Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

δ΄. γιος Γρηγόριος Θεολόγος

Θά ναφέρωμε ν συνεχεί καί κάποια λλα παραδείγματα πό τούς γίους διά νά διαπιστώσωμε τήν θέσι τν Πατέρων ες τό ν λόγ θέμα μολονότι θά ρκουν καί τά ναφερθέντα πό τούς μεγάλους φωστρες τς τρισηλίου Θεότητος.
γ. Γρηγόριος Θεολόγος εναι καί ατός πόλυτα σύμφωνος μέ τήν διδασκαλία το 15ου ερο Κανόνος τς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. πό τόν βίο του διδασκόμεθα τι ο ρθόδοξοι κάτοικοι τς Κωνσταντινουπόλεως δέν πικοινωνοσαν κκλησιαστικς μέ τόν ρειανό Πατριάρχη Δημόφιλο, χωρίς φυσικά ατός νά χη καθαιρεθ πό Σύνοδο, οτε εχαν κν ναό στήν πρωτεύουσα ρθόδοξο, διότι λοι κατείχοντο πό τούς ρειανούς, ο ποοι εχαν πικρατήσει μέ τήν βοήθεια τς πολιτικς ξουσίας. Εναι
κρως συγκινητική περιγραφή πού κάνει γιος νώπιον τν Πατέρων τς Β΄ Οκουμενικς Συνόδου, λίγο πρίν τήν ναχώρησί του πό κε. Ες τό σημεο το λόγου του, τόν ποο παραθέτομε, περιγράφει πς το τό ρθόδοξο ποίμνιο ταν τόν προσεκάλεσαν πρός βοήθεια καί νίσχυσι, διότι ρθοδοξία κινδύνευε νά φανισθ.
«Τοτο τό ποίμνιον ν τε μικρόν τε καί τελές ν, σον πί τος ρωμνοις, καί οδέ πομνιον, λλά πομνης τι μικρόν χνος, λεψανον, σντακτον, καί νεπσκοπον,
καί ἀόριστον, μτε νομήν λευθραν χον, μτε μνδρ περιεχμενον, πλανμενον ν ρεσι, καί σπηλαοις καί τας πας τς γς, λλο λλαχο διεσπαρμνον τε καί διερριμμνον, ς καστον τυχε σκεπμενον, νεμμενον, καί διακλπτον γαπητικς τήν αυτο σωτηραν · οον κενο τό πομνιον, λοντες ξσαν, ζλη διλυσεν,
σκοτμαινα διεσκδασεν · θρηνοσι μέν προφται, τος το σραήλ πεικζοντες πθεσι, παραδεδομνου τος θνεσιν · θρηνσαμεν δέ καί μες, φ’ σον θρνων πρττομεν ξια. Τ ντι γάρ καί μες ξσθημεν καί περρφημεν, καί πί πν ρος καί βουνόν διεσπρημεν, ς ν ρημίᾳ ποιμνος · καί πονηρς τις χειμών κατσχε τήν κκλησαν, καί δεινοί θρες πιπεπτκασιν, ο μηδέ νν μετά τήν αθραν μν
φειδμενοι · λλ’ ναισχυντοντες εναι, καί το καιρο δυναττεροι · καί σκυθρωπ τις σκοτμαινα πλαβε πντα καί συνεκλυψε, πολύ τς ντης τν Αγυπτων πληγς
βαρυτρα, το ψηλαφητο λγω σκτους, φ’ ο μικρο δεν μηδέ λλλους δεν δυνθημεν...» (ΕΠΕ 2, 240,21). Στήν πέροχη ατή περιγραφή το Θεολόγου παρατηρομε τά ξς: ρθόδοξος ποίμνη το ποδεκατισμένη στόν σχατο βαθμό, σύντακτος καί νεπίσκοπος. Δηλαδή λος σχεδόν λαός εχε προσχωρήσει στόν ρειανισμό καί ο ναπομείναντες περασπισταί τς πίστεως σαν λάχιστοι καί χωρίς πίσκοπο. Ατοί φυσικά δέν νεγνώριζον τόν ρειανό Πατριάρχη Δημόφιλο, οτε εχαν κκλησιαστική πικοινωνία μαζί του, λλά φίσταντο τά δεινά τς αρέσεως «ς ν ρημίᾳ ποιμνος · καί πονηρς τις χειμών κατσχε τήν κκλησαν, καί δεινοί θρες πιπεπτκασιν» πως χαρακτηριστικά ναφέρει.
Ες λλη του μιλία γιος ναφερόμενος ες τό τι Θεός ερίσκεται κε πού πάρχει ληθινή πίστις καί χι κε πού πάρχουν ο ναοί καί τά ξωτερικά γνωρίσματα τς κκλησίας λέγει: «χουσιν οτοι (ο αρετικοί) τούς οκους μες τόν νοικον οτοι τούς ναούς, μες τόν Θεν · καί τό ναοί γενσθαι Θεο ζντος καί ζντες, ερεα μψυχα, λοκαυτματα λογικά, θματα τλεια, θεοί διά Τριάδος προσκυνουμνης. Οτοι δμους, μες γγλους · οτοι θρσος, πστιν μες · οτοι τό πειλεν, μες το προσεχεσθαι · οτοι τό βλλειν, μες τό φρειν · οτοι χρυσόν καί ργυρον, μες λγον κεκαθαρμνον» (ΕΠΕ 2, 116, 6).

Συνεχίζεται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου