Αντι-παπικά

Τα πάντα εσοφίσθησαν, τα πάντα έδρασαν, όπως αναδείξωσι τους Πάπας ηγεμόνας της Εκκλησίας και τυράνους της Οικουμένης. (Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως).

Είναι αλήθεια πως εκείνο το οποίο ενδιέφερε τον Πάπα ήταν ο εκλατινισμός των Ελλήνων και η υποταγή της Ελληνικής Εκκλησίας στη Ρώμη.
(Άρχιεπ. πρώην Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Μεθόδιος).

Ο Πάπας παρεποίησε τον χριστιανισμό. Δημιούργησε ένα χριστιανισμό κοσμικό. Θέλησε να πάρη και κοσμική εξουσία και να εξουσιάζη τον κόσμο πολιτικώς και θρησκευτικώς. Περιώρισε τον Χριστόν εις τον Ουρανό για να μείνη αυτός εις την Γήν.
(Άρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος).

Ο μισαλλόδοξος και δεδηλωμένος μισέλλην σημερινός Πάπας, ως διάδοχος αίμοσταγών προκατόχων του και εν όψει των ιδικών του συγχρόνων εγκλημάτων, εάν συνεχίση, αμετανόητος, να ομιλεί υποκριτικώς περί αγάπης και ειρήνης, θα καταστή το πλέον γελοίον και επαίσχυντον πρόσωπον της ανθρωπότητος. 
(Ιερεύς  Ιωάννης Κ. Διώτης)  

Το Βατικανόν εργάζεται δια την ερήμωσιν των παναρχαίων εστιών του Ελληνισμού πέραν των Εθνικών συνόρων της Ελλάδος! Όποιος δεν αντιλαμβάνεται την ανθελληνικήν τακτικήν του Βατικανού, ή πάσχει από αθεράπευτον ηλιθιότητα, ή είναι άβουλος ΄λούστρος΄ της παπικής παντόφλας!
(Θεολόγος Διονύσιος Μπατιστάτος)      

Αφ' ου ο Πάπας έπαυσε του να είναι Αρχιερεύς της ρωμαικής  Εκκλησίας, ανηγόρευσε δ' αυτός εαυτόν αυτοκράτορα και βασιλέα πάντων των επί γης βασιλέων και ηγεμόνων, αφ' ου άφηκε κατά μέρος την ειρηνικήν βασιλείαν του Ευαγγελίου και υποστηρίζει την βασιλείαν του ξίφους και των αιμάτων, αποκατέστη λίαν δικαίως ύποπτος και κινδυνώδης. Άνευ αντιλογίας δε τα φρικώδη κακά τα την Ευρώπην καταμαστίζοντα επί πολλά κατά συνέχειαν έτη έχουσι την αρχήν αυτών εις την τοιαύτην αντευαγγελικήν διαγωγήν του Πάπα, ον ουδόλως τις αμαρτάνει, εάν, αποκαλέση αρχηγόν ουχί της χριστιανικής θρησκείας, αλλ' αιμάτων και σφαγών και μάρτυς η Ιστορία, αποδεικνύουσα δυστυχώς τρανότατα ότι πλείους εθανάτωσε το του Πάπα φάσγανον, ή οι διώκται του χριστιανισμού Νέρωνες, Διοκλητιανοί και λοιποί. Ώστε αρκεί μόνος ο λόγος ούτος ίνα αποδείξη, ότι η δυτική  "Εκκλησία" προ πολλού έπαυσεν έχουσα τον αληθή αυτής χαρακτήρα, και είναι πλέον ουχί Εκκλησία του Χριστού, αλλ'  "Εκκλησία" του Πάπα, διότι αφ' ότου ούτος ενεδύθη την εωσφορικήν χλαμύδα του αναμαρτήτου, και έθετο ως αρχήν της κυβερνήσεως της Εκκλησίας την ιδίαν εαυτού θέλησιν, ου μόνον ωφέλιμος τη χριστιανική Εκκλησία και κοινωνία δεν ήτο πλέον δυνατόν να φανή, αλλά τουναντίον επιβλαβέστατος. (Νεοφύτου Μητροπ. Δέρκων 1865-1875).

Και βεβαίως μεταξύ Εκκλησίας, ήτις διεφύλαξεν απαραχάρακτον και αναλλοίωτον την παρακαταθήκην της ομολογίας της πίστεως, ως παρέλαβεν αυτήν από του θεμελιωτού αυτής, των αυτού μαθητών και Αποστόλων και των αγίων επτά Οικουμενικών Συνόδων, και Εκκλησίας, ης αρχηγός έστιν ουχί ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, αλλ' ο Πάπας, ποία σχέσις και κοινωνία δύναται να υπάρξη; "τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος;" λέγει ο των Εθνών Απόστολος. (Νεοφύτου Μητρ. Δέρκων).

Μετά το Σχίσμα, εις τα μέσα του11ου αιώνος, πόσα εγκλήματα δεν διέπραξε, με τας Σταυροφορίας του, εις βάρος του Ορθοδόξου Βυζαντίου-ιδίως της 4ης, ήτις προεκάλεσε και την πρώτην Άλωσιν. Και όταν, πλέον, εξησθενημένη η Κωνσταντινούπολις από την δράσιν των Φράγκων παπιστών, έπιπτε υπό τα πλήγματα των βαρβάρων Ασιατών, ο Πάπας Ευγένιος ο Ε' είπε:  " Δεν θα εχαιρόμην τόσον, εάν είχαμε δέκα νίκας κατά των Τούρκων, όσον τώρα, που καταστράφηκαν οι Σχισματικοί " ! Αλλά μήπως η ιστορία του παπικού μίσους εσταμάτησεν; Όταν επληροφορήθηκαν οι παπικοί της Κωνσταντινουπόλεως τον απαγχονισμόν του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε' και των λοιπών ιεραρχών, ηλάλαζαν εκ χαράς, ψάλλοντες την Λατινικήν δοξολογίαν. Και όταν το 1922 εμελετάτο η κατάληψις της Πόλεως υπό του Ελληνικού Στρατού, οι Ουνίται εφώναζαν ότι  " η Αγία Σοφία ανήκει στους Ουνίτες ". Το δε πρώτον συγχαρητήριον τηλεγράφημα, που ελάμβανεν ο Κεμάλ, προήρχετο από τον Πάπαν! Οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί ωλοφυρόμεθα δια την απερίγραπτον συμφοράν και οι παπικοί εχαίροντο! Άλλως τε, αυτοί, εκ του αφανούς, παρασκεύασαν την ήτταν μας ....               ( Μοναχός  Θεόκλητος Διονυσιάτης )

Ποίος παρασκεύσε τους γενιτσάρους εκείνους του Παπισμού, τους Κροάτας Ουνίτας, να κατασφάξουν το 1941 οκτακοσίας χιλιάδας αθώους Σέρβους Ορθοδόξους; Και ποίος, σήμερα, τους ενισχύει, εκ του αφανούς, να επαναλαμβάνουν το ίδιον ανόσιον έργον; Ποίος δια πυρός και μαχαίρας, εξουνίτισε τους Ορθοδόξους Χριστιανούς της Κεντρικής Ευρώπης, κατά τον 18ον αιώνα; Ποίος εδημιούργησε τον Δούρειον Ίππον της Ουνίας εντός του χώρου των Ορθοδόξων Εκκλησιών, με συνέπειαν τον τόσον αντιχριστιανικόν ανταγωνισμόν και τας αντιορθοδόξους δραστηριότητας των Ουνιτών; Ταύτα γράφοντες, δεν αποβλέπομεν εις το να επιρρίψωμεν ευθύνας εις τους απλούς λαούς του Καθολικισμού, αλλά να επισημάνωμεν την εγκληματικήν δραστηριότητα, ανά τους αιώνας, των ανωτέρων κλιμακίων του Παπισμού, όστις, όχι μόνον διέσπασε την ενότητα της Εκκλησίας με καταστρεπτικάς συνεπείας δια τον κόσμον, όχι μόνον διέστρεψε το ταπεινόν πνεύμα της θρησκείας της Αγάπης, αλλά και σήμερον εξακολουθεί να δρα και να διαμορφώνη την συμπεριφοράν των Ευρωπαίων και της Αμερικής εις βάρος των Ορθοδόξων, μέσω της Παπικής διπλωματίας. Έτσι βλέπομεν τας παλινωδίας διαφόρων ξένων κυβερνήσεων εις βάρος της Ελλάδος. ( Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

Αδύνατον είναι να ανακαλέσετε την ειρήνην, εάν δεν λυθή πρώτα το αίτιον του σχίσματος, ερχομένου εις επίγνωσιν του εαυτού του ο Πάπας πού αναγορεύθηκε σαν ισόθεος. 
( Άγιος Μάρκος ό Ευγενικός )

Εμείς για τίποτε άλλο δεν αποχωρισθήκαμε από τους Λατίνους, παρά διότι είναι, όχι μόνον σχισματικοί, αλλά και αιρετικοί. Δι' αυτό δεν πρέπει καθολοκληρία να ενωθούμε με αυτούς. 
( Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ).

Τις φωνές (τις διδασκαλίες) των Δυτικών διδασκάλων ούτε αναγνωρίζω, ούτε παραδέχομαι. τεκμαιρόμενος ότι είναι διεφθαρμένες. Δεν συγχωρείται εις τα ζητήματα της πίστεως συγκατάβασις. 
 ( Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός )

Αυτός που μνημονεύει τον Πάπα σαν Ορθόδοξο αρχιερέα είναι ένοχος....,και ο λατινόφρων θα κριθή μαζί με τους Λατίνους και θα υπολογισθή ως παραβάτης της πίστεως. 
( Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός)

Ο χωρισμός των Εκκλησιών συνετελέσθη επί Φωτίου τα μάλα καλώς, αφού η Εκκλησία διέτρεχε κίνδυνον να αποβή εκ Μιας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, Εκκλησία Ρωμαική ή μάλλον παπική, κηρύττουσα ουχί πλέον τα των Αγίων Αποστόλων, αλλά τα των Παπών δόγματα.
( Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως).

Οι μη αναγενηθέντες δια της θείας χάριτος της ενεργούσης εν μόνη τη μία αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία ουδεμίαν εκκλησίαν αποτελούσιν ούτε ορατήν, ούτε αόρατον.
( Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Εν όσω τα μεν κύρια αίτια του χωρισμού (με τους Λατίνους) μένωσι τα αυτά...η ένωσις είναι αδύνατος...
( Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Το Βατικανόν είναι η εκκλησία των μεγάλων πλανών και των εσκεμμένων αιρέσεων. Έχουν τόσον διαστρέψει την αμώμητον Θρησκείαν του Χριστού, ώστε την έχουν καταστήσει αγνώριστον... Δεν υπάρχει, δι' εμέ τουλάχιστον, ουδεμία αμφιβολία, ότι η μοναδική ελπίς της σωτηρίας της ανθρωπότητος είναι η Ορθόδοξος Εκκλησία. Καθολικισμός και Προτεσταντισμός ομού αποτελούν την πλήρη διαστροφήν του Χριστιανισμού, τον οποίον αλώβητον διατηρεί η Ορθόδοξος Εκκλησία.
( Αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Αμερικής Μιχαήλ )

Ουδείς πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός, συνετός, φρόνιμος, έχων ολίγον φόβον Θεού, θα δεχθή ποτέ ένωσιν με τους αιρετικούς παπιστάς, τους καταφρονητάς των επτά Αγίων Οικουμενικών Συνόδων και των Αποστολικών και Πατρικών Παραδόσεων... ( Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος )

Το παρελθόν και το παρόν της πολιτικής του Βατικανού μαρτυρεί ότι οι προθέσεις του παπισμού είναι αμετάβλητοι, δηλαδή η υποταγή, η αλλοτρίωσις και ο εκλατινισμος της Ορθοδοξίας. 
(Θεολόγος Στυλιανός Κεμεντζετζίδης)

Όσοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας εστέ τέκνα γνήσια, φεύγειν όλω ποδί από των υποπεσόντων Ιερέων τη λατινική υποταγή και μηδέ εις Εκκλησίαν τούτοις συνάγεσθε, μηδέ ευλογίαν εκ των χειρών τούτων λαμβάνειν.
( Άγιος Γερμανός Κωνσταντινουπόλεως).

Ο Παπισμός είναι μια οικτρά παραμόρφωσις και κιβδηλεία της θρησκείας του Χριστού Εις τας πονηράς ημέρας μας, κινδυνεύει και η Ορθόδοξος πίστις, η μόνη αμόλυντος, να μολυνθή από το παπικόν μίασμα, και εκείνοι οι οποίοι την οδηγούν εις την καταστροφήν, είναι, αλλοίμονον! κάποιοι από τους ποιμένας της, επειδή  " ηγάπησαν την δόξαν των ανθρώπων μάλλον ήπερ την δόξαν του Θεού" Ιωάννου ΙΒ: 43.
( Φώτιος Κόντογλου)

Ο Παπισμός ευρίσκεται εν αιρέσει : " ...Ημείς είμεθα υποχρεωμένοι, χάριν και των Ρωμαιοκαθολικών και του σύμπαντος κόσμου, δια τους οποίους η ανόθευτος Ορθοδοξία είναι η εσχάτη ελπίς, ουδέποτε να αποδεχθώμεν ένωσιν, ή χαρακτηρισμόν της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ως  "αδελφής Εκκλησίας" ή του Πάπα ως κανονικού επισκόπου Ρώμης, ή της "Έκκλησίας" της Ρώμης ως εχούσης κανονικήν Αποστολικήν Διαδοχήν, Ιερωσύνην και Μυστήρια, χωρίς την ρητήν εκ μέρους των αποκήρυξιν του FILIOQUE, του αλαθήτου, του πρωτείου, της κτιστής χάριτος και των λοιπών κακοδοξιών, τας οποίας ουδέποτε θα θεωρήσωμεν ως διαφοράς χωρίς σημασίαν ή θεολογούμενα, αλλά ότι αλλοιώνουν ανεπανορθώτως τον θεανθρώπινον χαρακτήρα της Εκκλησίας και συνιστούν βλασφημίας...                                                                       " ( Άπόσπασμα άπό τό γράμμα τής Ίεράς Κοινότητος τού Άγίου Όρους πρός τόν Οίκουμ. Πατριάρχην Κων/πόλεως κ. Βαρθολομαίον, 8-12-93).

"...εάν συγκαταβήτε Λατίνοις, Χριστός υμάς ουδέν ωφελήσει"
(¨Άγιος Ιώβ ο Ομολογητής-Ιασίτης)

'΄Ει τις γαρ ομολογήσει τον Πάπαν νυν ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας, ομολογεί τους εαυτού προγόνους ότι είναι αιρετικοί!..."
( Μοναχός Γεννάδιος Σχολάριος)

".....Αλλ' ήδη πάλιν με υπερβάλλουσαν της ψυχής μας λύπην ενωτισθέντες τα κατά Συρίαν, Αίγυπτον και Παλαιστίνην ραδιουργήματα και τα κατά της Ορθοδοξίας επιβουλεύματα των της πλάνης του Παπισμού οπαδών, και μη ανεχόμενοι να θεωρώμεν διαδιδομένην και επί πλείον επεκτεινομένην την τοιαύτην ψυχόλεθρον εν τοις Ορθοδόξοις λύμην, αλλ' επιθυμούντες να στήσωμεν και τον ρουν της απάτης ταύτης και σατανικής πλάνης, .....                                                           " ( Εγκύκλιος κατά των Λατινικών Καινοτομιών της εν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου του 1838 επί Πατριάρχου Κων/πόλεως Γρηγορίου)

 "....   Φιλοσοφούντες όσον το καθ' ημάς επί του ιερού τούτου βράχου του γεραρού Άθωνος, εν ανασκαλεύσει των δέλτων της Ιστορίας, διαβλέπομεν με τας ασθενείς μας δυνάμεις, ότι ουδέποτε η Δυτική Εκκλησία ηθέλησεν πραγματικήν εν Χριστώ ένωσιν μετά της Ανατολικής, οσάκις δε έτεινε χείρα προς τούτο, το έκαμεν από υστερόβουλον επιθυμίαν προς υποδούλωσιν της Ορθοδοξίας."                                                                                                              ( Απόσπασμα από το άρθρο του Αρχιμ. Γαβριήλ Διονυσιάτου " Εν όψει νέων Φλωρεντιανών" Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου 26 Μαρτίου 1960  Άγιον Όρος ).

Δεν υπάρχει δηλαδή τίποτα που μέσα στον παπισμό να μην έχη διαστραφή και αλλοιωθή από τα δόγματα μέχρι την παράδοση, μέχρι τα μυστήρια, μέχρι την Ορθόδοξη ζωή.                                ( Απόσπασμα από το άρθρο του Ιερομονάχου Ευθυμίου Τρικαμηνά " Το θέμα της ενώσεως των "εκκλησιών" " Ορθόδοξος Τύπος 21 Ιουλίου 95 Ησυχαστήριον Προφήτη Ηλία Αμπελάκια-Λαρίσης ).

Το Βατικανόν ήταν και παραμένει ο πλέον επικίνδυνος εχθρός του Ορθοδόξου Ελληνισμού. κινείται δε πάντοτε ύπουλα, αφανώς και παρασκηνιακά.
(Θεολόγος Στυλ. Κεμεντζετζίδης ).

Παπικοί, Προτεστάνται, Χιλιασταί, Μασώνοι, Ενωτικοί, Οικουμενισταί, και κάθε άλλη "ρίζα πικρίας", όλοι αυτοί "μίαν γνώμην έχουσι και την δύναμιν και την εξουσίαν αυτών τω θηρίω διδόασιν. ...
(Απόσπασμα της ενθρονιστηρίου ομιλίας του Γέροντος Εφραίμ Φιλοθείτου).

" Τον Πάπαν να καταράσθε, διότι αυτός είναι η αιτία " 
 ( Άγιος Κοσμάς Ισαπόστολος).

Ναι. Πρέπει να καταρώμεθα τον Πάπαν δια τα πολλά δεινά μας, παρελθόντα και μέλλοντα... Μ' όλον που ο Άγιος Κοσμάς εθανατώθη από τους Τούρκους, δεν είπε " Να καταράσθε τον Τούρκον", αλλά είπε "Να καταράσθε τον Πάπαν". Σήμερον όμως, αντί να τον καταρώμεθα, τον αγκαλιάζουμε αυτόν τον Πάπαν. Οι οδηγοί της Εκκλησίας μας....,αντί να καταρώνται τον Πάπαν, πηγαίνουν μόνοι των και τον ασπάζονται. Και θέλουν να παρασύρουν και τον Ορθόδοξον λαόν μας να προσκυνήση τον πονηρότερον και σκληρότερον εχθρόν της πίστεώς μας. Δεν ακούουν την προφητείαν του Αγίου. Την περιφρονούν.....οι πρωτεργάται της αποστασίας...     
( Φώτιος Κόντογλου)

Πρέπει να κατανοήσωμεν ότι τον Παπισμόν δύο, κυρίως, πράγματα ενδιαφέρουσι: ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΑΘΗΤΟΝ! Εκεί έχει την μεγίστην ευαισθησίαν. Εκεί  "πονεί " πολύ. Δια πάντα τα άλλα ( ίσως μηδέ του Filioque εξαιρουμένου ) θα δείξη πολλήν ανοχήν και πολλήν συγκατάβασιν.... 
( Αειμνήστου Αρχιμ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου ).

Άλλος λύκος, ο οποίος ενεφανίσθη και συνετάραξε και έτι συνταράσσει την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, είναι ο Πάπας...Φως η Ορθοδοξία, σκότος αι παπικαί πλάναι...
( Μητροπ. Φλωρίνης κ. Αυγουστίνος Καντιώτης )

Απεριφράστως λέγομεν ότι ο παπασμός είναι ανατροπή θεμελιωδών νόμων της Εκκλησίας, του γνησίου χριστιανισμού. Ο παπισμός ως διοίκησις είναι καρκίνωμα. Ως ιδέα είναι ένα ψεύδος, ένας μύθος που έπλασεν η αμάθεια και αρχομανία των εκκλησιαστικών αρχόντων της Ρώμης.
(Μητρ. Φλωρίνης κ. Αυγουστίνος Καντιώτης)

" ...διαφόροις σοφίσμασι, μηχαναίς τε και κακοτεχνίαις εξαπατώντα καταπείθουσιν αποστατείν μεν της Ανατολικής του Χριστού Εκκλησίας και των ορθών δογμάτων και πατρικών παραδόσεων, πιστεύειν δε και ως αληθή παραδέχεσθαι της λατινικής απάτης τους νεωτερισμούς ".
(Εγκύκλιος της εν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου του έτους 1722).

" Χρέος έχομεν, ίνα υψώσωμεν την της Εκκλησίας φωνήν και δια της παρούσης πατριαρχικής και συνοδικής ημών εγκυκλίου επιστολής, ως δι' άλλης ευαγγελικής σάλπιγγος, διασαλπίσωμεν προς τους απανταχού γης Ορθοδόξους, και μάλιστα προς τους κατά Συρίαν, Αίγυπτον και Παλαιστίνην, και στηλιτεύσωμεν δημοσίως, οποίοι είσιν οι προβατόσχημοι ούτοι λύκοι, οι δόλιοι και απατεώνες, οι νεωστί ήδη από του Λιβάνου όρους, ως άλλοι σκοτεινοί εωσφόροι αναφανέντες, και κατασκιάσαντες ως νέφος μέλαν τε και επαχθές και πνιγηρόν πάντα τα μέρη της Συρίας, Αιγύπτου τε και Παλαιστίνης".
( Εγκύκλιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας του έτους 1838).

"....Όταν ο πάπας έχη σκοπόν να πέμπη προς ημάς διατάγματα, βροντών εκ του ύψους του θρόνου αυτού, και κρίνη και διατάττη τα κατά τας εκκλησίας ημών, άνευ της ημετέρας συμβουλής, αλλά μόνον κατά το δοκούν αυτώ, που υπάρχει τότε η αδελφότης, και μάλιστα η πατρότης; Τότε εσόμεθα δούλοι, και ουχί τέκνα της Εκκλησίας! Και εάν ήτο ανάγκη να φέρωμεν ημείς τοσούτω βαρύν ζυγόν, τότε μόνη η Ρωμαίκή Εκκλησία έμελλε να απολαμβάνη της επιθυμητής αυτή ελευθερίας και να δίδη νόμους εις πάσας τας λοιπάς, χωρίς να υπόκειται αύτη εις ουδένα νόμον. Προς τι λοιπόν εχρησίμευεν ημίν τότε η γνώσις των Αγίων Γραφών; προς τι ο νούς; μία παπική εξουσία, ούσα, κατά τους λόγους υμών, υπερτέρα πάντων των ανθρώπων, καθίστησι πάντα ταύτα ανωφελή καί μάταια".
( Ο Νικομηδείας Νικήτας πρός αντιπρόσωπον του Πάπα τω 1137 ).

"  Το πόρισμα των ευσυνειδήτων και ορθοδόξων ημών μελετών δυνάμεθα να συνοψίσωμεν εν ταις ολίγαις ταύταις λέξεσιν, ότι η Ρώμη διέστρεψε τους λόγους του Κυρίου προς τον Πέτρον, και παρά πάντα λόγον καί ερμηνευτικόν κανόνα εξήγαγε δόγματα και διδασκαλίας υπερηφάνους και αντιχριστιανικάς. Διέστρεψε δε και τας παραδόσεις των Πατέρων και, ωσεί μη ήρκουν όλαι αύται αι διαστροφαί, εθεμελίωσε τα ανόσια πρωτεία της αυθεντίας και απολυταρχίας της επί συρραφών, των Ψευδοκλημεντίων και Ψευδοκρεταλίων, ων βάσις υπόκειται αναίσχυντον ψεύδος. Όλα ταύτα απετολμήθησαν εν τη Δύσει μετά τον Θ' αιώνα. Το δε σχίσαν και διαιρέσαν τας Εκκλησίας του Θεού, και έτι διατηρούν ανοικτάς τας πληγάς της Εκκλησίας, είναι πρώτιστα πάντων το αντιχριστιανικόν τούτο της απολυταρχίας δόγμα του Καθολικισμού. Και αν έτι αι άλλαι δογματικαί διαφοραί αναμέσον των Εκκλησίων αρθώσι, και υπολειφθή μόνον το δόγμα του πρωτείου και αλαθήτου των παπών, και πάλιν ένωσις των Εκκλησιών έσται αδύνατος".                  
( Αείμνηστος Μητροπ. Σμύρνης Χρυσόστομος).

" Οι Πάπαι αμαρτάνουσι και κολάζονται μέχρι της Β' παρουσίας, ίσως και αιωνίως δια τα προς την Ελληνικήν Εκκλησίαν κακά και τας ψευδενώσεις και τας ασεβείς και αντιχριστιανικάς διατάξεις". ( Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως τόμος 2ος σελ. 103)

Η Δυτική, παπική εκκλησία είναι, σχισματική και αιρετική, απαγορεύεται δε εις τους ορθοδόξους να συμπροσεύχωνται καν μετ' αιρετικών.
( Ανδρούτσου Συμβολική σελ. 308 ).

Ποίον θετικόν αποτέλεσμα απέφερεν ο διάλογος μετά των Αγγλικανών, καθ' ην στιγμήν ούτοι, δια της χειροτονίας των γυναικών, διηύρυνον το μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και Αγγλικανών υφιστάμενον χάσμα, ή και μετ' αυτών τούτων των Ρωμαιοκαθολικών, ασκούντων εις ευρείαν κλίμακα προσηλυτισμόν και προβαινόντων εις ακατανομάστους ενεργείας εις βάρος της Ορθοδόξου Εκκλησία; Ως εκ των πραγμάτων εμφαίνεται, ο διάλογος μετά των ετεροδόξων ουκ ηδυνήθη συσφίγξαι τας σχέσεις ημών, αλλά τουναντίον απομακρύναι έτι περισσότερον αυτούς εκ της διδασκαλίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
(Μακ. Πατρ. Ιεροσ. Διόδωρος).

Tο μακροχρόνιο μίσος της ρωμαιοκεντρικής ολοκληρωτικής νοοτροπίας των ρωμαιοκαθολικών απέναντι στους Ορθοδόξους εν γένει και ιδιαίτερα στους Σέρβους Ορθοδόξους, δεν χαρακτήριζε μόνο τον αρχιεπίσκοπο-μετέπειτα Καρδινάλιο-Στέπινακ, που σημείωνε στο προσωπικό του ημερολόγιο στις 27 Μαρτίου 1941 την ακόλουθη παρατήρηση: "Το πνεύμα του Βυζαντίου είναι τόσο τρομερό, ώστε μόνον ο Παντοδύναμος και Παντογνώστης Θεός θα μπορούσε ν' αντιμετωπίσει την πονηρία και τις μηχανορραφίες αυτών των ανθρώπων...Το Σχίσμα (εννοεί την Ορθοδοξία) είναι η μεγαλύτερη κατάρα της Ευρώπης, ακόμα μεγαλύτερη από τον Προτεσταντισμό. Μ' αυτούς(εννοεί τους Ορθοδόξους) δεν σηκώνει ούτε ηθική, ούτε αρχές, ούτε αλήθεια, ούτε αξιοπρέπεια"
(Μητροπ. Αθανάσιος Γιέφτιτς είς δημοσίευμά του είς τήν 'Χριστιανική'' τής 20ης Ίουνίου 1991).

Η ουνία είναι μέσο που χρησιμοποίησε η Χριστιανική Δύση, για να καθυποτάξει Ορθόδοξες και μη Εκκλησίες στην Ευρώπη, Ασία και Αφρική, όταν διαπίστωσε κυρίως μετά την Δ' Σταυροφορία, ότι δεν είναι δυνατή η "επιστροφή" των "πλανεμένων" αδελφών στους κόλπους της με πειθώ. Οι επιστρέφοντες στην Δυτική " Εκκλησία" βρίσκονταν στους κόλπους της, ακόμη και όταν διατηρούσαν το λειτουργικό τυπικό της εκκλησίας τους. Αρκούσε μονάχα η προσκόλλησή τους στον Πάπα και στα δόγματα της Δυτικής "Εκκλησίας" Τα αποτελέσματα της Ουνίας, ήταν θεαματικά. Με τη βοήθεια κοσμικών αρχόντων και μοναχικών ταγμάτων, με υποσχέσεις,  πιέσεις, εκβιασμούς και απάτες κατόρθωσε να διεισδύσει σε διάφορες τοπικές Εκκλησίες και να εξουδετερώσει ολόκληρες Ορθόδοξες Εκκλησίες όπως της  Πολωνίας και της Λιθουανίας.
(Θεολόγος Δ. Γόνης Ορθόδοξος Τύπος αρ. φύλ.937 σελ.1η.).

Η αίρεση του Παπισμού, που έκαμε την κακή αρχή στο σχίσμα της Εκκλησίας, συνεχίζεται με αύξηση της Παπικής υποκρισίας και υπεροψίας, την δόλια προώθηση της Ουνίας στις ορθόδοξες χώρες του πρώην "υπαρκτού" σοσιαλισμού, την συνεχιζόμενη εξόντωση των Ορθοδόξων της πρώην Γιουγκοσλαβίας, στην σκανδαλώδη συνεργασία του Βατικανού με την Μασονία (Π-2 κ. ά), την μασονοθεοσοφική αντίληψη της συνεργασίας με τις άλλες θρησκείες--πανθρησκεία του παποοικουμενισμού.
(Νικόλαος Ψαρουδάκης 27-11-1992 Ο.Τ. αρ. φυλ. 1000).

Όλοι οι διοικητές των στρατοπέδων συγκεντρώσεως Σέρβων αιχμαλώτων κατά την κατοχήν ήσαν παπικοί «ιερωμένοι», πού διακρίνονται για το άσβεστο μίσος των κατά των Ορθοδόξων Σέρβων.
(Επίσκοπος Μπάτσκας Ειρηναίος Πνευματικό Κέντρο Βόλου 18-10-92).

Η τράπεζα του Βατικανού πλήρωσε μέσω του Ινστιτούτου για την Διάδοση της Θρησκείας 1.988.300 δολλάρια χρησιμοποιώντας Τράπεζες της Ελβετίας, Λουξεμβούργου, Ολλανδίας γιά αγορά όπλων στην Βηρυτό για λογαριασμό της Κροατίας........                                                                                 (Είναι ή εποχή πού ή Καθολική Κροατία έχει πόλεμο μέ τήν Όρθόδοξη Σερβία).  (Καταγγελία στήν Κοινοβουλευτική Σύνοδο τής Δυτικοευροπαικής Ένώσεως "Δ.Ε.Ε." από τόν Έλληνα Βουλευτή Άχαίας-καί από 3/12/92 Ύφυπουργού Έθνικής Άμύνης-κ. Σπήλιου Σπηλιωτόπουλου, εφημερίς "Μεσημβρινή" 2/12/1992 ).