Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.


Θά μεταφέρωμε μία κόμη πολύ χαρακτηριστική συζήτησι το σίου πό ατήν τήν περίοδο, ποία θά μποροσε νά χαρακτηρισθ «ς δρόσος ερμών» γιά τίς μέρες μας, ν βεβαίως εχαμε κάτι λάχιστο πό τό φρόνημα το  γίου:
"Kαί τ ατ μέρ περί τήν ατήν φήν το λύχνου, Τρώϊλος πατρίκιος καί Σέργιος Εκρατς, πί τς τραπέζης τς βασιλικς, παρεγένοντο πρός τόν δολον Θεο τόν
γέροντα, καί καθίσαντες κέλευσαν καί ατόν καθίσαι, καί επον πρός ατόν · Επέ μν, κρι ββ, τήν μεταξύ σο καί Πύρρου γενομένην ν φρικ καί Ρώμ περί τν δογμάτων κίνησιν, καί ποίοις ατόν πεισας ναθεματίσαι τό δόγμα τό διον, καί τ σ συνθέσθαι. Καί φηγήσατο ατος πάντα καθεξς, σα μνήμη νέσωσε. Καί τοτο επεν, τι γώ δόγμα διον οκ χω, λλά τό κοινόν τς κκλησίας τς καθολικς. Ο γάρ κίνησα φωνήν τήν οανον, να διόν μου λέγηται δόγμα".
Καί μετά τήν φήγησιν λέγουσιν ατ · Ο κοινωνες τ θρόν Κωνσταντινουπόλεως;
Καί επεν · Ο κοινων.
Διά ποίαν ο κοινωνες ατίαν; επον.
πεκρίθη · τι τάς γίας τέσσαρας συνόδους ξέβαλον διά τν ν λεξανδρεί γενομένων ννέα κεφαλαίων, καί διά τς ν ταύτ τ πόλει γενομένης παρά Σεργίου κθέσεως, καί διά τοτο προσεχς πί τς κτης νδικτινος κτεθέντος Τύπου, καί τι, περ δογμάτισαν διά τν κεφαλαίων, διά τς κθέσεως κατέκριναν · καί περ δογμάτισαν διά τς κθέσεως, διά το Τύπου κύρωσαν, καί καθελαν αυτούς τοσαυτάκις. Ο τοίνυν φ’ αυτν κατακριθέντες καί πό τν Ρωμαίων, καί τς μετά τατα πί τς γδόης νδικτινος γενομένης συνόδου καθαιρεθέντες, ποίαν πιτελέσουσι μυσταγωγίαν · ποον πνεμα τος παρά τν τοιούτων πιτελουμένοις πιφοιτ;
Καί λέγουσιν ατ · Σ μνος σζ κα πντες πλλυνται;
Καί επεν · Οδνα κατκριναν ο τρες παδες μ προσκυνσαντες τ εκνι, πντων νθρπων προσκυνοντων. Ο γρ σκπουν τ τν λλων, λλ’ σκπων πως ν
ατο μ κπσωσι τς ληθος εσεβεας. Οτω καί Δανιήλ βληθείς ες τόν λάκκον τν λεόντων, ο κατέκρινέ τινα τν μή προσευξαμένων τ Θε κατά τό θέσπισμα Δαρείου, λλά τό διον σκόπησε · καί ελετο ποθανεν καί μή παραπεσεν τ Θε καί πό τς δίας μαστιγωθναι συνειδήσεως, πί τ παραβάσει τν φύσει νομίμων. Κμοί ον μ δ Θες κατακρναι τινα, επεν, τι γ μνος σζομαι. Αρομαι δ ποθανεν, θρησιν χειν κατ τ συνειδς τι περ τήν ες Θεν πστιν παρεσφλην καθ’ οονδποτε τρπον.
Λέγουσιν ατ :
 Καί τί χεις ποισαι, τν Ρωμαίων νουμένων τος Βυζαντίοις; δού γάρ χθές λθον ο ποκρισιάριοι Ρώμης, καί αριον τ Κυριακ κοινωνοσι τ πατριάρχ, καί πσι δλον γίνεται, τι σύ διέστρεφες τούς Ρωμαίους · μέλει, σο παρθέντος κεθεν, συνέθεντο τος νταθα.
Καί επε πρός ατούς :  
Ο λθόντες, οονδήποτε πρόκριμα τ θρόν Ρώμης, κν κοινωνήσωσιν, πάν οκ γαγον πρός τόν πατριάρχην πιστολήν, ο ποιοσι · καί ο πείθομαι πάντως τι ο Ρωμαοι νονται τος νταθα, ε μή μολογήσωσι τόν Κύριον μν καί Θεόν, καθ’ κατέραν τν ξ ν, ν ος τε καί περ στίν, εναι φύσει θελητικόν τε καί νεργητικόν τς μν σωτηρίας.
Καί λέγουσιν :
Ε δέ συμβιβασθσι τος νταθα ο Ρωμαοι, τί ποιες;
Καί επε :
Τ Πνεμα τ γιον δι το ποστλου, κα γγλους ναθεματζει παρ τ κρυγμα τι νομοθετοντας (ΕΠΕ Φιλοκαλία 15Γ, σελ. 88).
δ ξιο παρατηρήσεως εναι τι μετά τήν μμονή το σίου νά μήν χη κκλησιαστική πικοινωνία μέ τούς Πατριαρχικούς τς Κωνσταντινουπόλεως, ο ρχοντες το ποβάλλουν τήν ρώτησι: «Σύ μόνος σώζ καί πάντες πόλλυνται;».
Εναι ντως πολύ πουλη ρώτησις καί τίθεται κατά κόρον καί σήμερα. σιος παντ τι κρίσις δέν εναι δική του πόθεσις λλά το Θεο. δική του εθύνη εναι νά ποθάνη χάριν τς ληθος πίστεως καί νά μήν προδώση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου