Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος -- του Φώτη Κόντογλου

Σήμερα που γράφω, είναι η μνήμη του αγίου Iωάννου του Προδρόμου. Xθες το βράδυ ψάλαμε τον Eσπερινό κατανυκτικά σ' ένα παρεκκλήσι, κ' ήτανε μοναχά λίγες γυναίκες και δυο-τρεις άνδρες. Σήμερα το πρωί ψάλαμε τη λειτουργία του πάλι με λίγους προσκυνητές. Tα μαγαζιά ήτανε ανοιχτά, όλοι δουλεύανε σαν να μην ήτανε η γιορτή του πιο μεγάλου αγίου της θρησκείας μας. Aληθινά λέγει το τροπάρι του "Mνήμη δικαίου μετ' εγκωμίων, σοι δε αρκέσει η μαρτυρία του Kυρίου, Πρόδρομε". Mε εγκώμια και με ευλάβεια γιορτάζανε άλλη φορά οι ορθόδοξοι χριστιανοί τον Πρόδρομο, αλλά τώρα του φτάνει η μαρτυρία του Kυρίου. Aυτή η μαρτυρία θ' απομείνει στον αιώνα, είτε τον γιορτάζουνε είτε δεν τον γιορτάζουνε οι άνθρωποι, είτε τον θυμούνται είτε τον ξεχάσουνε. K' η μαρτυρία είναι τούτη: πως ο άγιος Iωάννης ο Πρόδρομος είναι "ο εν γεννητοίς γυναικών μείζων" δηλ. "ο πιο μεγάλος απ' όσους γεννηθήκανε από γυναίκα" κατά τα λόγια του ίδιου του Xριστού. Γι' αυτό κ' η Eκκλησία μας ώρισε να μπαίνει το εικόνισμά του πλάγι στην εικόνα του Xριστού στο εικονοστάσιο της κάθε ορθόδοξης εκκλησιάς.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΩΝ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ

«Των Αποστόλων το κήρυγμα, και των Πατέρων τα δόγματα, τη Εκκλησία μίαν την πίστιν εσφράγισαν· η και χιτώνα φορούσα της αληθείας, τον υφαντόν εκ της άνω Θεολογίας, ορθοτομεί και δοξάζει, της ευσεβείας το μέγα Μυστήριον» Κοντάκιον Αγ. Πατέρων.

Εις προηγούμενον άρθρον μας του παρόντος περιοδικού, εξ αφορμής των σχολίων επί της μελλούσης να συνέλθη Πανορθοδόξου Προσυνόδου, υπεμνήσαμεν την επιζήμιον απουσίαν εκ των θεμάτων, του εκκρεμούς ημερολογιακού ζητήματος. Εκτός των λόγων, εις ους ανεφέρθημεν και οίτινες επιβάλλουν την ταχυτέραν λύσιν του προβλήματος τούτου, υφίστανται και άλλοι βασικής σημασίας δια την Εκκλησίαν της Ελλάδος, υποχρεούντες την προσεκτικήν μελέτην των υπό πάντων των αρμοδίων. Η αντικανονικώς πραγματοποιηθείσα μονομερής εισαγωγή του διωρθωμένου Γρηγοριανού ημερολογίου εις την καθ΄ ημάς αγιωτάτην Εκκλησίαν, μεθ΄ όλων των επί τρεις και πλέον δεκαετηρίδας θλιβερών συνεπειών, παρέσχεν εις αυτήν και εν πολυτιμότατον δίδαγμα. Το δίδαγμα του σεβασμού εις τας Παραδόσεις της Εκκλησίας, διδασκόντων αυτών των μη μετακινηθέντων από αυτάς παλαιοημερολογιτών. Αλλ΄ είναι παράδοσις το ημερολόγιον; Καθ΄ εαυτό, βεβαίως όχι. Ναι, καθ΄ όσον συνδέεται με την ζωήν της Εκκλησίας δέκα έξ ολοκλήρους αιώνας και ρυθμίζει λειτουργικώς την παγκόσμιον Ορθόδοξον Εκκλησίαν. Αι παραδόσεις είναι κάτι περισσότερον από ό,τι συνήθως νομίζεται. Δεν είναι τύπος του απωτάτου παρελθόντος της Εκκλησίας. Είναι η εν Αγίω Πνεύματι κτηθείσα πείρα και η συνεκτική δύναμις της Εκκλησίας. Είναι θεόσδοτος όρος, βεβαιών την ορθήν πορείαν της Εκκλησίας δια μέσου των αιώνων, ως και εγγύησις της μέχρι συντελείας του κόσμου τούτου ευσταθείας της εν τη αληθεία.

Τη ΙΕ΄ (15η) Ιανουαρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΠΑΝΣΟΦΙΟΥ.

Πανσόφιος ο Άγιος Μάρτυς ήτο εκ της Αλεξανδρείας κατά τους χρόνους Δεκίου του βασιλέως, εν έτει σν΄ (250), υιός πατρός ονομαζομένου Νείλου, ο οποίος ήτο τετιμημένος με το αξίωμα του ανθυπάτου. Ούτος δια του πολλού πλούτου του και της δεξιάς αυτού φύσεως, ως επίσης και χάριν της του πατρός του φιλοκαλίας, έφθασεν εις το άκρον της μαθήσεως και παιδείας, τόσον της εξωτερικής των Ελλήνων, όσον και της εσωτερικής των Αγίων Γραφών. Αποθανόντος δε του πατρός του, διένειμε τον πλούτον του εις βοήθειαν των πτωχών, και ύστερον επήγεν εις τας ερήμους, ζητών να εύρη τον Κύριον δια της αποστροφής των γηϊνων πραγμάτων.

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ : Ἡ ἐλληνορθόδοξη ταυτότητά μας ἀπειλεῖται καί ἡ ἐλευθερία μας ἀσφυκτιᾶ.

Μαζί μέ ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα, ὁ ὀρθόδοξος λαός μας ἐξουθενωμένος μετά τήν οἰκονομική κρίση, βρίσκεται ἀπό τόν Μάρτιο τοῦ 2020 σέ μιά ἰδιόμορφη κοινωνική, οἰκονομική καί πνευματική αἰχμαλωσία ἐξ αἰτίας τοῦ κορωνοϊοῦ πού ἀπασχολεῖ ὅλον τόν πλανήτη.  Οἱ ἐκκλησίες μας κλειστές.  Οἱ θεμελιώδεις ἀρχές τῆς πίστεώς μας καί τῆς λειτουργικῆς μας ζωῆς στό σύνολό τους-ἡ μετοχή μας στά ἄχραντα  Μυστήρια, ἡ τέλεση τῶν μυστηρίωντοῦ Βαπτίσματος καί τοῦ Γάμου.- βρίσκονται σέ ἀπαγόρευση. Ἔπαυσε ἡ προσευχή στά σχολεῖα καί ὁ ἐκκλησιασμός τῶν παιδιῶν, οἰ ἐθνικές γιορτές ἐξαφανίστηκαν. Ἡ οἰκονομική καί ἡ κοινωνική ζωή νεκρώθηκε, αὐξήθηκε ἡ χρήση ψυχοφαρμάκων. Οἱ ἐλευθερίες τῶν ἀνθρώπων παραδίδονται ἀμαχητί. Εἴδαμε σέ ἕναν τοῖχο - γραμμένο ἀπό κάποιον «φιλόσοφο τοῦ δρόμου» - ἕνα σύνθημα πού μᾶς προβλημάτισε : «τί νά τήν κάνω τήν ὑγεία χωρίς ἐλευθερία καί δικαιοσύνη;».

Χωρίς λόγια.....


 

Η προφητεία του Αββά Παμβώ προς μαθητήν του

…Σου λέγω και τούτο Τέκνον μου, ότι θα έρθει καιρός, οπόταν οι χριστιανοί θα προσθέτουν και θα αφαιρούν και θα μεταβάλουν τας βίβλους των Αγίων Ευαγγελίων και των Αγίων Αποστόλων και των Θεσπέσιων Προφητών και των Ιερών Πατέρων και θα μαλακώνουν τας Αγίας Γραφάς και θα γράφουν τροπάρια και άσματα και λόγους τεχνολογικούς. Και ο νους των θα ξεχυθεί εις αυτούς, θα απομακρυνθούν δε από τα Θεϊκά πρότυπα. Και δια τούτον τον λόγον οι Άγιοι Πατέρες είχαν προαναγγείλει ότι οι μονασταί της ερήμου πρέπει να γράφουν τους βίους των Πατέρων όχι επάνω εις μεμβράνας, αλλά επάνω εις χάρτινους διφθέρας, διότι η ερχόμενη γενεά θα τους μεταβάλλει σύμφωνα με την δική των αρέσκεια. Όθεν και το κακό που μέλλει να προέλθει θα είναι φρικτόν. Κατόπιν λέγει ο μαθητής: 

-------------------------------

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Μήπως δε τα βλέπουμε; Μας τα είπαν οι προφήτες και οι πατέρες, μας τα είπε ο Χριστός. Εκεί οδεύουμε, επιταχύνουμε, πατάμε το γκάζι. Ο άνθρωπος δε θέλει το Θεό, λέει και επιζητεί να βαδίζει μόνος του. Σαν τους πρώτους της Βαβέλ, να ανεβούν στα ύψη της γνώσης χωρίς το Θεό στις υποθέσεις τους. Τα διαβάζουμε, ο ένας για να μη πεθάνει θέλει να βρει το ελιξήριο της νεότητας μέσω της τεχνολογίας, ο άλλος θέλει να χτίσει πολιτεία στον Άρη με ευγονικά ανθρώπινα όντα, ο άλλος θέλει να κατακτήσει την Ανδρομέδα επειδή πιστεύει ότι εκεί υπάρχει προηγμένος πολιτισμός! Κι ενώ ξεχνάμε το είσαι γη και στη γη θα επιστρέψεις, κάνουμε όνειρα με bitcoin και παχυές αγελάδες του μέλλοντος.