«Ο αββάς Αιθίοψ τη νύχτα περιερχόταν τα οικήματα των μοναχών και κρυφά γέμιζε τη στάμνα του καθενός με νερό. Αυτό το έργο ήταν πολύ κοπιαστικό. Διότι τα οικήματα των μοναχών απείχαν πολύ από το μέρος που αντλούσε το νερό, άλλων δύο, άλλων τέσσερα και άλλων πέντε χιλιόμετρα», Ερμείας ( PG 67, 1377 )
Τη νύχτα οι μοναχοί συνήθως προσεύχονται. Ο Μωυσής ο Αιθίοψ είχε διαφορετική «πολιτεία»: τη νύχτα περπατούσε χιλιόμετρα ολόκληρα για να γεμίσει τις στάμνες των μοναχών με δροσερό νερό. Η προσευχή του Μωυσή ήταν η οδοιπορία της αγάπης του. Την ώρα που οι άλλοι προσεύχονταν μέσα στα οικήματά τους, ο Μωυσής περπατούσε. Οι μοναχοί κάθε φορά που έλεγαν την «ευχή του Ιησού» έκαναν και μια βαθιά μετάνοια. Ο Μωυσής έλεγε την «ευχή του Ιησού» σε κάθε βήμα που έκανε…
Ο Μοναχός Μωυσής μας έδειξε πώς η αγάπη μπορεί να γίνεται προσευχή και πώς η προσευχή μπορεί να μετατρέπεται σε αγάπη. Εκείνο που γνωρίζομε είναι ότι ο χριστιανός δείχνει αγάπη για τους άλλους, όταν προσεύχεται γι’ αυτούς. Δεν σκεπτόμαστε όμως ότι προσευχόμαστε για τους άλλους, όταν κάνουμε αγάπη γι’ αυτούς. Η προσευχή για τους άλλους είναι ασφαλώς ένδειξη αγάπης γι’ αυτούς, αλλά και η αγάπη για τους άλλους είναι επίσης προσευχή γι’ αυτούς. Είναι αυτό που λέει ο Ψαλμωδός: «Έλεος ( = αγάπη) και αλήθεια συνήντησαν ( = συναντήθηκαν) , δικαιοσύνη και ειρήνη κατεφίλησαν» ( Ψαλμ. 84,19 ) .
Η προσευχή για τους άλλους είναι εύκολη και ανώδυνη έκφραση αγάπης. Η αγάπη όμως για τους άλλους είναι η πιο κοπιαστική προσευχή. Τόσο όμως η προσευχή για τους άλλους, όσο και η αγάπη γι’ αυτούς είναι χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Μακάριοι όσοι έχουν είτε το ένα είτε το άλλο χάρισμα είτε και τα δύο.
Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
Τη νύχτα οι μοναχοί συνήθως προσεύχονται. Ο Μωυσής ο Αιθίοψ είχε διαφορετική «πολιτεία»: τη νύχτα περπατούσε χιλιόμετρα ολόκληρα για να γεμίσει τις στάμνες των μοναχών με δροσερό νερό. Η προσευχή του Μωυσή ήταν η οδοιπορία της αγάπης του. Την ώρα που οι άλλοι προσεύχονταν μέσα στα οικήματά τους, ο Μωυσής περπατούσε. Οι μοναχοί κάθε φορά που έλεγαν την «ευχή του Ιησού» έκαναν και μια βαθιά μετάνοια. Ο Μωυσής έλεγε την «ευχή του Ιησού» σε κάθε βήμα που έκανε…
Ο Μοναχός Μωυσής μας έδειξε πώς η αγάπη μπορεί να γίνεται προσευχή και πώς η προσευχή μπορεί να μετατρέπεται σε αγάπη. Εκείνο που γνωρίζομε είναι ότι ο χριστιανός δείχνει αγάπη για τους άλλους, όταν προσεύχεται γι’ αυτούς. Δεν σκεπτόμαστε όμως ότι προσευχόμαστε για τους άλλους, όταν κάνουμε αγάπη γι’ αυτούς. Η προσευχή για τους άλλους είναι ασφαλώς ένδειξη αγάπης γι’ αυτούς, αλλά και η αγάπη για τους άλλους είναι επίσης προσευχή γι’ αυτούς. Είναι αυτό που λέει ο Ψαλμωδός: «Έλεος ( = αγάπη) και αλήθεια συνήντησαν ( = συναντήθηκαν) , δικαιοσύνη και ειρήνη κατεφίλησαν» ( Ψαλμ. 84,19 ) .
Η προσευχή για τους άλλους είναι εύκολη και ανώδυνη έκφραση αγάπης. Η αγάπη όμως για τους άλλους είναι η πιο κοπιαστική προσευχή. Τόσο όμως η προσευχή για τους άλλους, όσο και η αγάπη γι’ αυτούς είναι χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Μακάριοι όσοι έχουν είτε το ένα είτε το άλλο χάρισμα είτε και τα δύο.
Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου