Unity and Uniqueness of the Church.

By: Saint Justin (Popovic)

Just as the hypostasis of the Godman Christ is one and unique, so too is the Church, through Him, in Him and founded upon Him, one and unique. The unity of the Church is necessarily the outcome of the unity of the Person of the Godman Christ. The Church, being an overall and a uniquely God-human organism in all the worlds, cannot possibly be divided. Every division would have spelled her death. Being wholly founded on the Godman, the Church is primarily a God-human organism and then a God-human organization. Because of this, whatever she has in her is God-human and indivisible: the faith, love, truth, baptism, Eucharist and every divine mystery and every divine virtue and generally all her life and structure. Therefore, also indivisible in her are her teaching and her works and her sanctification and theosis. Everything is by grace organically united, in one God-human body, of which Christ is the only and unique Head. All the members of the Church, namely the faithful - albeit as persons are integral and unjoined - when joined together by that one same grace of the Holy Spirit, through the sacraments and virtues into one organic unity, they comprise one body and one spirit and confess one faith (Eph.4:4-5), which unites them with Christ and with each other.

        Along with the other apostles, the Christ-bearing Apostle of the Nations most of all preaches through the Holy Spirit the unity and uniqueness of her founding person, the Godman Christ: "For no other foundation can anyone lay next to the one that is laid, who is Jesus Christ" (1Cor 3:11).

        Following the holy Apostles, the Fathers and Teachers of the Church, confess, preach and defend with the same zeal the unity and uniqueness of the Church of the Orthodox. Their zeal for the preservation of the unity of the Church was expressed mainly in the cases of people or groups of people who severed themselves from the Church, namely, in cases of heresies and schisms. On the topic of unity, a special significance and importance was and is ascribed to the Ecumenical and Local Synods of the Church. According to the uniform stance of the Fathers and the Synods, the Church is only one, but also unique, because the one and unique Godman, Her Head, cannot have many bodies. The Church is one and unique because it is the body of the one and only Christ. The dividing of the Church is ontologically impossible, which is why there has never been a division per se of the Church, but only a departure from the Church. According to the word of the Lord, the vine cannot be divided; only the voluntarily unfruitful vine branches fall off from the ever-living vine and dry up (John 15:1-6).  At various times, heretics and schismatics had severed themselves from the one indivisible Church of Christ, who consequently ceased to be members of the Church and embodied in Her Godman body. Such were firstly the Gnostics, then the Arians and the Pneumatomachs (Spirit-opponents), then the Monophysites and Uniates and all the other heretic and schismatic legion.

Μ. Βασίλειος, Λόγοι για την νηστεία

Η νηστεία είναι πρόσταγμα προφητικό

1. «Να σαλπίσετε, λέγει, κατά την πρώτη ημέρα του μήνα με την σάλπιγγα, καθώς και κατά την επίσημη ημέρα της μεγάλης εορτής σας» (Ψαλμ. 80, 4). Αυτό είναι πρόσταγμα προφητικό. Για μας δε από την σάλπιγγα πιο μεγαλόφωνο και από κάθε όργανο μουσικό πιο επίσημο, την αναμενόμενη εορτή των εορτών υποδηλώνουν τα αναγνώσματα (Ησ. 58, 4-6). Διότι εγνωρίσαμε την χάρη των νηστειών από τον Ησαΐα, που απέριψε μεν τον ιουδαϊκό τρόπο της νηστείας, την δε αληθινή νηστεία σε μας έδειξε. «Να μη νηστεύετε χάριν διαμάχης και έριδος», «αλλά να καταργήσεις κάθε σύνδεσμο αδικίας» (Ησ. 63, 6). Και ο Κύριος λέγει· «να μη γίνεσθε σκυθρωποί, αλλά να νίψεις το πρόσωπό σου, και να αλείψεις το κεφάλι σου» (Ματθ. 6, 16-17). Ας συμπεριφερθούμε λοιπόν, όπως εδιδαχθήκαμε, να μη φαινόμαστε σκυθρωποί για τις ημέρες που έρχονται, αλλά με φαιδρό πρόσωπο προς αυτές, όπως πρέπει στους αγίους, να συμπεριφερόμαστε. Κανείς άκαρδος δεν στεφανώνεται, κανείς κατηφής δεν στήνει τρόπαιο. Να μη σκυθρωπάσεις ενώ δέχεσαι περιποιήσεις. Είναι άτοπο να μη χαιρόμαστε για την υγεία της ψυχής, αλλά να λυπόμαστε με την αλλαγή των τροφών και να φαινόμαστε ότι χαριζόμαστε στην ηδονή της σάρκας, παρά στην επιμέλεια της ψυχής. Διότι ο μεν κορεσμός σταματά την ευχαρίστηση στην κοιλιά, η δε νηστεία ανεβάζει το κέρδος στην ψυχή. Να χαίρεσαι διότι σου έχει δοθεί από τον ιατρό φάρμακο που καταστρέφει την αμαρτία. Διότι όπως ακριβώς στα έντερα των παιδιών τα αναζωογονούμενα σκουλήκια εξαφανίζονται με κάποια δραστικά φάρμακα, έτσι και την αμαρτία, που βρίσκεται στο βάθος της ψυχής, την σκοτώνει η νηστεία που εισχωρεί στην ψυχή, η οποία νηστεία είναι πράγματι αξία του ονόματός της. Η νηστεία να γίνεται χωρίς υποκρισία. Κάθαρση της ψυχής από τα αμαρτήματα.

Fasting in the Orthodox Church

Fasting, or abstaining from food, was a discipline practiced by our Lord himself. It was after forty days of prayer and fasting in the wilderness, that Jesus victoriously faced the temptations of the devil (Matthew 4:1-11).  He asked his disciples to use fasting, coupled with prayer, as a means to achieve spiritual victories (Matthew 17:21; Mark 9:29; Luke 2:37), and the example of the Lord was followed by the disciples in their apostolic ministry and instruction to the early Christians. (Acts 14:23; 27:9; 1 Corinthians 7:5; 2 Corinthians 6:5, 11:27).

Προγνώρισόν μοι τον θάνατον..

«Παράτεινον τας ημέρας της ζωής μου έως ότου Σοι προσφέρω μετάνοιαν αληθινήν.
Μη αναγάγης με εν ημίσει ημερών μου μηδέ εν ώ ο εμός νους τετυφλωμένος εστί.
Και όταν ευδοκήσης ελθείν το τέλος της ζωής μου προγνώρισόν μοι τον θάνατον, ίνα η ψυχή μου ετοιμασθή προς συνάντησίν Σου.»

ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ

Κρισιμωτάτη από πάσης απόψεως η εποχή μας. Τα πράγματα του κόσμου εξελίσσονται ραγδαίως. Πόλεμοι και ακοαί πολέμων προκαλούν ανησυχίας. Οι άνθρωποι πτήσσουν εκ του φόβου προ των διαγραφομένων κινδύνων. Ο βίος κατέστη αγχώδης.

Εντεύθεν σύγχυσις και αδιαφορία δια τας ηθικάς και πνευματικάς αξίας, ενώ νέα ήθη εισάγονται εις τον χώρον της Ελλάδος. Τολμηραί και πρωτοφανείς φιλοσοφίαι κυκλοφορούν μεταξύ του λαού μας, εκτραπέντος εις μεγάλην κλίμακα εις «οίστρον ακολασίας». Ο άνθρωπος κατέστη το κέντρον της ζωής, αφ’ ότου εμέθυσεν από τας τεχνολογικάς επιτυχίας του. Η δε συνειδητοποίησις των επιστημονικών δυνατοτήτων του εγέννησεν εις την ψυχήν του μίαν εωσφορικήν υπερηφάνειαν. Και ακολούθως ηρνήθη και Θεόν και πάσαν παράδοσιν θρησκευτικήν. Λήθη παντός ουρανίου και θείου παρατηρείται και βοσκηματώδης έφεσις προς παν αισθητόν. Ο Θεός εξετοπίσθη τόσον από τας καρδίας των πολλών, ώστε αυτομάτως να μνημονεύωμεν του λόγου του Κυρίου Ιησού: «Πλην ο υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;»

Αυτά περίπου τα στοιχεία συνθέτουν τον σύγχρονον ελληνικόν βίον εις τρομακτικήν έκτασιν, ένθα κυριαρχεί πραγματικός δαιμονισμός….

Η συνέχεια, κλικ πιο κάτω στο : Read more

Ας είναι ανάθεμα και χωρισμένοι δια παντός από τον Χριστόν. (Γαλάτας 1,8).

Σας λέγω δε να προσέχετε, διότι εγώ γνωρίζω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θα εισέλθουν μεταξύ σας ψευδοδιδάσκαλοι και πλάνοι σαν άλλοι λύκοι άγριοι και σκληροί, (σήμερα είναι οι αντίχριστοι παπόδουλοι οικουμενιστές), που αλύπητα θα διαρπάζουν το ποίμνιον βλάπτοντες και αφανίζοντες τας ψυχάς των λογικών προβάτων. Και από σας τους ιδίους θα αναφανούν άνθρωποι, οι οποίοι θα διδάσκουν διδασκαλίας, αι οποίαι θα διαστρέφουν την αλήθειαν, δια να αποσπούν τους μαθητάς από τον ευθύν  δρόμον της αληθείας και να τους παρασύρουν από πίσω των ως οπαδούς και ακολούθους των. Δι’ αυτό προσέχετε άγρυπνοι,(όταν λέγει άγρυπνοι, δεν εννοεί να παρακολουθούμε την λειτουργία του Διαβόλου έμπροσθεν της τηλεοράσεως 5-6 ώρες την ημέρα, ενώ για μελέτη της Αγίας Γραφής και Πατερικών κειμένων τελεία αποχή),  έχοντες παράδειγμα εμέ και ενθυμούμενοι, ότι επί τριετίαν συνεχώς νύκτα και ημέραν δεν έπαυσα με δάκρυα να νουθετώ ένα έκαστον. (Πράξεις 20,29).

Αλλά να ηξεύρετε το εξής : Εάν ακόμη και ημείς οι απόστολοι ή και άγγελος από τον ουρανόν κηρύττη εις σας άλλο ευαγγέλιον, διαφορετικόν από εκείνο, που σας εκηρύξαμεν, ας είναι ανάθεμα και χωρισμένος δια παντός από τον Χριστόν. (Γαλάτας 1,8).

Με την εισαγωγή τόσων αιρέσεων οι Παπικοί έγιναν αιρετικοί και οι Ορθόδοξοι Πατέρες μας διέκοψαν την κοινωνία μαζί των. Σήμερα οι αντίχριστοι οικουμενιστές κηρύττουν διαφορετικό ευαγγέλιο και αναγνωρίζουν τον Πάπα αγιώτατον επίσκοπον Ρώμης. Δεν χρειάζονται διδακτορικά διπλώματα για να γνωρίζουμε απλά πράγματα. Αφού οι Παπικοί παραμένουν στις αιρέσεις των, αν ο Πάπας είναι αγιώτατος τότε όλοι οι Ορθόδοξοι Άγιοι επί 1000 χρόνια έσφαλαν και βεβαίως δεν είναι άγιοι και τα θαύματά τους είναι δαιμονικές απάτες, ή ο Πάπας είναι αιρεσιάρχης και οι «Ορθόδοξοι» Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, και Επίσκοποι που κοινωνούν με τους αιρετικούς είναι αυτοί για τους οποίους γράφει πιο πάνω ο Απόστολος Παύλος : ψευδοδιδάσκαλοι πλάνοι, λύκοι άγριοι και σκληροί που αλύπητα διαρπάζουν το ποίμνιο βλάπτοντας και αφανίζοντας τις ψυχές μας.

Ταλαίπωρη Ορθοδοξία πότε τα πιστά τέκνα σου θα σε απελευθερώσουν από τους προδότες Οικουμενιστές;