ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, στην «Ασματική Ακολουθία των Αγιορειτών αγίων Πατέρων», ανυμνολογεί όχι μονάχα τους γνωστούς Αγίους, που ηγίασαν στις ιερές Μονές, στις Σκήτες, στις ερημικές Καλύβες και στις «οπές της γης», τους οποίους ονομάζει επωνύμους, αλλά περιλαμβάνει και τα πλήθη των αγνώστων Οσίων, των ανωνύμων εκείνων, που μόνο ο Θεός ετίμησε την αγιότητά τους, γιατί παρεκάλεσαν να μείνουν άγνωστοι και να ξεχασθούν από τους ανθρώπους. Η ταπείνωσή τους εκεί τους ωδήγησε. Πραγματικά στα ιερά εδάφη των Ερήμων του Αγίου Όρους έχουν ταφεί άγια σώματα και ο διερχόμενος απ΄ εκεί ανύποπτος προσκυνητής, δέχεται μυροβόλους ριπές στις αισθήσεις του. Πρόκειται για Οσίους, που έζησαν και εκοιμήθησαν εν Κυρίω άγνωστοι.

ΑΙΝΟΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ


Τη ΚΓ΄ (23η) Μαϊου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΜΙΧΑΗΛ Επισκόπου Συννάδων.

Μιχαήλ ο Όσιος Πατήρ ημών ο Ομολογητής, ο Επίσκοπος Συννάδων, ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Λέοντος Ε΄ του Αρμενίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη ωιγ΄ - ωκ΄ (813 – 820). Η ζωή του Οσίου τούτου υπήρξε τόσον λαμπρά και διαυγής, ώστε ολίγοι έχουσι να επιδείξωσι τοιαύτην. Διότι πράγματι πολλοί εξ εκείνων όσοι έζησαν εν τω παρόντι βίω την κατά Θεόν ζωήν και πάση δυνάμει εσπούδασαν την αρετήν, ίνα ευαρεστήσωσι τω Θεώ, δια παντός τρόπου απέδειξαν εις τους πολλούς ταύτην και επίζηλοι εγένοντο.

Ο δρ Ι. Ιωαννίδης απαντά μέσω της δημοκρατίας στους συκοφάντες του (και εντός Ελλάδας)

Συνέντευξη στην Κέλλυ Φαναριώτη
Σκληρή απάντηση προς τους συκοφάντες του, που επιχείρησαν τις τελευταίες ημέρες να πλήξουν την αξιοπιστία του με αναφορές στη χρηματοδότηση της έρευνάς του για την πανδημία και σε εσκεμμένη παραποίηση αποτελεσμάτων, δίνει μέσα από τη «δημοκρατία» ο ομογενής καθηγητής Ιατρικής του πανεπιστημίου Στάνφορντ Ιωάννης Ιωαννίδης.
Εμμέσως απαντά και σε διάφορα συστημικά «παπαγαλάκια» εντός Ελλάδος που αναπαρήγαγαν ένα ψευδές δημοσίευμα για να απαξιώσουν τον σημαντικότερο Ελληνα επιστήμονα παγκοσμίως. Απώτερος σκοπός τους ήταν βέβαια να τον πλήξουν για τους γνωστούς μικροπολιτικούς λόγους, λες και ο καθηγητής Ιωαννίδης ανήκει σε κάποια παράταξη. Προφανώς τους… χαλούσε το αφήγημα που μετά μανίας και καθ’ ολοκληρία αναπαράγουν σχεδόν όλα τα ελληνικά media, πλην της «δημοκρατίας» και ελάχιστων ακόμα μέσων.
-------------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
Ὅταν ἡ προπαγάνδα τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων προσπαθῇ ν' ἀκυρώσῃ τήν Ἐπιστήμην... Ὡς γνωστόν, ἡ ἔρευνα τοῦ κ. Ἰωαννίδη ἐχρησιμοποίησεν ὀρθήν Στατιστικήν ἀνάλυσιν, ἐνῷ οἱ ἐπίσημες ἀρχές, τά ἐσφαλμένα συμπεράσματα τῶν ὁποίων προβάλλουν οἱ προπαγανδισταί, ὑπέπεσαν στό γνωστόν «σφάλμα μεροληπτικοῦ δείγματος» (sample selection bias), μέ ἀποτέλεσμα νά διογκώσουν τό ποσοστόν θνητότητος, δηλαδή τό κλάσμα (ἀριθμός θανάτων)/(ἀριθμός κρουσμάτων), ἀπό 50 ἕως 85 φορές!!! Αὐτό πού κάμνει τήν κρίσιμον διαφοράν στήν μελέτην τοῦ κ. Ἰωαννίδη εἶναι ὁ τρόπος πού μέτρησε τά κρούσματα. Δέν πῆρε μόνον ὅσους ἦσαν θετικοί στόν ἰόν, ἀλλά ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΕΙΧΑΝ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ, ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΧΑΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΕΚΤΕΘΗ ΣΤΟΝ ΙΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ. Ἔτσι, ὁ παρονομαστής του ὡς ἄνω κλάσματος εἶναι ἀπό 50 ἕως 85 φορές μεγαλύτερος στήν μελέτην τοῦ κ. Ἰωαννίδη ἀπ' ὅ,τι εἶναι στήν «μελέτην» τῶν ἐπισήμων ἀρχῶν καί ἄρα τό κλάσμα εἶναι ἀπό 50 ἕως 85 φορές μικρότερον ἀπό αὐτό πού μᾶς παρουσιάζουν!!! (Ὁ ἀριθμητής εἶναι ὁ ἴδιος καί στά δύο κλάσματα, ἐφόσον καί οἱ δύο χρησιμοποιοῦν τόν ἴδιον ἀριθμόν θανάτων.) Μέ λίγα λόγια, ὁ κ. Ἰωαννίδης χρησιμοποίησε πιό ἀμερόληπτα τά δεδομένα τοῦ δείγματος καί ἄρα ἐκτίμησε πιό ἀμερόληπτα τό ποσοστόν τῶν κρουσμάτων στόν πληθυσμόν τῆς ἐν λόγῳ ἐπαρχίας, ἐνῷ οἱ ἐπίσημες ἀρχές τῆς ἐπαρχίας (πιθανώτατα καί οἱ ἐδῶ ἀρχές), μέτρησαν μόνον ὅσους ἦσαν θετικοί, ΥΠΟΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ἔτσι σοβαρά τόν ἀριθμόν τῶν κρουσμάτων, ἕνα λάθος πού τούς ὡδήγησε σέ 50-85 φορές μεγαλύτερον ποσοστόν θνητότητος!

Περί Συνόδων και της μελετωμένης πανορθοδόξου -- Θεοδωρήτου Ιερομονάχου

«Σύνοδος τοίνυν, δέσποτα, ου το απλώς συνάγεσθαι ιεράρχας τε και ιερείς, καν πολλοί ώσι. Κρείσσων γαρ, φησί, εις ποιών το θέλημα του Κυρίου, ή μύριοι παραβαίνοντες· αλλά το εν ονόματι Κυρίου, εν τη ειρήνη και φυλακή των κανόνων· και το δεσμείν και λύειν ουχ ως έτυχεν, αλλ΄ ως δοκεί τη αληθεία, και τω κανόνι, και τω γνώμονι της ακριβείας» (P.G. 99,  985).

Ταύτα έγραψε προ 1200 περίπου ετών ο μέγας ομολογητής Θεόδωρος ο Στουδίτης. Προ 200 δε ετών ο πολύς Αθανάσιος ο Πάριος, κατά την αυτώ υπό του Θεού δοθείσαν χάριν, ως ακολούθως διετύπωσεν την περί συνόδων πίστιν των ορθοδόξων, εις το ανέκδοτον αυτού έργον: «Δἠλωσις της περί των εν Αγίω Όρει ταραχών αληθείας». «Λοιπόν δεν είναι πάντοτε σεπτόν και τίμιον το της Συνόδου όνομα. Αλλ΄ εκείνη μεν είναι σεπτή και τιμία, η αγία Σύνοδος, η στοιχούσα τοις τε εγγράφοις και αγράφοις παραδεδομένοις υπό των αγίων Αποστόλων και της Κοθολικής Εκκλησίας. Και της τοιαύτης Συνόδου κατά χρέος τας αποφάσεις δεχόμεθα και φυλάττομεν· των δε αλλοτρίων την φωνήν, ούτε γινώσκομεν, ούτε πειθόμεθα αυτή.  
-------------------------------------
Ανώνυμος είπε...
Φρονώ ότι όφειλε η Εκκλησία να διοργανώσει πανορθόδοξη σύνοδο πολύ καιρό πριν. Μα δε το βλέπω να γίνεται ούτε ποτέ θα γίνει! Θα πει κάποιος μη λες μεγάλο λόγο, το αν θα υπάρξει ποτέ σύνοδος τέτοια κανείς δε το ξέρει. Ξέρετε το λέω αυτό επειδή διακρίνω ότι σιγά-σιγά επεκτείνεται η μολυσματική νόσος του οικουμενισμού και των άλλων νοσηρών καταστάσεων, ενώ στις ηγετικές θέσεις σχεδόν παντού δεν υπάρχει ειλικρινής διάθεση ούτε να απομακρυνθούν, ούτε να βαδίσουν, ούτε να καθαίρουν κάθε τι μολυσματικό ακριβώς έτσι όπως ενεργούσαν οι χαρισματικοί πατέρες τότε που οικοδομούσαν το σώμα με αυταπάρνηση και αγωνιστικό φρόνημα. Εν τω μεταξύ επειδή η Εκκλησία απαρτίζεται από κλήρο και πιστούς οι πιστοί πλέον είναι ελάχιστοι με αγωνιστικό φρόνημα οι περισσότεροι βολεμένοι εαυτούς και αλλήλους αποδέχονται μια τυπολατρική τήρηση τα της πίστεως παραδεδομένα. Παλιότερα εκείνοι οι οποίοι κρατούσαν ως θεματοφύλακες της πίστεως ήταν τα μοναστήρια, μα παρατηρούμε ακόμη και σε αυτά υπάρχει πλέον έντονο εκκοσμικευμένο φρόνημα. Καταθέτω απλά την γνώμη μου, ενδεχομένως να κάνω λάθος αν ναι, διορθώστε με.. Χριστός Ανέστη ο Κύριος.

Σε εξέλιξη το σχέδιο Ράμα για εθνοκάθαρση

Ξηλώνει με το έτσι θέλω υπεραιωνόβιους ελαιώνες στη Χειμάρρα, οι οποίοι ανήκουν σε Έλληνες της περιοχής
Νέα επίθεση εναντίον των Ελλήνων της Χειμάρρας σχεδίασε και πραγματοποιεί αυτές τις ημέρες το ανθελληνικό καθεστώς του Αλβανού πρωθυπουργού Ράμα, με την απαλλοτρίωση τεράστιων εκτάσεων ελαιοδέντρων που ανήκουν στους Ελληνες κατοίκους της περιοχής. Το καθεστώς συνεχίζει χωρίς τέλος τις επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης στη Βόρειο Ήπειρο με κάθε μέσο εν μέσω κορονοϊού και παρά τις γενικόλογες προειδοποιήσεις της Αθήνας.

Ο πεινασμένος οδοιπόρος

Η μονή των Ιβήρων είναι πολύ φιλόξενο μοναστήρι. Αυτό αποδίδεται και στο ακόλουθο περιστατικό: 
Ένας φτωχός εργάτης, κουρασμένος από το δρόμο έφτασε το μεσημέρι πεινασμένος στην πύλη της μονής. Ζήτησε μόνο λίγο ψωμί από τον πορτάρη, γιατί βιαζόταν να συνεχίσει την πορεία του. 
Ο πορτάρης, άγνωστο γιατί, δεν του έδωσε οπότε ο φτωχός αναστέναξε βαθιά και έφυγε νηστικός.
 
Ανεβαίνοντας προς τις Καρυές, σταμάτησε για λίγο στη σκιά ενός δέντρου. Λυπημένος και κουρασμένος καθώς ήταν, ξάπλωσε καταγής.
 
Ξαφνικά ακούει βήματα να πλησιάζουν. Ανασηκώνεται και βλέπει μπροστά του μια γυναίκα με ένα βρέφος στην αγκαλιά. Με ύφος συμπαθητικό και φωνή γλυκιά τον ερωτά:
 

Γιά τήν Ιεράν Μητρόπολιν Ιταλίας και Μελίτης, διαβάζουμε τά ἑῆς στήν ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ: -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Ιδρύθηκε με Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο, στις 5 Νοεμβρίου 1991, με απόσπαση περιοχών από τη Ιερά Μητρόπολη Αυστρίας.

Το 1998, αναγνωρίσθηκε ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου από τη Δημοκρατία της Ιταλίας. Τον Μάρτιο του 2005, έγινε υπαγωγή του κράτους της Μάλτας (ή Μελίτης) στην πνευματική δικαιοδοσία της Ιεράς Μητροπόλεως Ιταλίας. Η Μητρόπολις Ιταλίας και Μελίτης, στις 24 Σεπτεμβρίου 2010, αναγνωρίσθηκε επισήμως από τις αρχές της Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου.

Στις 18 Ιουλίου 2012, μετά από έγκριση του Κοινοβουλίου και της Γερουσίας της Ιταλίας, υπογράφτηκε Συμφωνία μεταξύ Ιταλίας και Ορθοδόξου Μητροπόλεως Ιταλίας, με την οποία έλαβε προνόμια ανάλογα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC_%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%82_%CE%99%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82

Εἰς ἄλλην διεύθυνσιν, διαβάζουμε: «Η παρουσία της Ορθοδοξίας στη Σικελία και την Ιταλία ασκεί την επιρροή της από την ελληνική αποίκηση και διασπορά, όπου πόλεις όπως οι Συρακούσες, και η Μεσσήνη, είχαν ιδρυθεί από Έλληνες αποίκους και ήταν μέρος της Μεγάλης Ελλάδας πριν την κατάκτηση τους από τους Ρωμαίους».

Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος : εστί μεν Εκκλησία αγίων και Εκκλησία οσίων, αλλ΄ εστί κατά τον ψαλμόν και Εκκλησία πονηρευομένων

«Λοιπόν δεν είναι πάντοτε σεπτόν και τίμιον το της Συνόδου όνομα. Αλλ΄ εκείνη μεν είναι σεπτή και τιμία, η αγία Σύνοδος, η στοιχούσα τοις τε εγγράφοις και αγράφοις παραδεδομένοις υπό των αγίων Αποστόλων και της Καθολικής Εκκλησίας. Και της τοιαύτης Συνόδου κατά χρέος τας αποφάσεις δεχόμεθα και φυλάττομεν· των δε αλλοτρίων την φωνήν, ούτε γινώσκομεν, ούτε πειθόμεθα αυτή.             
Δυνάμεθα εντεύθα ν΄ απαριθμήσωμεν πολλάς τοιαύτας Συνόδους, αλλ΄ ίνα μη χρονοτριβώμεν περιττώς, ας ίδη ο αναγνώστης τον Β΄ τόμον των Συνοδικών και θέλει εύρει αυτάς, όπου και ρητώς ληστρικαί επιγράφονται. Και το χειρότερον όπου όχι μόνον τοπικαί και ολιγάριθμοι αστάθησαν τοιαύται, αλλά και οικουμενικαί πολυάριθμοι, οία η εν Εφέσω το δεύτερον, η συμφωνήσασα τω μονοφυσίτη Ευτυχεί και τον ευσεβέστατον και αγιώτατον Φλαβιανόν τον Κων/λεως αποκτείνασα. Μετά ταύτην η επί Κοπρωνύμου πολυαριθμοτάτη, η φριάξασα κατά των αγίων εικόνων. Ομοίως και η επί Βασιλείου του Μακεδόνος οικουμενική ονομασθείσα, παρανομωτάτη δ΄ αναφανείσα, ως καθελούσα και αναθεματίσασα τον αγιώτατον Φώτιον. Περιττόν δε είναι ν΄ αναφέρω το εν Φλωρεντία οικουμενικόν μεν, ληστρικώτατον δε συνέδριον. Λοιπόν πάλιν λέγομεν, δεν είναι πάντοτε σεπτόν και τίμιον το της Συνόδου όνομα, καθώς ουδέ το της Εκκλησίας, καθ΄ ότι, εστί μεν Εκκλησία αγίων και Εκκλησία οσίων, αλλ΄ εστί κατά τον ψαλμόν και Εκκλησία πονηρευομένων».       
(από το ανέκδοτον αυτού έργον: «Δἠλωσις της περί των εν Αγίω Όρει ταραχών αληθείας»).