Buddhism and Eastern Asceticism Compared to Orthodox Christian Asceticism

An Excerpt from The Hidden Man of the Heart

by Archimandrite Zacharias

It is unfortunate that there is widespread confusion, not to mention delusion, in the inexperienced, whereby the Jesus Prayer is thought to be equivalent to yoga in Buddhism, or 'transcendental meditation', and other such Eastern exotica. Any similarity, however, is mostly external, and any inner convergence does not rise beyond the natural 'anatomy' of the human soul. The fundamental difference between Christianity and other beliefs and practices lies in the fact that the Jesus Prayer is based on the revelation of the One true living and personal God as Holy Trinity No other path admits any possibility of a living relationship between God and the person who prays.

Καταδίκη και εξορία του Αγ. Ι. Χρυσοστόμου

Η Ψευδοσύνοδος, στην οποία τα άγρια ανθρώπινα πάθη και το αβυσσαλέο μίσος εναντίον ενός συνεπισκόπου τους καθ´ όλα αθώου, εθριάμβευσαν, ----συχνά ο Θεός επιτρέπει να συκοφαντείται και να αδικείται ο δίκαιος----κατεδίκασε ερήμην τον Χρυσόστομον, τον καθήρεσε και αποφάσισε την εξορία του. Την απόφαση της Ψευδοσυνόδου αυτής επικύρωσε ο αυτοκράτορας.

(κλικ πιο κάτω στις Αγγλικές λέξεις : Read more

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ.

Ο Όσιος Φιλόθεος ο Σιναϊτης γράφει στα «Νηπτικά Κεφάλαιά» του την διαδικασία της αμαρτίας:

«Πρώτον είναι η προσβολὴ του πονηρού λογισμού, έπειτα
ο συνδυασμός, έπειτα η συγκατάθεση, έπειτα η αιχμαλωσία, κατόπιν το πάθος, που γίνεται μόνιμον με την συνήθεια και την συνέχιση. Αυτή είναι η ήττα μας στον εναντίον μας πόλεμον. Έτσι διδάσκεται και από τους Αγίους Πατέρες. Και προσβολή είναι, όπως λένε, απλός λογισμός ή η εικόνα κάποιου καινούργιου τυχόν πράγματος, που γεννήθηκε στην καρδιά και εμφανίζεται στον νου. Συνδυασμός είναι το να συνομιλήση κανείς με αυτό, που φάνηκε, με πάθος ή χωρίς πάθος. Συγκατάθεση είναι η ενήδονη συγκατάνευση της ψυχής προς αυτό. Αιχμαλωσία είναι η βίαιη και αθέλητη απαγωγή της καρδιάς ή η επίμονη συναναστροφή
με αυτό, που τυχόν φάνηκε, πράγμα, που αφανίζει την άριστη κατάστασή μας. Πάθος κυρίως λένε εκείνο, που φωλιάζει πολύν καιρόν μέσα στην ψυχή εμπαθώς. Από όλα αυτά, το πρώτον είναι αναμάρτητον, το δεύτερον, όχι πάντοτε, το τρίτον, ανάλογα με την κατάσταση του αγωνιζομένου. Η πάλη τέλος προξενεί ή τα στεφάνια ή τις τιμωρίες».

Γι΄ αυτό χρειαζόμαστε συνεχώς την νήψη (προσεκτική εξέταση των λογισμών) και την προσευχή.

The Orthodox Mind or Spirit

By: Fr. Anthony Alevizopoulos
PhD. of Theology, PhD. of Philosophy

All that we have mentioned define the faith of Orthodoxy and protect the Mystery of man's salvation. They also establish the position of every believer vis-a-vis(face-to-face with) God, the world and his fellow man and consti­tute the Orthodox mind (φρόνημα) or spirit. We do not have here the result of an attempt on man's part to develop a type of self-salvation, but the result of a cooperation between God and man.

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης:

Τα όρια της Εκκλησίας και ο Οικουμενισμός

   …….Απέναντι λοιπόν στις ευρείες εκκλησιολογίες του Παπισμού και του Προτεσταντισμού που γκρέμισαν όλα τα όρια και τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις χριστιανικές ομολογίες, τώρα μάλιστα επεκτείνουν το εγχείρημα και προς τις θρησκείες, η Ορθόδοξη Καθολική και Αποστολική Εκκλησία δεν διστάζει να προβάλλει την δική της αποκλειστική εκκλησιολογία, διδάσκουσα ότι αυτή είναι η μόνη αληθής και σώζουσα Εκκλησία, όπως αποκλειστική είναι και η Χριστολογία και η σωτηριολογία. Μόνον ο Χριστός είναι το φως και η αλήθεια και η ζωή, δεν υπάρχει άλλο όνομα «εν ώ δει σωθήναι ημάς». Γι' αυτό και δεν υπάρχει άλλη Εκκλησία, άλλο σώμα Χριστού με κεφαλή τον Χριστό, δεν υπάρχουν άλλα παράλληλα εργαστήρια σωτηρίας. 
Η ενότητα των πιστών, το «ίνα πάντες έν ώσι», που έγινε το σύνθημα του Οικουμενισμού, δεν θα επιτευχθεί με την τεχνητή και εξωτερική συγκόλληση των χριστιανικών ομολογιών, παρά τις μεγάλες δογματικές και άλλες διαφορές τους, αλλά με την ενσωμάτωσή τους στο ένα σώμα του ζώντος Χριστού, με την επιστροφή τους στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Κατά την διάρκεια των προσευχών μας οι πιστοί δεν ευχόμαστε υπέρ της ενώσεως των εκκλησιών, δεν υπάρχουν πολλές εκκλησίες, διηρημένες και χωρισμένες. Υπάρχουν οι τοπικές ορθόδοξες εκκλησίες που αποτελούν μόνον αυτές την Unam Sanctam, την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Όλες οι άλλες ομάδες είναι αιρέσεις και σχίσματα. Ευχόμαστε λοιπόν όχι υπέρ ενώσεως των εκκλησιών, αλλά «υπέρ ευσταθείας των αγίων του Θεού εκκλησιών», να διατηρεί ο Θεός σταθερές στην ομολογία της πίστεως τις ορθόδοξες εκκλησίες, ώστε να επιστρέψουν και να ενωθούν οι πάντες, όλοι οι εκτός της αληθούς και μόνης Εκκλησίας πιστοί. Αυτό είναι το νόημα της καθημερινής δεήσεως «υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως». Ευχόμαστε της ενώσεως πάντων των ανθρώπων μέσα εις την μίαν Εκκλησίαν, που είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία. Το διευκρινίζει με απόλυτη σαφήνεια η ευχή της Αναφοράς στη Λειτουργία του Μ. Βασιλείου: «Τους πεπλανημένους επανάγαγε και σύναψον τη αγία σου καθολική και αποστολική Εκκλησία».