Δύο προϋποθέσεις ὑπάρχουν διά τήν ἐξασφάλισιν τῆς αἰωνίου χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως. Ἡ σωστή πίστις καί τά καλά ἔργα. Οἱ δύο αὐτοί σωτήριοι ὅροι, εἶναι ἀλληλένδετοι. Δηλαδή δέν ἀρκεῖ κάποιος νά ἀκολουθῆ τήν σωστή πίστη καί νά ὑστερῆ ἀγαθῶν ἔργων. Οὔτε πάλι νά εἶναι καλός ἄνθρωπος μέ ἀγαθά ἔργα ἀλλά νά εὑρίσκεται ἐκτός τῆς ὀρθῆς πίστεως. Διότι καί ἡ πρώτη περίπτωσις καί ἡ δευτέρα, ὁδηγοῦν εἰς τήν ψυχικήν ἀπώλειαν.
Καί τί θά πρέπει νά κάνουμε ἴσως ἐρωτήση κάποιος. Ὁ κόσμος σήμερα εἶναι πονηρός, ἡ ἐπιβίωσις δύσκολη, οἱ ἄνθρωποι ἀνελέητοι. Μόνο ἄν γίνουμε ἀπόκοσμοι, θά ἀποφύγουμε τίς ψυχοβλαβεῖς ἐπιρροές τοῦ κόσμου. Ἀλλά πῶς νά γίνη αὐτό; Νά μήν ἐνδιαφερθοῦμε διά τήν ἐξασφάλισι τῶν βιοτικῶν μας ἀναγκῶν; Νά μήν φροντίσουμε διά τήν ἀποκατάστασιν τῶν παιδιῶν μας; Ὄχι βέβαια. Οἱ ἀκρότητες δέν εἶναι δείγμα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ἡ φροντίδα διά τήν ζωή μας, τήν οἰκογένειά μας, τά παιδιά μας, εἶναι ἀπαραίτητο μέλημα κάθε ἀνθρώπου, καί μάλιστα Χριστιανοῦ ἀλλά θά πρέπει νά προσέχουμε, ὥστε ὅλα αὐτά νά ἐπιτυγχάνονται, χωρίς νά ἐπιφέρουν βλαπτικές συνέπειες εἰς τήν ψυχή μας.
Προτάσσοντας λοιπόν τήν ψυχικήν μας ὠφέλειαν, ἐμεῖς οἱ πιστοί εἰς τάς Παραδόσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀκολουθοῦμε τήν πίστη πού μᾶς παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, χωρίς καινοτομίες καί ἐκσυγχρονισμούς, δεχόμενοι πολλάκις τά χλευαστικά σχόλια καί τίς εἰρωνικές ἐπικρίσεις ἐκείνων πού ἀπολαμβάνουν τίς πρωτοκαθεδρίες καί τούς ματαίους θρόνους.
Ταῦτα πάντα, ἀντιπαρερχόμεθα -μέ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ- μέ ὑπομονή καί ἀγάπη, χάριν τῆς καλῆς Ὀμολογίας, τήν ὁποία μᾶς παρέδωσαν καί μᾶς ὑπέδειξαν νά διαφυλάτουμε οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀλοίμονον, ἄν εἰς τήν δισχιλιετήν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας, δέν ὑπῆρχαν οἱ Στουδίτες, οἱ Φώτιοι, οἱ Μάρκοι Εὐγενικοί, καί τόσοι ἄλλοι, πού ἀντετάχθησαν εἰς τάς ἐπιβουλάς κατά τῆς Ἐκλησίας καί ἀντιμετώπισαν τούς φιλόδοξους καινοτόμους τῆς ἐποχῆς τους. Ἀλοίμονον, ἄν χάριν τῆς ἐξελίξεως, καί τῶν ἑκάστοτε "μοντέρνων" ἰδεῶν, ἀνατρέπαμε καί διαφοροποιούσαμε τά Ἱερά καί Ὅσια τῆς Πίστεώς μας. Ἀλοίμονον· σήμερα δέν θά εἶχε ἀπομείνει τίποτα.
