Γιά νά ἀκολουθήσει κάποιος τόν Χριστό πρέπει νά ἀρνηθεῖ τόν ἁμαρτωλό ἑαυτό του. Αὐτό δέν εἶναι εὔκολο οὔτε γίνεται ἀπό τή μιά μέρα στήν ἄλλη. Θέλει καί χρόνο καί κόπο. Καί πάλι ὁ ἀγώνας μένει ἀνοιχτός, γιατί διαρκῶς οἱ πειρασμοί ἐνοχλοῦν τόν ἀγωνιστή καί στοχεύουν στήν ἐπιστροφή του στό παλιό τρόπο ζωῆς, δηλαδή στή φιλήδονη ἱκανοποίηση τῶν παθῶν του. Ὁ ἀγώνας γίνεται εὐκολότερος, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀγαπάει τόν Χριστό καί στοχάζεται τήν θυσία Του πάνω στό Σταυρό.
Αὐτό τό εἶχε κατορθώσει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γι᾽ αὐτό κι ἔλεγε: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός· ὅ δέ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καί παραδόντος ἑαυτόν ὑπέρ ἐμοῦ». Δηλαδή, «διά τοῦ βαπτίσματος ἔχω σταυρωθῆ καί ἀποθάνει μαζί μέ τόν Χριστόν, καί ἀφοῦ εἶμαι πεθαμένος δέν ἔχει πλέον καμμίαν ἰσχύν δι᾽ ἐμέ ὁ νόμος. Ναί, ἔγινα κοινωνός τοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ καί εἶμαι πεθαμένος, δέν ζῶ δέ πλέον ἐγώ, ὁ παλαιός δηλαδή ἄνθρωπος, ἀλλά ζῇ μέσα μου ὁ Χριστός. Τήν φυσικήν δέ ζωήν, πού ζῶ μέσα εἰς τό σῶμα μου τώρα, πού ἐπέστρεψα εἰς τόν Χριστόν, ζῶ ἐμπνεόμενος καί κυριαρχούμενος ἀπό τήν πίστιν εἰς τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μέ ἠγάπησε καί παρέδωκε τόν ἑαυτόν του διά τήν σωτηρίαν μου», ὅπως λέει ὁ ἑρμηνευτής. Ὁ πνευματικός ἀγώνας προφανῶς δέν εἶναι ἕνα θεωρητικό ἄθλημα. Εἶναι ἕνας ἀγώνας, πού στοχεύει στήν καταπολέμηση τῶν παθῶν, τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν, τόν ἐξαγιασμό τῆς ψυχῆς καί τήν ἀπόκτηση ἀρετῶν. Ὅσοι μιλοῦν γιά πνευματικό ἀγώνα χωρίς τά παραπάνω, πλανῶνται καί ἄς εἶναι θεολόγοι μέ πολλούς τίτλους. Δέν πρέπει νά γίνονται οἱ χριστιανοί θύματα αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι δέν γνωρίζουν τό ἀλφάβητο τῆς κατά Θεόν ζωῆς.
Καθημερινή, λοιπόν, ἔγνοια τῶν χριστιανῶν πρέπει νά εἶναι ἡ συσταύρωσή τους μέ τόν Χριστό, μένοντας πάντα ἀνεπηρέαστοι ἀπό τόν ἁμαρτωλό κόσμο.
Πρωτ. Δ.Δ.Τ.
http://www.orthodoxostypos.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου