Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς.ερμηνεία του 15ου Κανόνος.

Τό «ο σχίσματι τήν νωσιν τς κκλησίας κατέτεμον»
πίσης σημαίνει τι νωσις τς κκλησίας καί νσωμάτωσις ες ατήν γίνεται διά τς ληθος καί ρθοδόξου πίστεως, καί ς κ τούτου άν κάποιο μέλος κπέσει ες
αρεσιν, κπίπτει καί το σώματος το Χριστο δηλαδή τς κκλησίας. Δι’ ατό προφανς ερός Κανών διδάσκει, τι δέν φίσταται σχίσμα ες τήν κκλησία μέ τήν πομάκρυνσι πό τούς αρετικά φρονοντας καί πράττοντας. ν πάλι κ το ντιθέτου, ν δηλαδή πίσκοπος δημοσίως καί π’ κκλησίας κηρύττει αρεσιν κατεγνωσμένη, ο κληρικοί δέ καί ο λαϊκοί δέν ποτειχίζονται πό ατόν,
(περιμένοντας προφανς τήν πόφασι τς Συνόδου), τότε ποδεικνύομε μπράκτως:
α. τι κκλησία εναι πισκοποκεντρική καί χι Χριστοκεντρική,
β. τι νσωμάτωσις ες ατήν δέν γίνεται διά τς ρθοδόξου πίστεως, λλά διά το πισκόπου,
γ. τι ποτείχισις πό τόν πίσκοπο διά λόγους πίστεως σημαίνει σχίσμα καί χι ρθόδοξο μολογία καί, κατά τήν ρολογία το Κανόνος πόδοσις «τς πρεπούσης
τιμς τος ρθοδόξοις»,
δ. τι πίσης κκλησία δέν ταν ποτέ, οτε πρόκειται νά εναι, σπιλος καί μώμητος, λλά ταν καί θά εναι σπιλωμένη καί βεβορβορωμένη, φ’ σον πάντοτε πρχαν καί θά πάρχουν, εδικά στίς μέρες μας, πίσκοποι αρετικοί μή καταδικασθέντες πό Συνόδου καί
ε. τι ρθόδοξος πίστις ( ρθοδοξία) εναι ξ λοκλήρου στήν διάθεσι καί στήν διάκρισι (μλλον διάβρωσι) τν πισκόπων καί δέν ποτελε τήν «παξ παραδοθείσ τος γίοις πίστει» (Καθολ. πιστ. ούδα στιχ. 3). Δηλαδή κοντολογίς νατρέπομε λη τήν ρθόδοξο κκλησιολογία καί πίστι, ν παραμείνωμε νσωματωμένοι σ’ ναν τέτοιο πίσκοπο. Ατό, ς κ περισσο ναφέρομε τι, εναι καρδιά καί λη δομή καί παρξις το Παπισμο. Γίνεται λοιπόν φανερό τι παρών Κανών τς Πρωτοδευτέρας Συνόδου δέν εναι νας πλός ερός Κανών (πως θά καταδείξωμε στή συνέχεια συγκρίνοντάς τον μέ λλους), ποος δύναται λλοτε νά τηρται καί λλοτε νά μήν τηρται· νας Κανών, δηλαδή, πού παρέχει πλς προτροπή καί δυνατότητα φαρμογς καί δέν πισημαίνει νάγκη · λλά εναι νας ερός Κανών ποος μέσα σέ λίγες γραμμές καταγράφει μία λόκληρο ρθόδοξο Παράδοσι, πισφραγισμένη μέ γνες καί θυσίες γίων καί μολογητν· ριοθετε πιπλέον τήν ρθόδοξον δό, διασφαλίζει σπιλο καί μόλυντο τήν κκλησία καί παγορεύει ες τήν πίστι κάθε νθρώπινη αθαιρεσία. ς κ τούτου γίνεται ντιληπτό τι κκλησία δέν κινδυνεύει πό τούς ποτειχιζομένους πό τόν αρετικό πίσκοπο, λλά πό τόν διο τόν πίσκοπο καί φυσικά πό σους τόνκολουθον καί τόν ποδέχονται ς πίσκοπο, νσωματωμένοι κκλησιαστικά μέ ατόν.

Συνεχίζεται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου