Του αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη δια την αγίαν και μεγάλην Κυριακήν του Πάσχα

Τι τούτο, Πατέρες και αδελφοί, φιλέορτοι και φιλόχριστοι; Τις η τοσαύτη λαμπροφορία; Τι το φαιδρύναν ούτω την Οικουμένην; Τι το λαμπρύναν ούτω την Εκκλησίαν; Τι το καταγλαϊσαν το ημέτερον σύστημα; Χθες εν κατηφεία και λύπη και σήμερον εν φαιδρότητι και χαρά; Χθες εν αθυμία και σήμερον εν ευθυμία; Χθες εν ολολυγμοίς και σήμερον εν αλαλαγμοίς; Ερωτάς τι τούτων το αίτιον τι το παρασκευάσαν τοσαύτην αγλαϊαν και λαμπρότητα και χαράν; Χριστός ανέστη εκ νεκρών, και πάσιν ανθρώποις την εις ουρανόν ανάβασιν εδωρήσατο· άνοιξε τον Παράδεισον και πάσι τοις εις Αυτόν πιστεύουσι προσιτόν εποίησεν. Ω βάθους μη μετρουμένου, ω ύψους μη νοουμένου, ω Μυστηρίου καινού, νοός κατάληψιν υπερβαίνοντος. Υμνούσιν Άγγελοι, την σωτηρίαν ημών επευφραινόμενοι. Προφήται χορεύουσι, τας ιδικάς τους προφητείας βλέποντας πληρουμένας· ο κόσμος όλος σκιρτά και χορεύει πνευματικώς, διότι έλαμψεν αυτή η ημέρα η σωτήριος, έλαμψεν εν τη δικαιοσύνη ο Ήλιος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: