τήν πάνοδο κ τς πρώτης ξορίας του. Ατό τό περιγράφει διος σέ πιστολή του πρός τόν μοναχό ναστάσιο:
«Χθές κτωκαιδεκάτ το μηνός, τις ν γία Πεντηκοστή, πατριάρχης δήλωσέ μοι λέγων · Ποίας κκλησίας ε; Βυζαντίου; Ρώμης; ντιοχείας; λεξανδρείας; εροσολύμων; δού πσαι μετά τν π’ ατάς παρχιν νώθησαν. Ε τοίνυν ε τς καθολικς κκλησίας, νώθητι, μήπως, ξένην δόν τ βί καινοτομν, πάθς περ ο προσδοκς. Πρός ος επον · Καθολικήν κκλησίαν, τήν ρθήν καί σωτήριον τς ες ατόν πίστεως μολογίαν, Πέτρον μακαρίσας φ’ ος ατόν καλς μολόγησεν, τν λων εναι Θεός πεφήνατο. Πλήν μάθω τήν μολογίαν, φ’ ν πασν τν κκλησιν γέγονεν νωσις, καί το γενομένου καλς, οκ λλοτριομαι» (Φιλοκαλία, ΕΠΕ 15Β, 450). δ γιος νομάζει «Καθολική κκλησία τήν ρθήν καί σωτήριον τς ες ατόν πίστεως μολογίαν». Συνεπς ποιος δέν χει ατήν τήν μολογία δέν δύναται νά νήκη ες τήν Καθολικήν κκλησίαν.
δ χαρακτηριστικά ναφέρουν ες τόν σιο τήν νωσι λων τν Πατριαρχείων καί τοπικν κκλησιν, λλά χι μέ βάσι τήν ρθόδοξον πίστι. σιος προτιμ
περίφραστα τήν ρθόδοξον πίστι καί χι τήν κκλησιαστική νωσι νευ ατς τς πίστεως. Εναι πολύ σημαντική ατή θέσις το σίου καί δεικνύει τι μόνη ληθής νωσις συντελεται ν τ ρθοδόξ πίστει.λα τά λλα εναι τεχνάσματα το διαβόλου. Τελικς ο ντιπρόσωποι το Πατριάρχου το λέγουν:
«Οκον κουσον, φησαν · δοξε τ δεσπότ καί τ πατριάρχ, διά πραικέπτου το πάππα Ρώμης, ναθεματισθναί σε μή πειθόμενον, καί τόν ριζόμενον ατος πενέγκασθαι θάνατον. Τό τ Θε πρό παντός αἰῶνος ρισθέν ν μοί δέξοιτο πέρας, φέρον ατ δόξαν πρό παντός γνωσμένην αἰῶνος, ατος τοτο κούσας πεκρινάμην» (ΕΠΕ 15Β, 452). σιος λοιπόν, νυποχώρητος στίς θέσεις του, προτιμ τόν ναθεματισμό καί τόν μαρτυρικό θάνατο, παρά νά πικοινωνήση κκλησιαστικά μέ λα τά Πατριαρχεα τά ποα δέν εχαν ρθόδοξο φρόνημα. ποτείχισις λοιπόν κλαμβάνεται πό τόν σιο ς δός σωτηρίας, φ’ σον ατή μόνη διεσφάλιζε τήν ληθινή πίστι νόθευτον πό τήν πικοινωνία μέ τήν αρεσι. Πρίν κλείσουμε τήν μικρή ναφορά μας ες τόν Μέγα μολογητή σιο Μάξιμο, πρέπει νά ναφερθομε καί σέ κάποια νστασι ρισμένων, ο ποοι εναι ποδέκτες τς θεωρίας τι, διά θέματα τς πίστεως, πρέπει Σύνοδος πρωτίστως νά καταδικάση κάποιον πίσκοπο ς αρετικό καί κατόπιν νά διακόψωμε τήν μνηνόνευσί του καί τρόπον τινά νά ποτειχισθομε πό ατόν. σως ατοί θεωρον καί ξετάζουν τό θέμα νομικς καί χι πνευματικς.
Κρίνοντας νομικς σημαίνει τι πρέπει τό ρμόδιο θεσμικό ργανο νά πιληφθ το θέματος καί νά ποφασίση περί το πρακτέου. Πνευματικς σημαίνει τι, πικοινωνία μέ τήν αρεσι, μολύνει τούς χοντας γιές φρόνημα καί τούς συγκαταριθμε μέ τούς αρετικούς. Δι’ ατό ο Πατέρες λα τά λλα θέματα τά νέθεσαν νά τά ρυθμίζη ρθοδοξοσα καί ρθοτομοσα τόν λόγον τς ληθείας Σύνοδος, πειδή κριβς ες ατά δέν φίσταται μολυσμός καί συμμετοχή τν πιστν. Διά τά θέματα μως τς πίστεως θεωρήθη νέκαθεν πεύθυνος καστος πιστός, ες τρόπον στε, μέ τήν παγωγή στόν αρετικό πίσκοπο τήν ποτείχισί του, νά μολογ τήν πίστι του, νά πολεμ τήν αρεσι νά τήν νέχεται καί ποθάλπη καί γενικς νά τοποθετται  ατοβούλως καί νά συντάσσεται μέ τήν ρθοδοξία τήν αρεσι. Διά νά καταδείξουν, λοιπόν, σύμφωνο τόν σιο Μάξιμο μέ ατήν τή νομική θεώρησι, πικαλονται τό πιχείρημα, τι σιος δέν διέκοψε τήν κκλησιαστική πικοινωνία καί δέν ποτειχίσθηκε πό τόν αρετικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, πρίν συγκληθ στήν Ρώμη Σύνοδος, ποία κατεδίκασε τόν Μονοθελητισμό. Δηλαδή πρίν τήν Σύνοδο τς Ρώμης πικοινωνοσε κκλησιαστικά μέ τούςαρετικούς καί μετά ποτειχίσθηκε. Ατό βεβαίως δέν εσταθε διά τούς ξς λόγους:
α) Στίς συζητήσεις μέ τούς ντιπροσώπους το ατοκράτορος καί το Πατριάρχου,στήν ξορία καί στήν Κωντινούπολι, οδόλως νέφερε σιος τήν Σύνοδο τς Ρώμης, λλά πάντοτε προέβαλε τό ρθόδοξο δόγμα σέ ντιπαράθεσι μέ τήν αρεσι το Μονοθελητισμο. λεγε δηλαδή τι, δέν πέγραφε τόν «Τύπον», διά τίς αρέσεις πού περιεχε καί χι πειδή δέν συμφωνοσε πρός ατόν κκλησία τς Ρώμης. Ο ναφορές το σίου γίνοντο πάντοτε ες τήν αρεσι καί χι ες τήν καταδίκη των πό τήν Ρώμη.
β) ταν το νέφεραν ο πεσταλμένοι τι λα τά Πατριαρχεα συμφώνησαν, κόμη καί Ρώμη, σιος πάλι δέν δέχθη νά πικοινωνήση κκλησιαστικά, λλά προτίμησε νά περασπισθ τήν ρθοδοξία καί τήν λήθεια, στω καί μόνος του. Ατό εναι τρανή πόδειξις, τι δέν νδιαφέρετο διά τίς Συνόδους καί τήν συμφωνία τν Πατριαρχν, λλά τοποθετοσε νεπιφύλακτα τόν αυτόν του μέ τήν ληθινή πίστι καί τήν ρθοδοξία.
γ) σιος δέν δέχθη νά πικοινωνήση κκλησιαστικά μέ τούς κπροσώπους το Πατριάρχη, στω καί ταν το νέφεραν τι συμφωνον μαζί του στό ρθόδοξο δόγμα περί δύο θελήσεων καί νεργειν το Χριστο. λόγος το τι μνημόνευον τούς αρετικούς Μονοφυσίτας στή Θεία Λειτουργία. Καί πό ατό συμπεραίνομε τι σιος εχε προσωπικά κριτήρια καί φ’ σον κρινε τι πρχε πρόβλημα πίστεως στόν Πατριάρχη, δέν πικοινωνοσε κκλησιαστικά μαζί του.
δ) Τέλος, σέ μία τν συζητήσεων μετά τν ντιπροσώπων, το νέφερον ατοί ποθετικς τά ξς: «Καί λέγουσιν (ο πεσταλμένοι). Ε δέ συμβιβασθσι τος νταθα ο Ρωμαοι, τί ποιες; Καί επε ( σιος). Τό Πνεμα τό γιον διά το ποστόλου καί γγέλους ναθεματίζει παρά τό κήρυγμά τι νομοθετοντας» (τό γιον Πνεμα δηλαδή ναθεματίζει, σους νομοθετον ντίθετα μέ τή διδασκαλία τς κκλησίας). πό λα ατά καταδεικνύεται τι τόν σιο δέν τόν νδιέφερε τί θά πράξη Ρώμη καί λοι ο Πατριάρχες, λλά δήλωνε περίφραστα καί μετά παρρησίας τι, θά πικοινωνοσε κκλησιαστικά μετ’ ατν, μόνον καί φ’ σον μολογοσαν διά λόγων καί ργων τήν ληθινή πίστι. κόμη καί γγελος πό τόν ορανό νά τολεγε κάτι ντίθετο δέν θά πείθετο.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου