ΑΣΚΗΣΙΣ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Ὁμ. Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Μὲ βάση τὸ λόγο καὶ τὴ ἐμπειρία τῶν Ἁγίων μας, τῶν αὐθεντικῶν θεολόγων τῆς Ὀρθοδοξίας, θὰ φωτισθεῖ στὴν συνέχεια ἡ σχέση καὶ συμπληρωματικότητα τῶν δύο πτερύγων τῆς ἁγιοπνευματικῆς μας ζωῆς, τῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς λατρείας.

1. Ὁ Χριστιανισμὸς δὲν εἶναι ἁπλὰ «μάθημα», ἀλλὰ προπάντων «πάθημα». Προσφέρεται ὡς ζωή, ὡς ἔνταξη σὲ ἕνα «καινό» -ἀποκεκαλυμμένο ἐν Χριστῷ, τρόπο ζωῆς, τὴν ζωὴ ποὺ εἰσήγαγε στὴν ἱστορία ὁ ἔνσαρκος Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ὁ πιστὸς καλεῖται νὰ φθάσει-μέσῳ μιᾶς συγκεκριμένης πορείας- σὲ
σημεῖο, ποὺ νὰ ἐφαρμόζει καὶ στὸν ἑαυτό του ἡ ὁμολογία τοῦ Ἀπ. Παύλου: «ζῶ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (Γαλ. 2, 20). Εἶναι «μόρφωσις» τοῦ Χριστοῦ μέσα στὸν πιστὸ (πρβλ. «ἵνα μορφωθῆ Χριστὸς ἐν ἡμῖν»· Γαλ. 4, 19). Νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος Χριστός -θεὸς κατὰ χάριν.

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας (2ον) μέρος


ΠΑΣΑ ΠΝΟΗ... ΑΙΝΕΙΤΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ... -- Orthodox Hymns


Τη Ι΄ (10η) Ιουλίου, μνήμη των αγίων ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΠΕΝΤΕ Μαρτύρων των εν Νικοπόλει της Αρμενίας μαρτυρησάντων.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Τετάρτη, 10  Ιουλίου 2019


Ήκμασαν οι Άγιοι ούτοι κατά τους χρόνους του βασιλέως Λικινίου και Λυσίου ηγεμόνος, εν έτει τιε΄ (315), πρώτοι δε μεταξύ αυτών ήσαν οι Λεόντιος, Μαυρίκιος, Δανιήλ και Αντώνιος. Ούτοι παρρησία ομολογήσαντες τον Χριστόν, πρώτον μεν ετιμωρήθησαν με διαφόρους βασάνους, ύστερον δε ερρίφθησν εντός πεπυρακτωμένης καμίνου και ούτως έλαβον οι αοίδιμοι τους στεφάνους του μαρτυρίου. Τελείται δε η αυτών σύναξις και εορτή εις την αγίαν Ακυλίναν, πλησίον του Φόρου.

Τη Θ΄ (9η) Ιουλίου, μνήμη των Οσίων και Θεοφόρων Πατέρων ημών ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ του ρήτορος και ΜΗΤΡΟΦΑΝΟΥΣ,

των εν τω Αγιωνύμω Όρει του Άθω ασκητικώς διαλαψάντων και δη εν τη μικρά Σκήτη της Αγίας Άννης κειμένων.                                                                                                 

Έθος ιερόν είναι και νόμος θείος, άνωθεν και εξ αρχής παραδεδομένος, ίνα των εναρέτων και αγίων ανδρών οι βίοι και τα κατορθώματα παραμένωσιν ανάγραπτα εις την Εκκλησίαν του Χριστού, αφ’ ενός μεν προς δόξαν Θεού, του ενδοξαζομένου εν τοις Αγίοις Αυτού, αφ’ ετέρου δε προς υποτύπωσιν των θελόντων σωθήναι και κληρονομείν σωτηρίαν κατά τον θεηγόρον Απόστολον Παύλον.

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΙΤΙΩΝ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ -- Αθωνικά άνθη

Κατά τον 5ον αιώνα, την εποχήν του Αγίου Μάρκου του Ασκητού, ανεκινούντο υπό των πάντοτε ανησύχων ψυχών θέματα, ως προς την αιτίαν της υπάρξεως των ηθικών και φυσικών κακών. Η αρχαιότης «έλυσε» το πρόβλημα δια της αποδοχής της ειμαρμένης, εις ην υπετάσσοντο τα πάντα, ακόμη και αυτοί οι Θεοί, κατά τους Στωϊκούς. Εις τον Χριστιανισμόν όμως, το πρόβλημα τούτο ελύθη τελεσιδίκως υπό της Εκκλησίας. Η διδασκαλία του Κυρίου και των Αποστόλων και η πνευματική παράδοσις βεβαιούν αυθεντικώς πλέον, ότι τα πάντα τελούν υπό την κατεύθυνσιν του Θεού, είτε ευδοκία είτε παραχωρήσει, κατά το υπό των Θεολόγων Πατέρων καλούμενον προηγούμενον και επόμενον θέλημα του Θεού.

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΜΑΣ


Τριάντα χρόνια μετά το ξεφούσκωμα της σοβιετικής σαμπρέλας στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα κραταιός σταλινισμός, κομμουνισμός, μαοϊσμός, λενινισμός και ζουρλισμός!

Όποιος προλάβει να δει Ελλάδα και να καμαρώσει. Είμεθα χώρα συλλεκτική. Δεν υπάρχει άλλο αντίτυπο. Σε λίγο θα διαλυθεί και το πρωτότυπο, έτσι όπως πάμε. Στη φωτογραφία βλέπετε τα 11 μποφόρ της τρικυμίας εν κρανίω που έχει πλήξει σημαντικότατη μερίδα του λαού.
Τρεις δεκαετίες μετά την κατάρρευση του σοσιαλιστικού παραδείσου (απ' όπου, τι παράδοξο, όλοι πλην των κομισαρίων ήθελαν να αποδράσουν) στην Ελλάδα υπάρχουν 11 μαρξολενινομαοκάτι κόμματα! Αυτοί οι σχηματισμοί, που σερβίρουν σφυροδρέπανα και μαρξικές μπαλαφάρες με την οκά, διεκδικούν την εξουσία, γεμίζουν ψηφοδέλτια με ονόματα υποψηφίων και τα στελέχη τους βρίσκονται στις περισσότερες θέσεις- κλειδιά του οικονομικού, πνευματικού και μιντιακού βίου της χώρας. 

Ο ΑΓΩΝΑΣ για την Μακεδονία μας συνεχίζεται :

ΟΛΟΙ στο Αμύνταιο Κυριακή 21 Ιουλίου 2019.



Ἡ πλαστογράφηση τῆς Ἱστορίας ἀπό τόν Καρλομάγνο -- τοῦ Γιάννη Σπυρόπουλου, φοιτητῆ Οἰκονομικοῦ

Τόν 8ο μέ 9ο αἰώνα ἡ Ἀνατολική Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία θά κλονιστῆ ἀπό μιά μεγάλη αἵρεση τήν ὀνομαζόμενη «Εἰκονομαχία». Τό τέλος τῆς Εἰκονομαχίας δόθηκε μέ τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο τῆς Νίκαιας τῆς Βιθυνίας τό 787μ.Χ.. Αὐτή ἡ Σύνοδος θά σταθῆ ὡς πάτημα ἀπό τόν Κάρολο τό Μέγα ἤ Καρλομάγνο γιά νά διαφοροποιήση τήν Δυτική Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία ἀπό τήν Ἀνατολική Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία καί νά ἐγκαθιδρύση τήν φράγκικη νοοτροπία στό Δυτικό τμῆμα. Αὐτό βέβαια θά ἐπιτευχθῆ μέ τήν Σύνοδο τῆς Φραγκφούρτης τό 794 μ.Χ., ὅταν γιά πρώτη φορά οἱ Φράγκοι θά καταδικάσουν ἕνα ἔθνος σέ Γραικούς καί αἱρετικούς .

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Η φιλοδοξία να άρχουν ήταν ένα φαινόμενο κατάπτυστο εκείνη την εποχή αλλά και σήμερα μήπως το ίδιο δεν ισχύει? Η αρχομανία εκείνη την εποχή των δύο ισχυρών πόλων εκκλησιαστικής εξουσίας έφερε ουσιαστικά το σχίσμα. Πολύ πριν το 1054, μη ξεχνάμε ότι ο Πάπας διεκδικούσε να έχει υπό την επιρροή του τη νεότευκτη εκκλησιαστικά Βουλγαρία, από την άλλη η εκκλησία της Κωνσταντινούπολης και πολύ σωστά αντιστάθηκε. Η Κωνσταντινούπολη πήρε υπό τη δική της εκκλησιαστική εξουσία το Υλλυρικό όπως λεγόταν, που συμπεριλάμβανε ολόκληρη σχεδόν την Ελλάδα ενω ανήκε εκκλησιαστικά στη Ρώμη..Η δυσκολία να ερμηνεύσουν τα λεπτά νοήματα της πίστης οι ρωμαιοκαθολικοί λόγω γλώσσας έπεσαν σε ολισθήματα με το φιλιόκβε, κι άλλα στη συνέχεια..
9 Ιουλίου 2019 - 1:56 π.μ.

ΦΩΝΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΕΝΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ -- Γράφει ο Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος

Σ. σ. Δεν γνωρίζει άραγε ο Αρχιεπ. κ. Δαμιανός ότι είναι αναπόδραστη νομοτέλεια, η απο­στασία από την Ορθόδοξο Πίστι να ακολουθήται από εθνικές συμφορές;
***
Η Νέα Δημοκρατία εκέρδισε τις εκλογές! Αλλά δεν είναι καιρός για πανηγύρια!
Πρέπει με κάθε τρόπο και μέσο να αναστήσουμε την Ελλάδα μας! Συγχρόνως όμως και να αποδώσουμε τον οφειλόμενο σεβασμό στην Κιβωτό του Έθνους, την αγία Ορθοδοξία μας, και στην πονεμένη Εκκλησία της Ελλάδος.
ΚΑΙ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ
ΚΑΙ ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ!
Ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Σινά κ.κ. Δαμιανός έγραψε μια σπουδαία ανοικτή επιστολή, την οποία και απευθύνει προς τον Ελληνικό Λαό.
Εκφράζει την αγωνία της ψυχής του για το κατάντημα της Ελλάδος, για την προδοσία της Μακεδονίας μας κλπ.