Όλοι μας, αγαπητοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί, έχουμε ένα
όνομα. Το όνομα αυτό πρέπει να ανταποκρίνεται σε όνομα Ορθοδόξου Αγίου η ενός
γεγονότος από την ζωή και τα θαύματα του Ιησού Χριστού. Για παράδειγμα το όνομα
«Σωτήρης ή Σωτηρία»
από το Θεϊκό Γεγονός της Εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ή το όνομα «Ευάγγελος και Ευαγγελία»
από τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Όλες οι ημέρες έχουν, όχι μόνο εορταζόμενο Άγιο, Όσιο ή Μάρτυρα, αλλ΄ έχουν και καθεαυτό όνομα: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη κλπ. Τα ονόματα αυτά έχουν βάση την ημέρα Κυριακή, (δεύτερη μέρα μετά την Κυριακή: «Δευτέρα», τρίτη μέρα μετά την Κυριακή: «Τρίτη» κλπ. Όλες οι ημέρες είναι αριθμημένες και αφιερωμένες σε κάποιον Άγιο αλλά η Κυριακή είναι αφιερωμένη στο Κύριό μας και Θεό μας! Είναι η αποκλειστική «Ημέρα Κυρίου.»
Η ημέρα της Κυριακής είναι όχι μόνο αφιερωμένη στον Κύριο κατά το όνομα, στην θεωρία, αλλά πρέπει και εμείς οι ίδιοι να αφιερώνουμε την ημέρα αυτή στην πράξη, στην κυριότητά της, στο Κύριό μας. Η Ανάσταση του Χριστού έγινε το πρωί, τα χαράματα της Κυριακής για αυτό και κάθε Κυριακή είναι αφιερωμένη στην Ανάσταση του Χριστού.
Κάθε Κυριακή είναι αφιερωμένη στα Ευαγγέλια και στους Ευαγγελιστές οι οποίοι περιγράφουν την ζωή και την διδασκαλία του Χριστού για αυτό και δανειζόμαστε κάποια κομμάτια (λέγονται «περικοπές») από τα Ευαγγέλια και ονομάζουμε τις Κυριακές του έτους κατά σειρά: Κυριακή Α΄ του Ματθαίου, Κυριακή Β΄ του Λουκά κλπ.
Κάθε Κυριακή λοιπόν έχει όνομα, το οποίο είναι παρμένο, ειδικά διαλεγμένο και αφιερωμένο σε κάποια μεγάλη Εορτή: Κυριακή της του Χριστού Γεννήσεως, Κυριακή της Αναστάσεως, Κυριακή του Θωμά, Κυριακή της Πεντηκοστής, Κυριακή των Αγίων Πάντων… Όλες οι Κυριακές σχετίζονται με την Αγία Ορθόδοξή μας Πίστη.
Μία όμως από τις Κυριακές του έτους, η Κυριακή της Ορθοδοξίας, ξεχωρίζει από όλες τις άλλες, είναι κατά κάποιον τρόπο ανώτερη από όλες τις άλλες διότι εάν δεν είχαμε Ορθή Πίστη, Ορθή Λατρεία και Ορθή ζωή, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να κατανοήσουμε κατά δύναμιν το ύψος και το βάθος, το μήκος και το πλάτος της ουσίας του Σχεδίου της Θείας Οικονομίας η οποία είναι Σωτηρίας μας και η θέωσή μας. Δεν θα είχαμε καμία γνώση του Αληθινού Θεού εάν δεν μας χάριζε ο Θεός την γνώση και επίγνωση της Αληθείας, την αποκάλυψη της Αληθινής Λατρείας και της Ορθής δόξης, η οποία τελείται, επιτελείται και ολοκληρώνεται μόνο στην Αληθινή Εκκλησία του Χριστού.
Για αυτόν τον λόγο αναφέρεται στον τίτλο «η υπέρ πάντων και πασών των εορτών Εορτή!» Μα, θα πει κάποιος, ανώτερη Εορτή από όλες είναι η Εορτή της Αναστάσεως: «εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ Πίστις ὑμῶν!» Εάν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί, όπως λέγουν οι αιρετικοί, τότε είναι τελείως μάταιη, χωρίς κανένα ώφελος η πίστις σας! (Α΄ Κορ. 15, 17).
Να λοιπόν που η Ανάσταση συνδέεται άμεσα με την Πίστη. «Ματαία ἡ Πίστις ὑμῶν!» Εάν έχουμε αληθινή Πίστη και Ορθή Λατρεία, τότε δεν είναι μάταιη και αψευδής η Πίστη μας. Χωρίς Ορθή Πίστη δεν νοείται Ανάσταση και δεν υπάρχει σωτηρία!
Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, αναφερόμενος στην Ορθή Πίστη λέγει: “υπέρ ης Ιησούς Χριστός εσταυρώθη», για την οποία ο Χριστός σταυρώθηκε! Φοβερό! Ο Χριστός σταυρώθηκε για την Ορθοδοξία και βεβαίως αναστήθηκε για αυτήν!
Οι άνομοι Εβραίοι, «των Χριστοκτόνων και προφητοκτόνων ο θεσμός», δεν σταύρωσαν μόνο τον Χριστό. Σταύρωσαν και το όνομα, «τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα» Ἰησοῦς, στην πινακίδα και επιγραφή επί Σταυρού. Σταύρωσαν την Πίστη ότι Αυτός είναι ο Αληθινός Θεός! Σταύρωσαν την Ορθόδοξη Πίστη της Θεοτόκου: «Αυτός είναι ο Υιός και Θεός μου!» Σταύρωσαν την Ορθόδοξη Πίστη του Αγίου και Ευαγγελιστού Ιωάννου: «Θεός ην ο Λόγος!»
Για αυτό και ψάλλουμε στην Β΄ Στάση των Εγκωμίων της Μεγάλης Παρασκευής, ότι η Παναγία έκραζε στον Υιό της: «Ἴδε Μαθητήν, ὃν ἠγάπησας καὶ σὴν Μητέρα, Τέκνον, καὶ φθογγὴν δὸς γλυκύτατον, ἔκραζε δακρύουσα ἡ Ἁγνή!» Δηλαδή, δες τον Μαθητή Σου τον οποίο πολύ αγάπησες διότι και αυτός πολύ Σε αγάπησε, δες και την Μητέρα Σου και δώσε μας «φθογγήν γλυκύτατον!»
Οι Άγιοι Πατέρες ερμηνεύουν αυτήν την γλυκύτατον φθογγήν ως την Ορθοδοξίαν! «Η γλυκύς και τρίφθογγος περί της Τριάδος φθογγή!» (Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος). Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος φθέγγεται χρυσά ότι αυτά μας λέγει ο Χριστός: «Επιθυμών την υμών σωτηρίαν, ταύτα φθέγγομαι!» (Ομιλία Εις την Γένεσιν ΚΔ΄). Η Ορθοδοξία είναι ο γλυκύτατος φθόγγος της σωτηρίας μας!
Για αυτό τον λόγο, η Ορθοδοξία, δεν είναι «θρησκεία». Θρησκεία σημαίνει «άνω θρώσκω», δηλαδή ερευνώ προς τα πάνω τα βρω τον Θεό. Η Ορθοδοξία δεν είναι αποτέλεσμα καμίας ανθρώπινης έρευνας. Δεν βρήκαμε εμείς τον Θεό. Μας βρήκε ο Θεός στους γκρεμούς της απωλείας και στα χαλάσματα της ειδωλολατρίας. Μας βρήκε στην Οδό του Μυστηρίου της Ενανθρωπήσεως και Ενσαρκώσεως. «Θεός εφανερώθη εν σαρκί» και περπάτησε ανάμεσά μας.
Η Ορθοδοξία δόθηκε, παραδόθηκε και αποκαλύφθηκε σε εμάς όχι από άνθρωπο, αλλά από τον Ίδιο τον Θεό. Η Ορθοδοξία είναι Αποκαλυπτική Πίστη. Αληθινή Λατρεία προς τον Αληθινό Θεό. Ο Αληθινός Θεός έχει όνομα, «τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα (Ἰησοῦς) ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός!» (Φιλιπ. 2, 9-11).
Με άλλα λόγια, το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός, είναι ανώτερον από κάθε άλλο όνομα του ουρανού και της γης. Αυτό αποκαλύφθηκε σε μας ώστε να καμφθή, να λυγίσει, να νικηθεί και να υποταχτεί στο όνομα του Ιησού κάθε γόνατο ανθρώπου με ευλάβειαν και σεβασμόν να προσκυνήσουν τον Ιησούν οι επουράνιοι άγγελοι και οι επίγειοι άνθρωποι αλλά και αυτά ακόμη τα πονηρά πνεύματα τα οποία βρίσκονται σε καταχθόνια μέρη, να υποταχθούν με φόβο και τρόμο στον Παντοκράτορα Κύριο και Παντοδύναμο Θεό. Να τον προσκυνήσει κάθε ανθρώπινη γλώσσα και να διαλαλήσει παντού κάθε ψυχή με όλη της την δύναμη, ότι αποκαλύφθηκε και εμφανίστηκε ανάμεσά μας ο Ιησούς Χριστός εις δόξαν του Θεού και Πατρός!
Ο Άγιος Θεός έδωσε ειδικό Άγιον Όνομα στην Αγία Πίστη προς Αυτόν: Ορθή Δόξα, Ορθοδοξία! Είναι αυτό το «υπέρ παν όνομα» της Αληθείας! Και όπως εμείς έχουμε όνομα και γιορτάζουμε την ονομαστική μας Εορτή τιμώντας τον Άγιο του οποίου το όνομα φέρουμε, έτσι και η Αλήθεια του Χριστού έχει την Ονομαστική της Εορτή: είναι η Κυριακή της Ορθοδοξίας! Γιορτάζει η Πίστη μας, γιορτάζει η Εκκλησία μας! Γιορτάζει η Αλήθεια του Χριστού!
Τί γιορτάζουμε όμως την Κυριακή της Ορθοδοξίας; Οι περισσότεροι νομίζουν ότι γιορτάζουμε μόνο την νίκη της Πίστεως ενάντια στην φοβερή αίρεση της Εικονομαχίας η οποία βασάνισε την Εκκλησία για 150 περίπου χρόνια. Αυτό είναι η αφορμή, το ένα μέρος μόνο της Εορτής.
Η ουσία της Εορτής της Κυριακής της Ορθοδοξίας καθ΄ ολοκληρίαν είναι ότι γιορτάζουμε όχι μόνο μία νίκη, αλλά όλες τις νίκες μαζί, όλων των αιώνων και όλους τους θριάμβους εναντίον όλων των αιρέσεων κατά της Ορθοδοξίας! Η γιορτή της Κυριακής της Ορθοδοξίας αφορά την καθολικότητα όλων των αγώνων από όλους τους νικητές, τους ήρωες της Πίστεως και Υπέρμαχους της Αληθείας! Είναι η προαιώνια, διαιώνια και μεθαιώνια Νίκη της Αληθείας εναντίον του ψεύδους, των αιρέσεων και της πλάνης! «Αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η Πίστις ημών» (Α’ Ιω. 5, 5).
Αυτή είναι η Πανένδοξη Νίκη της Ορθοδοξίας η οποία νίκησε, θριάμβευσε και καταπάτησε τον άθεο και δαιμονοκρατούμενο κόσμο, τον πολυπληθή κόσμο των αιρέσεων. Όχι μόνο των αιρέσεων που ήρθαν στο παρελθόν, αλλά ακόμη και αυτής της δεινής Παναιρέσεως του Οικουμενισμού η οποία επικρατεί σήμερα σε όλη τη γη και είναι η τελευταία αίρεση που θα΄ρθεί πριν τον ερχομό του Αντιχρίστου. Ο Οικουμενισμός έχει αυτόν τον πόλεμο από πρώτο χέρι προκαταβολικώς χαμένο. Νικητής θα είναι πάντοτε ο «Νικών» Κύριος των Δυνάμεων και Βασιλεύς της Δόξης ο Οποίος «εξήλθε νικών και ίνα νικήση»! (Αποκάλ. 6, 2). Και θα νικήσει!
Τί ψάλλουμε στο Απολυτίκιο του Σταυρού; «Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος…» Δώρησε Νίκες στους Ορθοδόξους Βασιλείς, όπως ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος. Οι Νίκες της Πίστεως είναι δώρο του Θεού με το Όπλο του Σταυρού. «Σταυρός, Βασιλέων το κραταίωμα, Σταυρός Πιστών το καύχημα!» Καυχόμαστε εν Κυρίω οι Ορθόδοξοι Πιστοί για το ιερότατο καύχημα της Ορθοδοξίας μας! Δεν είναι μόνο η Νίκη της Ορθοδοξίας γενικώς, αλλά συγκεκριμένα η Νίκη της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού, η οποία νίκησε όλες τις άλλες ψεύτικες και πλαστές «εκκλησίες» και κατατρόπωσε το αποτρόπαιο και σιχαμερό «Παγκόσμιο Συμβούλιο εκκλησιών.»
Είναι η Νίκη των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων εναντίον των αιρεσιαρχών πατριαρχών! Μην το ξεχνούμε αυτό. Τα ονόματά τους τα ακούμε στο Συνοδικό της Ορθοδοξίας. Το «Συνοδικόν της Ορθοδοξίας» είναι ένα Θεόπνευστο Κείμενο διότι όπως το λέγει και η ίδια η λέξη «Συνοδικό», περιέχει Συνοδικές αποφάσεις τις Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου σχετικώς με τους Ομολογητές της Πίστεως αλλά και τους παραχαράκτες και αρνητές της Πίστεως, τους αιρετικούς, τους ψευδεπισκόπους και λυκοποιμένες.
Το «Συνοδικόν της Ορθοδοξίας» είναι ένα υπέροχο, μαχητικό, ιερότατο και Ομολογιακό Κείμενο με τρεις κυρίως διαστάσεις. Έχει χαρακτήρα: α) Θριαμβευτικό, β) καταδικαστικό και γ) προστατευτικό.
α) Περιγράφει πολύ δυναμικά τον Θρίαμβο, την Νίκη της Ορθοδοξίας τελώντας μία πανορθόδοξη, πανοικουμενική μνημόνευση (όχι μνημόσυνο) όλων των Αγωνιστών και Προμάχων της Ορθοδοξίας αποδίδοντας και αναφωνώντας ένα τριπλό «Αιωνία η μνήμη» για τις μεγάλες μάχες και τους φοβερούς πολέμους που έκαναν εναντίον όλων των αιρετικών ως εχθρών της Αληθείας, εχθρών του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων,
β) θυμίζει και ενημερώνει τους πιστούς για όλους τους μεγάλους αιρετικούς και τις διάφορες φρικτές αιρέσεις που υπάρχουν από την αρχή της Εκκλησιαστικής Ιστορίας στο διάβα των αιώνων οι οποίες καταδικάστηκαν από οικουμενικές και τοπικές Συνόδους, επαναλαμβάνοντας το αναγκαίο και επουσιώδες τριπλό «Ανάθεμα»
γ) και τέλος υποδεικνύει ότι οι αιρετικοί αυτοί είναι χωρισμένοι από τον Θεό και εκτός της Εκκλησίας του Χριστού ώστε να διδάσκονται και να προφυλάγονται οι Ορθόδοξοι Πιστοί από τους αιρετικούς όχι μόνο του παρελθόντος αλλά του παρόντος και του μέλλοντος αιώνως του απατεώνος.
Με τα Αναθέματα που λέμε, και πρέπει να τα λέει με δύναμη και ενθουσιασμό ολόκληρο το εκκλησίασμα, μικροί και μεγάλοι, σπουδαγμένοι και μη, δεν αποδίδουμε κατάρες ούτε εκφράζουμε μισαλλοδοξία αλλά ορίζουμε και εντοπίζουμε τον χωρισμό τους από τον Θεό και την Εκκλησία: «το γαρ ανάθεμα, παντελώς του Χριστού αποκκόπτει!» (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος). Δηλώνουμε ότι θα τους κρίνει ο Θεός που δεν μετενόησαν και για το τεράστιο κακό που έκαναν διαστρέφοντας την διδασκαλία του Χριστού και παραδίδοντας τα πρόβατα του Χριστού στους λύκους.
Η Κυριακή της Ορθοδοξίας είναι παράλληλα και Κυριακή των Αγίων Πατέρων Πάντων, πασών των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων. Όπως στην «Κυριακή των Αγίων Πάντων», τιμούμε όλους τους Αγίους, γνωστούς και αγνώστους, έτσι και στην «Κυριακή της Ορθοδοξίας» τιμούμε όλους τους Αγίους Πατέρες, γνωστούς και αγνώστους, από όλα τα πατριαρχεία, από κάθε γωνιά της γης. Οι Άγιοι Πατέρες έχουν την τιμητική τους, την οφειλόμενη επίγεια και επουράνια τιμή τους: «τοὺς τοιούτους ἐντίμους ἔχετε!» (Φιλιππησίους 2, 29).
Δεν είναι καθόλου τυχαίο μα είναι άκρως σημαδιακό και δογματικό ως βασική αλήθεια: Κάθε Θεία Λειτουργία, κάθε Μυστήριο, κάθε Ακολουθία, κάθε Τελετή, κάθε απλή Ευχή και Προσευχή, πώς τελειώνει; «Δι΄ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών…!» Οι Άγιοι Πατέρες επισφραγίζουν κάθε ιεροπραξία και ιεροτελεστία. Δεν λέγουμε «δι΄ ευχών των αγίων γερόντων ημών», ούτε «δι΄ ευχών των οσίων ασκητών ημών» αλλά ομολογούμε σταθερά: «Δι΄ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών…» Αποκλειστικό κριτήριο της Αληθείας οι Άγιοι Πατέρες!
Με την φράση «Δι΄ ευχών» δεν αναφερόμαστε μόνο στις «ευχές» των Αγίων Πατέρων απλά σε μορφή ευλογίας αλλά και στην παράδοση της σκυτάλης, στην παράδοση της Ορθής Διδασκαλίας και Ορθής Λατρείας, στην Παράδοση της Ιεράς Παραδόσεως! Πιστεύουμε ό,τι ακριβώς μας παραδόθηκε, ό,τι ακριβώς «ἡ ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν!» Αυτό παραλάβαμε από την Εκκλησία, Αυτό δηλώνουμε διαδοχικώς στο Συνοδικό της Ορθοδοξίας! «Αὕτη ἡ πίστις τῶν ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν οἰκουμένην ἐστήριξεν.»
Οι Άγιοι Πατέρες είναι οι Παμμέγιστοι Φωστήρες και Αστέρες Πολύφωτοι, είναι τα Πάγχρυσα Στόματα του Λόγου, οι Ποιμενικοί Αυλοί της Θεολογίας και Γλυκυτάτης Φθογγής της Ορθοδοξίας. Είναι οι Θεηγόροι Οπλίτες και Ακαθαίρετοι Πύργοι, οι Πανένδοξοι Ήρωες της Ορθοδόξου Πίστεως και Θριαμβευτικοί Πολέμιοι των αιρέσεων.
Καλούμαστε και προσκαλούμαστε όχι μόνο να τους τιμούμε αλλά και να τους μιμηθούμε. «Τιμή Αγίου, μίμησις Αγίου!» (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος). Οι Άγιοι Πατέρες είναι τα τιμώμενα πρόσωπα σήμερα για αυτό και διαβάζουμε στο Συνοδικόν» σήμερα: «Τον μεν (Χριστό λατρεύουμε) ως Θεόν και Δεσπότην, τους δε (Αγίους) δια τον κοινόν Δεσπότην, ως Αυτού Γνησίους Θεράποντας τιμώντες και σέβοντες και την κατά σχέσιν προσκύνησιν απονέμοντες!»
Δεν «λατρεύουμε τους Αγίους αλλά τους τιμούμε και τους σεβόμαστε, για αυτό και πάλι μας διδάσκει η Αγία Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος με τα λόγια του Μεγάλου Βασιλείου: «Η γάρ της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει!» Η προσκύνηση που κάνουμε στις Άγιες Εικόνες είναι τιμητική και όχι λατρευτική. Η τιμή μας μεταβαίνει, μεταβιβάζεται στο εικονιζόμενο πρόσωπο!
Οι Άγιοι Πατέρες έκαναν ιστορική και θριαμβευτική πράξη την εντολή του Θεού: «ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περὶ τῆς ἀληθείας, καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ» (Σοφία Σειράχ. 4, 28). «Δι΄ ευχών των Αγίων Πατέρων» νικήσαμε και θα νικούμε και εμείς. Θα νικούμε πάντα εάν γιορτάζουμε Θεοπρεπώς, με Ορθοδοξία και Ορθοπραξία την Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Ζήτω η Ορθοδοξία! Χρόνια πολλά, νικηφόρα, λαμπρά και θριαμβευτικά! Χρόνια Ομολογιακά και Αγιοπατερικά!
Πηγή: http://www.wallingoff.com/to-yperpan-onoma
Όλες οι ημέρες έχουν, όχι μόνο εορταζόμενο Άγιο, Όσιο ή Μάρτυρα, αλλ΄ έχουν και καθεαυτό όνομα: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη κλπ. Τα ονόματα αυτά έχουν βάση την ημέρα Κυριακή, (δεύτερη μέρα μετά την Κυριακή: «Δευτέρα», τρίτη μέρα μετά την Κυριακή: «Τρίτη» κλπ. Όλες οι ημέρες είναι αριθμημένες και αφιερωμένες σε κάποιον Άγιο αλλά η Κυριακή είναι αφιερωμένη στο Κύριό μας και Θεό μας! Είναι η αποκλειστική «Ημέρα Κυρίου.»
Η ημέρα της Κυριακής είναι όχι μόνο αφιερωμένη στον Κύριο κατά το όνομα, στην θεωρία, αλλά πρέπει και εμείς οι ίδιοι να αφιερώνουμε την ημέρα αυτή στην πράξη, στην κυριότητά της, στο Κύριό μας. Η Ανάσταση του Χριστού έγινε το πρωί, τα χαράματα της Κυριακής για αυτό και κάθε Κυριακή είναι αφιερωμένη στην Ανάσταση του Χριστού.
Κάθε Κυριακή είναι αφιερωμένη στα Ευαγγέλια και στους Ευαγγελιστές οι οποίοι περιγράφουν την ζωή και την διδασκαλία του Χριστού για αυτό και δανειζόμαστε κάποια κομμάτια (λέγονται «περικοπές») από τα Ευαγγέλια και ονομάζουμε τις Κυριακές του έτους κατά σειρά: Κυριακή Α΄ του Ματθαίου, Κυριακή Β΄ του Λουκά κλπ.
Κάθε Κυριακή λοιπόν έχει όνομα, το οποίο είναι παρμένο, ειδικά διαλεγμένο και αφιερωμένο σε κάποια μεγάλη Εορτή: Κυριακή της του Χριστού Γεννήσεως, Κυριακή της Αναστάσεως, Κυριακή του Θωμά, Κυριακή της Πεντηκοστής, Κυριακή των Αγίων Πάντων… Όλες οι Κυριακές σχετίζονται με την Αγία Ορθόδοξή μας Πίστη.
Μία όμως από τις Κυριακές του έτους, η Κυριακή της Ορθοδοξίας, ξεχωρίζει από όλες τις άλλες, είναι κατά κάποιον τρόπο ανώτερη από όλες τις άλλες διότι εάν δεν είχαμε Ορθή Πίστη, Ορθή Λατρεία και Ορθή ζωή, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να κατανοήσουμε κατά δύναμιν το ύψος και το βάθος, το μήκος και το πλάτος της ουσίας του Σχεδίου της Θείας Οικονομίας η οποία είναι Σωτηρίας μας και η θέωσή μας. Δεν θα είχαμε καμία γνώση του Αληθινού Θεού εάν δεν μας χάριζε ο Θεός την γνώση και επίγνωση της Αληθείας, την αποκάλυψη της Αληθινής Λατρείας και της Ορθής δόξης, η οποία τελείται, επιτελείται και ολοκληρώνεται μόνο στην Αληθινή Εκκλησία του Χριστού.
Για αυτόν τον λόγο αναφέρεται στον τίτλο «η υπέρ πάντων και πασών των εορτών Εορτή!» Μα, θα πει κάποιος, ανώτερη Εορτή από όλες είναι η Εορτή της Αναστάσεως: «εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ Πίστις ὑμῶν!» Εάν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί, όπως λέγουν οι αιρετικοί, τότε είναι τελείως μάταιη, χωρίς κανένα ώφελος η πίστις σας! (Α΄ Κορ. 15, 17).
Να λοιπόν που η Ανάσταση συνδέεται άμεσα με την Πίστη. «Ματαία ἡ Πίστις ὑμῶν!» Εάν έχουμε αληθινή Πίστη και Ορθή Λατρεία, τότε δεν είναι μάταιη και αψευδής η Πίστη μας. Χωρίς Ορθή Πίστη δεν νοείται Ανάσταση και δεν υπάρχει σωτηρία!
Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, αναφερόμενος στην Ορθή Πίστη λέγει: “υπέρ ης Ιησούς Χριστός εσταυρώθη», για την οποία ο Χριστός σταυρώθηκε! Φοβερό! Ο Χριστός σταυρώθηκε για την Ορθοδοξία και βεβαίως αναστήθηκε για αυτήν!
Οι άνομοι Εβραίοι, «των Χριστοκτόνων και προφητοκτόνων ο θεσμός», δεν σταύρωσαν μόνο τον Χριστό. Σταύρωσαν και το όνομα, «τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα» Ἰησοῦς, στην πινακίδα και επιγραφή επί Σταυρού. Σταύρωσαν την Πίστη ότι Αυτός είναι ο Αληθινός Θεός! Σταύρωσαν την Ορθόδοξη Πίστη της Θεοτόκου: «Αυτός είναι ο Υιός και Θεός μου!» Σταύρωσαν την Ορθόδοξη Πίστη του Αγίου και Ευαγγελιστού Ιωάννου: «Θεός ην ο Λόγος!»
Για αυτό και ψάλλουμε στην Β΄ Στάση των Εγκωμίων της Μεγάλης Παρασκευής, ότι η Παναγία έκραζε στον Υιό της: «Ἴδε Μαθητήν, ὃν ἠγάπησας καὶ σὴν Μητέρα, Τέκνον, καὶ φθογγὴν δὸς γλυκύτατον, ἔκραζε δακρύουσα ἡ Ἁγνή!» Δηλαδή, δες τον Μαθητή Σου τον οποίο πολύ αγάπησες διότι και αυτός πολύ Σε αγάπησε, δες και την Μητέρα Σου και δώσε μας «φθογγήν γλυκύτατον!»
Οι Άγιοι Πατέρες ερμηνεύουν αυτήν την γλυκύτατον φθογγήν ως την Ορθοδοξίαν! «Η γλυκύς και τρίφθογγος περί της Τριάδος φθογγή!» (Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος). Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος φθέγγεται χρυσά ότι αυτά μας λέγει ο Χριστός: «Επιθυμών την υμών σωτηρίαν, ταύτα φθέγγομαι!» (Ομιλία Εις την Γένεσιν ΚΔ΄). Η Ορθοδοξία είναι ο γλυκύτατος φθόγγος της σωτηρίας μας!
Για αυτό τον λόγο, η Ορθοδοξία, δεν είναι «θρησκεία». Θρησκεία σημαίνει «άνω θρώσκω», δηλαδή ερευνώ προς τα πάνω τα βρω τον Θεό. Η Ορθοδοξία δεν είναι αποτέλεσμα καμίας ανθρώπινης έρευνας. Δεν βρήκαμε εμείς τον Θεό. Μας βρήκε ο Θεός στους γκρεμούς της απωλείας και στα χαλάσματα της ειδωλολατρίας. Μας βρήκε στην Οδό του Μυστηρίου της Ενανθρωπήσεως και Ενσαρκώσεως. «Θεός εφανερώθη εν σαρκί» και περπάτησε ανάμεσά μας.
Η Ορθοδοξία δόθηκε, παραδόθηκε και αποκαλύφθηκε σε εμάς όχι από άνθρωπο, αλλά από τον Ίδιο τον Θεό. Η Ορθοδοξία είναι Αποκαλυπτική Πίστη. Αληθινή Λατρεία προς τον Αληθινό Θεό. Ο Αληθινός Θεός έχει όνομα, «τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα (Ἰησοῦς) ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός!» (Φιλιπ. 2, 9-11).
Με άλλα λόγια, το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός, είναι ανώτερον από κάθε άλλο όνομα του ουρανού και της γης. Αυτό αποκαλύφθηκε σε μας ώστε να καμφθή, να λυγίσει, να νικηθεί και να υποταχτεί στο όνομα του Ιησού κάθε γόνατο ανθρώπου με ευλάβειαν και σεβασμόν να προσκυνήσουν τον Ιησούν οι επουράνιοι άγγελοι και οι επίγειοι άνθρωποι αλλά και αυτά ακόμη τα πονηρά πνεύματα τα οποία βρίσκονται σε καταχθόνια μέρη, να υποταχθούν με φόβο και τρόμο στον Παντοκράτορα Κύριο και Παντοδύναμο Θεό. Να τον προσκυνήσει κάθε ανθρώπινη γλώσσα και να διαλαλήσει παντού κάθε ψυχή με όλη της την δύναμη, ότι αποκαλύφθηκε και εμφανίστηκε ανάμεσά μας ο Ιησούς Χριστός εις δόξαν του Θεού και Πατρός!
Ο Άγιος Θεός έδωσε ειδικό Άγιον Όνομα στην Αγία Πίστη προς Αυτόν: Ορθή Δόξα, Ορθοδοξία! Είναι αυτό το «υπέρ παν όνομα» της Αληθείας! Και όπως εμείς έχουμε όνομα και γιορτάζουμε την ονομαστική μας Εορτή τιμώντας τον Άγιο του οποίου το όνομα φέρουμε, έτσι και η Αλήθεια του Χριστού έχει την Ονομαστική της Εορτή: είναι η Κυριακή της Ορθοδοξίας! Γιορτάζει η Πίστη μας, γιορτάζει η Εκκλησία μας! Γιορτάζει η Αλήθεια του Χριστού!
Τί γιορτάζουμε όμως την Κυριακή της Ορθοδοξίας; Οι περισσότεροι νομίζουν ότι γιορτάζουμε μόνο την νίκη της Πίστεως ενάντια στην φοβερή αίρεση της Εικονομαχίας η οποία βασάνισε την Εκκλησία για 150 περίπου χρόνια. Αυτό είναι η αφορμή, το ένα μέρος μόνο της Εορτής.
Η ουσία της Εορτής της Κυριακής της Ορθοδοξίας καθ΄ ολοκληρίαν είναι ότι γιορτάζουμε όχι μόνο μία νίκη, αλλά όλες τις νίκες μαζί, όλων των αιώνων και όλους τους θριάμβους εναντίον όλων των αιρέσεων κατά της Ορθοδοξίας! Η γιορτή της Κυριακής της Ορθοδοξίας αφορά την καθολικότητα όλων των αγώνων από όλους τους νικητές, τους ήρωες της Πίστεως και Υπέρμαχους της Αληθείας! Είναι η προαιώνια, διαιώνια και μεθαιώνια Νίκη της Αληθείας εναντίον του ψεύδους, των αιρέσεων και της πλάνης! «Αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η Πίστις ημών» (Α’ Ιω. 5, 5).
Αυτή είναι η Πανένδοξη Νίκη της Ορθοδοξίας η οποία νίκησε, θριάμβευσε και καταπάτησε τον άθεο και δαιμονοκρατούμενο κόσμο, τον πολυπληθή κόσμο των αιρέσεων. Όχι μόνο των αιρέσεων που ήρθαν στο παρελθόν, αλλά ακόμη και αυτής της δεινής Παναιρέσεως του Οικουμενισμού η οποία επικρατεί σήμερα σε όλη τη γη και είναι η τελευταία αίρεση που θα΄ρθεί πριν τον ερχομό του Αντιχρίστου. Ο Οικουμενισμός έχει αυτόν τον πόλεμο από πρώτο χέρι προκαταβολικώς χαμένο. Νικητής θα είναι πάντοτε ο «Νικών» Κύριος των Δυνάμεων και Βασιλεύς της Δόξης ο Οποίος «εξήλθε νικών και ίνα νικήση»! (Αποκάλ. 6, 2). Και θα νικήσει!
Τί ψάλλουμε στο Απολυτίκιο του Σταυρού; «Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος…» Δώρησε Νίκες στους Ορθοδόξους Βασιλείς, όπως ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος. Οι Νίκες της Πίστεως είναι δώρο του Θεού με το Όπλο του Σταυρού. «Σταυρός, Βασιλέων το κραταίωμα, Σταυρός Πιστών το καύχημα!» Καυχόμαστε εν Κυρίω οι Ορθόδοξοι Πιστοί για το ιερότατο καύχημα της Ορθοδοξίας μας! Δεν είναι μόνο η Νίκη της Ορθοδοξίας γενικώς, αλλά συγκεκριμένα η Νίκη της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού, η οποία νίκησε όλες τις άλλες ψεύτικες και πλαστές «εκκλησίες» και κατατρόπωσε το αποτρόπαιο και σιχαμερό «Παγκόσμιο Συμβούλιο εκκλησιών.»
Είναι η Νίκη των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων εναντίον των αιρεσιαρχών πατριαρχών! Μην το ξεχνούμε αυτό. Τα ονόματά τους τα ακούμε στο Συνοδικό της Ορθοδοξίας. Το «Συνοδικόν της Ορθοδοξίας» είναι ένα Θεόπνευστο Κείμενο διότι όπως το λέγει και η ίδια η λέξη «Συνοδικό», περιέχει Συνοδικές αποφάσεις τις Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου σχετικώς με τους Ομολογητές της Πίστεως αλλά και τους παραχαράκτες και αρνητές της Πίστεως, τους αιρετικούς, τους ψευδεπισκόπους και λυκοποιμένες.
Το «Συνοδικόν της Ορθοδοξίας» είναι ένα υπέροχο, μαχητικό, ιερότατο και Ομολογιακό Κείμενο με τρεις κυρίως διαστάσεις. Έχει χαρακτήρα: α) Θριαμβευτικό, β) καταδικαστικό και γ) προστατευτικό.
α) Περιγράφει πολύ δυναμικά τον Θρίαμβο, την Νίκη της Ορθοδοξίας τελώντας μία πανορθόδοξη, πανοικουμενική μνημόνευση (όχι μνημόσυνο) όλων των Αγωνιστών και Προμάχων της Ορθοδοξίας αποδίδοντας και αναφωνώντας ένα τριπλό «Αιωνία η μνήμη» για τις μεγάλες μάχες και τους φοβερούς πολέμους που έκαναν εναντίον όλων των αιρετικών ως εχθρών της Αληθείας, εχθρών του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων,
β) θυμίζει και ενημερώνει τους πιστούς για όλους τους μεγάλους αιρετικούς και τις διάφορες φρικτές αιρέσεις που υπάρχουν από την αρχή της Εκκλησιαστικής Ιστορίας στο διάβα των αιώνων οι οποίες καταδικάστηκαν από οικουμενικές και τοπικές Συνόδους, επαναλαμβάνοντας το αναγκαίο και επουσιώδες τριπλό «Ανάθεμα»
γ) και τέλος υποδεικνύει ότι οι αιρετικοί αυτοί είναι χωρισμένοι από τον Θεό και εκτός της Εκκλησίας του Χριστού ώστε να διδάσκονται και να προφυλάγονται οι Ορθόδοξοι Πιστοί από τους αιρετικούς όχι μόνο του παρελθόντος αλλά του παρόντος και του μέλλοντος αιώνως του απατεώνος.
Με τα Αναθέματα που λέμε, και πρέπει να τα λέει με δύναμη και ενθουσιασμό ολόκληρο το εκκλησίασμα, μικροί και μεγάλοι, σπουδαγμένοι και μη, δεν αποδίδουμε κατάρες ούτε εκφράζουμε μισαλλοδοξία αλλά ορίζουμε και εντοπίζουμε τον χωρισμό τους από τον Θεό και την Εκκλησία: «το γαρ ανάθεμα, παντελώς του Χριστού αποκκόπτει!» (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος). Δηλώνουμε ότι θα τους κρίνει ο Θεός που δεν μετενόησαν και για το τεράστιο κακό που έκαναν διαστρέφοντας την διδασκαλία του Χριστού και παραδίδοντας τα πρόβατα του Χριστού στους λύκους.
Η Κυριακή της Ορθοδοξίας είναι παράλληλα και Κυριακή των Αγίων Πατέρων Πάντων, πασών των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων. Όπως στην «Κυριακή των Αγίων Πάντων», τιμούμε όλους τους Αγίους, γνωστούς και αγνώστους, έτσι και στην «Κυριακή της Ορθοδοξίας» τιμούμε όλους τους Αγίους Πατέρες, γνωστούς και αγνώστους, από όλα τα πατριαρχεία, από κάθε γωνιά της γης. Οι Άγιοι Πατέρες έχουν την τιμητική τους, την οφειλόμενη επίγεια και επουράνια τιμή τους: «τοὺς τοιούτους ἐντίμους ἔχετε!» (Φιλιππησίους 2, 29).
Δεν είναι καθόλου τυχαίο μα είναι άκρως σημαδιακό και δογματικό ως βασική αλήθεια: Κάθε Θεία Λειτουργία, κάθε Μυστήριο, κάθε Ακολουθία, κάθε Τελετή, κάθε απλή Ευχή και Προσευχή, πώς τελειώνει; «Δι΄ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών…!» Οι Άγιοι Πατέρες επισφραγίζουν κάθε ιεροπραξία και ιεροτελεστία. Δεν λέγουμε «δι΄ ευχών των αγίων γερόντων ημών», ούτε «δι΄ ευχών των οσίων ασκητών ημών» αλλά ομολογούμε σταθερά: «Δι΄ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών…» Αποκλειστικό κριτήριο της Αληθείας οι Άγιοι Πατέρες!
Με την φράση «Δι΄ ευχών» δεν αναφερόμαστε μόνο στις «ευχές» των Αγίων Πατέρων απλά σε μορφή ευλογίας αλλά και στην παράδοση της σκυτάλης, στην παράδοση της Ορθής Διδασκαλίας και Ορθής Λατρείας, στην Παράδοση της Ιεράς Παραδόσεως! Πιστεύουμε ό,τι ακριβώς μας παραδόθηκε, ό,τι ακριβώς «ἡ ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν!» Αυτό παραλάβαμε από την Εκκλησία, Αυτό δηλώνουμε διαδοχικώς στο Συνοδικό της Ορθοδοξίας! «Αὕτη ἡ πίστις τῶν ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν οἰκουμένην ἐστήριξεν.»
Οι Άγιοι Πατέρες είναι οι Παμμέγιστοι Φωστήρες και Αστέρες Πολύφωτοι, είναι τα Πάγχρυσα Στόματα του Λόγου, οι Ποιμενικοί Αυλοί της Θεολογίας και Γλυκυτάτης Φθογγής της Ορθοδοξίας. Είναι οι Θεηγόροι Οπλίτες και Ακαθαίρετοι Πύργοι, οι Πανένδοξοι Ήρωες της Ορθοδόξου Πίστεως και Θριαμβευτικοί Πολέμιοι των αιρέσεων.
Καλούμαστε και προσκαλούμαστε όχι μόνο να τους τιμούμε αλλά και να τους μιμηθούμε. «Τιμή Αγίου, μίμησις Αγίου!» (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος). Οι Άγιοι Πατέρες είναι τα τιμώμενα πρόσωπα σήμερα για αυτό και διαβάζουμε στο Συνοδικόν» σήμερα: «Τον μεν (Χριστό λατρεύουμε) ως Θεόν και Δεσπότην, τους δε (Αγίους) δια τον κοινόν Δεσπότην, ως Αυτού Γνησίους Θεράποντας τιμώντες και σέβοντες και την κατά σχέσιν προσκύνησιν απονέμοντες!»
Δεν «λατρεύουμε τους Αγίους αλλά τους τιμούμε και τους σεβόμαστε, για αυτό και πάλι μας διδάσκει η Αγία Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος με τα λόγια του Μεγάλου Βασιλείου: «Η γάρ της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει!» Η προσκύνηση που κάνουμε στις Άγιες Εικόνες είναι τιμητική και όχι λατρευτική. Η τιμή μας μεταβαίνει, μεταβιβάζεται στο εικονιζόμενο πρόσωπο!
Οι Άγιοι Πατέρες έκαναν ιστορική και θριαμβευτική πράξη την εντολή του Θεού: «ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περὶ τῆς ἀληθείας, καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ» (Σοφία Σειράχ. 4, 28). «Δι΄ ευχών των Αγίων Πατέρων» νικήσαμε και θα νικούμε και εμείς. Θα νικούμε πάντα εάν γιορτάζουμε Θεοπρεπώς, με Ορθοδοξία και Ορθοπραξία την Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Ζήτω η Ορθοδοξία! Χρόνια πολλά, νικηφόρα, λαμπρά και θριαμβευτικά! Χρόνια Ομολογιακά και Αγιοπατερικά!
Πηγή: http://www.wallingoff.com/to-yperpan-onoma
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου