Επιστολαί Αγ. Νεκταρίου

Επιστολή 16^η

Εν Αθήναις τη 1 Νοεμβρίου 1905

Θυγάτηρ εν Κυρίω αγαπητή Οσία Κασσιανή, εύχομαί σοι πατρικώς.

Έλαβον την επιστολήν σου και ηυχαριστήθην. Είθε ο Πανάγαθος Θεός να σε ελεήση και να σε διατηρήση εις αμετάπτωτον υγείαν ψυχικήν και σωματικήν. Το φάρμακον το οποίον σου έστειλα είναι ενδυναμωτικόν του στήθους, δίδεται εις τα ασθενήσαντα παιδιά, ενισχύει τον οργανισμόν καθ΄ όλου. Δια τούτο όταν το τελειώσης και αισθανθής, ότι σε ωφέλησεν, να μοι γράψης να σοι στείλω έτερον. Θέλω να δυναμώσης, να δύνασαι να εργάζησαι. Περί της προσκλήσεώς μου αφού δεν πάσχεις από νοσταλγίαν μην έλθης, αλλ΄ εάν μετά την λήψιν του φαρμάκου τούτου ή και δευτέρου φιαλιδίου αισθάνεσαι εαυτήν καταβεβλημένην, τότε να έλθης δι΄ ολίγας ημέρας, ίνα γίνη επίγνωσις του λόγου της αδιαθεσίας σου και θεραπευθής, διότι η θέσις της μονής είναι τοιαύτη, ώστε να μη ασθενήτε. Επειδή όμως ενδεχόμενον το πηγαδάκι να έχη πιάση βούρκον, ο δε βούρκος είναι νοσογόνος, ενδεχόμενον ν΄ ασθενήτε εκ της πόσεως του ύδατος τούτου. Δια τούτο θέλω από ταύτης της ώρας να μη πίνητε νερόν από το πηγαδάκι, να προσκαλέση η Ελένη δύο εργάτας να το καθαρίσουν εντελώς και ίνα μη μείνη και ο ελάχιστος βούρκος εντός να ξυσθώσι και ο πυθμήν και τα πλευρά του πηγαδιού καλά και να χύσητε και αγιασμόν, να θέσητε δε και σκέπασμα και μετά ταύτα να υδρεύησθε δια πόσιν, να μοι γράψητε δε να σας στείλω τα έξοδα της δαπάνης. Ημείς κατ΄ εντολήν του ιατρού και την στέρναν και το πηγάδι τα καθαρίζομεν, την μεν κατ΄ έτος, το δε κατά δύο τρία έτη. Τούτο συνετέλεσεν να έχωμεν πολύ ολιγωτέρους πυρετούς. Επιθυμώ ν΄ ακούσω, ότι είσθε καλά, να χαίρω, διότι λυπούμαι, όταν ασθενήτε. Τους ύμνους, τας ωδάς και τους κανόνας θα τας δώσω εις την κυρίαν Ζερβουλάκου να τα αντιγράψη όλα και να σας τα στείλω. Έδεσα επί τούτω ένα βιβλίον με το χαρτί τούτο εις ολόκληρον το μέγεθος όπως γραφώσιν εντός αυτού. Πιστεύω, ότι θα μείνητε πολύ ευχαριστημέναι και δύνασθε ν΄ αναγινώσκητε εξ αυτού αντί ετέρου αναγνώσματος ή κανόνος, διότι φέρουσι κατάνυξιν και διότι αι προς την Κυρίαν Θεοτόκον παρακλήσεις έχουσι τι το οποίον δεν έχουσιν οι κανόνες των αγίων, οίτινες δεν είναι προσευχή, αλλ΄ έπαινος του αγίου, δυνάμεθα δε να περιορισθώμεν εις ολιγωτέρους επαίνους. Η ανάγνωσις των κανόνων των αγίων και των Μηναίων και της Παρακλητικής δεν είναι απολύτως αναγκαίοι, δύνασθε αντ΄ αυτών ν΄ αναγινώσκητε ένα κανόνα της Κυρίας Θεοτόκου εκ του Μεγάλου Θεοτοκαρίου του Χειρογράφου, το οποίον θα σας στείλω. Θέλω οι λόγοι να ομιλώσιν εις την καρδίαν σας, θέλω να μη εκτελήτε τύπον προσευχής, αλλά λατρείαν, διότι η καρδία εκ της λατρείας ικανοποιείται και ουχί εκ των τύπων, ουχί εκ της αναγνώσεως όλων των κανόνων, οίτινες εγράφησαν δια τον πανηγυρισμόν των αγίων, αλλά εκ του ποιού της προσευχής. Επιθυμώ να με εννοείτε τι λέγω. Εις τας ώρας εάν δεν παρευρίσκωνται άπασαι αι αδελφαί ένεκα εργασίας δεν βλάπτει, οφείλουσιν όμως κατά την ανάγνωσιν των ωρών και χειροτεχνούσαι δια την ανάγκην του πορισμού του άρτου και των χρειωδών να λέγωσι τας ώρας καθ΄ εαυτάς, αφού τας εκστηθίσωσιν ή να λέγωσι την ευχήν και τας ευχάς των ωρών. Η εν τη Εκκλησία δέησις γίνεται από μέρους απασών των αδελφών και δι΄ απάσας τας αδελφάς.

Ο Πατήρ Παχώμιος απέθανε και παρακαλώ να τον εγράψητε εις τα δίπτυχα, ίσως ο αοίδιμος να έχη παρ΄ υμών αξιώσεις, διότι μοι εγένετο ποδηγέτης εν τη αρχή του πολιτεύματός μου. Περί τούτου παρεκλήθην και υπό των υποτακτικών του. Επειδή συγχρόνως με παρεκάλεσαν να γράψω και προς τας αδελφάς λόγους τινας παρηγορητικούς, επιθυμώ να τους συλλυπηθήτε δι΄ επιστολής σας και να στείλητε την επιστολήν να τοις την στείλω. Να γράψητε, ότι ορμάσθε εξ αγάπης αδελφικής, μαθούσαι παρ΄ εμού τον θάνατον του γέροντός των Πατρός Παχωμίου, τον οποίον και μη ιδούσαι, εσέβεσθε και ετιμάτε ως φίλον και ποδηγέτην εν τη αρχή του πολιτεύματός του του Πνευματικού σας Πατρός.

Σε εύχομαι και διατελώ προς Θεόν ευχέτης

+Ο Πενταπόλεως  Νεκτάριος.