Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.


Στήν ρώτησι, πίσης, διά τό τί θά κάνη σιος άν κκλησία τς Ρώμης συμβιβασθ μέ τόν λεγόμενο «Τύπο» καί προσχωρήση ες τόν Μονοθελητισμό, σιος δίδει μεγαλοπρεπ πάντησι, χωρίς νά ναφέρη τίποτε δικό του: «Τ Πνεμα τ γιον δι το ποστλου, κα γγλους ναθεματζει παρ τ κρυγμά τι νομοθετοντας». Δηλαδή καί κκλησία τς Ρώμης μέ τήν ποδοχή τς αρέσεως θά εναι ναθεματισμένη καί διος φυσικά δέν θά χη καμμία κκλησιαστική πικοινωνία μαζί της.
Στήν ναφορά μας στόν γ. Μάξιμο τόν μολογητή εναι ναγκαο νά μεταφέρωμε καί κάποιες συζητήσεις πού γίνοντο πό τόν σιο στήν ξορία τς Βιζύης, πό τούς
πεσταλμένους το Πατριάρχη καί το ατοκράτορος:
 «ΘΕΟΔ. Παρακαλε βασιλεύς καί Πατριάρχης δι’ μν, μαθεν παρά σο, διά ποίαν ατίαν ο κοινωνες τ θρόν Κωνσταντινουπόλεως...
ΜΑΞ. Οἱῳδήποτε τρόπ λθατε πρός τόν δολον μν, γώ χωρίς πάσης ποστολς λέγω τήν ατίαν δι’ ν ο κοινων τ θρόν Κωνσταντινουπόλεως. Πλήν κν λλων
ν τό ρωτν με διά ποίαν ατίαν, μν οκ στι, τν γινωσκόντων σφαλς πλεον μο τήν ατίαν. Γινώσκετε τάς γενομένας καινοτομίας πό τς κτης πινεμήσεως το διελθόντος κύκλου ρξαμένας πό λεξανδρείας διά τν κτεθέντων ννέα κεφαλαίων παρά Κύρου, το οκ οδα πς γεγονότος κεσε προέδρου, τν βεβαιωθέντων πό το θρόνου Κωνσταντινουπόλεως · καί τάς λλας λλοιώσεις, προσθήκας τε καί μειώσεις, τάς γενομένας συνοδικς πό τν προεδρευσάντων τς τν Βυζαντίων κκλησίας, Σεργίου λέγω καί Πύρρου καί Παύλου, τινας καινοτομίας πσα γινώσκει οκουμένη. Διά ταύτην τήν ατίαν ο κοινων, δολος μν, τ κκλησί Κωνσταντινουπόλεως. ρθσι τά προσκόμματα τά τεθέντα πό τν ερημένων νδρν, μετ’ ατν κείνων τν θεμένων ατά, καθώς επεν Θεός · “Καί τούς λίθους κ τς δο διαρρίψατε”, καί τήν λείαν καί τετριμμένην καί πάσης κανθώδους αρετικς κακίας λευθέραν δόν το Εαγγελίου, καθάπερ καί ν ερίσκων, δεύω πάσης δίχα προτροπς νθρωπίνης. ως δέ ν τος τεθεσι προσκόμμασι καί τος τεθεικόσιν ατά σεμνύνωνται ο πρόεδροι Κωνσταντινουπόλεως, οδείς στιν πείθων με λόγος τρόπος κοινωνεν ατος.
ΘΕΟΔ. Τί κακόν μολογομεν, να χωρισθς τς κοινωνίας μν;
ΜΑΞ. τι, μίαν νέργειαν λέγοντες θεότητος καί νθρωπότητος το Θεο καί Σωτρος μν ησο Χριστο, συγχέετε τόν τε τς θεολογίας καί τς οκονομίας λόγον.
Ε γάρ πεισθναι δε τος γίοις Πατράσι λέγουσιν, ν νέργεια μία, τούτων καί οσία μία · τετρδα ποιετε τν γαν Τριδα, ς μοφυος τ Λόγ γενομένης τς ατο σαρκός, καί κστάσης τς πρός μς καί τς ατόν τεκούσης συγγενος κατά φύσιν ταυτότητος» (ΕΠΕ 15Γ, 18).
γιος λοιπόν διαβεβαιώνει τούς πεσταλμένους τι μόνος τρόπος διά νά πικοινωνήση μέ τήν κκλησία τς Κωνσταντινουπόλεως κκλησιαστικς εναι ρσις τν προσκομμάτων, δηλαδή τν αρετικν διδασκαλιν. ν ναντί περιπτώσει ναφέρει «οδείς στίν πείθων με λόγος τρόπος κοινωνεν ατος». Εναι ξιοθαύμαστη κρίβεια καί μμονή το σίου στήν ρθόδοξο πίστι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου