τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα, συμφώνως πρός τήν κρατοῦσαν τοπικήν διάταξιν καί προσκυνηματικήν καί καθεστωτικήν τάξιν.
Οὕτως, ἀφ’ ἑσπέρας τῆς ἑορτῆς, τό Σάββατον, ἐγένετο ὁ συνήθης Ἑσπερινός διά τήν ἑορτήν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.
Τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς ἡ ἑορτή ἑωρτάσθη διά Παρρησίας εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ Ἁγιοταφιτική συνοδεία κατῆλθε τήν 7.00 π.μ. ὥραν ἀπό τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου, τῶν κωδώνων κρουομένων, εἰς τό προσκύνημα τῆς Ἀποκαθηλώσεως, ἅμα τῇ εἰσόδῳ εἰς τόν Ναόν. Μετά τήν προϋπάντησιν τό θυμίαμα καί τήν προσκύνησιν ἐν αὐτῷ καί ἐν αὐτῷ τῷ Παναγίῳ καί Ζωοδόχῳ Τάφῳ ἡ συνοδεία εἰσῆλθεν εἰς τό Καθολικόν.
Μετά τήν κροῦσιν τῶν σημάντρων καί τήν ἔνδυσιν τῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερέων, ἔλαβε χώραν ἡ θ. Λειτουργία ἐπ’αὐτοῦ τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου ὑπό τῆ Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν καί ἐγγάμων ἱερέων ἐξ ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί ἐν κατανύξει παρακολουθούντων πέριξ τοῦ Παναγίου Τάφου πολλῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἐντοπίων καί προσκυνητῶν, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί τῆς συνεργάτιδος αὐτοῦ κας Ἀσπασίας Μήτση.
Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θ. Λειτουργίας συμφώνως πρός τό τυπικόν τῆς Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς ἤρξατο ὁ Ἑσπερινός τῆς Δευτέρας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μετά τῶν θεολογικωτάτων αὐτοῦ τροπαρίων καί τῶν εὐχῶν τῆς Γονυκλισίας.
Κατά τήν ἰδίαν ὥραν ὁ Ἑσπερινός τῆς Δευτέρας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐτελεῖτο ὑπό τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων εἰς τό Ἱερόν Βῆμα τοῦ Καθολικοῦ χθαμαλῇ τῇ φωνῇ.
Τοῦ Ἑσπερινοῦ τελειωθέντος, ἡ Πατριαρχική Ἁγιοταφιτική συνοδεία ἐν πομπῇ διά τῆς χριστιανικῆς ὁδοῦ ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα.
Ἐνταῦθα, εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου, ἡ Α.Θ.Μ. προσεφώνησε τούς Ἁγιοταφίτας καί πάντας τούς προσελθόντας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:
«Τήν ἐξ ὕψους δύναμιν τοῖς μαθηταῖς, Χριστέ, ἕως ἄν ἐνδύσησθε, ἔφης, καθίσατε ἐν Ἱερουσαλήμ, ἐγώ ὡς ἐμέ Παράκλητον ἄλλον, Πνεῦμα τό ἐμόν τε καί Πατρός ἀποστελῶ, ἐν ᾧ στερεωθήσεσθε», ἀναφέρει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῶ ἀδελφοί, εὐσεβεῖς Χριστιανοί, εὐλαβεῖς προσκυνηταί,
Σήμερον, ἡμέρα Κυριακήν τῆς Πεντηκοστῆς, ἡ μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἑορτάζει ἰδιαιτέρως αὐτό τό Πανάγιον καί Ζωοποιόν καί παντοδύναμον Πνεῦμα, τόν Ἕνα τῆς Τριάδος Θεόν, τό ὁμότιμον καί ὁμοούσιον καί ὁμόθρονον τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ.
Τό Πανάγιον δέ τοῦτο Πνεῦμα εἶναι τό Πνεῦμα τοῦ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας σαρκωθέντος καί ἐνανθρωπήσαντος, Θεοῦ Λόγου, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτό τοῦτο τό Πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ «Παράκλητος», Τόν Ὁποῖον ὑπεσχέθη νά ἀποστείλῃ εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ ὁ Χριστός, τόσον πρό τοῦ σταυρικοῦ Του πάθους, ὅσον καί μετά τήν Ἀνάστασίν Του, ὡς μαρτυρεῖ ὁ μαθητής Αὐτοῦ καί εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «Καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν Πατέρα καὶ ἄλλον Παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένει μεθ’ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας», (Ἰωάν. 14, 16-17).
Ἡ ὑπόσχεσις αὐτή ἐπαναλαμβάνεται καί μετά τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ λέγοντος: «Καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Πατρός μου ἐφ’ ὑμᾶς· ὑμεῖς δὲ καθίσατε ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλήμ ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους», (Λουκ. 24, 49)
Ἐνδεδυμένης τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν ἀδελφότητος διά τῆς ἐξ ὕψους δυνάμεως συνεχίζει τήν ἀποστολήν αὐτῆς ἐν μέσῳ τοῦ κόσμου τῆς πονηρίας ὡς μαρτυρεῖ ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «Οἴδαμεν ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμεν, καὶ ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται», (Ἰωαν. 5,19).
Ἔχουσα ὡς ὁδηγόν αὐτῆς τόν «Παράκλητον», τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, δηλονότι τό Πνεῦμα τοῦ Παρακλήτου πρός τόν Πατέρα Ἰησοῦ Χριστόν δίκαιον (Α’Ἰωάν. 2,1). Κατά δέ τόν Ἅγιον Κύριλλον τῶν Ἱεροσολύμων «Τό Ἅγιον Πνεῦμα Παράκλητος καλεῖται διά τό παρακαλεῖν καί παραμυθεῖσθαι καί συναντιλαμβάνεσθαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν», ἐν ᾧ κατά τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν, «ὡς τάς τῶν ὅλων παρακλήσεις δεχόμενον».
Δεηθῶμεν λοιπόν τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ καί Πατρός ἡμῶν, ὅπως διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Αειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἁγίων προφητῶν καί Ἀποστόλων τό φῶς καί ἡ παραμυθία τοῦ Παρακλήτου, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στερεοῖ πάντας ἡμᾶς καί εἰρηνεύῃ τόν κόσμον ὅλον καί ἰδιαιτέρως τήν χειμαζομένην περιοχήν ἡμῶν. Ἔτη πολλά».
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου