Κύρος
και Ιωάννης, οι Άγιοι του Χριστού Μάρτυρες και θαυματουργοί Ανάργυροι και ιατροί,
ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού, εν έτει 292, και ο μεν Άγιος
Κύρος κατήγετο εκ της Αλεξανδρείας, ο δε Ιωάννης εκ της πόλεως Εδέσσης. Ούτοι
λοιπόν ενωθέντες δια της ομοιότητος της γνώμης των περιήρχοντο και ιάτρευον
πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Επειδή δε παρεκίνουν πολλούς να μαρτυρήσωσι, προσήχθησαν
εις τον κατά τόπον άρχοντα, εις τον οποίον παραστάντες και ομολογήσαντες τον
Χριστόν, υπεβλήθησαν εις διαφόρους τιμωρίας, έπειτα δε απεκεφαλίσθησαν και
έλαβον τους στεφάνους του Μαρτυρίου.
Τα δε τίμια αυτών λείψανα τότε μεν επιμελώς εκρύβησαν υπό των πιστών δια την επικρατούσαν ασέβειαν της ειδωλολατρείας, ύστερον δε επί της βασιλείας του Αρκαδίου, Πατριάρχου όντος εις την Αλεξάνδρειαν του Θεοφίλου, εν έτει υ΄ (400), ευρέθησαν αυτά, έκτοτε δε θεραπεύουσι διάφορα πάθη. Τούτων των αγίων λειψάνων την πανήγυριν πνευματικώς εορτάζομεν σήμερον, επειδή κατά την ημέραν ταύτην, κατά την οποίαν οι άσυλοι ούτοι θησαυροί εφανερώθησαν εκ της γης, αναρίθμητα πλήθη ανθρώπων συνέδραμον, οίτινες πάσχοντες εκ διαφόρων ασθενειών ηξιώθησαν ιατρείας· διότι δαιμονισμένοι ηλευθερώνοντο, ασθενείς εθεραπεύοντο, τυφλοί ανέβλεπον, χωλοί περιεπάτουν και απλώς ειπείν, παντός πάθους ιατρείαν εχάριζον εις όλους τους ανθρώπους τα άγια αυτών λείψανα. Όχι μόνον δε τότε τοιαύτα θαυμάσια εγίνοντο, αλλά και μέχρι της σήμερον όσοι μετά πίστεως προστρέχουσιν εις τα άγια λείψανα των Αναργύρων τούτων, παντός πάθους λαμβάνουσι την ίασιν. Τελείται δε η αυτών Σύναξις και εορτή εις τον τόπον τον λεγόμενον του Φωρακίου και εις τας Αρκαδιανάς.
Τα δε τίμια αυτών λείψανα τότε μεν επιμελώς εκρύβησαν υπό των πιστών δια την επικρατούσαν ασέβειαν της ειδωλολατρείας, ύστερον δε επί της βασιλείας του Αρκαδίου, Πατριάρχου όντος εις την Αλεξάνδρειαν του Θεοφίλου, εν έτει υ΄ (400), ευρέθησαν αυτά, έκτοτε δε θεραπεύουσι διάφορα πάθη. Τούτων των αγίων λειψάνων την πανήγυριν πνευματικώς εορτάζομεν σήμερον, επειδή κατά την ημέραν ταύτην, κατά την οποίαν οι άσυλοι ούτοι θησαυροί εφανερώθησαν εκ της γης, αναρίθμητα πλήθη ανθρώπων συνέδραμον, οίτινες πάσχοντες εκ διαφόρων ασθενειών ηξιώθησαν ιατρείας· διότι δαιμονισμένοι ηλευθερώνοντο, ασθενείς εθεραπεύοντο, τυφλοί ανέβλεπον, χωλοί περιεπάτουν και απλώς ειπείν, παντός πάθους ιατρείαν εχάριζον εις όλους τους ανθρώπους τα άγια αυτών λείψανα. Όχι μόνον δε τότε τοιαύτα θαυμάσια εγίνοντο, αλλά και μέχρι της σήμερον όσοι μετά πίστεως προστρέχουσιν εις τα άγια λείψανα των Αναργύρων τούτων, παντός πάθους λαμβάνουσι την ίασιν. Τελείται δε η αυτών Σύναξις και εορτή εις τον τόπον τον λεγόμενον του Φωρακίου και εις τας Αρκαδιανάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου