ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΙΖΟΝΙ -- Του Φώτη Κόντογλου

Οι αιώνιοι σύντροφοι της νύχτας

«Κάθουμαι βουτηγμένος μέσα στο μυστήριο της νύχτας, και κοιτάζω το φεγγάρι που εβγήκε πίσω από τα βουνά, και στέκεται στον ουρανό. Εβγήκε, κι όλη η πλάση άλλαξε, σά να μαγεύτηκε, τυλίχθηκε με κάποιο βαθύ κι ανεξιχνίαστο μυστήριο. Ω Σελήνη, ω μάγισσα Κίρκη, που μεταμορφώνεις ψυχές και σώματα! Από ποιόν άλλον κόσμο έρχεσαι στον δικό μας, και τον κάνεις αγνώριστον; Από το υδραργυρένιο κεφάλι σου διαχύνεται ένα μαγικό πέπλο, που τα σκεπάζει όλα, βουνά, θάλασσες, δέντρα, βράχους, κάμπους, πολιτείες! Θαρρεί κανένας πως βρίσκεται κάτω, βαθιά στον πάτο της θάλασσας και πως η συντεφένια σφαίρα σου πλέει απάνω στο νερό ρίχνοντας το ειρηνικό φως της σαν μπάλσαμο, που γλυκαίνει κι αποκοιμίζει κάθε πλάσμα. Μυστήριο βαθύ κι ανεξιχνίαστο τυλίγει την πλάση. Κι οι φωνές από τα ζώα, από τα πουλιά, από τους ανθρώπους, είναι κι αυτές, τώρα που στέκεται το φεγγάρι στον ουρανό, παράξενες και μυστηριώδεις. Οι άνθρωποι περπατάνε σαν φαντάσματα, σά νυχτοπάτες. Τα δένδρα σηκώνουνε τα φουντωμένα κλαριά τους κατά τον ουρανό, δίχως να σαλεύει μήτε ένα φύλλο, κι είναι γεμάτα από πνεύματα που σιγομουρμουρίζουνε. Πνεύματα νυκτολάλα, αστρομαγικά. Κάτω από τα δέντρα περπατά σαν ίσκιος κανένας άνθρωπος, μέσα στο θαμποφέγγισμα. Από μέσα από τους μαύρους ίσκιους, ακούγονται οι άνθρωποι που μιλούνε, μα οι ομιλίες τους δεν μοιάζουνε με τις ομιλίες που κάνουνε τη μέρα. Αλλά και τα σπίτια, οι δρόμοι, τα δέντρα, είναι αλλοιώτικα άπ’ ό,τι ήτανε τη μέρα. Όλα αλλάξανε. Λές κι είναι τα πνεύματά τους.

Οικουμενισμός : Το βδέλυγμα της ερημώσεως!


 

Λίγα λόγια γιὰ τὶς προφητεῖες --- Οἱ προφητεῖες τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ -- Τοῦ αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Καθηγητοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς δὲν ἦταν μόνο ἕνας συναρπαστικὸς διδάσκαλος, ποὺ ἐκλαΐκευε τὶς μεγάλες θεολογικὲς ἔννοιες καὶ μὲ ἁπλὰ λόγια καὶ ζωντανὰ παραδείγματα τὶς ἔκανε προσιτὲς στὸ ἁπλοϊκὸ ἀκροατήριό του. Ἦταν συγχρόνως καὶ προφήτης. Ἀρκετὲς προφητεῖες ἐπιβεβαίωσαν τὴ διδασκαλία του, τὸν ἀπέδειξαν ἅγιο ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν καθιέρωσαν στὴ συνείδησι τοῦ λαοῦ καὶ στὴν ἱστορία ὡς προφήτη.

Γιὰ τὴ δόξα τοῦ Κυρίου καὶ τὴ μετάνοια ψυχῶν ὁ ἅγιος Κοσμᾶς καὶ σημεῖα ἔκανε καὶ προφητεῖες εἶπε. Ὑποστηρίζεται ὅτι στὶς προφητεῖες του ἐπηρεάσθηκε ἀπὸ τὴν «Ὀπτασία τοῦ Ἀγαθαγγέλου», ἕνα χρησμολογικὸ κείμενο ποὺ κυκλοφοροῦσε εὐρύτατα στὶς μέρες του ἀνάμεσα στοὺς σκλαβωμένους Ἕλληνες καὶ καλλιεργοῦσε ψεύτικες ἐλπίδες κούφιας παρηγοριᾶς γιὰ τὸ «ξανθὸ γένος», ποὺ θὰ βοηθοῦσε στὴν ἀπελευθέρωσι ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Ἀλλὰ πουθενὰ μέσα στὶς «Διδαχές» του, ὅπου διαφυλάσσεται ἡ αὐθεντικὴ διδασκαλία τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ, δὲν ὑπάρχει δεῖγμα αὐτῆς τῆς νοοτροπίας.

Τη ΣΤ΄ (6η) Νοεμβρίου, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΠΑΥΛΟΥ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, του Ομολογητού και Ιερομάρτυρος.

Παύλος ο μέγας Ομολογητής και Μάρτυς κατήγετο από την Θεσσαλονίκην, εχρημάτισε δε νοτάριος, ήτοι γραμματεύς Αλεξάνδρου του Αγιωτάτου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, και Διάκονος της Αγίας αυτής Εκκλησίας εν έτει τνα΄ (351). Τούτον λοιπόν εχειροτόνησαν οι Ορθόδοξοι Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως μετά τον θάνατον του Αλεξάνδρου. Κωνστάντιος δε ο βασιλεύς, καθό Αρειανός, όταν επανήλθεν εκ της Αντιοχείας έξωσεν αυτόν από τον Πατριαρχικόν θρόνον, και αντί τούτου ανεκήρυξε Πατριάρχην τον Νικομηδείας Ευσέβιον, τον Αρειανόν.

O Διάβολος, ημών ρεγχόντων τον ύπνον της αδιαφορίας, κοντεύει να εξαφανίση και την Αγιότητα και την Καθολικότητα και την Αποστολικότητα της Εκκλησίας!

Ενώ η Εκκλησία τιμά τους Αγίους Αποστόλους (γιατί αυτό επιβάλλει το πνευματικόν χρέος), ωστόσο η επί Γης στρατευομένη Εκκλησία δεν ζη την ζωήν των Αγίων Αποστόλων! Ορθότατα παρατηρεί ο Άγιος Ιουστίνος(Πόποβιτς) ότι «η ζωή των πιστών εις την Εκκλησίαν δεν είναι άλλο παρά η κατά την χάριν του Αγίου Πνεύματος Θεανθρωποποίησις αυτών ήτοι ενχρίστωσις και χριστοποίησις αυτών». Ας είμεθα ειλικρινείς, παρατηρούνται τα γνωρίσματα αυτά εις την ζωήν των λαϊκών, των Κληρικών, των Επισκόπων; Και το ακόμη τραγικώτερον, που εξάγεται από τα άγια γραπτά του Αγίου Ιουστίνου: «… και η αποστολικότης διαφυλάττεται δια της προσευχής και όλης ευσεβείας, όπως ακριβώς την ωμολογούσαν, εκήρυττον, επροστάτευον και διεφύλαττον οι Πατέρες και αι Οικουμενικαί Σύνοδοι». Δυνάμεθα να ομιλώμεν σήμερον περί ευσεβείας, όπως «την ωμολογούσαν, εκήρυττον, επροστάτευον και διεφύλαττον οι Πατέρες και αι Οικουμενικαί Σύνοδοι»; Κινδυνεύει να εξαφανισθή η ευσέβεια των Αποστόλων και των Πατέρων μέσα εις τα θολά ρεύματα του Οικουμενισμού, των Αιρεσιολογιών, των Μωαμεθανισμών με την «ευλογίαν» (φρίξον Ήλιε!) Επισκόπων, Αρχιεπισκόπων, Πατριαρχών! Αλλά μήπως η ευσέβεια διατηρείται εις την ζωήν των Μεγαλοσχήμων Αξιωματούχων της Εκκλησίας; «… Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου»! Ειλικρινά θα πρέπει να εντρεπώμεθα, και λαϊκοί και Κληρικοί (προ παντός οι εν υπεροχή όντες), όταν, απαγγέλλοντες το Ιερόν Σύμβολον της Πίστεώς μας, λέγωμεν: «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», διότι ο Διάβολος, ημών ρεγχόντων τον ύπνον της αδιαφορίας, κοντεύει να εξαφανίση και την Αγιότητα και την Καθολικότητα και την Αποστολικότητα της Εκκλησίας!

«O Καταστατικὸς Χάρτης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ»:

Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἤρχισε νὰ προσβάλλῃ τὴν Ὀρθόδοξον Καθολικὴν Ἐκκλησίαν φθίνοντος τοῦ ΙΘ’ αἰῶνος, διὰ δὲ τοῦ Συνοδικοῦ Διαγγέλματος «Πρὸς τὰς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ» τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ἐν ἔτει 1920, ἀποτελοῦντος ὁμολογουμένως τὸν «Καταστατικὸν Χάρτην τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ἐκηρύχθη οὗτος «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», ἐφ’ ὅσον χαρακτηρίζει τὰς αἱρέσεις τῆς Δύσεως καὶ ἁπανταχοῦ ὡς δῆθεν «σεβασμίας Χριστιανικὰς Ἐκκλησίας», οὐχὶ πλέον «ὡς ξένας καὶ ἀλλοτρίας», ἀλλ’ ὡς «συγγενεῖς καὶ οἰκείας ἐν Χριστῷ καὶ ”συγκληρονόμους καὶ συσσώμους τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ“», προτείνων μάλιστα ὡς πρῶτον μέτρον ἐφαρμογῆς αὐτοῦ τὴν χρῆσιν κοινοῦ ἡμερολογίου, πρὸς ταυτόχρονον συνεορτασμὸν ὀρθοδόξων καὶ ἑτεροδόξων.

Περὶ τῆς προσθήκης εὐχῶν εἰς τὴν Θείαν Λειτουργίαν -- Γράφει o κ. Μάριος Ἰ. Πηλαβάκης

Κύριε Διευθυντά,

εἰς τὸ φύλλον 1816 (22 Ἰανουαρίου 2010) τῆς ἐφημερίδος σας ἐδημοσιεύθη ἄρθρον τοῦ λογίου ἁγιορείτου μοναχοῦ π. Μωϋσέως μὲ τίτλον «σκανδαλίζουν αἱ καινοτομίαι». Ὁ σεβαστὸς ἀρθρογράφος ἀναφέρεται μὲ σαφήνεια εἰς τὰς λειτουργικὰς καινοτομίας, ποὺ παρατηροῦνται ἐσχάτως εἰς τὴν Μητρόπολιν Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης. Καὶ πολὺ ὀρθῶς γράφει: «Πιστεύουμε, ὅμως, ὅτι δεν ἐπιτρέπονται στὴν Θεία Λειτουργία ἀλλαγές, προσθέσεις, ἀφαιρέσεις τομὲς γιὰ καλύτερες προσεγγίσεις. Ἡ Θεία Λειτουργία δὲν εἶναι κάτι τὸ ἰδιωτικό, τὸ συναισθηματικό, τὸ ἰδεολογικὸ κατὰ πῶς μοῦ ἀρέσει, βολεύει, ἀναπαύει ψυχολογικά». Δὲν πρέπει, νομίζομε, νὰ ἀγνοῇ ὁ π. Μωϋσῆς ὅτι ὁ πρῶτος, ποὺ ἐτόλμησε νὰ προσθέση «δικάς του εὐχὰς» εἰς τὴν Θείαν Λειτουργίαν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἦτο ὁ Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ. Γράφει μεταξὺ ἄλλων ἀπὸ τὸ Παρίσι, τὴν 30ην Δεκεμβρίου 1958, εἰς τὴν ἀδελφήν του Μαρία Συμεώνωφ Καλασνίκοβα Ζαχάρωφ: «Στο σημεῖο ἐκεῖνο, ὅπου συνηθίζεται νὰ διαβάζονται συμπληρωματικές προσευχὲς ἢ αἰτήσεις εἰς τὴν Θεία Λειτουργία, δηλαδὴ μετὰ τὸ Εὐαγγέλιο, ἄρχισα νὰ προσθέτω μερικὲς δεήσεις καὶ ἔπειτα προσευχές, ποὺ προετοιμάζουν γιὰ τὸ μυστήριο, ὥστε νὰ βοηθήσω τοὺς παρισταμένους πρὶν ἀπὸ τὴν πιὸ σημαντικὴ στιγμὴ τῆς λειτουργικῆς ἀναφορᾶς, νὰ συγκεντρωθοῦν ἐσωτερικὰ καὶ ἑνωθοῦν μὲ τὸν ἱερέα. Σοῦ στέλνω τὰ κείμενα αὐτά. Ἔχω γιὰ τὴν ὥρα πέντε. Τὸ καθένα ἀπὸ αὐτὰ τὸ διαβάζω ὁλόκληρο εἰς τὴν Θεία Λειτουργία ἀλλάζοντας τὴ σειρά του, γιὰ νὰ δημιουργεῖται κάποια ποικιλία. Τὸ θέμα εἶναι ὅτι, ἂν περιορίσουμε μόνο τὸ κείμενο, ποὺ εἶναι αὐστηρὰ καθορισμένο, τότε θὰ ἔπρεπε ἢ νὰ παρατείνουμε πολὺ ἢ νὰ στερηθοῦμε πολλὲς ἐκφράσεις, ποὺ εἶναι ἐν γένει ἐπιθυμητές… Τὸ ἐκκλησάκι μας δὲν εἶναι μεγάλο, τὸ χρησιμοποιοῦμε ἐμεῖς, μία ὁμάδα προσώπων ποὺ ζοῦμε στὴν Ἁγία Γενεβιέβη τοῦ Δρυμοῦ καὶ οἱ περισσότεροι εἴμαστε μοναχοὶ καὶ μοναχές!».

(Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου,

Γράμματα στὴ Ρωσία. Ἔκδοσις Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου τοῦ Ἔσσεξ Ἀγγλίας, 2009, σ.σ. 82–83).

Σημειωτέον ὅτι ὁ π. Μωϋσῆς παρουσιάζοντας αὐτὸ τὸ βιβλίον εἰς τὸ περιοδικόν του «Πρωτάτον» (ἀρ. 116, Ὀκτώβριος – Δεκέμβριος 2009 σ. 334), γράφει σχετικῶς:

«Ἕνα ἀκόμη ἐνδιαφέρον βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Σωφρονίου μὲ 75 ἐπιστολὲς πρὸς τὶς ἀδελφές του Μαρία καὶ Ἀλεξάνδρα. Καὶ μὲ αὐτὸ τὸ βιβλίο φανερώνεται, τὸ πνευματικὸ εὖρος, ἡ ἀγάπη, ἡ σοφία, ἡ διάκρισις καὶ ἡ χάρη τοῦ μακαρίου γέροντος. Ἡ μελέτη του θὰ ἀμείψει τὸν καλὸν ἀναγνώστη του μὲ ὠφέλιμες σκέψεις».                                                                                                                                        Ἀκριβῶς αὐτὸ συνέβη καὶ μὲ τὸν π. Κ. Μπέη, ὁ ὁποῖος προφανῶς διαβάζοντας αὐτὸ τὸ βίβλιο ἀμείφθη μὲ «ὠφέλιμες σκέψεις», τὰς ὁποίας ἐφήρμοσε εἰς τὴν πρᾶξιν!                                                                                                                  

 Ἂς ληφθῆ ὅμως σοβαρῶς ὑπ᾽ ὄψιν ὅτι αἱ λειτουργικαὶ καινοτομίαι τοῦ Σωφρονίου τοῦ Ἔσσεξ ἔγιναν ἀντικείμενον εἰσηγήσεως εἰς Ἐπιστημονικὸν Συνέδριον, ποὺ διοργάνωσε ἡ Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου εἰς Ἀθήνας τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 2007 καὶ εἶχε ὡς θέμα: «Γέροντας Σωφρόνιος ὁ θεολόγος τοῦ  Ἄκτιστου Φωτός». Ὁ εἰσηγητὴς πρωτοπρεσβύτερος Β. Τζέρπος, Ἀναπληρωτὴς καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, εὐχαριστώντας τὴν ἐπιστημονικὴν ἐπιτροπὴν τοῦ Συνεδρίου λέγει ὅτι τοῦ ἔδωσε τὴν εὐκαιρίαν νὰ ἀποκαλύψει καὶ νὰ παρουσιάση μία νέα φλέβα χρυσοῦ σύγχρονης θεολογίας, μείζονος σημασίας γιὰ παραιτέρω ἐξελίξεις τῶν λειτουργικῶν μας πραγμάτων σὲ πανορθόδοξη βάση. (Πρβλ. Ἱερὰ Μεγίστη Μονὴ Βατοπαιδίου, Γέροντας Σωφρόνιος ὁ θεολόγος τοῦ Ἄκτιστου Φωτός: Πρακτικὰ διορθόδοξου ἐπιστημονικοῦ συνεδρίου.

Ἅγιον Ὄρος: Ἱερὰ Μεγίστη Μονὴ Βατοπαιδίου, 2008, σ. 523)

Συμπερασματικῶς δυνάμεθα νὰ εἴπωμεν ὅτι αἱ λειτουργικαὶ καινοτομίαι τοῦ π. Κ. Μπέη εἶναι λίαν ἀκίνδυνοι ἐν συγκρίσει μὲ τάς ἀντιστοίχους τοῦ Σωφρονίου τοῦ Ἔσσεξ, τάς ὁποίας ὑποστηρίζουν Ἡγούμενοι, Μητροπολῖται καὶ μοναχοὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Μετὰ τιμῆς

Μάριος Ἰ. Πηλαβάκης

info@markoseugenikos.gr

Θεσσαλονίκη

Ισλαμιστές κήρυξαν τον πόλεμο στην Ευρώπη

Δυστυχώς η αφομοίωση του μουσουλμανικού στοιχείου που τόσο πολύ μας βομβάρδισαν τα ΜΜΕ δεν φαίνεται να έχει επιτευχθεί. Ακόμα ψάχνουν οι Ευρωπαίοι τι λάθος έχουν κάνει εκτρέφοντας το θηρίο του μουσουλμανισμού στις χώρες τους. Ομως ο Έλληνας έζησε στο πετσί του το “πολιτισμένο¨ Ισλάμ για 400 χρόνια  και θρήνησε χιλιάδες μάρτυρες που εκτελέστηκαν γιατί δεν αρνήθηκαν την πίστη τους.

Επίθεση στη Βιέννη: Τουλάχιστον 5 νεκροί – Τζιχαντιστής ένας από τους δράστες

Σοκ σε όλη την Ευρώπη προκάλεσε η αιματηρή τρομοκρατική επίθεση στη Βιέννη το βράδυ της Δευτέρας. Πέντε νεκροί και 15 τραυματίες ο μέχρι στιγμής απολογισμός. Μεταξύ των νεκρών και ο δράστης που φέρεται να είναι ισλαμιστής τρομοκράτης. Κύμα συμπαράστασης προς τον αυστριακό λαό.