ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟΝ....

...... Δυστυχῶς ἡ Ἑλλάς ἔχει χαρακτηρισθῆ ὡς χώρα γερόντων, δεδομένου ὅτι τὸ ποσοστὸν τῶν ἡλικιωμένων φθάνει τὸ 20%καὶ συνεχῶς αὐξάνει.Ὁ δὲ δείκτης γεννητικότητος ἔπεσε κάτω ἀπὸ τὰ 2,1 παιδιὰ ἀνὰ γυναῖκα ἀναπαραγωγικῆς ἡλικίας. Αἱ πολύτεκνοι οἰκογένειαι πλησιάζουν τὰς 180.000, αἱ περισσότεραι τῶν ὁποίων διαβιοῦν εἰς συνθήκας πραγματικῆς ἐξαθλιώσεως. Δυστυχῶς ἡ πολιτικὴ ἡγεσία ὄχι μόνον δὲν ἐπιδεικνύει ἐνδιαφέρον γι᾽αὐτὸ τὸ μεγάλο ἐθνικὸν πρόβλημα, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἡ οἰκονομικὴ πολιτικὴ δημιουργεῖ στρατιὰς ἀνέργων καὶ ὁδηγεῖ πολλὰς οἰκογενείας εἰς ἐξαθλίωσιν.
Εἶναι ἀνάγκη τὸ κράτος ἐπειγόντως νὰ ἐνδιαφερθῆ διὰ τὰς πολυτέκνους οἰκογενείας, νὰ δώση κίνητρα πολυτεκνίας, διότι τὸ δημογραφικὸν πρόβλημα ἔχει περάσει τὸ κόκκινον. Μὴ λησμονοῦμεν ὅτι ἡ Ἐπανάστασις τοῦ 1821 ἐστηρίχθη κυρίως εἰς τὰς πολυτέκνους οἰκογενείας, ἀφοῦ οἱ περισσότεροι ἥρωες ἦσαν γόνοι πολυτέκνων οἰκογενειῶν. Τὸ ἴδιο καὶ κατὰ τὸ ΟΧΙ τοῦ 1940 ἀλλὰ καὶ ἡ παραγωγικότης τοῦ κράτους εἰς τὰς πολυτέκνους οἰκογενείας στηρίζεται. Ποῦ εἶναι αἱ πανέμορφαι παραδοσιακαὶ οἰκογένειαι, ποὺ χαίρεσαι νὰ τάς βλέπης, ποὺ θυμίζουν τὸ «Ἡ γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐθηνοῦσα ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας σου· οἱ υἱοί σου ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης σου» (Ψαλμ. 127).

"Ορθόδοξος Τύπος"

«μόλυσμα» το των Λατίνων ράντισμα

Ιδού ποία η σημασία της Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και ποία η ανύψωσις του ανθρώπου μέχρι θεώσεως. Και αυτή η θέωσις αρχίζει από την ιεράν κολυμβήθραν μόνης της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Χωρίς την «συνταφήν» εν τω αγίω ύδατι της κολυμβήθρας, όπου θάπτεται ο παλαιός άνθρωπος και αναδύεται ο καινός, πεπληρωμένος χάριτος και φωτός, «ενδυόμενος τον Χριστόν» δια του αγίου Χρίσματος, αναγέννησις δεν υπάρχει. Ούτε απαλλαγή ενοχής εκ της προπατορικής αμαρτίας, ούτε μετάδοσις του αγίου Πνεύματος τελείται, ούτε «ενσωμάτωσις» εν τω μυστικώ Σώματι του Χριστού ενεργείται, ούτε σωτηρίας τις αξιούται. Τα μυστηριώδη αυτά τελεσιουργούνται αρρήτως μόνον εν τη Καθολική και Αποστολική Ορθοδόξω Εκκλησία! Δια τούτο φοβούμεθα παν το έξω της Εκκλησίας κείμενον. Και δια τούτο απορρίπτομεν ως «μόλυσμα» το των Λατίνων ράντισμα, ως απεφήνατο ο μέγιστος των Κανονολόγων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος για Οικουμενισμό, Ενωμένη Ευρώπη ...

5. Από την 5η Ομιλία στον Δανιήλ, 15-11-1981

... Να ξέρετε όμως, παιδιά, ότι ο Οικουμενισμός είναι ο τελευταίος πρόδρομος του Αντιχρίστου. Όταν θα γίνει μιά ισοπέδωση θρησκευτική και πολιτική, κυβερνητική, και θα υπάρξει ένας μόνο που θα κυβερ­νήσει τον κόσμο, αυτός ο ένας κατά την Αγία Γραφή και τους Πατέρες -έρχονται δε και τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών πλάι να μας το πουν, που είναι προϊόντα των Εβραίων και είναι τελείως ανεξάρτητα από την Αγία Γραφή- αυτός θα είναι ο Αντίχριστος.

Έτσι, χωρίς περιστροφές, ο Οικουμενισμός χαρακτηρίστηκε ως αντίχριστο σύστημα από τους μεγαλύτερους θεολόγους της εποχής μας, όπως από τον μακαρίτη τον πατέρα Ιουστίνο Πόποβιτς[1], Σέρβο, αλλά και από άλλους επιφανείς θεολόγους Ορθοδόξους. Ο Οικουμενισμός χαρακτηρίστηκε ως αντίχριστο σύ­στημα!... Χωρίς περιστροφές!

Η συνέχεια, "κλικ" πιο κάτω στο : Read more 

"Ὁ κοινωνῶν τοῦ ἀκοινωνήτου ἀκοινώνητος ἔστω"

Ἀρχιμανδρίτου Σαράντη Σαράντου

Πρωτεῖα ἤ δευτερεῖα πανθρησκειακά διεκδικεῖ ἡ Ραβέννα;

..............Τί κατάντια! Νά βλέπεις ταγούς τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας, Σεβασμιωτάτους ἤ καί Πανοσιολογιωτάτους κληρικούς μας, νά ὑποκλίνονται δουλικότατα μπροστά στόν παναιρεσιάρχη Ποντίφηκα καί νά αἰσθάνονται καταϋποχρεωμένοι -ἀπό τήν ὅλη συμπεριφορά τους φαινόταν αὐτό- γιατί ὁ Πάπας καταδεχόταν νά τούς ρίξει λίαν συγκαταβατικά μιά συμπαθητική ματιά καί πολύ ὑπεροπτικά, ἐν πάσῃ περιπτώσει, νά τούς ἀναγνωρίσει ὡς ὑποτελεῖς του στή νέα τάξη Πανθρησκειακῶν πραγμάτων, ἀφοῦ αὐτοί (οἱ Ὀρθόδοξοι) τόν ὑπεραναγνωρίζουν ὡς διάδοχο τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, κληρονομήσαντα τά πρωτεῖα του ὡς "ἁγιότατος Ἐπίσκοπος Ρώμης" καί  ἐμπνεόμενον τό ἀλάθητο σέ συνεχῆ ἀλάθητη ροή.

Σ' αὐτούς τούς Ἐπισκόπους πού ἔλαβαν μέρος στήν Ἀσσίζη Ν^ο 3 καί στή Ραβέννα μποροῦμε ἄνετα νά τούς φιλήσουμε τό χέρι; "Ὁ κοινωνῶν τοῦ ἀκοινωνήτου ἀκοινώνητος ἔστω" ὁρίζουν οἱ Ι' καί ΙΑ' Ἀποστολικοί κανόνες, ὁ β' τῆς Ἀντιοχείας καί ὁ θ' τῆς Καρθαγένης. Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες πού ἐκφράζονται ἔτσι ὅπως ἐκφράζονται, γιά τούς αἱρετικούς πού τούς ἐθεωροῦσαν "ἀκοινωνήτους" δέν εἶχαν μέσα τους ἀγάπη; Μόνο οἱ σημερινοί οἰκουμενιστές διαθέτουν αὐτό τό ὑπερσύγχρονο χάρισμα πού λέγεται ἀγάπη (=ψύχωση) πρός τούς αἱρετικούς;

Οἱ χιλιάδες τῶν Ἁγίων Πατέρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων πού διατύπωσαν ἀράς(=κατάρες) κατά τῶν ἀμετανοήτων αἱρετικῶν  δέν εἶχαν ἀγάπη Χριστοῦ μέσα τους; Προτιμᾶμε πάντως νά εἴμαστε μαζί τους, παρά μέ τούς σύγχρονους ἀνερμάτιστους οἰκουμενιστές.

 

St. Andrew Orthodox Church Tour Pt. 6

Ευχαριστούμε την αγωνιστική Ορθόδοξη Ι. Μ. Παντοκράτορος :
http://www.impantokratoros.gr/

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ

Εξακολουθεί να υφίσταται έως σήμερον, και θα υφίσταται έως της συντελείας του κόσμου, αντιλογία περί την ενσάρκωσιν του Θεού, ο Γλυκύτατος Ιησούς να αποτελή «σημείον αντιλεγόμενον» και να «κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών». Η αποδοχή του δόγματος της υπερφυσικής Αποκαλύψεως του Θεού προϋποθέτει απλότητα καρδίας, ταπείνωσιν διαλογισμών και αγάπην ψυχής. Χωρίς την θυσίαν της ανθρωπίνης σοφίας μας και χωρίς εφέσεις ψυχής δι’  υψηλοτέραν της γηίνης πραγματικότητα, είναι αδύνατον να πιστεύσωμεν εις άγγελμα ευρισκόμενον πέραν της σφαίρας των εμπειριών και της σκέψεως. Ορθώς ελέχθη ότι «όπως εύρωμεν τον Θεόν, ανάγκη να τον ζητήσωμεν, όπως τον γνωρίσωμεν, ανάγκη να τον αγαπήσωμεν». Δηλαδή να τον αγαπήσωμεν, δια να τον γνωρίσωμεν, δια να τον ζητήσωμεν, δια να τον εύρωμεν. Προηγείται η αγάπη, έπεται η γνώσις, ακολουθεί η ζήτησις, απόκειται η εύρεσις. Ούτως εξηγείται διατί πιστεύουν οι απλοί και καθαροί την καρδίαν, τα νήπια, ενώ οι πεφυσιωμένοι και ακάθαρτοι την ψυχήν κρημνίζονται εις τας αβύσσους της απιστίας. Και ενώ οι θεωρούμενοι παρ’  εαυτοίς σοφοί, αδυνατούν να αντιληφθούν το πώς είναι δυνατόν να είναι αλήθεια εκείνο που οι απλοϊκοί το αποδέχονται και αυτοί δεν εννοούν και σκανδαλίζονται και το θεωρούν μωρίαν, έρχεται ο Χριστός να ερμηνεύση το παράδοξον του φαινομένου. «Ομολογώ σοι, Πάτερ, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά νηπίοις. Ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν σου». Και ούτω πιστοποιείται ότι το φως της αληθείας, εάν δεν φωτίζη, τυφλώνει.

H συνάχεια, "κλικ" πιο κάτω στο : Read more

 

The Work of Patience and Humility

Often, when we are overtaken with boredom regarding our spiritual practices, we will also find we are easily overtaken with despair when confronted with events that do not go as we desire. This is an indication of our spiritual immaturity. We need both patience and humility because they are important works in our spiritual life.

Εκ του περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλεί

Αι πράξεις και οι λόγοι του ανθρώπου είναι απαύγασμα και εξωτερίκευσις του ποιού του ψυχικού αυτού κόσμου. Ό,τι είναι ο άνθρωπος, είναι και οι λόγοι και πράξεις αυτού, αφού «εκ του περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλεί» (Ματθ. ιβ, 35) ως είπεν ο Κύριος. Εάν η ψυχή είναι ευσεβής και ενάρετος, τοιαύται θα είναι αι πράξεις και λόγοι αυτής. Αν δε είναι ασεβής, τοιούτοι θα είναι οι λόγοι και τα έργα της. Καθρέπτης λοιπόν του ανθρώπου είναι οι λόγοι και αι πράξεις του.

Aστήρικτες και περιδεείς συνειδήσεις

Σήμερα, στο χώρο της Εκκλησίας, όταν κάποιος ελέγχη κληρικούς και μάλιστα Επισκόπους για κανονικές παραβάσεις, χαρακτηρίζεται «πιετιστής», «οργανωσιακός», «εξωεκκλησιαστικός», ή «παρεκκλησιαστικός», «προτεσταντίζων» κ.λ.π. Και οι λέξεις αυτές ενεργούν πολλάκις καταλυτικά επάνω σε αστήρικτες και περιδεείς συνειδήσεις και παύει κάθε διάθεση διαμαρτυρίας κατά των κακών ποιμένων.