Αντιφώνηση της Α.Μ. του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κατά το συλλείτουργο της 25ης Σεπτεμβρίου 2011

Τιφλίδα,
25 Σεπτεμβρίου 2011.

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Μετσχέτης και Τιφλίδος και Καθολικέ Πατριάρχα πάσης Γεωργίας κ. Ηλία,
      

   Ευχαριστούμε θερμά για τους λόγους της αγάπης σας, την φιλοξενία που απολαμβάνουμε αφότου φτάσαμε στην ένδοξη χώρα σας και την εξαιρετική, ανώτατη τιμή που μας απονείματε σήμερα.

Όλο το κείμενο, κλικ πιο κάτω στο : Read more

   Είχαμε τις τελευταίες μέρες την μεγάλη ευκαιρία να απολαύσουμε τα θρησκευτικά, εθνικά και φυσικά αξιοθέατα της χώρας σας κι έχουμε σήμερα την ευλογία από τον Θεό να «κλῶμεν» μαζί σας τον Άρτο και να μεταλαμβάνουμε από το ίδιο άγιο Ποτήριο, ως απτή απόδειξη της ταυτότητάς μας «ἐν τῇ πίστει» και της κοινωνίας μας «ἐν τῇ ἀγάπῃ». Διακηρύττουμε, έτσι, έμπρακτα, πως ενωμένες, εν Χριστώ, οι Εκκλησίες μας, συνεργάζονται και συμπορεύονται στον κοινό αγώνα, ανεξαρτήτως φυλής, γλώσσης και αποστάσεως.
 

   Θεωρούμε τους εαυτούς μας, ευνοημένους από τον Θεό γιατί αξιωνόμαστε τόσον η τιμία Συνοδεία μας όσο και εμείς,  να πατούμε την ευλογημένη γη της Γεωργίας, την οποίαν αγίασαν, κατά την παράδοση, οι πόδες των Αποστόλων Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, Σίμωνος του Ζηλωτού και Θαδδαίου, επότισαν με τα δάκρυα της μετανοίας, τους ασκητικούς ιδρώτες  και το μαρτυρικό αίμα τους όσιοι και μάρτυρες, ευσεβείς βασιλείς και ιεραπόστολοι, όπως η Αγία Νίνα και ο βασιλεύς Μίριαν.
 

   Η παρουσία μας δεν συνιστά  μιαν απλή εθιμοτυπική επίσκεψη. Είναι μια υπαρξιακή κοινωνία των Εκκλησιών μας και ημών των, ελέω Θεού, προκαθημένων των, που κορυφώθηκε με τη σημερινή συλλειτουργία μας.
 

   Ήλθαμε για να θαυμάσουμε από κοντά την περίφημη ευσέβεια του Γεωργιανού λαού. Ήλθαμε για να συσφίγξουμε παλαιούς ιερούς δεσμούς που συνδέουν τις δύο Εκκλησίες μας. Ήλθαμε να προσευχηθούμε μαζί για άρση της αδικίας που γίνεται στις χώρες μας και «υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου».
 

   Ήλθαμε κομιστές της ευλογίας και των δικών μας αγίων. Των αποστόλων Βαρνάβα, Παύλου και Μάρκου, των ιδρυτών της Εκκλησίας μας, του Αγίου Λαζάρου, του φίλου του Χριστού, του αγίου Σπυρίδωνος Τριμυθούντος, του Επιφανίου Κωνσταντίας, του Ιωάννου του Ελεήμονος, του Νεοφύτου του Εγκλείστου.

   Η Εκκλησία της Κύπρου διατηρούσε πάντα στενές σχέσεις με την Εκκλησία της Γεωργίας. Κυπριακές Μονές διέθεταν μετόχια στη Γεωργία, ενώ μαρτυρείται διαχρονική διέλευση Ιβήρων από την Κύπρο καθ’οδόν προς τους Αγίους Τόπους, οι οποίοι διέμεναν και για λίγο στη νήσο μας, επισκεπτόμενοι και τα δικά μας προσκυνήματα. Εσείς εξάλλου, Μακαριώταε, επισκεφθήκατε προσωπικά τον ερειπωμένο ναό στον οποίο διέμειναν, κατά την παράδοση, Ίβηρες μοναχοί. Στη Γεωργία κατέφυγαν πολλοί ομοεθνείς μας, Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί από τον Πόντο και άλλες περιοχές της Μικράς Ασίας, φεύγοντας την Τουρκική θηριωδία. Και σήμερα πολλοί Γεωργιανοί εργοδοτούνται και διαμένουν στην Κύπρο.
 

   Τις δύο Εκκλησίες μας, πέραν από την κοινή πίστη και τους κοινούς υπέρ της Ορθοδοξίας αγώνες, συνδέουν και κοινές ταλαιπωρίες, διωγμοί και εθνικές τραγωδίες στη μακραίωνη ιστορία τους. Ο ευγενής Γεωργιανός λαός, ακόμα, αντιμετώπισε, τον περασμένο αιώνα, ποικίλες δυσκολίες και περιπέτειες, κάτω από ολοκληρωτικό καθεστώς μιας μακροχρόνιας ξένης κηδεμονίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Γεωργίας αντέταξε τότε την χριστιανική απάθεια «ἐξαγοραζομένη τόν καιρόν», πορευομένη, κατά τον Απόστολο Παύλο, άλλοτε «διά δόξης» και άλλοτε «διά ἀτιμίας», άλλοτε «διά εὐφημίας» και άλλοτε «διά δυσφημίας... ὡς ἀποθνήσκουσα καί ἰδού ζῶσα». Και πράγματι ο Θεός εξήγαγε την Εκκλησία και τον λαόν του εις αναψυχήν!
 

   Πολυώδυνα και συνεχιζόμενα είναι και τα βάσανα του δικού μας λαού, Μακαριώτατε. Η Κύπρος και η παλαίφατη Εκκλησία της βρίσκονται σήμερα στην πιο δύσκολη θέση της Ιστορίας τους. Η Τουρκία, που από το 1974 μάς επετέθη βάρβαρα  και κατέκτησε με τη βία το 37% του πατρίου εδάφους μας, προχωρεί, υπό την ανοχή όλης της «πολιτισμένης» ανθρωπότητας, στην εφαρμογή των ανοσίων σχεδίων της που είναι πρώτα η προσάρτηση των κατεχομένων, κι ύστερα ολόκληρης της Κύπρου. Εφάρμοσε, λόγω της κατά πολύ υπέρτερης δύναμης που διαθέτει, ένα σχέδιο εθνικού ξεκαθαρίσματος. Έδιωξε όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς από τις εστίες τους και έφερε και εξακολουθεί να φέρνει Μουσουλμάνους εποίκους από την Ανατολή, αλλοιώνοντας έτσι το δημογραφικό χαρακτήρα ολόκληρης της Κύπρου. Στα κατεχόμενα, πέραν των 500 Ορθοδόξων ναών, βρίσκονται σε άθλια κατάσταση. Μερικοί κατεδαφίστηκαν, άλλοι μετατράπηκαν σε μουσουλμανικά τεμένη, άλλοι σε οίκους διασκέδασης, στρατόπεδα, ακόμα και σε στάβλους ζώων. Οι εικόνες και τα ιερά σκεύη μας εσυλήθησαν. Πωλούνται ως εμπορεύματα στις αγορές της Ευρώπης και της Αμερικής. Ζητήσαμε ως Εκκλησία το αυτονόητο μακράν κάθε πολιτικής ή νομικής διεκδίκησης: Να μάς επιτραπεί να επιδιορθώσουμε, με δικά μας χρήματα, τους ναούς μας, οι οποίοι και να αποδοθούν στη λατρεία του Θεού. Και μόνον η φυσική φθορά των 37 χρόνων κατοχής είναι αρκετή για να θέτει σε κίνδυνο την εξακολούθηση της ύπαρξής τους. Κι όμως, μέχρι σήμερα δεν έχουμε θετική απάντηση.
        

    Μακαριώτατε,
         

   Αίρομεν σταυρόν εις  ανάντην δρόμον. Γι’αυτό και ζητούμε τη βοήθειά σας. Τόσο τις θεοπειθείς προσευχές σας , όσο και την επιρροή σας στα οποιαδήποτε κέντρα λήψης αποφάσεων για το πρόβλημά μας. Δεν αμφιβάλλουμε, ότι θα κάμετε, επί του προκειμένου, ό,τι μπορείτε. Μάς το βεβαιώνει κι ο Απ.Παύλος, που μας λέει, πως, όταν πάσχει ένα μέλος, μιά τοπική Εκκλησία, τότε «συμπάσχει πάντα τά μέλη». Γι’αυτό και σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων.
 

  Πέραν από τα ειδικά προβλήματα των δύο Εκκλησιών μας, καλούμαστε, ως πνευματικοί ηγέτες, να εκφέρουμε γνώμη και να δώσουμε τη μαρτυρία του Ευαγγελίου και στα γενικότερα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου.
 Σήμερα κρίσις οικονομική, αλλά και ηθική, μαστίζει την όλην ανθρωπότητα. Κρίσις αξιών, υποτίμηση των πνευματικών αγαθών και υπέρμετρη στροφή προς τα υλικά, χαρακτηρίζουν την ζωήν πλείστων ανθρώπων. Υπό «μεριμνῶν καί πλούτου καί ἡδονῶν» κινούμενος ο σύγχρονος άνθρωπος ξεχνά το πνευματικό συστατικό της ύπαρξής του, ξεχνά την ψυχή του. Κι είναι επόμενο να βρει «σύντριμμα καί ταλαιπωρίαν ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ». Είναι ευκρινείς, σήμερα, οι αντίλαλοι του ανθρωπίνου άγχους, της απεγνωσμένης πάλης αυτών που προσπαθούν να βρουν νόημα στη ζωή. Εκατομμύρια ψυχές υψώνουν τις κεραίες τους και ζητούν να βρουν το μήκος κύματος που θα τις βγάλει από το σκοτάδι και τον φόβο, που θα τις οδηγήσει κοντά στον Θεό.
 

   Καλούμαστε να περισυλλέξουμε τα συντρίμματα της σημερινής κοινωνίας. Να δώσουμε ελπίδα στον παραπαίοντα άνθρωπο. Να αποκαταστήσουμε τις κλονισθείσες αξίες. Ως Ορθοδοξία να δώσουμε στον κόσμο ένα μάθημα ασκητικής και μυστικής θεολογίας, δείχνοντας σ’ αυτόν τη «στενήν πύλην καί τεθλιμμένην ὁδόν τήν ἀπάγουσαν εἰς τήν ζωήν» (Ματθ. 7,14). Να τον διδάξουμε ότι στη σημερινή οικονομική κρίση  «ἐστι πορισμός μέγας ἡ εὐσέβεια μετά αὐταρκείας».
 

   Ξέρουμε, πολύ καλά, ότι για την επιτέλεση  της πιο πάνω αποστολής μας θα πορευθούμε «ἐν μέσῳ ὄφεων καί σκορπίων». Γνωρίζουμε όμως ότι και ο Κύριος δεν εβάδισεν εν μέσω ανθέων εις τον κόσμον τούτον. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή της, κατά το Ιουλιανό ημερολόγιο, Κυριακής προ της Υψώσεως μάς παρουσίασε  τον ίδιον τον Ιησούν Χριστόν να προαγγέλλει την ύψωσιν του επί του ξύλου του Σταυρού, ως αποτέλεσμα της άφατης αγάπης του προς τον κόσμον. Σ’αυτή την δεδομένη πορεία δοκιμασιών είμαστε έτοιμοι να πορευθούμε. Είναι χρέος μας και αποστολή μας.
 

   Με τέτοια αισθήματα ευθύνης αλλά και εκτίμησης προς εσάς και το ποίμνιό σας, ήλθαμε κοντά σας Μακαριώτατε. Ευχόμαστε ο Θεός να χαρίζει σ’ εσάς υγεία και ακμή δυνάμεων, στη δε Εκκλησία της Γεωργίας ευστάθεια και κάθε ευλογία επ’ αγαθώ της όλης Ορθοδοξίας.