Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς: ερμηνεία του 15ου Κανόνος.


παρών λοιπόν Κανών καθιστ πευθύνους λους τούς ρθοδόξους ες τό θέμα τς διακρίσεως τν ληθινν πισκόπων πό τούς ψευδεπισκόπους. Ατό βεβαίως τό παιτε καί λη ρθόδοξος Παράδοσις τήν ποία πισφραγίζει καί τρόπον τινά συνοψίζει ν λόγ Κανών. Τό φοβερό μως καί συγχρόνως ναγκαο εναι τι δέν εναι ρκετή μόνο διάγνωσις το ψευδεπισκόπου, πως δέν εναι ρκετή διάγνωσις το χοντος τήν μολυσματική σθένεια, λλά χρειάζεται καί πομάκρυνσις πό ατόν. Ες ατήν τήν περίπτωσι τν θεμάτων τς πίστεως κάθε πιστός γίνεται κριτής καί δικαστής πρό συνοδικς κρίσεως, το τάκτως περιπατοντος πισκόπου καί «στέλλεται» πό ατόν σύμφωνα μέ τήν κφρασι το μεγάλου ποστόλου τν θνν: «Παραγγέλλομεν δέ μν, δελφοί, ν νόματι το
Κυρίου μν ησο Χριστο, στέλλεσθαι μς πό παντός δελφο τάκτως περιπατοντος καί μή κατά τήν παράδοσιν ν παρέλαβον παρ’ μν» (Β΄ Θεσσ. 3, 6).
κφρασις λοιπόν το παρόντος Κανόνος «ο γάρ πισκόπων, λλά ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν» σημαίνει τι πίσκοπος κπίπτει πό τό
ξίωμά του μόνο καί μόνο πειδή σφάλλει στά θέματα τς πίστεως καί δέν ρθοτομε τόν λόγο τς ληθείας. Σημαίνει πίσης τι δέν τόν καταδικάζει ποτειχιζόμενος πό ατόν, οτε πολύ περισσότερο τό ρμόδιο κκλησιαστικό ργανο, λλά δια αρεσις τήν ποία κηρύττει «γυμν τ κεφαλ π’ κκλησίας». Εναι δηλαδή τό διο μέ τόν ατρό, ποος δέν καθιστ κάποιον ρρωστο μέ τήν γνωμάτευσί του, λλά δια σθένεια τήν ποία ατός φέρει· καί πίσης μέ τόν κακοποιό τόν ποο δέν τόν καθιστ ς τοιοτο πόφασις το δικαστο, λλά ο διες ο πράξεις του. ν λοιπόν μες ναμένωμε τήν πόφασι τν ρμοδίων διά νά πομακρυνθομε πό ατούς εναι βέβαιον τι θά σφάλλωμε στά καίρια καί θά δηγηθομε σέ ναυάγιο. Καί βεβαίως, φ’ σον γνωρίζωμε τήν κατάστασι κάποιου, δέν περιμένομε τήν πόφασι τν ρμοδίων, λλά μέ φόβο καί τρόμο πομακρυνόμεθα πό ατούς.
Τό τι τά θέματα τς πίστεως εναι πολύ σημαντικώτερα πό τά λικά καί σωματικά, μόλις εναι νάγκη νά τό ναφέρωμε. Καί ατό φανερώνει τι φησυχασμός μας
δ χει λλα κίνητρα καί λλο σκοπό. δέ θεολογική του πικάλυψις μλλον ποσκοπε στόν καθησυχασμό τς συνειδήσεως. ν μες τόν ψευδεπίσκοπο τόν κλαμβάνομε ς ποιμένα καί χομε πλήρη κκλησιαστική πικοινωνία μαζί του διά τς μνημονεύσεως καί συνοδοιπορίας, εναι φανερό τι χι μόνο εμεθα παραβάτες το ερο ατο Κανόνος, λλά καί λοκλήρου τς ρθοδόξου Παραδόσεως καί πιπλέον γινόμεθα ατία νά διαιωνίζεται τό κακό ες τήν κκλησία καί μάλιστα χι οοδήποτε κακό, λλά αρεσις ποία προσβάλλει ατόν τόν θεσμό τς κκλησίας.

Συνεχίζεται. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου