Καί ἐδῶ συμβαίνει αὐτό πού πολλές φορές ἀκούγαμε στό ἅγ. Ὄρος, ὅτι δηλαδή οἱ Κανόνες ὅταν δέν τηροῦνται βγάζουν μάτια. Ἐρχόμενοι, μετά ἀπό ὅσα ἀνεφέρθησαν ὡς προλογικά, εἰς τόν ΙΕ΄ ἱερό Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου
πρέπει νά ἀναφέρωμε ὅτι αὐτός ἀνήκει στούς δογματικούς Κανόνες, τουλάχιστον κατά τό δεύτερο τμῆμα του. Οἱ δύο προηγούμενοι καί τό πρῶτο τμῆμα τοῦ παρόντος δύνανται
νά χαρακτηρισθοῦν ὅτι ἔχουν ἐκκλησιαστικό περιεχόμενο καί ὅτι ἀσχολοῦνται μέ ἐσωτερικά θέματα τῆς Ἐκκλησίας, ἐφ’ ὅσον ἀναφέρονται στήν μνημόνευσι τοῦ Ἐπισκόπου καί στήν πρό συνοδικῆς κρίσεως διακοπή της ἐξαιτίας προσωπικῶν σφαλμάτων τοῦ Ἐπισκόπου. Τό δεύτερο ὅμως τμῆμα τοῦ ἐν λόγῳ Κανόνος ἔχει δογματικό περιεχόμενο, ἐπειδή ὁμιλεῖ διά τήν διακοπή τῆς μνημονεύσεως τοῦ Ἐπισκόπου πρό συνοδικῆς κρίσεως, ἐφ’ ὅσον αὐτός κηρύττει «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ’ Ἐκκλησίας» αἵρεσι «κατεγνωσμένη παρά τῶν ἁγίων Συνόδων ἤ Πατέρων». Τό ὅτι τό δεύτερο αὐτό τμῆμα ἀσχολεῖται καθαρά μέ τά θέματα τῆς πίστεως φαίνεται καί ἀπό τήν κατάληξί του. Ἐνῶ δηλαδή οἱ δύο προηγούμενοι Κανόνες καί τό πρῶτο τμῆμα τοῦ παρόντος καθαιροῦσαν τούς κληρικούς καί ἀφώριζαν τούς μοναχούς καί λαϊκούς πού διέκοπτον τήν μνημόνευσι τοῦ Ἐπισκόπου πρό συνοδικῆς κρίσεως, τό δεύτερο αὐτό τμῆμα διά τήν ἴδια πρᾶξι τῆς διακοπῆς δηλαδή τῆς μνημονεύσεως πρό συνοδικῆς κρίσεως, ὄχι μόνο δέν τιμωρεῖ τούς ἀποτειχιζομένους διά τῆς διακοπῆς τῆς μνημονεύσεως ἀπό τόν Ἐπίσκοπο, ἀλλά καί ἀπαιτεῖ τιμή καί ἔπαινο ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τούς οὕτω πράττοντας. Ἐκ τούτου γίνεται ἀντιληπτό ὅτι τό δεύτερο αὐτό τμῆμα ἔχει καθαρά δογματικό περιεχόμενο καί σκοπό τήν περιφρούρησι τῆς πίστεως. Ὡς ἐκ περισσοῦ ἀναφέρομε καί τήν ὕπαρξιν τοῦ σχίσματος, τό ὁποῖον ἐπικαλοῦνται οἱ δύο προηγούμενοι ἱεροί Κανόνες καί τό πρῶτο τμῆμα τοῦ παρόντος, ἐνῶ τό δεύτερο διά τήν ἴδια πάντα πρᾶξι τῆς διακοπῆς τῆς μνημονεύσεως, ἀναφέρει ὄχι ἁπλῶς ὅτι δέν ὑπάρχει σχίσμα στήν Ἐκκλησία, ἀλλά ὁμιλεῖ καθαρά διά τήν δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου θεραπείαν τοῦ σχίσματος. Οὕτως λοιπόν ἐχόντων τῶν πραγμάτων, καί ὑπό τήν προϋπόθεσιν ὅτι ὁ παρών Κανών κατά τό δεύτερό του τμῆμα εἶναι καθαρά δογματικός, δέν θά ἔπρεπε κἄν νά ἐμφιλοχωρήση μέσα μας ἡ σκέψις ὅτι εἶναι δυνατόν νά μήν εἶναι συγχρόνως ὁ ἐν λόγῳ ἱερός Κανών ὑποχρεωτικός δι’ ὅλους τούς Ὀρθοδόξους. Καί τοῦτο διότι ὁ Κανών αὐτός ὑπερασπίζεται τήν πίστι διά τῆς διακοπῆς τῆς μνημονεύσεως καί νομίζω πώς δέν θά ἔχη κανείς ἀντίρρησι, ὅτι ἡ ὑπεράσπισις τῆς πίστεως εἶναι σέ ὅλους τούς Ὀρθοδόξους ὑποχρεωτική καί ὄχι δυνητική.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου