ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ
Μικρός Παρακλητικός κανόνας ψάλλεται στούς ναούς την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου εναλλάξ μετά του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος. Επίσης ψάλλεται υπο των πιστών οπως χαρακτηριστικά αναφέρει το Μέγα Ωρολόγιον «εν πάσει περιστάσει και θλίψει ψυχής».
Ποίημα Θεοστηρίκτου μοναχού ή Θεοφάνους.
Ευλογήσαντος του ιερέως λέγομεν τον παρόντα ψαλμόν.
(Εαν λαϊκός άρχεται: Διʼ ευχών των Αγίων πατέρων ημώς Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ελέησον και σώσον ημάς.Αμήν).
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μή εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιοθήσεται ενώπιόν σου πάς ζών. ʼΟτι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου. Εταπείνωσε εις γήν την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνας, και ηκηδίασεν επʼ εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μή αποστρέψης το πρόσωπόν σου απʼ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου, ότι πρός σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, πρός σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου, και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Εξομολογείσθαι τω Κυρίω και επικαλείσθαι το όνομα το Άγιον Αυτού.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και το ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Παρά Κυρίου εγένετο αύτη και εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί και προσπέσωμεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής. Δέσποινα βοήθησον, εφ ημίν σπλαγχνισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων. Μη αποστρέψης σους δούλους κενούς. Σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.
Δόξα Πατρί και Υιω και Αγίω Πνεύματι.
Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί και προσπέσωμεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής. Δέσποινα βοήθησον, εφ ημίν σπλαγχνισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων. Μη αποστρέψης σους δούλους κενούς. Σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ου σιωπήσωμεν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ειμή γαρ συ προίστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν, εως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σού. Σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Ψαλμός Ν΄ (50)
Ελέησον με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισον με. ʽΟτι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιον μου εστί διά παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησε με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπον σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το Πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απʼ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσιν σου. ʽOτι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα, τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριον σου μόσχους.
Κανών
Ωδή Α΄
Ο Ειρμός
Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, και την Αιγυπτίαν, μοχθηρία διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα. Τω λυτρωτή και θεώ ημών άσωμεν.
Τροπάρια
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, προς σε καταφεύγω, σωτηρίαν επιζητών. Ω Μήτερ του Λόγου και Παρθένε, των δυσχερών και δεινών με διάσωσον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Παθών με ταράττουσι προσβολαί, πολλής αθυμίας εμπίπλωσαί μου την ψυχήν. Ειρήνευσον Κόρη τη γαλήνη, τη του Υιού και Θεού σου Πανάμωμε.
Δόξα Πατρί και Υιω και Αγίω Πνεύματι.
Σωτήρα τεκούσαν σε και Θεόν, δυσωπώ Παρθένε, λυτρωθήναι με των δεινών. Σοι γαρ νυν προσφεύγων ανατείνω, και την ψυχήν και την διάνοιαν.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Νοσούντα το σώμα και την ψυχήν, επισκοπής θείας, και προνοίας της παρά σου, αξίωσον μόνη Θεομήτορ, ως αγαθή αγαθού τε λοχεύτρια.
Ωδή Γ´
Ο Ειρμός
Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, και της Εκκλησίας δομήτορ, συ με στερέωσον, εν τη αγάπη τη σή, των εφετών η ακρότης, των πιστών το στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.
Τροπάρια
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Προστασίαν και σκέπην, ζωής εμής τίθημι, σε Θεογεννήτορ Παρθένε. Σύ με κυβέρνησον, προς τον λιμένα σου, των αγαθών η αιτία, των πιστών το στήριγμα, μόνη πανύμνητε.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Ικετεύω Παρθένε, τον ψυχικόν τάραχον, και της αθυμίας την ζάλην, διασκεδάσαι μου. Συ γάρ Θεόνυμφε, τον αρχηγόν της γαλήνης, τον Χριστόν εκύησας, μόνη πανάχραντε.
Δόξα Πατρί και Υιω και Αγίω Πνεύματι.
Ευεργέτην τεκούσα, τον των καλών αίτιον, της ευεργεσίας τον πλούτον, πάσιν ανάβλυσον. Πάντα γαρ δύνασαι, ως δυνατόν εν ισχύϊ, τον Χριστόν κυήσασα, θεομακάριστε.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Χαλεπαίς αρρωστίαις, και νοσεροίς πάθεσιν, εξεταζομένω Παρθένε, σύ μοι βοήθησον. Των ιαμάτων γάρ, ανελλιπή σε γινώσκω, θησαυρόν πανάμωμε, τον αδαπάνητον.
Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.
Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Και ο Ιερεύς μνημονεύει
Εις εκάστην δέησιν το
Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον.
Μετά την δέησιν, το επόμενον Κάθισμα.
΄Ηχος Β΄
Τα άνω ζητώ
Πρεσβεία θερμή, και τείχος απροσμάχητον, ελέους πηγή, του κόσμου καταφύγιον, εκτενώς βοώμεν σοι. Θεοτόκε Δέσποινα πρόφθασον, και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα.
Ωδή Δ΄
Ο Ειρμός
Εισακήκοα Κύριε, της οικονομίας σου το μυστήριον. Κατενόησα τα έργα σου, και εδόξασα σου την θεότητα.
Τροπάρια
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Των παθών μου τον τάραχον, η τον κυβερνήτην τεκούσα Κύριον, και τον κλύδωνα κατεύνασον, των εμών πταισμάτων Θεονύμφευτε.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Ευσπλαχνίας την άβυσσον, επικαλουμένω της σης παράσχου μοι, η τον εύσπλαχνον κυήσασα, και Σωτήρα πάντων των υμνούντων σε.
Δόξα Πατρί και Υιω και Αγίω Πνεύματι.
Απολαύοντες πάναγνε, των σων δωρημάτων ευχαριστήριον, αναμέλπομεν εφύμνιον, οι γινώσκοντές σε Θεομήτορα.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Οι ελπίδα και στήριγμα, και της σωτηρίας τείχος ακράδαντον, κεκτημένοι σε πανύμνητε, δυσχερείας πάσης εκλυτρούμεθα.
Ωδή Ε΄
Ο Ειρμός
Φώτισον ημάς, τοις προστάγμασί σου Κύριε, και τω βραχίονί σου τω υψηλώ, την σην ειρήνην παράσχου ημίν φιλάνθρωπε.
Τροπάρια
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
ʼΕμπλησον Αγνή, ευφροσύνης την καρδίαν μου, την σην ακήρατον διδούσα χαράν, της ευφροσύνης η γεννήσασα τον αίτιον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Λύτρωσαι ημάς, εκ κινδύνων Θεοτόκε αγνή, η αιωνίαν τεκούσα λύτρωσιν, και την ειρήνην την πάντα νούν υπερέχουσαν.
Δόξα Πατρί και Υιω και Αγίω Πνεύματι.
Λύσον την αχλύν, των πταισμάτων μου Θεόνυμφε, τω φωτισμώ της σης λαμπρότητος, η φώς τεκούσα το θείον και προαιώνιον.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
ʼΙασαι Αγνή, των παθών μου την ασθένειαν, επισκοπής σου αξιώσασα, και την υγείαν τη πρεσβεία σου παράσχου μοι.
Ωδή ΣΤ΄
Ο Ειρμός
Την δέησιν, εκχεώ προς κύριον, και αυτώ απαγγελώ μου τας θλίψεις, ότι κακών η ψυχή μου επλήσθη, και η ζωή μου τω άδη προσήγγισε. Και δέομαι ως Ιωνάς. Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.
Τροπάρια
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Θανάτου και της φθοράς ως έσωσεν, εαυτόν εκδεδωκώς τω θανάτω, την τη φθορά και θανάτω μου φύσιν, κατασχεθείσαν παρθένε δυσώπησον, τον Κύριόν σου και Υιόν, της εχθρών κακουργίας με ρύσασθαι.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Προστάτην σε, της ζωής επίσταμαι, και φρουράν ασφαλεστάτην Παρθένε, των πειρασμών διαλύουσαν όχλον, και επηρείας δαιμόνων ελαύνουσα. Και δέομαι δια παντός. Εκ φθοράς των παθών μου ρυσθήναι με.
Δόξα Πατρί και Υιω και Αγίω Πνεύματι.
Ως τείχος, καταφυγής κεκτήμεθα, και ψυχών σε παντελή σωτηρίαν, και πλατυσμόν εν ταις θλίψεσι Κόρη, και τω φωτί σου αεί αγαλλόμεθα. Ω Δέσποινα και νυν ημάς, των παθών και κινδύνων διάσωσον.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Εν κλίνη νυν, ασθενών κατάκειμαι, και ουν έστιν ίασις τη σαρκί μου. Αλλʼ η θεόν και σωτήρα του κόσμου, και τον λυτήρα των νόσων κυήσασα, σου δέομαι της αγαθής. Εκ φθοράς νοσημάτων ανάστησον.
Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.
ʼΑχραντε, η διά λόγου τον λόγον ανερμηνεύτως, επʼ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Ο ιερεύς μνημονεύει ως ανωτερω
Κοντάκιον
΄Ηχος Β΄
Προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία προς τον Ποιητήν αμετάθετε, μη παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς. Αλλά πρόφθασον ως αγαθή, εις την βοήθειαν ημών, των πιστώς κραυγαζόντων σοι. Τάχυνον εις πρεσβείαν, και σπεύσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε των τιμώντων σε.
Το α΄ αντίφωνον των Αναβαθμών του Δ΄ ήχου.
Εκ νεότητός μου, πολλά πολεμεί με πάθη. Αλλʼ αυτός αντιλαβού, και σώσον Σωτήρ μου.
Εκ νεότητός μου, πολλά πολεμεί με πάθη. Αλλʼ αυτός αντιλαβού, και σώσον Σωτήρ μου.
Οι μισούντες ιών, αισχύνθητε από του Κυρίου, ως χόρτος γαρ πυρί, έσεσθε απεξηραμμένοι.
Οι μισούντες ιών, αισχύνθητε από του Κυρίου, ως χόρτος γαρ πυρί, έσεσθε απεξηραμμένοι.
Δόξα Πατρί και Υιω και Αγίω Πνεύματι.
Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται, και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται, τη Τριαδική μονάδι, ιεροκρυφίως.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τα της χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν την κτίσιν, προς ζωογονίαν.
Μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά.
Μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά.
Στίχ. ʼΑκουσον, θύγατερ, και ίδε, και κλίνον το ούς σου, και επιλάθου του λαού σου, και του οίκου του πατρός σου, και επιθυμήσει ο βασιλεύς του κάλλους σου.
Μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά.
Και υπερ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Κυριε, ελέησον. Κυριε, ελέησον. Κυριε, ελέησον.
Σοφία ορθοί ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου.
Ειρήνη πάσι.
Ευαγγέλιον.
(κεφ. Α΄ 39 - 49, 56).
Εκ του κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου, το ανάγνωσμα.
Πρόσχωμεν.
Εν ταις ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ, επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής εις πόλιν Ιούδα. Και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο, ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής. Και επλήσθη Πνεύματος αγίου η Ελισάβετ και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν. Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο, ίαν έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου πρός με; Ιδού γάρ, ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτα μου, εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ. Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω σωτήρι μου. ʼΟτι επέβλεψε επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί. ʼΟτι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός και άγιον το όνομα αυτού. ΄Εμεινε δε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρείς και υπέστρεψεν εις τον οίκον αυτής.
Δόξα σοι Κύριε, δόξα σοι.
Και αμέσως μετά:
΄Ηχος Β΄
Δόξα Πατρί και Υιω και Αγίω Πνεύματι.
Πάτερ Λόγε Πνεύμα, Τριάς η εν Μονάδι, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείας ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Ελέησον με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
΄Ηχος πλ. Β΄
΄Ολην αποθέμενοι
Μη καταπιστεύσης με, ανθρωπίνη προστασία, παναγία Δέσποινα, αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου. Θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι, των δαιμόνων τα τοξεύματα. Σκέπην ου κέκτημαι, ουδέ που προσφύγω ο άθλιος, πάντοθεν πολεμούμενος, και παραμυθίαν ουκ έχω πλην σου. Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη μου παρρίδης την δέησιν. Το συμφέρον ποίησον.
Ουδείς προστρέχων επί σοι, κατησχυμμένος από σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε θεοτόκε. Αλλʼ αιτείται την χάριν, και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως.
Μεταβολή των θλιβομένων, απαλλαγή των ασθενούντων υπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σώζε πόλιν και λαόν, των πολεμουμένων η ειρήνη, των χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία των πιστών.
Ο ιερεύς:
Σώσον ο Θεός τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου. Επίσκεψαι τον κόσμον σου εν ελέει και οικτιρμοίς. Υψωσον κέρας Χριστιανών ορθοδόξων και κατάπεμψον εφʼ ημάς τα ελέη σου τα πλούσια. Πρεσβείαις της παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας. Δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού. Προστασίαις των τιμίων επουρανίων δυνάμεων ασωμάτων. Ικεσίαις του τιμίου και ενδόξου προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων. Των εν αγίοις πατέρων ημών, μεγάλων ιεραρχών και οικουμενικών διδασκάλων Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αθανασίου καί Κυρίλλου, Ιωάννου του Ελεήμμονος, πατριαρχών Αλεξανδρείας. Νικολάουτου εν Μύροις, Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος, των θαυματουργών. Των αγίων ενδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου του Τροπαιοφόιρου, Δημητρίου του Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τύρωνος και Στρατηλάτου, των ιερομαρτύρων Χαραλάμπους και Ελευθερίου, των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων. Των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών. Των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και ʼΑννης. Του αγίου ....... (της ημέρας), και πάντων σου των Αγίων. Ικετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε. Επάκουσον ημών των αμαρτωλών δεομένων σου και ελέησον ημάς.
Κύριε ελέησον ιβ΄.
Ελέει και οικτιρμοίς, και φιλανθρωπία του Μονογενούς σου Υιού, μεθʼ ου ευλογητός ει, σύν τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νύν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.
Ωδή Ζ΄
Ο Ειρμός
Οι εκ της Ιουδαίας, καταντήσαντες Παίδες εν Βαβυλώνι ποτέ, τη πίστει τη Τριάδος, την φλόγα της καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες. Ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Τροπάρια
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Την ημών σωτηρίαν, ως ηθέλησας Σώτερ οικονομήσασθαι, εν μήτρα της Παρθένου, κατώκησας τω κόσμω, ήν προστάτιν ανέδειξας. Ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Θελητήν του ελέους, όν εγέννησας Μήτερ αγνή δυσώπησον, ρυσθήναι των πταισμάτων, ψυχής τε μολυσμάτων, τους εν πίστει κραυγάζοντας. Ο των πατέρων ημών, θεός ευλογητός εί.
Δόξα Πατρί και Υιω και Αγίω Πνεύματι.
Θησαυρόν σωτηρίας, και πηγήν αφθαρσίας, την σε κυήσασαν, τοις κραυγάζουσιν έδειξας. Ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Σωμάτων μαλακίας, και ψυχών αρρωστίας. Θεογεννήτρια, των πόθω προσιόντων, τη σκέπη σου τη θεία, θεραπεύειν αξίωσον, η τον Σωτήρα Χριστόν, ημίν αποτεκούσα.
Ωδή Η΄
Ο Ειρμός
Τον Βασιλέα, των ουρανών όν υμνούσι, στρατιαί των Αγγέλων υμνείτε, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.
Τροπάρια
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Τους βοηθείας, της παρά σου δεομένους, μη παρίδης Παρθένε υμνούντας, και υπερυψούντας, σε Κόρη εις αιώνας.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Των ιαμάτων, το δαψιλές επιχέεις, τοις πιστώς υμνούσι σε Παρθένε, και υπερυψούσι, τον άφραστόν σου τόκον.
Δόξα Πατρί και Υιω και Αγίω Πνεύματι.
Τας ασθενείας μου, της ψυχής ιατρεύεις, και σαρκός τας οδύνας Παρθένε. ʼΟθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τους αιώνας.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Των πειρασμών συ τας προσβολάς εκδιώκεις, και παθών τας οδύνας Παρθένε, ίνα σε δοξάζω την Κεχαριτωμένην.
Ωδή Θ´
Ο Ειρμός
Κυρίως Θεοτόκον, σε ομολογούμεν, οι διά σου σεσωσμένοι Παρθένε Αγνή, σύν ασωμάτοις χορείαις σε μεγαλύνοντες.
Τροπάρια
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Ροήν μου των δακρύων, μη αποποιήσης, η τον παντός εκ προσώπου παν δάκρυον, αφηρηκότα Παρθένε, Χριστόν κυήσασα.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Χαράς μου την καρδίαν, πλήρωσον Παρθένε, η της χαράς δεξαμένη το πλήρωμα, της αμαρτίας την λύπην εξαφανίσασα.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Λιμήν και προστασία, των σοί προσφευγόντων, γενού Παρθένε και τείχος ακράδαντον, καταφυγή τε και σκέπη και αγαλλίαμα.
Δόξα Πατρί και Υιω και Αγίω Πνεύματι.
Φωτός σου ταίς ακτίσι, λάμπρυνον παρθένε, το ζοφερόν της αγνοίας διώκουσα, τους ευσεβώς Θεοτόκον σε καταγγέλλοντας.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Κακώσεως εν τόπω, τω της ασθενείας, ταπεινωθέντα Παρθένε θεράπευσον, εξ αρρωστίας εις ρώσιν μετασκευάζουσα.
Ο ιερεύς θυμιά ενώ ψάλλομε τα παρόντα Μεγαλυνάρια:
Αξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών.
Την τιμιωτέρα των Χερουβίμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως, Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.
Την υψηλοτέραν των ουρανών, και καθαρωτέραν, λαμπηδόνων ηλιακών, την λυτρωσαμένην, ημάς εκ της κατάρας, την Δέσποιναν του κόσμου, ύμνοις τιμήσωμεν.
Από των πολλών μου αμαρτιών, ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή. Προς σε καταφεύγω την Κεχαριτωμένην. Ελπίς απηλπισμένων, συ μοι βοήθησον.
Δέσποινα και Μήτηρ του Λυτρωτού, δέξαι παρακλήσεις, αναξίων σων ικετών, ίνα μεσιτεύσης, προς τον εκ σού τεχθέντα. Ω Δέσποινα του κόσμου, γενού μεσίτρια.
Ψάλλομεν προθύμως σοι την ωδήν, νύν τη πανυμνήτω, Θεοτόκω χαρμονικώς. Μετά του Προδρόμου και πάντων των Αγίων, δυσώπει Θεοτόκε, του οικτειρήσαι ημάς.
ʼΑλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων, την εικόνα σου την σεπτήν, την ιστορηθείσαν, υπό του Αποστόλου, Λουκά ιερωτάτου, την Οδηγήτριαν.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Αγίοι πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.
Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών, Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν, Αγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού. Αμήν.
΄Ηχος πλ. Β´
Ελέησον ημάς Κύριε, ελέησον ημάς. Πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη οι αμαρτωλοί προσφέρομεν. Ελέησον ημάς.
Δόξα Πατρί και Υιω και Αγίω Πνεύματι.
Κύριε ελέησον ημάς. Επί σοί γάρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. Αλλʼ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαχνος, και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. Σύ γάρ ει Θεός ημών, και ημείς λαός σου. Πάντες έργα χειρών σου και το όνομά σου επικεκλήμεθα.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Της ευσπλαχνίας την πύλης, άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε. Ελπίζοντες εις σε μή αστοχήσωμεν. Ρυσθείημεν διά σού των περιστάσεων. Σύ γάρ εί η σωτηρία του γένους των χριστιανών.
Ο ιερεύς:
Ελέησον ημάς ο Θεός…
΄Ηχος Β´
΄Οτε εκ του ξύλου
Πάντων προστατεύεις αγαθή, των καταφευγόντων εν πίστει, τη κραταιά σου χειρί. Αλλην γάρ ουκ έχουμεν, αμαρτωλοί προς Θεόν, εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι, υπό πταισμάτων πολλών, Μήτερ του Θεού του Υψίστου, όθεν σοι προσπίπτομεν. Ρύσαι, πάσης περιστάσεως τους δούλους σου.
Και απόλυσις.
===================================
Παρακλητικός Κανών Αγίου Νικολάου
Μετά το, Ευλογητός, το, Κύριε εισάκουσον.
Είτα το, Θεός Κύριος και το τροπάριον.
Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ...
Του Ιεράρχου τη πανσέπτω Εικόνι, πιστοί προσπέσωμεν αυτώ εκβοώντες, οι αμαρτίαις πολλαίς εγκυλινδούμενοι, σπεύσον ώ Νικόλαε, Ιεράρχα Κυρίου, σαις προς τον Φιλάνθρωπον, ιεραίς ικεσίαις, παντός κινδύνου, λύπης και φθοράς, και δεινών νόσων, απάλλαξον άπαντας.
Δόξα. Και νυν. Θεοτοκίον. Ου σιωπήσομεν...
Ο Ν'. Και ο Κανών. Ωδή α'. Ήχος πλ. δ'. Αρματηλάτην Φαραώ.
Ταις προσευχαίς σου Ιερέ Νικόλαε, εκδυσωπών τον Θεόν, το σκοτεινόν νέφος, το της αθυμίας μου, Παμμάκαρ διασκέδασον, θυμηδίας υπάρχων, και ευθυμίας ανάπλεως, τω Παμβασιλεί παριστάμενος.
Ταις των παθών με τρικυμίαις πάντοθεν, περικυκλούμενον, και λογισμών σάλω, την ψυχήν δονούμενον, επί λιμένα εύδιον, των Χριστού θελημάτων, ταις προσευχαίς σου κυβέρνησον, όπως σε δοξάζω, Νικόλαε.
Των Αποστόλων και Οσίων σύσκηνος, αποδεικνύμενος, και Θεϊκής αίγλης, πάντοτε πληρούμενος, τους την σεπτήν σου σήμερον, προσκυνούντας Εικόνα, φωτός μετόχους ανάδειξον, ευχαίς σου Παμμάκαρ Νικόλαε.
Θεοτοκίον.
Σε την εν σπλάγχνοις δεξαμένην ʼχραντε, το πυρ το άστεκτον, εκδυσωπώ πίστει, της γεέννης ρύσαι με, και της αποκειμένης μοι, δια πλήθος πταισμάτων, κολάσεως ελευθέρωσον, σου ταις ευπροσδέκτοις δεήσεσι.
Ωδή γ'. Συ ει το στερέωμα.
Ίνα σε δοξάζωμεν, και σε πρεπόντως γεραίρωμεν, δίδου ημίν, Νικόλαε Μάκαρ, την ειρήνην πρεσβείαις σου.
Κόπασον, Νικόλαε, ταις σαις θερμαίς παρακλήσεσι, τας καθ' ημών, επανισταμένας, ασθενείας δεόμεθα.
Ρύσαί με Νικόλαε, περικυκλούμενον πάθεσι, και πειρασμοίς, και κινδύνοις πλείστοις, ταις λιταίς σου και σώσον με.
Θεοτοκίον.
Έχω σε Πανάσπιλε, βίου προστάτιν και τείχος άρρηκτον διό δεινών, του ματαίου βίου, ού πτοούμαι την έφοδον.
Ωδή δ'. Εισακήκοα Κύριε.
Νόσοις πλείστοις Νικόλαε, και πολλοίς τοις πταίσμασι περιπέπτωκα, πρόφθασαν με ρύσαι Πάνσεπτε, ταις προς τον Δεσπότην ικεσίαις σου.
Ο αθώους τυγχάνοντας, νέους τρεις θανάτου απαλλαξάμενος, σπεύσον ρύσαι με Νικόλαε, της αιωνιζούσης κατακρίσεως.
Κατακρίσεως άξιος, ζων εν αμελεία ειμί ο άθλιος, ταις λιταίς σου άγιε Νικόλαε, μετανοίας όρμω με οδήγησον.
Θεοτοκίον.
Ρυπωθέντα με κάθαρον, και νενεκρωμένον με συ ανάστησον, Θεοτόκε αειπάρθενε, τον νεκρούς ζωώσαντα κυήσασα.
Ωδή ε'. Ίνα τι με απώσω.
Ακλινεί διανοία, προς τον Επουράνιον ανήλθες Κύριον, παρ' ου και την χάριν, των μεγίστων θαυμάτων απείληφας, Νικόλαε Μάκαρ' διό ημάς τους σους οικέτας, των δεινών και των νόσων απάλλαξον.
Εν τη θεία σου Μνήμη, Ιερέων Νικόλαε σύλλογος τέρπεται, και Πιστών χορείαι, των θαυμάτων των σων απολαύουσαι, εν χαρά τρυφώσι, και ως εικός σε ανυμνούσι, και προστάτην καλούσι σε μέγιστον.
Λαμπρυνθείς θεία αίγλη, ώφθη η καρδία σου όντως Παράδεισος, της ζωής το ξύλον, κεκτημένη εν μέσω τον Κύριον ον δυσώπει Πάτερ, του Παραδείσου απόλαυσαι, της τρυφής και της δόξης τους δούλους σου.
Θεοτοκίον.
Ανατίθημι, Κόρη, πάσας επί Σοι τας ελπίδας της σωτηρίας μου διό δυσωπώ Σε, μη παρίδης δεινώς με ποντούμενον, συμφορών πελάγει, αλλά την σην δίδου μοι χείρα, ως τω Πέτρω ο Υιός σου, και σώσόν με.
Ωδή στ'. Την δέησιν εκχεώ.
Χειμάζει μεν των κίνδυνων ο σάλος, ουκ ισχύει δε βυθίσαι με Μάκαρ' σε γαρ αεί Κυβερνήτην πλουτήσας, προς γαληνόν τον λιμένα ηδύνομαι, και φθάνω μέχρις ουρανού, δια σου Ιεράρχα Νικόλαε.
Ιλάσθητι τοις σοις δούλοις, Παμμάκαρ, και υγείας την αντίληψιν δίδου ως αγαθός και φιλάδελφος φύσει, και των δεινών και των θλίψεων λύτρωσαι, ταις θείαις σου προς τον Θεόν, μεσιτείαις, θεόφρον Νικόλαε.
Λυτρούμενος εκ θανάτου ως ώφθης, τοις αθώους πριν, ώ Πάτερ στρατηλάτα, ούτω και νυν περιστάσεως πάσης, ημάς και νόσων Νικόλαε λύτρωσαι, πρεσβείαις σου ταις ιεραίς, ίνα πόθω τιμώμεν την Μνήμην σου.
Θεοτοκίον.
Φιλάγαθε, νυσταγμώ βαρούμενον, ραθυμίας με θερμή σου ικεσία, έγειρον νυν και μη δώης υπνώσαι, της αμαρτίας σον δούλον εις θάνατον, προστάτιν γαρ και οδηγόν, της εμής σε ζωής επιγράφομαι.
Επίβλεψον μετ' ευμενείας, Νικόλαε Μάκαρ, και πάσαν θλίψιν λιταίς σου απέλασον, εκ των ψυχών ημών των οικετών σου.
Και Θεοτοκίον. ʼχραντε...
Ο Ιερεύς μνημονεύει είτα το
Κοντάκιον. Ήχος δ'.
Ταις των θαυμάτων ακτίσι, Νικόλαε, καταφαιδρύνεις υφήλιον άπασαν, και λύεις τον ζόφον των θλίψεων, και των κινδύνων ελαύνεις την έφοδον, προστάτης υπάρχουν θερμότατος.
Και ευθύς το Προκείμενον. Ήχος δ'.
Οι ιερείς σου Κύριε ενδύσονται δικαιοσύνην, και οι Όσιοί σου αγαλλιάσονται.
Στίχος. Καυχήσονται Όσιοι εν δόξη, και αγαλλιάσονται επί των κοιτών αυτών.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Ιωάννην (ι' 1-9).
Είπεν ο Κύριος προς τους εληλυθότας προς αυτόν Ιουδαίους. Αμήν αμήν λέγω υμίν. Ο μη εισερχόμενος δια της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλά αναβαίνων αλλαχόθεν, εκείνος κλέπτης εστί και ληστής ο δε εισερχόμενος δια της θύρας, ποιμήν έστι των προβάτων. Τούτω ο θυρωρός ανοίγει, και τα πρόβατα της φωνής αυτού ακούει, και τα ίδια πρόβατα καλεί κατ' όνομα, και εξάγει αυτά. Και όταν τα ίδια πρόβατα εκβάλη, έμπροσθεν αυτών πορεύεται, και τα πρόβατα αυτώ ακολουθεί, ότι οίδασι την φωνήν αυτού. Αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ' αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν. Ταύτην την παροιμίαν είπεν αυτοίς ο Ιησούς εκείνοι δε ουκ έγνωσαν τίνα ην ά ελάλει αυτοίς. Είπεν ουν πάλιν αυτοίς ο Ιησούς. Αμήν αμήν λέγω υμίν, ότι εγώ ειμί η θύρα των προβάτων. Πάντες, όσοι ήλθον προ εμού, κλέπται εισί και λησταί αλλ' ουκ ήκουσαν αυτών τα πρόβατα. Εγώ ειμί ή θύρα δι' εμού εάν τις εισέλθη, σωθήσεται, και εισελεύσεται, και εξελεύσεται, και νομήν ευρήσει.
Δόξα. Ταις του Ιεράρχου...
Και νυν. Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις...
Στίχος. Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός...
Και το παρόν προσόμοιον. Ήχος πλ. β'. Όλην αποθεμένοι.
Άπαντα τον βίον μου εν αμελεία διάγων, και προ τέλους έφθασα, άκαρπος ο δείλαιος, Υπεράγαθε, πονηρών πράξεων, επιφέρων μόνον, νυν φορτία τα δυσβάστακτα άπερ Φιλάνθρωπε, σκόρπισον ροπή του ελέους σου, και δίδου μοι κατάνυξιν, και επιστροφήν την σωτήριον, ταις του Νικολάου, πρεσβείαις ευπροσδέκτοις ο Θεός, όν εις πρεσβείαν προσάγω σοι, και την σε κυήσασαν.
Το, Σώσον ο Θεός τον λαόν σου, κ.τ.λ. Ωδή ζ'. Παίδες Εβραίων.
Ρύστης πλεόντων ανεδείχθης, ώ Νικόλαε, και των χηρών προστάτης, ορφανών τε λιμήν, και πλουτιστής πενήτων διό και ημάς λύτρωσαι εκ κινδύνων σαις πρεσβείαις.
Ξένα Νικόλαε εργάζη, εν θαλάσση μακράν και πάση υφηλίω, ταχυδρόμους αεί, και πάσχοντας προφθάνων, και τούτους εκλυτρούμενος, εκ των νόσων και κινδύνων.
Νόσων παντοίων και κινδύνων, Ιατρός φανείς, Νικόλαε τρισμάκαρ της ψυχής μου διό, θεράπευσον την νόσον, και ευρωστίαν δώρησαι, ταις ενθέοις σου πρεσβείαις.
Θεοτοκίον.
Έπαρον χείρας σου, Παρθένε, προς τον εύσπλαγχνον Θεόν και Βασιλέα, και δεινών συμφορών, και νόσων και κινδύνων, τη κραταιά πρεσβεία σου, εξελού τους σους οικέτας.
Ωδή η'. Τον Βασιλέα.
Τους πειρασμών νυν, περισχεθέντας τω βάθει, σους οικέτας Νικόλαε σώσον, δούς ημίν την λύσιν, αυτών σαις ικεσίαις.
Ως εν τρυφή, αυλιζόμενος Μάκαρ, Ουρανών τε δόξης απολαύων, τους σε ανυμνούντας, διάσωζε ευχαίς σου.
Τω απροσίτω, ελλαμφθείς φωτί Πάτερ, τας ψυχάς των εν θλίψει αυγάζεις, διαλύων πάντα, των πειρασμών τον ζόφον.
Θεοτοκίον.
Ισχύεις Κόρη, τον εν ισχύι τεκούσα, ευσυμπάθητον Σωτήρα του Κόσμου διό τη θερμή σου, προστρέχω βοήθεια.
Ωδή θ'. Κυρίως Θεοτοκίον.
Γνωρίζει πάσα Κτίσις, Νικόλαε Μάκαρ, σων αρετών και θαυμάτων το πέλαγος διό και χαίρει, προστάτην σε ονομάζουσα.
Νικόλαε Παμμάκαρ, σώζε εκ κινδύνων, τους σους οικέτας πιστώς σε δοξάζοντας, ως μιμητής του Σωτήρος, αξιοθαύμαστος.
Τρυφών ταις Ουρανίαις, θείαις λαμπηδόσι, Θεομακάριστε Πάτερ Νικόλαε, τη προστασία σου σώσον, ημάς και σκέπασον.
Θεοτοκίον.
Μαρία Θεοτόκε, την κεκακωμένην, τη αμαρτία ψυχήν μου αγάθυνον, και αγαθών αιωνίων, μέτοχον ποίησον.
Το, Άξιον εστίν, και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Νικόλαε Μάκαρ πάρεσο νυν, προστάτης και φύλαξ, και εκ βλάβης παντοδαπής, ημάς ρύσαι πάντας, εν γη και εν θαλάσση, τους σε θερμώς φωνούντας, και μεγαλύνοντας.
Χαίροις των Πατέρων κλέος στερρόν, και το της Τριάδος, ενδιαίτημα καθαρόν, των πιστών προστάτης, και καταπονουμένων, βοήθεια και σκέπη, Πάτερ Νικόλαε.
Εν νόσοις σε έχομεν Ιατρόν, εν κινδύνοις ρύστης. κηδεμόνα εν ορφανοίς, εν πένησι πλούτον, εν θαλάσση σωτήρα, και χαρμονήν εν θλίψει, σοφέ Νικόλαε.
Ορφανών προστάτην σε και χηρών, πεινόντων τροφέα, πενομένων τε πλουτιστήν, αιχμαλώτων ρύστην, πλεόντων τε σωτήρα, κεκτήμεθα Παμμάκαρ, σοφέ Νικόλαε.
Πάσαι των Αγγέλων. Τρισάγιον, και το τροπάριον. Ήχος δ'.
Κανόνα πίστεως, και εικόνα πραότητος, εγκρατείας διδάσκαλον, ανέδειξε σε τη ποίμνη σου, η των πραγμάτων αλήθεια δια τούτο εκτήσω τη ταπεινώσει τα υψηλά, τη πτωχεία τα πλούσια.
Πάτερ Ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Ο Ιερεύς μνημονεύει, και εν τη απολύσει το παρόν προσόμοιον.
Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου Σε νεκρόν.
Χάριν ειληφώς παρά Θεού, πάσι χορηγείς τας ιάσεις, υπό την σκέπην σου, ʼγιε Νικόλαε, τοις σοι προστρέχουσι, φυγαδεύεις δαιμόνων γάρ, ανίατα πάθη, πάντας θεραπεύεις δε, τη προστασία σου. Όθεν και ημείς δυσωπούμεν, πρέσβευε προς Κύριον πάσης, λυτρωθήναι βλάβης τους υμνούντάς σε.
==================================================
Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους του θαυματουργού
Ευλογήσαντος του Ιερέως λέμε το «Κύριε Εισάκουσον» μεθ’ ο το Θεός Κύριος και τα επόμενα τροπάρια
Ήχος δ’. Ο υψωθείς
Τω Αθλοφόρω οι πιστοί δεύτε πάντες, ευσεβοφρόνως προσπέσοντες βοώμεν, Ιερομάρτυς ένδοξε Χαράλαμπε ρύσαι τους τιμώντας σε, λοιμικής ασθενείας, πάσης περιστάσεως, και δεινών και κινδύνων, ταις προς Χριστόν λιταίς σου, αθλητά, σε γαρ προστάτην κεκτήμεθα άπαντες
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ει μη γαρ συ προϊστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερύσατο εκ τοσούτων κινδύνων, τις δε διεφύλαξεν εως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν’ ψαλμός και ο Κανών του Αγίου
Ωδή α’. Ήχος πλ. δ’. Αρματηλάτην Φαραώ.
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ταις προς Χριστόν σου ιεραίς εντεύξεσι, Μάρτυς αοίδιμε, των κινδύνων ρύσαι, και δεινής κακώσεως, και πάσης περιστάσεως, και αισχράς αμαρτίας, Ιερομάρτυς Χαράλαμπες, και των δυσμενών κατακρίσεως.
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ο των απάντων Βασιλεύς και Κύριος, ψυχής σου το φαεινόν, προειδώς παμμάκαρ, λαμπρώς καθωράϊσεν, ιερωσύνη, Άγιε, διαπρέψαντα λίαν, είτα αθλήσεως λάμψεσι σε εις ουρανούς προσελάβετο.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Δόξη ενθέως διαπρέπων, ένδοξε, εν ουρανοίς κατοικείς, συν αγγέλοις μάκαρ, και Αγίων τάγμασι, δυσώπησον τον Κύριον, παρρησίαν ως έχων, ημάς ρυσθήναι κολάσεως, νόσου τε και πάσης πωρώσεως.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Η υπέρ λόγον τον Θεόν κυήσασα, Ευλογημένη Αγνή, και των ουρανίων, νοερά στρατεύματα, τω κάλλει σου λαμπρύνουσα, Παναγία Παρθένε, καταύγασον τους οικέτας σου, πάσης εξελούσα σκαιότητος.
Ωδή γ’. Ουρανίας αψίδος.
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Παναοίδιμε πόθω σε ανυμνώ Άγιε, τάχος των κινδύνων και σάλου, πάντας απάλλαξον, ταις ικεσίαις σου, προς τον Θεόν και εις όρμον, σωτηρίας εύθυνον τους σε γεραίροντας.
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ο Θεός των απάντων, δημιουργός Κύριος, χάριν σοι παρέσχε Θεόφρον, την των ιάσεων ην σύ εζήτησας, υπεραθλών αυτού πόθω, και λαβών τοις δούλοις σου παράσχου Άγιε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Θειοτάτη προνοία, παρά Θεού δέδοσαι πάσι τοις πιστώς σε τιμώσι μάκαρ Χαράλαμπες, διο απέλασον άπασαν νόσον και βλάβην, χάριν παρεχόμενος την επουράνιον.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Ως Θεού σε Μητέρα, και γηγενών καύχημα, πίστει ανυμνούμεν Παρθένε, και μακαρίζομεν, ρύσαι Πανάχραντε, της ενεστώσης ανάγκης, τους πιστώς υμνούντας σε την Υπερύμνητον.
Ωδή δ’. Συ μου ισχύς Κύριε
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Συ Αθλητά καταφυγή μου και δύναμις, συ προστάτης, συ μου και αντίληψις, πλουτών σοφέ όντως προς Θεόν, παρρησίαν μάκαρ, ως στεφανίτης αήττητος, διο και πάσαν νόσον, απελαύνων παράσχου τοις πιστοίς θείαν χάριν και έλεος.
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ολοσχερώς, προς τους αγώνας εχώρησας, ως υπάρχων, ιερεύς θαυμάσιος, και δυσμενών όπλα και ισχύν, τη Θεία ισχύϊ, καταβαλών αξιΰμνητε, στεφάνων ηξιώθης, ουρανίων παμμάκαρ, διό ρύσαι ημάς πάσης θλίψεως.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Ιλέως σύ, Ιερομάρτυς Χαράλαμπες, τοις σοις δούλοις, είης Παμμακάριστε, διδούς αυτοίς χάριν δαψιλή, ταις σαις ικεσίαις, ελαύνων νόσους και σκάνδαλα, και χάριτος ενθέου, αξιών ως προστάτης, πάσαν νόσον και βλάβην απέλασον.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Νοούντες σου, το υπέρ λόγον μυστήριον, Θεοτόκε, Άχραντε Θεόνυμφε, των ουρανών τάγματα Σεμνή, θάμβει γεγηθότως, συνέχονται εκπληττόμενα, διό ημάς Κυρία, λοιμικής ασθενείας, και κολάσεως ρύσαι Υπέραγνε.
Ωδή ε’. Ινα τι με απώσω
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Υπερύμνητον Μάκαρ, τον Θεόν των απάντων συ ανεκήρυξας, λαμπρώς εν τω σταδίω, Χαράλαμπες Θεόφρον, ον αεί καθικέτευε, των ενεστώτων κακών, ρύσαι ημάς και νόσων.
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Νυν σε Μάρτυς πλουτούντες, προς Θεόν των απάντων πρέβυν θερμότατον, και αεί Παμμάκαρ ικετεύομεν ρύσαι των θλίψεων, και δεινής μανίας, της ενεστώσης νόσου τάχους, και κινδύνων και πάσης κακώσεως.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Ιλασμόν των πταισμάτων, παρεχόμενος πάσι τοις ευφημούσι σε, ταις λιταίς σου Μάρτυς, την μανίαν εν τάχει απέλασον, Μάκαρ πάσης νόσου, πάσης βλάβης και κακίας, αξιών ουρανίου λαμπρότητος.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Ως Θεόν τετοκυΐα, Υπερύμνητε Κόρη Θεοχαρίτωτε, θαυμαστώς ισχύεις, όσα βούλει Υπέραγνε Δέσποινα, διό πάντας ρύσαι, νόσου παντοίας και γεένης, και κολάσεως πάσης εξάρπασον.
Ωδή στ’. Την δέησιν εκχεώ
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Αγίως την βιωτήν διήνυες, ιερεύς διατελών Θεοκήρυξ, είτα Σοφέ, μαρτυρίου αγώσιν, εις ουρανούς ανελήλυθας άριστε, διό λιταίς σου προς Χριστόν, πάσαν νόσον απέλασον τάχιστα.
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ναόν σου του Παναγίου Πνεύματος, εγνωκότες οι πιστοί ευφημούμεν, πάσης οργής, και ανάγκης και νόσων, και του αώρου θανάτου απάλλαξον, λιταίς σου προς τον Λυτρωτήν, Παναοίδιμε Μάρτυς Χαράλαμπες.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Νοούντες την παρρησίαν Άγιε, ην πλουτείς προς τον Χριστόν Αθλοφόρε, πίστει αεί, ευφημούμεν σε Μάκαρ, την λοιμικήν εξ ανθρώπων απέλασον, μανίαν την λυμαντικήν, ταις λιταίς σου Χαράλαμπες ένδοξε.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Η μόνη τον Λυτρωτήν κυήσασα, συ υπάρχεις Παναγία Παρθένε, όν εκτενώς, υπέρ πάντων δυσώπει, οικτειρηθήναι τω Θείω ελέει σου, τυχείν τε της εν ουρανώ, απολαύσεως δόξης και χάριτος.
Διάσωζε Ιερομάρτυς τους πίστει σε ευφημούντας, ταις προς Χριστόν λιταίς σου Χαράλαμπες, κινδύνων και ασθενείας απάσης.
Άχραντε η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον
Ήχος δ’.
Προστασία τη ιερά σου Θεόπνευστε, ικεσία προς τον Χριστόν ιερώτατε, οικτείρησον ημάς, Χαράλαμπες, Σοφέ, δωρούμενος ημίν την λύσιν των δυσχερών ένδοξε, αποσοβών πάσαν νόσον και λοιμικάς ασθενείας, ως αντιλήπτωρ των πιστών, Παναοίδιμε οξύτατος.
Προκείμενον Ήχος δ
Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, και ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληνθυνθήσετε
Στίχος: Πεφυτευμένος εν τω Οίκω Κυρίου, εν ταις αυλαίς του Θεού ημών εξανθήσουσιν.
Ε Υ Α Γ Γ Ε Λ Ι Ο Ν
Εκ του κατά Ιωάννην (Ιε’. 17-27 και Ις’. 1-2)
Δόξα σοι Κύριε δόξα σοι.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Ταις του Αθλοφόρου, πρεσβαίαις Ελεήμων, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβαίαις Ελεήμων, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στίχος: Ελεήμον ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου και κατά το
πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τα πλήθη των εμών
εγκλημάτων.
Μη εγκαταλείψεις με, παραπτωμάτων εις χάος, Αθλητά Χαράλαμπες, αλλά τάχος έξελε της πωρώσεως, θλίψις γαρ Ένδοξε, και αχλύς τήκει με, των απείρων παραπτώσεων, ων με απάλλαξον, τάχος Ιερεύ Παναοίδιμε, προς Κύριον πρεσβείαις σου, ως θερμός προστάτης των δούλων σου, δέομαι Θεόφρον, επάκουσον ημών των ταπεινών, εξαγαγών πάντας Άγιε, των δεινών και θλίψεων.
Σώσον ο Θεός των λαόν σου…
Ωδή ζ’. Παίδες Εβραίων
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Σώσον Παμμάκαρ σους οικέτας, περιστάσεως και ζάλης εναντίας, ταις ευχαίς σου Σοφέ, προς Κύριον βοώντας, ευλογητός ει Κύριε ο Θεός εις τους αιώνας.
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Σώσον Παμμάκαρ σους οικέτας, περιστάσεως και ζάλης εναντίας, ταις ευχαίς σου Σοφέ, προς Κύριον βοώντας, ευλογητός ει Κύριε ο Θεός εις τους αιώνας.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Άγιον Πάτερ των Αγίων, καθικέτευε υπερ των σε τιμώντων, απαλλάτων αυτούς, κακώσεως και σάλου, ευλογητός εί κράζοντας ο Θεός εις τους αιώνας.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Έτεκες Άχραντε Μαρία, τον αχώρητον Δεσπότην των απάντων, όν αεί ως Υιόν, υπέρ ημών δυσώπει, νόσου και πάσης θλίψεως, απαλλάξαι Παναγία.
Ωδή η’. Τον εν όρει αγίω
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ικετεύει ο Θείος Χαραλάμπης, σε τον μόνον της Δόξης Βασιλέα, αποσοβήσαι λοιμικήν ασθένειαν, των υμνολογούντων, και δοξολογούντων, αυτόν εις τους αιώνας.
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ο των όλων Θεός τρισί προσώποις, προσκυνούμενος οικτείρησον τον κόσμον, του Χαραλάμπους Σώτερ ταις δεήσεσι, δέει σε υμνούντα, και δοξολογούντα, εις πάντας τους αιώνας.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Η Θεότης Πατήρ Υιός και Πνεύμα, ταις λιταίς Χαραλάμπους πάντας ρύσαι, των δυσχερών και πάσης περιστάσεως, πίστει σε υμνούντας, και υπερυψούντας, εις πάντας τους αιώνας.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Η Παρθένος και μόνη Θεοτόκος, τον Παντάνακτα αλήκτως ικετεύει, υπερ ημών ρυσθήναι περιστάσεων, ανυμνολογούντων, ως Θεόν των όλων, αυτόν εις τους αιώνας.
Ωδή θ’. Εξέστη επι τούτω
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Εξίστανται οι τύραννοι Αθλητά, θεωρούντες την χάριν την ένθεον, την επι σοί, Μάρτυς ενεργούσαν υπερφυώς, ηνίκα εξηρτήθησαν, άνω εις αέρα και ο τμηθείς, τας χείρας αοράτως, και ξύλον το βλαστήσαν, ταύτα θεώμενοι εξέστησαν.
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Την νόσον την λοιμώδη και μιαράν, απελαύνων, Χαράλαμπες ένδοξε, ρύσαι ημάς, πάσης δυσχερείας των δυσμενών, δαιμόνων τε κακώσεως, πονηρών ανθρώπων καταδρομής, και φθόνου και μανίας, και της συκοφαντίας, και της κολάσεως, Αοίδιμε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Τριάδα Υπερούσιον προσκυνών, συν αγγέλοις Χαράλαμπες ένδοξε, ταις σαις λιταίς, οίκτειρον ικέτας σου ιερέ, και τους υμνολογούντας σε, πάντων αδοκήτων και συμφορών, απάλλαξον Θεόφρον, παντοίας τε κακίας, και της γεένης παμμακάριστε.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Κυρία των αγγέλων και των βροτών, και απάσης της κτίσεως Δέσποινα, της απειλής, σάλου τε κακίας της μιαράς, και βασκανίας Άχραντε και ζηλοτυπίας της βδελυράς, απάλλαξον ταχέως, τους σε δοξολογούντας, και αιωνίου κατακρίσεως.
Το Άξιον εστί και τα Μεγαλυνάρια
Αθλοφόρων κλέος το ιερόν, Μάρτυρα Κυρίου, Χαραλάμπην νυν οι πιστοί, ελατήρα όντα, ισχυρόν πάσης νόσου, και παθών μετά πόθου υμνολογήσωμεν.
Αίτημα υπάρχει Θαυματουργέ, τούτο σον Θεόφρον, απελαύνει την λοιμικήν, νόσον εξ ανθρώπων διό αυτήν οξέως, απέλασον λιταίς σου, και πάσαν κάκωσιν.
Θρόνω παριστάμενος τω φρικτώ, του Θεού των όλων, εκδυσώπει υπέρ ημών, ρυσθήναι κινδύνων, και πάσης άλλης βλάβης, και της επικειμένης ημίν κολάσεως.
Χαραλάμπην πάντες τον θαυμαστόν, Ιερομαρτύρων αγλάϊσμα το φαιδρόν, πόθω ευφημούντες, βοήσωμεν συντόνως, λιταίς σου προς τον Κτίστην, ημάς οικτείρησον.
Δεύτε φιλομάρτυρες ευλαβώς, μνήμην Χαραλάμπους ανυμνήσωμεν του κλεινού, προς αυτόν βοώντες, σους δούλους σκέπε Μάρτυς, λοιμικής τε νόσου, και πάσης θλίψεως.
Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Το Τρισάγιον και το Απολυτίκιον.
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως στύλος ακλόνητος της εκκλησίας Χριστού, και λύχνος αείφωτος της οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες, έλαμψας εν τω κόσμω, δια του μαρτυρίου, έλυσας των ειδώλων την σκοτόμαιναν μάκαρ, διό εν παρρησία Χριστώ πρέβευε σωθήναι ημάς.
Είτα εκετενής παρά του Ιερέως και απόλυσις μεθ’ ήν ψάλλομεν το κάτωθι τροπάριον.
Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου
Πάντας ελεείς, Μάρτυς Χριστού, τους σοι προσδραμόντας εν πίστει, ταις ικεσίαις ταις σαις, Αθλητά Χαράλαμπες αξιοθαύμαστε, διό οίκτειρον άπαντας, και νυν τους σους δούλους, τάχιστα ρυόμενος, των αδοκήτων δεινών, θλίψεως και νόσου βαρείας, πάντων δυσχερών και κινδύνων και της εν γεένη κατακρίσεως.
Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Ο Ιερεύς: Δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς
Ο Χορός: Αμήν.
========================================================
