Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

 Ες πιστολή του πρός τόν πίσκοπο Δρακόντιον γιος λέγει: « επ, τνος σ θλουσιν εναι μιμητν ο συμβουλεοντς σοι; Δε γρ μς κατ σκοπν τν γων κα τν Πατρων πολιτεεσθαι, κα τοτους μιμεσθαι · εδναι δ, τι, τοτων φιστμενοι, λλτριοι κα τς τοτων κοινωνας γενμεθα» (Πρς Δρακντιον 1, 4, ΒΕΠΕΣ 33, 172). Θαυμάσια δ γιος τοποθετε τά πράγματα, ναφέροντας τι, ταν παύσωμε νά μιμούμεθα τούς γίους, πομακρυνόμεθα καί πό τήν κοινωνία των. Ατό βεβαίως σημαίνει καί κ το ντιθέτου τι, ταν μιμούμεθα κολουθομε τούς αρετικούς χομε και κοινωνία μέ ατούς. Στήν ρμηνεία το κατά Ματθαον Εαγγελίου γιος λέγει ναφερόμενος στούς ψευδοπροφήτας: «Επεν Κριος · “Προσχετε π τν ψευδοπροφητν, οτινες ρχονται πρς μς ν νδματι προβτου, νδοθεν δ εσι λκοι ρπαγες · π τν καρπν ατν πιγνσεσθε ατος”. Ἐάν ον τινα δς δελφ, τι χει σχμα σεμνοπρεπς, μ πρσχς, τι νδδυται κδιον προβτου, τι νομα χει πρεσβυτρου, πισκπου, διακνου, σκητο, λλ τς πρξεις ατο περιργασαι, ε στι σφρων, ε στι φιλξενος, λεμων, γαπητικς, ν προσευχας καρτερικς πομονητικς. Ε χει κοιλαν θεν, κα τν φρυγγα δην, νοσν χρματα, κα καπηλεων τν θεοσβειαν, φες ατν · ο γρ στι ποιμν πιστημονικς, λλ λκος ρπακτικς. Ε δ οδας τ δνδρα δοκιμζειν π τν καρπν, ποῖά στι τ φσει, τ γεσει, τ πιτητι, πολλ μλλον π τν ργων φελεις δοκιμζειν τος Χριστεμπρους, τι, φοροντες φημριον ελαβεας, ψυχν κκτηνται διαβολικν. Ε δ κα π κανθν ο συλλγεις σταφυλς, π τριβλων σκα, τ πολαμβνεις, τι π παραβατν χεις τι γαθν κοσαι, π προδοτν μαθεν τι χρσιμον; κενους τονυν ποστρφου ς λκους ραβικος, κα κνθας παρακος, κα τριβλους δικημτων, κα δνδρα πονηρ. Ἐάν δς συνετν, κατ τν συμβουλεουσαν σοφαν, ρθριζε πρς ατν, κα σταθμος θυρν ατο κτριβτω πος σου, να παρ’ ατο διδαχθς νμου σκιαγραφματα, κα χαρτων δωρματα. Οτε δ λγος σοφιστικς, σχμα πιθετικν εσγουσιν ες τν βασιλεαν τν ορανν, λλ πστις τελεα κα περεργος μετ τς ναρτου κα διαλαμποσης προνοας» (ΒΕΠΕΣ 33, 197). δ γιος παραγγέλλει νά διακρίνωμε τους καλούς πό τούς κακούς ποιμένες. Καί ες μέν τούς καλούς νά ποτασσώμεθα, πό δέ τν κακν νά φεύγωμε μακριά, χωρίς φυσικά νά περιμένωμε ποφάσεις Συνόδων.
ν ο ρθόδοξοι πρεπε νά περιμένουν τήν πόφασι τς Συνόδου διά να πομακρυνθον πό ατούς τούς κακούς ποιμένες, τότε φυσικά γιος θά τούς συμβούλευε νά κάνουν καταγγελία στήν Σύνοδο καί νά περιμένουν ν ρεμί, συχί καί πακο τήν πόφασί της. γιος μως δέν ταν εσηγητής τς θεωρίας το φησυχασμο καί τς πλς διαμαρτυρίας, λλά τς ποτειχίσεως πό τούς κακς φρονοντας καί πράττοντας. ταν γιος θανάσιος κρυβόταν στήν ρημο,   στρατηλάτης ρτέμιος τόν ναζητοσε σέ μοναστήρια τς περιοχς χωρίς νά καταφέρη νά ντοπίση πο κρύβετο. Πρίν ρτέμιος φύγει πό τήν Μονή τν Ταβεννησιωτν συνέβη τό ξς περιστατικό τό ποο ναφέρεται ες τόν βίο το γ. Παχωμίου: «Καί μετά τό ρευνσαι καί μή ερεν ατόν λέγει τος δελφος ( ρτέμιος) ν τ συνάξει “Δετε εξασθε πέρ μο”. Καί λεγόντων ατν “ο δυνάμεθα διά τό χειν ντολήν παρά το πατρός μν μετ’ οδενός εξασθαι συναιρουμένου ρειανος” —βλεπον γάρ τινα τν ρειανν ς πίσκοπον μετά το δουκός— καί λοιπόν ξελθόντων ατν
ηξατο μόνος». (Βίος το γ. Παχωμίου, § ρλη΄, ΒΕΠΕΣ 40,185). συμπεριφορά ατή τν μοναχν παγορευόταν πό τόν διο τόν Μ. θανάσιο, ποος μέ πιστολή του
τούς προέτρεπε νά μή πικοινωνον χι μόνο μέ αρετικούς, λλά καί μέ σους πικοινωνον μέ αρετικούς. να τελευταο τμμα θά ναφέρωμε πό πιστολή το
γίου πρός μοναχούς: «πειδή δ εσ τινες ο τά ρεου φρονοντες, περιερχμενοι τά μοναστρια, δι’ οδέν λλο ε μή να, ς πρός μς λθντες καί φ’ μν ποστρφοντες, τούς κεραους ξαπατσι · τινές δ εσιν ο διαβεβαιοντες μέν τά ρεου μή φρονεν, συγκαταβανοντες δέ, καί μετ’ ατν εχμενοι πί τό ατ · ναγκαως, παρακελευντων τινν ελικρινεσττων δελφν, πρός μς γρφειν σποδασα, να τήν εσεβ πστιν, ν το Θεο χρις ν μν ργζεται, κεραως καί δλως φυλττοντες, ο μή πρφασιν δτε σκανδλου τος δελφος. ταν γρ τινες μς τούς ν Χριστ πιστούς θεωρσαντες μετ’ ατν συνερχομνους και κοινωνοντας, πντως πονοσαντες διφορον εναι τό τοιοτον, ες τόν τς σεβεας μπεσονται βρβορον. ν’ ον μή τοτο γνηται, θελσατε, γαπητοί, τούς μέν φανερς φρονοντας τά τς σεβεας ποστρφεσθαι, τούς δέ νομζοντας τά ρεου μη φρονεν, κοινωνοντας δέ μετά τν σεβν φυλττεσθαι · καί μλιστα ν τό φρνημα ποστρεφμεθα, τοτους πό τς κοινωνας προσκει φεγειν. Ε δ τις προσποιεται μέν μολογεν ρθήν πστιν, φανεται δέ κοινωνν κενοις, τον τοιοτον προτρψασθε πχεσθαι τς τοιατης συνηθεας· καί άν μέν παγγλληται, χετε τόν τοιοτον ς δελφν·  άν δέ φιλονεκως πιμν, τόν τοιοτον παραιτεσθε. Οτω γάρ διατελοντες  καθαράν τήν πστιν διατηρσετε» (Μ. θανασίου πιστολή προς μοναχούς, ΒΕΠΕΣ 33, 182, ΕΠΕ10, 312).

Συνεχίζεται

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου