Ο Αββάς Ιωάννης με μερικούς ακόμη αδερφοὐς επήγαιναν να επισκεφτούν κάποια πολύ μακρινή σκήτη. Περπατώντας νυχτωθήκανε κι ο Μοναχός που τους είχαν δώσει για οδηγό έχασε το δρόμο. Οι αδερφοί το κατάλαβαν κι ερώτησαν το Γέροντα ιδιαιτέρως.
- Τι πρέπει να κάμωμε τώρα, Αββά; Αν εξακολουθήσουμε να προχωρούμε, κινδυνεύουμε να χαθούμε σ'αυτήν εδώ την απέραντη έρημο.
- Αν δείξωμε πως καταλάβαμε ότι έχασε το δρόμο θα ντραπή και θα στεναχωρηθή ο αδερφός, είπε ο αγαθός Γέροντας. Θα προφασιστώ καλλίτερα πως είμαι κουρασμένος και δεν μπορώ να περπατήσω άλλο και ας μείνουμε εδώ να ξημερώση.
Έτσι κι έκανε για να μη λυπήση τον αφηρημένο οδηγό.
- Τι πρέπει να κάμωμε τώρα, Αββά; Αν εξακολουθήσουμε να προχωρούμε, κινδυνεύουμε να χαθούμε σ'αυτήν εδώ την απέραντη έρημο.
- Αν δείξωμε πως καταλάβαμε ότι έχασε το δρόμο θα ντραπή και θα στεναχωρηθή ο αδερφός, είπε ο αγαθός Γέροντας. Θα προφασιστώ καλλίτερα πως είμαι κουρασμένος και δεν μπορώ να περπατήσω άλλο και ας μείνουμε εδώ να ξημερώση.
Έτσι κι έκανε για να μη λυπήση τον αφηρημένο οδηγό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου