Η ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

Τοῦ κ. Νικολάου Μάρτη, πρώην Ὑπουργοῦ

Τὸ 1918 ἐπικράτησε στὴ Ρωσία τὸ Κομμουνιστικὸ καθεστώς, μὲ στόχους τὴν σὺν τῷ χρόνῳ

ἐξάπλωσή του ἀρχικὰ στὶς γειτονικὲς χῶρες, ποὺ προϋπέθετε καὶ τὴν ἔξοδο στὸ Αἰγαῖο, ποὺ

δὲν εἶχε ἐπιτύχει ὁ Τσάρος καὶ ἐν συνέχειᾳ τὴν ἐπέκταση στὴν Εὐρώπη.

Κομμουνιστικὰ κόμματα ἄρχισαν νὰ ἱδρύονται συστηματικὰ σὲ διάφορες χῶρες καὶ ἰδιαίτερα

στὴ Βαλκανική. Ἡ συσταθεῖσα τὸ 1921, προφανῶς μὲ ἐντολὴ τοῦ Κόμματος Βαλκανικὴ

Κομμουνιστικὴ Ὁμοσπονδία (Β.Κ.Ο.), μετὰ ἀπὸ πρόταση τοῦ Βούλγαρου Κομμουνιστή

Κολλάρωφ, διακήρυξε τὴν ἐπιδίωξη αὐτονόμησης τῆς Μακεδονίας καὶ Θράκης ἀπὸ τὴν

Ἑλλάδα, μὲ στόχο νὰ προσαρτηθοῦν στὴ Βουλγαρία, καθὼς καὶ ἡ Ἀνατολικὴ Ρωμυλία καὶ

βέβαια νὰ ἐπιτευχθεῖ ὁ ἔλεγχος τοῦ Αἰγαίου. Ὁ Γενικὸς Γραμματέας τοῦ Κ.Κ.Ε. Γεωργιάδης

διαφώνησε καὶ διεγράφη. Τὸ 1924 ἡ ἀπόφαση τῆς Β.Κ.Ο. ἐπικυρώθηκε στὴ Μόσχα ἀπὸ τὴν

Κομιντὲρν καὶ ἔγινε ὑποχρεωτικὴ γιὰ ὅλα τὰ Κομμουνιστικὰ Κόμματα. Ἡγετικὰ στελέχη τοῦ

Κ.Κ.Ε., πού συμμετεῖχαν στὴ Β.Κ.Ο. καὶ διαφώνησαν, διεγράφησαν ἀπὸ τὸ Κόμμα.

Β´ Παγκόσμιος Πόλεμος

Ἡ κήρυξη τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ἔδωσε τὴν ἀφορμὴ στὸν Τίτο τῆς δημιουργίας, ἀντὶ

τῆς αὐτονομήσεως, τοῦ ψευδοῦς Μακεδονικοῦ Ἔθνους τῶν Σκοπίων, ὡς προγεφυρώματος

γιὰ ἐπέκταση στὸ Αἰγαῖο. Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1940, σχεδὸν ὁλόκληρη ἡ Εὐρώπη εἶχε ἤδη

ὑποταγεῖ στὸ Χίτλερ, ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωση ἦταν τότε σύμμαχος τῆς Γερμανίας καὶ ὅλες οἱ

Βαλκανικὲς χῶρες εἶχαν ἐπαφὲς μὲ τὸν Χίτλερ. Ἡ Ἑλλάδα τότε μόνη στὴν Εὐρώπη, δέχτηκε

ἐπίθεση ἀπὸ τὴν Φασιστικὴ Ἰταλία τὴν ὁποία καὶ νίκησε. Τὸν Φεβρουάριο 1941 ὁ Ἄγγλος

Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν Ἦντεν ἦλθε στὴν Ἑλλάδα καὶ ἀνέφερε στὸν Ἕλληνα Πρωθυπουργό,

ὅτι ἡ Γιουγκοσλαβία καὶ ἡ Τουρκία ἀρνήθηκαν νὰ συμπράξουν μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ

πολεμήσουν κατὰ τῆς Γερμανίας. Ὁ Ἕλληνας Πρωθυπουργὸς ἐπανέλαβε προηγούμενη

δέσμευση τῆς Ἑλλάδας, ὅτι θὰ πολεμήσει ἀκόμη καὶ μόνη της καὶ κατὰ τῆς Γερμανίας, παρὰ

τὸ γεγονός, ὅτι ἤδη πολεμοῦσε στὴν Ἀλβανία κατὰ τῆς Ἰταλίας. Τότε ὁ Ἦντεν ἔλαβε

τηλεγράφημα τοῦ Τσώρτσιλ, ποὺ ἔλεγε νὰ μὴ πιεσθεῖ ἡ Ἑλλάδα νὰ ἐμπλακεῖ σὲ ἄπελπι ἀγώνα

καὶ μὲ τὴ Γερμανία. Μετὰ τὴν ἀπάντηση αὐτὴ τῆς Ἑλλάδας ἔφθασαν ἀπὸ τὶς ἀρχὲς Μαρτίου

1941 στὸν Πειραιὰ πολὺ περιορισμένης στρατιωτικῆς δυνατότητας Ἀγγλικά, Αὐστραλέζικα καὶ

Νεοζηλανδικὰ τμήματα, ποὺ ἀργότερα πολέμησαν στὴν Κεντρικὴ καὶ Δυτικὴ Μακεδονία καὶ τὴν

 Κρήτη κατὰ τῶν Γερμανῶν. Στὰ Σκόπια εἰσῆλθαν οἱ Γερμανοὶ ἀπὸ Βουλγαρικὸ ἔδαφος, ὅπου

ἔγιναν δεκτοὶ ὡς ἐλευθερωτές. Τὰ Σκόπια ἦταν πρωτεύουσα τῆς περιφέρειας τῆς νότιας Σερβίας,

 γνωστῆς ὡς Βαρδάρσκα. Ἡ Γερμανικὴ ἐπίθεση κατὰ τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Γιουγκοσλαβίας

ἔγινε τὴν 6η Ἀπριλίου 1941. Ἐὰν ἡ Ἑλλάδα, ὅπως ἔκαναν ἡ Γιουγκοσλαβία καὶ ἡ Τουρκία,

ἠρνεῖτο νὰ πολεμήσει κατὰ τοῦ Ἄξονα, «Οἱ Γερμανοὶ θὰ εἶχαν καταλάβει πρὶν ἔλθει ὁ χειμώνας

τὴ Μόσχα καὶ τὴν Πετρούπολη καὶ ἄλλη θὰ ἦτο ἡ τύχη τοῦ πολέμου», ὅπως εἶπε ὁ Γερμανὸς

Στρατάρχης Κάϊτελ στὴν Δίκη τῆς Νυρεμβέργης, «καὶ ἄλλοι θὰ ἦταν σήμερα κατηγορούμενοι».

Ἄμεση ἐπιβεβαίωση, πλὴν τῶν Ἀπομνημονευμάτων Γερμανῶν Στρα τηγῶν, ἀποτελεῖ καὶ ἡ

Δήλωση τοῦ Χίτλερ τόσο στὴ γνωστὴ κινηματογραφίστρια φίλη του Leni Riefenstahl,

ὅσο καὶ στὴν Πολιτικὴ του Διαθήκη, ὅτι: α) «Ἡ ἐπίθεση τῆς Ἰταλίας κατὰ τῆς Ἑλλάδος ὑπῆρξε

καταστροφικὴ γιὰ τὴν Γερμανία. Ἂν οἱ Ἰταλοὶ δὲν εἶχαν ἐπιτεθεῖ στὴν Ἑλλάδα καὶ δὲν χρειάζονταν

τὴ βοήθειά μας, ὁ πόλεμος θὰ εἶχε πάρει διαφορετικὴ τροπή. Θὰ εἴχαμε προλάβει νὰ

κατακτήσουμε τὸ Λένινγκραντ καὶ τὴ Μόσχα, πρὶν μᾶς πιάσει τὸ ρωσικὸ ψύχος».

β) Δὲν θὰ ἐπικρατοῦσε ὁ Κομμουνισμὸς στὴ Γιουγκοσλαβία καὶ δὲν θὰ ἐδημιουργεῖτο θέμα

Μακεδονίας. Ὁ Τίτο, κυρίαρχος στὴ Γιουγκοσλαβία ὡς Κομμουνιστής, ἀφοῦ ἐξουδετέρωσε τὸν

Ἐθνικιστὴ Μιχαήλοβιτς, τὴν 2α Αὐγούστου 1944, μὲ σύμφωνη γνώμη τοῦ Στάλιν, ἀνήγγειλε ἀπὸ

τὸ Σερβικὸ ἔδαφος τὴν ἵδρυση «Σοσιαλιστικῆς Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας», ὑλοποιώντας καὶ

τὶς ἀπὸ τὸ 1921 ἀποφάσεις τῆς Κομιντὲρν καὶ ὅλων τῶν Βαλκανικῶν Κομμουνιστικῶν Κομμάτων.

Γιὰ νὰ ἀναγνωρισθεῖ ὅμως ἡ νέα ἐθνότητα, δηλαδὴ ἡ «Μακεδονικὴ Ἐθνότητα», ἔπρεπε νὰ

ὑπάρξει χωριστὴ κρατικὴ ὑπόσταση, ἰδιαίτερη γλώσσα, ἀνεξάρτητη ἐκκλησία καὶ ἱστορικὴ

παράδοση. Τὰ ἀνύπαρκτα αὐτὰ συστατικὰ στοιχεῖα τοῦ ἀνυπάρκτου «Μακεδονικοῦ Ἔθνους»

οἱ πλαστογράφοι τῆς Ἱστορίας τῆς Μακεδονίας τὰ κατασκεύασαν στὰ χαρτιὰ ἔκτοτε:

α)Τὸ 1945 σχηματίστηκε Κυβέρνηση καὶ Βουλὴ «Μακεδονική». β) Τὸ 1944 ὀνόμασε «Μακεδονικὴ Γλώσσα» τὸ προφορικὸ βουλγαρικὸ ἰδίωμα, ποὺ ὁμιλεῖτο στὰ Σκόπια καὶ μόνο τὸ 1945, μετὰ ἀπὸ ἐπεξεργασία ἔγινε τὴν 7.6.1945 ἡ 6η ἐπίσημη γλώσσα τῆς Γιουγκοσλαβίας. Ἡ πρώτη Γραμματική  τῆς «Μακεδονικῆς Γλώσσας» κυκλοφόρησε τὸ 1952 καὶ τὸ πρῶτο Φιλολογικὸ Λεξικὸ τὸ 1961.

γ) Τὸ ἀθεϊστικὸ Κομμουνιστικὸ Κόμμα τοῦ Τίτο, ἵδρυσε τὸ 1968 τὴν «Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς

Μακεδονίας», ποὺ δὲν τὴν ἀναγνωρίζει καμία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. δ) Μὲ τὸν ψευδῆ ἰσχυρισμό,

ὅτι οἱ Ἀρχαῖοι Μακεδόνες δὲν ἦταν Ἕλληνες, ἐπινόησαν ὅτι ὡς Σλάβοι, ἑνώθηκαν τὸν 6ο αἰώνα

μὲ τοὺς μὴ Ἕλληνες Μακεδόνες καὶ ἔγιναν αὐτοὶ Μακεδόνες. Ὡς Μακεδόνες συγκέντρωσαν ἀπὸ

ὅλα τὰ ἀρχεῖα τοῦ κόσμου, ὅτι ἀνεφέρετο στὴ Μακεδονία καὶ οἰκειοποιήθηκαν ὅλα τὰ γεγονότα

καὶ πρόσωπα ποὺ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἔδρασαν στὴ Μακεδονία καὶ τὸ 1969 κυκλοφόρησαν τὴν

«Ἱστορία τοῦ ψευδομακεδονικοῦ Ἔθνους», ποὺ ἀποτελεῖ τὴν μεγαλύτερη πολιτικὴ καὶ ἱστορικὴ

ἀπάτη στὴν παγκόσμια Ἱστορία. Ἑκατοντάδες ἐπιστήμονες δούλεψαν δεκαετίες καὶ κυκλοφόρησαν βιβλία καὶ περιοδικὰ, γιὰ νὰ πείσουν τὴ λαϊκὴ μάζα, ὅτι ὑπάρχει «Μακεδονικὴ Ἐθνότητα». Τὸ τεχνητὸ αὐτὸ «Μακεδονικὸ Ἔθνος», τὸ Μονοκομματικὸ Κομμουνιστικὸ Καθεστὼς τὸ ἐπέβαλε στοὺς νέους τῶν Σκοπίων καὶ φοβοῦμαι καὶ σὲ πολλοὺς νέους τῶν ἄλλων Κομμουνιστικῶν χωρῶν καὶ μὲ ἕνα, ἀδιανόητο, γιὰ δημοκρατικὲς χῶρες προπαγανδιστικὸ μηχανισμὸ ἑνὸς μονοκομματικοῦ Κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος, παραπλάνησε ἀνιστόρητους καὶ ἀφελεῖς σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο.

Μακεδονικό ἔθνος οὔτε ὑπῆρξε οὔτε θά ὑπάρχει

Οἱ Μακεδόνες ἦταν Ἕλληνες. Εἶχαν ὅλα, κατὰ τὸν Ἡρόδοτο (Ι´, 581), τὰ στοιχεῖα ποὺ χαρακτηρίζουν τὸ αὐτὸ Ἔθνος. Δηλαδὴ εἶχαν τὴν αὐτὴ γλώσσα μὲ ὅλους τούς ἄλλους Ἕλληνες, τὴν Ἑλληνική. Τὰ αὐτὰ ἱερὰ καὶ εἶχαν τοὺς αὐτοὺς θεούς, ἡ κατοικία τῶν ὁποίων ἦταν στὸ Μακεδονικὸ Ὄρος, τὸν Ὄλυμπο. Οἱ 9 Μοῦσες ἦταν ἐπίσης ἀπὸ τὰ Πιέρια τῆς Μακεδονίας. Οἱ Μακεδόνες ὅπως ὅλοι οἱ Ἕλληνες συμμετεῖχαν στὶς Ἀμφικτιονίες καὶ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες. Ἡ ταυτότητα τῶν Μακεδόνων ὡς Ἑλλήνων, ποὺ εἶναι ταυτότητα Ἑλλήνων, ἀποτελεῖ τὴν οὐσία τοῦ Σκοπιανοῦ προβλήματος καὶ ὄχι ἡ ἁπλὴ ὀνομασία τοῦ κράτους χωρὶς νὰ συνδέεται μὲ τὴν Ἱστορία. Τὴν ταυτότητα τῶν Μακεδόνων ὡς Ἑλλήνων, ἐπιβεβαιώνουν τὰ ἱερὰ κείμενα τῆς Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης, κείμενα ἀρχαίων Ἑλλήνων, Ἑβραίων καὶ Ρωμαίων συγγραφέων καὶ χιλιάδες ἑλληνικῶν ἐπιγραφῶν. Τὸ Κεντρικὸ Ἰσραηλιτικὸ Συμβούλιο Ἑλλάδος, μὲ ἐπιστολὴ του τῆς 11.1.1993 πρὸς τὰ Παγκόσμια Ἑβραϊκὰ Συνέδρια καὶ Συμβούλια, ἀναφέρει: «Ἡ Ἰουδαϊκὴ θρησκεία καὶ φιλολογία ἀποτελοῦν τοὺς ἀδιάψευστους μάρτυρες τοῦ ἀρχαίου ἐθνολογικοῦ χαρακτήρα τῶν Μακεδόνων ὡς Ἑλλήνων».

«Οἱ ἀρχαῖοι καὶ νεώτεροι Μακεδόνες εἶναι Ἕλληνες καὶ ἡ γλώσσα τῶν Μακεδόνων εἶναι ἡ Ἑλληνική», διακήρυξαν μὲ ὁμόφωνα ψηφίσματά τους τὰ Νομοθετικὰ Σώματα 14 Πολιτειῶν τῶν Η.Π.Α.Τὴν ἀνωτέρω ἱστορικὴ ἀλήθεια ἐπιβεβαίωσαν οἱ 15 ἡγέτες τῆς ΕΟΚ τὸν Ἰούνιο 1992 στὴ Διάσκεψη Κορυφῆς στὴ Λισσαβόνα, ὅπου ὁμόφωνα ἀ ποφάσισαν νὰ ἀναγνωρίσουν τὰ Σκόπια ἐφόσον δὲν θὰ ἔχουν τὴ λέξη «Μακεδονία». Τὸ θέμα εἶχε τεθεῖ ἀπὸ τὸν τότε Πρόεδρο τῆς Ἑλλη νικῆς Δημοκρατίας Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ, ὁ ὁποῖος στὴν ἀπὸ 3.1.1992 ἐπιστολή του, ὅπου τόνιζε ὅτι εἶναι Μακεδόνας καὶ ἐτόνιζε ὅτι: «Ἡ ἀναγνώριση τῆς αὐτοαποκαλουμένης “Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας” ἔχει θεμελιώδη σημασία γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ γνωρίζω καλύτερα ἀπὸ κάθε ἄλλον ἀφοῦ εἶμαι ὁ ἴδιος Μακεδών. Ἡ Δημοκρατία αὐτὴ οὔτε ἐθνολογικά, οὔτε ἱστορικὰ ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ὀνομάζεται Μακεδονία». «Ἡ ἐθνολογικὴ σύνθεση τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας αὐτῆς ἀποτελεῖται ἀπὸ  Ἀλβανούς, Τούρκους, Τσιγγάνους καὶ Σλάβους, ποὺ καμία σχέση δὲν ἔχουν μὲ Μακεδόνες», καὶ ὅτι: «Εἶναι ἀδιανόητο  μὲ τὴν λήξη τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου νὰ δίδεται ἱστορικὴ νομιμοποίηση σὲ Τίτο καὶ Μόσχα, ποὺ ὀνόμασαν  τὴν Νότιο Γιουγκοσλαβία σὲ Μακεδονία πρὸς ἔξοδο στὸ Αἰγαῖο ἀποσπώντας τὴν Μακεδονία ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα». Τὴν ἐθνολογικὴ σύνθεση τῶν κατοίκων τῆς ΠΓΔΜ ὡς Σλάβων (Βουλγάρων καὶ Σέρβων)  ὁμολόγησε καὶ ὁ τ. Πρόεδρος τῆς ΠΓΔΜ κ. Κίρο Γκλιγκόρωφ μὲ τὴν δήλωσή του: «Δὲν διεκδικοῦμε  τὸν Ἀλέξανδρο, ἡμεῖς εἴμεθα Σλάβοι». Χαρακτηριστικὸ εἶναι τὸ περιστατικὸ, ποὺ ἀναφέρει στὸ βιβλίο του ὁ κ. Κίρο Γκλιγκόρωφ «ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ» (σελ. 259), ὅτι στὴν δεξίωση ποὺ ἔγινε στὴ Νέα

Ὑόρκη τὴν ἑπομένη τῆς ἀναγνωρίσεως ὡς ἀνεξαρτήτου Κράτους τῶν Σκοπίων, μία ὁμάδα νέων ἀπὸ τὴν Αὐστραλία τοῦ εἶπαν: «Ἐσεῖς μιλήσατε, ἀλλὰ δὲν εἴπατε τὸ σημαντικότερο. Δὲν εἴπατε ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε ἀπόγονοι τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Αὐτὸ μπορεῖ νὰ ἑρμηνευτεῖ ὅτι ἀρνηθήκαμε τὴν  καταγωγή μας, τοὺς προγόνους μας». «Δυσκολεύτηκα νὰ βρῶ ἀπάντηση ἀμέσως (συνεχίζει ὁ  Γκλιγκόρωφ στὸ βιβλίο του) καὶ τελικά τούς εἶπα: Ξέρετε, σέβομαι τὶς σκέψεις καὶ τὶς πεποιθήσεις σας. Εἶναι δικαίωμά σας. Ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὴν ἱστοριογραφία στὸν Μακεδονικὸ λαὸ ἐπικρατεῖ ἡ γνώμη ὅτι εἴμαστε Σλάβοι. Ἔχουμε ἔλθει στὰ Βαλκάνια τὸν 6ο καὶ 7ο αἰώνα ἔχουμε ἐγκατασταθεῖ στὰ ἐδάφη, ποὺ ὀνομάζονται Μακεδονία. Δὲν γνωρίζω τὸ κατὰ πόσο στὶς φλέβες μας συνεχίζει νὰ ρέει κάποια  σταγόνα αἵματος τῶν ἀρχαίων Μακεδόνων! Ἀλλὰ ἀκόμα καὶ ἔτσι, δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ δίνει τὴν ταυτότητα τοῦ λαοῦ μας. Δὲν θέλω νὰ σᾶς πείσω γιὰ τὸ ἀντίθετο, ἀφοῦ εἶστε αὐτῆς τῆς γνώμης. Εἶναι δικαίωμά σας ἀλλὰ αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ ἀλλοιώνει τὴν ἄποψή σας γιὰ τὸ γεγονὸς πὼς ἡ δημοκρατία τῆς Μακεδονίας εἶναι ἀνεξάρτητο κράτος. Ἔμειναν ἀκόμη μοῦ φάνηκε μισή ὥρα στὴν αἴθουσα καὶ ἔφυγαν ἀνικανοποίητοι, ὅπως μοῦ φάνηκε». Πρῶτος καὶ ἄμεσα κατήγγειλε τὴν δημιουργία ἀπὸ τὸν Τίτο τῆς «Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας» ὁ Stettinious, τότε Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Κυβερνήσεως Ροῦζβελτ, ποὺ διεῖδε τὸν ἀπώτερο στόχο τῶν Κομμουνιστῶν, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν ὑπʼ ἀριθ.

868614/26.12.1944 Ἐγκύκλιό του πρὸς τοὺς Πρεσβευτὲς καὶ τοὺς Προξένους τῶν ΗΠΑ ἔδωσε ὁδηγίες νὰ πληροφορήσουν ὅτι ἡ Ἀμερικανικὴ Κυβέρνηση θεωρεῖ δημαγωγία (δηλ. ὡς ἀπάτη), τὴν ὕπαρξη «Μακεδονικοῦ Ἔθνους», «Μακεδονικῆς συνείδησης». «Οἱ ἰσχυρισμοὶ αὐτοὶ δὲν ἐκπροσωποῦν οὔτε ἐθνική, οὔτε πολιτικὴ πραγματικότητα καὶ στόχο ἔχουν τὴν ἀπόσπαση τμήματος τῆς Ἑλλάδος (τῆς… Μακεδονίας), ποὺ κατοικεῖται ἀπὸ Ἕλληνες». Ὁ Ζέλεφ, ὅταν ὡς Πρόεδρος τῆς Βουλγαρίας  ρωτήθηκε τὴν 20ή Ἰουνίου 1993 στὴ Σουηδία, ἀπὸ δημοσιογράφο τῆς Σουηδικῆς Ἐφημερίδας  Svenska Dugbladed, γιὰ «Μακεδονικὸ Ἔθνος», δήλωσε ὅτι: «Τὸ Μακεδονικὸ Ἔθνος ποὺ δημιούργησε  μετὰ τὸν Πόλεμο ἡ Κομιντὲρν εἶναι Ἔγκλημα τοῦ ΤΙΤΟΪΣΜΟΥ καὶ τοῦ ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ». Δυστυχῶς ὁ Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ κ. Τζὼρτζ Μποὺς (υἱὸς) ἐγκατέλειψε τὴν πάγια πολιτικὴ τῶν ΗΠΑ (Στεττίνιους καὶ Δόγμα Τρούμαν) στὸ πρόβλημα ποὺ δημιούργησε ὁ Τίτο καὶ ἡ Μόσχα, μετονομάζοντας μεταπολεμικὰ τὴ νότιο Γιουγκοσλαβία σὲ «Μακεδονία». Στὸ Μουσεῖο Asmoleen τῆς Ὀξφόρδης ἔγιναν πρόσφατα ἐγκαίνια Ἔκθεσης ἀρχαιολογικῶν θησαυρῶν τῆς Μακεδονίας μὲ τίτλο «Ἀπὸ τὸν Ἡρακλῆ στὸν Μέγα Ἀλέξανδρο». Ὁ Ρόμπιν Λέιν Φόξ, ἱστορικὸς καὶ Καθηγητὴς τῆς Ὀξφόρδης – ὁ ἱστορικὸς

σύμβουλος τοῦ Ἀμερικανοῦ παραγωγοῦ Oliver Stone στὴν κινηματογραφικὴ ταινία «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ»- μιλώντας στὰ ἐγκαίνια τῆς ἔκθεσης δήλωσε: «Ξαναγράφεται ἡ ἱστορία τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς τέχνης ἀπὸ ὅτι τὴν ξέραμε μέχρι σήμερα». Ὁ ἴδιος μὲ τρεμάμενη φωνὴ ἀπὸ τὴν συγκίνηση χαρακτήρισε τὴν ἔκθεση τὴν μεγαλύτερη, ποὺ ἔχει πρα γματοποιηθεῖ ποτὲ στὴν Βρετανία ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἀρχαία Ἑλλάδα.

Ὁ Ρόμπιν Λέιν Φὸξ σὲ δήλωσή του στὴν κρατικὴ τηλεόραση ὑπογράμμισε καὶ τὸ πολιτικὸ μήνυμα τῆς ἐκθέσεως «Ἀποδεικνύει ὅτι αὐτοὶ ποὺ ὑποστηρίζουν ὅτι τὰ Σκόπια εἶναι Μακεδονία εἶναι τουλάχιστον ἀνιστόρητοι. (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Τρίτη 12 Ἀπριλίου 2011). Εἶναι σὰν νὰ ὑποστηρίζει κάποιος ὅτι ἡ Ὀξφόρδη εἶναι στὴ Λευκορωσία». Μετὰ τὰ ἀνωτέρω, τὰ κράτη, ποὺ ἀναγνώρισαν τὴν ΠΓΔΜ ὡς «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» ὀφείλουν νὰ ἀνακαλέσουν τὴν ἀπόφασή τους.