Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος.

B’

Ἡ σύγκρισις τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου μέ ἄλλους καί ἡ ἐκ ταύτης ὑποχρεωτική ἐφαρμογή του.

πρέπει κατ’ ἀρχάς νά διαιρέσωμε τους ἱερούς Κανόνες σέ δύο κατηγορίες. Τούς δογματικούς κατά πρῶτον και τούς ἐκκλησιαστικούς, πνευματικούς καί διοικητικούς κατά δεύτερον. Οἱ μέν δογματικοί ἱεροί Κανόνες ἐθεσπίσθηκαν ἐξ αἰτίας τῶν κατά καιρούς ἀναφυεισῶν αἱρέσεων, ἀσχολοῦνται με τά θέματα τῆς πίστεως, μέ τήν στάσιν τῶν Ὀρθοδόξων ἔναντι τῶν αἱρετικῶν καί μέ τίς ποινές πού ὑφίστανται αὐτοί πού ἐνδίδουν στά θέματα τῆς πίστεως. Οἱ δεύτεροι ἀσχολοῦνται μέ διάφορα ἐκκλησιαστικά θέματα, διοικητικά, ὅπως δικαιοδοσίες τῶν Ἐπισκόπων ἐν σχέσει μέ τούς ἄλλους Ἐπισκόπους, διαχειρίσεως κλπ. και διάφορα πνευματικά θέματα, ὅπως κωλύματα ἱερωσύνης, ποινές γιά διάφορες ἁμαρτίες, καθήκοντα νηστείας, προσευχῆς, ἐκκλησιασμοῦ κλπ. Εἶναι φανερό ὡς ἐκ τούτου ὅτι δέν ἔχουν ὅλοι οἱ ἱεροί Κανόνες τήν ἴδια βαρύτητα, οὔτε ἀπαιτεῖται ἡ αὐστηρή τήρησίς των ἐξ ἴσου σέ ὅλους, ἀλλά διά μέν τούς δογματικούς ἀπαιτεῖται ἡ αὐστηρά τήρησίς των, ἐπειδή αὐτοί περιφρουροῦν τήν πίστιν, ὡς πρός τούς ὑπολοίπους ὅμως συμβαίνει, πολλοί ἀπό αὐτούς σήμερα νά μήν τηροῦνται, εἴτε λόγῳ ἀλλαγῆς τοῦ διοικητικοῦ συστήματος τῆς Ἐκκλησίας (π.χ. οἱ Ἐπισκοπές πού ὑπήγοντο στόν Μητροπολίτη καί ἡ περί αὐτόν Σύνοδος, οἱ Χωρεπίσκοποι), εἴτε λόγῳ χλιαρότητος τῶν ἠθῶν καί τῆς πνευματικότητος τῶν Χριστιανῶν, ὅπως οἱ Κανόνες πού προσδιώριζον τούς τόπους τῶν μετανοούντων καί ἔπρεπε ἀναλόγως τῆς ἁμαρτίας νά στέκεται ἐκεῖ ὁ μετανοῶν, ἤ οἱ Κανόνες πού ὁμιλοῦν διά τήν συνεχῆ προσέλευσι στήν Θεία Κοινωνία καί τήν δημοσία ἀναφορά τοῦ λόγου ἀποχῆς ἀπό κάποιον καί ἄλλοι πολλοί. Ἐπειδή λοιπόν στήν δεύτερη κατηγορία εὑρίσκονται πολλοί ἱεροί Κανόνες, οἱ ὁποῖοι ἐκ τῶν πραγμάτων και τῆς σημερινῆς καταστάσεως τῆς Ἐκκλησίας δέν τηροῦνται, αὐτό δέν σημαίνει ὅτι δύναται ὁ κάθε Ἐπίσκοπος ἤ κληρικός νά καταργῆ αὐθαιρέτως κάποιους ἱερούς Κανόνες, ὅπως π.χ. αὐτούς πού ἀναφέρονται στά κωλύματα τῆς ἱερωσύνης, στό μεταθετό τῶν Ἐπισκόπων κλπ. ἤ τό χειρότερο να θεσπίζη ἄλλους Κανόνες καί μάλιστα ἀντιθέτους στήν ἁγ. Γραφή καί τήν ὅλη διαχρονική Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἡ ἀθρόα ἔκδοσις τῶν διαζυγίων, ἡ διαδικασία ἐκλογῆς τῶν Ἐπισκόπων, ἡ ἐκκλησιαστική δικαστική ἀσυδοσία, οἱ ὑπερεξουσίες τῶν Ἐπισκόπων κλπ. Πρέπει νά ἀναφερθῆ ὅτι σήμερα πολλοί ἱεροί Κανόνες πού δέν τηροῦνται μᾶς εἶναι ἐξ ἴσου ἀπαραίτητοι στό Πηδάλιο, διότι μᾶς ὑποδεικνύουν τό μέγεθος καί τόν βαθμό τῆς ἀπομακρύνσεώς μας ἀπό τήν ὀρθόδοξο Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ὁδό τῆς ἐπαναφορᾶς μας εἰς αὐτήν, καθώς ἐπίσης καί τό ὅτι δέν πρέπει νά ἀναζητοῦμε ἄλλες αἰτίες διά τό σημερινό ἐκκλησιαστικό μας κατάντημα, ἀλλά νά ἑστιάζωμε τό γεγονός εἰς τήν ἀπομάκρυνσι ἀπό ὅσα ἐθέσπισαν συνοδικῶς οἱ Πατέρες.

Συνεχίζεται.