«Ο θρησκευτικός συγκρητισμός, τον οποίο καλλιεργεί και προωθεί η Νέα Εποχή, η απαράδεκτος δια κάθε ορθόδοξον χριστιανόν άποψις, ότι όλαι αι θρησκείαι ή «τα πνευματικά μονοπάτια», κατά την νεοεποχίτικην ορολογίαν είναι παράλληλοι δρόμοι, οι οποίοι οδηγούν εις τον Θεόν, προσκρούουν απολύτως εις την Ορθόδοξον αυτοσυνειδησίαν μας, ότι η εν Χριστώ Ιησού αποκαλυφθείσα Αλήθεια είναι μοναδική, ανυπέρβλητος και αναντικατάστατος. Το πανθρησκειακό όραμα, το οποίον εξισώνει το μυστήριον της Αγίας, Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος με τα πάσης φύσεως ανθρωποκεντρικά μορφώματα… δεν έχει θέσιν εις την ζωήν των ορθοδόξων, αλλά ουσιαστικώς αποτελεί άρνηση της εν Χριστώ Ιησού σωτηρίας, ελευθερίας και ελπίδος μας»
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΑΣ
Ελλάς είναι ένας χώρος, μία φυλή, μία Ιδέα. Ομφαλός της Ελλάδος υπήρξεν ο Παρθενών. Εκεί συνεπυκνώθη ό,τι μέγα και ευγενές παρήγαγεν η ψυχική και διανοητική δυναμικότης της ελληνίδος φυλής. Και υπό την σκιάν του Παρθενώνος ανεπτύχθη παν το ανήκον εις την σφαίραν του επιστητού και υπεραισθητού. Και θρησκεία και φιλοσοφία και τέχνη και πολιτικαί επιστήμαι.
Αλλ’ όλα αυτά τα επιτεύγματα, προ των οποίων, μέχρι σήμερον, η πεπολιτισμένη ανθρωπότης υποκλίνεται, αποτελούν την έκφρασιν του φυσικού ελληνικού δυναμισμού. Έδωσαν το μέτρον της υψηλής νοήσεως, του συμμέτρου συναισθήματος, της αρρενωπής διανοητικότητος, της εννοίας του Δικαίου και της εκλεπτυσμένης αισθητικής…
Τη ΚΘ΄ (29η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΚΥΡΙΑΚΟΥ του Αναχωρητού.
Κυριακός ο Όσιος Πατήρ ημών εγεννήθη εις την Κόρινθον της Πελοποννήσου, το έτος υμη΄(448), βασιλεύοντος εν Κωνσταντινουπόλει του αυτοκράτορος Θεοδοσίου του Μικρού· και ο μεν πατήρ του ήτο πρεσβύτερος της εν Κορίνθω Εκκλησίας, Ιωάννης ονόματι, η δε μήτηρ του εκαλείτο Ευδοξία, ήτο δε Επίσκοπος Κορινθίων ο από μητρός θείος του Πέτρος, όστις και τον έκαμεν Αναγνώστην. Αναγινώσκων λοιπόν συχνάκις ο μακάριος Κυριακός τας Ιεράς Γραφάς, εθαύμαζε πως ο Θεός εξ αρχής ωκονόμησε και εποίησε τα πάντα δια την σωτηρίαν του ανθρωπίνου γένους, και πως υπερεδόξασε τους ευαρεστήσαντας αυτώ παλαιούς Δικαίους και Προφήτας· μάλιστα δε εξίστατο, συλλογιζόμενος τα όσα γράφει το Ιερόν Ευαγγέλιον.
Τῶν θλιβομένων χαρά!
Ἀγίου
Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Του Αγίου Μακαρίου:
«Όσοι αξιώθηκαν “να γίνουν παιδιά του Θεού” ( Ιω. 1:12 ) και να γεννηθούν από τον ουρανό, δηλαδή από το Άγιο Πνεύμα, έχουν τον Χριστό μέσα τους, που τους φωτίζει και τους αναπαύει. Αυτοί οδηγούνται με πολλούς και διάφορους τρόπους από το Πνεύμα. Δέχονται μυστικά μέσα στην καρδιά τους τη θεία χάρη, που τους δίνει πνευματική ανάπαυση. Μερικές φορές αισθάνονται σαν να βρίσκονται σε βασιλικό δείπνο, όπου χαίρονται και ευφραίνονται με τρόπο ανέκφραστο. Άλλοτε νιώθουν σαν την νεόνυμφη γυναίκα, που η παρουσία του συζύγου της, τής χαρίζει ασφάλεια και ανάπαυση. Άλλοτε, μολονότι ενωμένοι με το σώμα τους, νιώθουν σαν ασώματοι άγγελοι.
Αυτοαδικούμαστε και αδικούμε -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.
Πότε επιτέλους, θα το καταλάβουμε ότι δεν είναι φανατισμός και μισαλλοδοξία η αποστροφή προς την οικουμενιστική κίνηση; Στο όνομα της αγάπης και της ενότητος επιχειρείται η αλλοίωση της ποιότητος και της ίδιας της οντότητος της Εκκλησίας. Αμφισβητείται η μοναδικότητά της. Αλλά για ποιο Χριστό θα μιλήσουμε και σε ποια σωτηρία θα καλέσουμε τον κόσμο, όταν θα έχουμε αλλοιώσει την ίδια την υπόσταση της Εκκλησίας; Με τέτοιες τακτικές μπορεί να αρέσουμε στους ανθρώπους, αδυνατούμε, όμως, να τους προσφέρουμε αυτό που μόνο η Εκκλησία διαθέτει. Το χειρότερο, καθιστούμε άχρηστη και αζήτητη την σωτηρία, διότι εν ονόματι της απατηλής οικουμενιστικής αγάπης δημιουργούμε στους αιρετικούς την ψευδαίσθηση ότι η πλάνη τους δεν διαφέρει από τη δική μας αλήθεια, άρα δεν υπάρχει λόγος να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Τους καταδικάζουμε, λοιπόν, να μείνουν για πάντα εκτός σωτηρίας.
Ελληνικό σχολείο Τήλου. Δικά σας τα σχόλια....
http://scripta---manent.blogspot.com/2020/09/blog-post_916.html
Ούτε οι τούρκοι, ούτε τα γιουσουφάκια τους θα μας πτοήσουν -- του Στέλιου Παπαθεμελή*
Το Καστελόριζο διαθέτει υφαλοκρηπίδα και πλήρη ΑΟΖ. Επομένως έχει απόλυτη επήρεια και ο αντίθετος τουρκικός ισχυρισμός απορρίπτεται μετά πατάγου. Αυτό υποδηλώνει το αδιαπραγμάτευτο τού ζητήματος. Φυσικά οι «δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» ηγέτες μας είναι πάντοτε πρόθυμοι να «διαπραγματευθούν» εν ονόματι της αποκλιμάκωσης, λες και εμείς «κλιμακώσαμε» το ζήτημα.
Διδακτικότατος ο
νεοελληνικός παροιμιόμυθος (Ερμής/Δ. Λουκάτος, σ.67):
«Ο τούρκος στα παιδιά του πριν μάθουν το αλφάβητο, λέει:
“την πρώτη γνώση τού Ρωμιού να την έχει τ’ άλογό μας
και την δεύτερη να την έχωμ’ εμείς”»!
Η Διαθήκη του Πατρός ημών κι Ομολογητού ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ
Επειδή κι έφθασεν ο καιρός της εμής αναλύσεως, εγώ μεν υπάγω προς τον Θεόν, σεις δε, ω τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά, σπουδάσατε επιμελέστατα να ετοιμασθήτε καλώς, τώρα όπου έχετε καιρόν, γινώσκοντες ότι μετά θάνατον δεν ωφελεί παντάπασιν η μετάνοια· «Εν τω άδη ουκ έστι μετάνοια» («Εν τω άδη τις εξομολογήσεταί σοι»; ) (Ψαλμ. στ: 6). Διότι εν τη μελλούση ζωή είναι ο καιρός της ανταποδόσεως, εις δε την παρούσαν είναι ο καιρός της μετανοίας και των αγώνων προς απόκτησιν της αρετής. Όμως όλα τα λυπηρά και επίπονα του κόσμου τούτου συντόμως εξαφανίζονται, ομοίως και όλα του τα χαροποιά και ηδονικά ταχέως διαφθείρονται και αυτά και εξαφανίζονται· των δε μελλόντων η κληρονομία, τόσον η απόλαυσις των αγαθών, όσον και τα βάσανα της κολάσεως, είναι αιώνια και παντοτεινά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)