Βιβλικὸς καθηγητὴς τοῦ ΑΠΘ ἐξισώνει τὴν Ὀρθοδοξίαν τοῦ 21ου αἰῶνος μὲ τὸν Ἰουδαϊσμὸν τοῦ 1ου αἰῶνος!


Aσθηση προκάλεσε θέση το βιβλικο καθηγητο, Μιλτιάδη Κωνσταντίνου, στν προσπάθειά του ν δικαιολογήσει ατ τν μοντέρνα τακτικ διαλόγου, τι «ἡὈρθοδοξία βρίσκεται σήμερα σ μία διαίτερα κρίσιμη καμπή, ντιμετωπίζοντας να δίλημμα σχεδν τόσο τραγικ σο κενο, πο ντιμετώπισε ουδαϊσμς κατ τν α΄ μ.Χ. αώνα· ν νοιχτε στν οκουμένη κμεταλλευόμενη τς δυνατότητες, πο τς προσφέρουν πίστη της, παράδοσή της κα ο Γραφές της ν κλειστε στν αυτό της σ μία ναγώνια προσπάθεια ατοπροστασίας της. ποφασιστικ πιλογ το ουδαϊσμο τότε πρς τ δεύτερη δυνατότητα τν δήγησε στν μαρασμό, φήνοντας ταυτόχρονα τν δρόμο νοιχτ γι τν χριστιανισμ ν κατακτήσει τν οκουμένη».
Δηλαδή, σύμφωνα μ τν λλογιμώτατο καθηγητή, γι ατν τν λόγο ουδαϊσμς συρρικνώθηκε κατ τν α΄ αώνα; πειδ πέλεξε τν δ τς πομόνωσης, κατέληξε σ «μαρασμό»; Κι ατ τελικά, ταν τ κοσμοϊστορικ στοιχεο, πο κμεταλλεύθηκε Χριστιανισμς κείνη τν περίοδο;
σφαλς κα χι! ουδαϊσμς δηγήθηκε σ «μαρασμό», διότι διος Κύριος μν ησος Χριστς τν καταράστηκε κα τν ποκήρυξε «Μηκέτι κ σο καρπς γένηται ες τν αἰῶνα. κα ξηράνθη παραχρμα συκή» (Ματθ. κα΄ 19). Χριστιανισμς πικράτησε μέσως μετ τν Πεντηκοστή, πως εχε προείπει Χριστός, διότι τ Πανάγιον Πνεμα σάρωσε τ πάντα π τ παρελθόν, ς «πνο βιαία» (Πράξ. β΄ 2) εσέβαλε στν κόσμο. πως χαρακτηριστικ τονίζει ερς Χρυσόστομος, «τ ρχαα παρλθεν, γέγονεν τ πάντα καινά» (Λόγος ες τ γιον Πάσχα – γίου ωάννου το Χρυσοστόμου). Ελικριν λυπούμαστε, ταν διαβάζουμε π μπειρους καθηγητς τν Θεολογικν μας Σχολν, τέτοιου εδους νεωτεριστικς θεωρίες, πο χι μόνο συναγωνίζονται, λλ κα ξεπερνον ατς τν (διδακτόρων το εδους) Προτεσταντν. Κα ν ρθοδοξία συρρικνώνεται κατ τν νν (21ον) αώνα –τν πατεώνα, τοτο δν συμβαίνει, πειδ δν νοίγεται ξισωτικ πρς τς αρέσεις το Δυτικο Κόσμου, λλ διότι δυνατε –δι τν κπροσώπων της στος Διαλόγους-- ν μεταφέρει τ αθεντικ μήνυμα τς Σωτηρίας στν αρετικ κόσμο, μ τραγικ συνέπεια ν νομιμοποιε τς αρέσεις, πομειώνοντας ταυτόχρονα τν αυτό της.
ς μ προβληματίζονται μετά, χύνοντας «κροκοδείλια δάκρυα», γι τν νδεχόμενο «μαρασμ» τς ρθοδοξίας, φο ο διοι εναι κενοι πο ργάζονται, χι μόνο γι τν μαρασμό της, λλ κυριολεκτικ γι τν φανισμό της.
" O.T."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου