Φώτης Κόντογλου - Πρὸς ἑνωτικούς

Ἡ ἐπιθυμία τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος καὶ τῶν σὺν ὑμῖν ὅπως ὑποταχθῇ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰς τὸν Πάπαν, καὶ ἡ ἐκ μέρους σας ἀνεξήγητος σπουδὴ πρὸς τοῦτο, ἐπλήρωσε τὰς καρδίας μας ἀφάτου θλίψεως, καὶ ἀθυμία κατέλαβεν ἡμᾶς, κατὰ τὸν προφητάνακτα, ἀπὸ ἁμαρτωλῶν, τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ. Τὰ ὦτα μας συρίζουν ἀκόμη ἀπὸ τὸ φρικτὸν τοῦτο ἄκουσμα.
Ἡ Ὀρθόδοξος ποίμνη ἐδιχάσθη, καὶ σεῖς φέρετε τὸ κρίμα. Καὶ οἱ μέν, σᾶς ἠκολούθησαν εἰς τὴν εὐρύχωρον ὁδόν, τὴν ἀπάγουσαν εἰς τὴν ἀπώλειαν, οἱ δὲ παρέμειναν ἑδραῖοι καὶ ἀσάλευτοι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν τῶν πατέρων των, ἀποστρέφοντες τὸ πρόσωπον καὶ ἀπὸ μόνην τὴν σκέψιν, ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐνηγκαλίσθη καὶ ἠσπάσθη τὸν γυναικοπρόσωπον Πάπαν, καὶ ἐμολύνθη ἀπὸ τὸ βδέλυγμα τοῦτο τῆς ἀσεβείας.

Οικουμενισμός το μυστήριο της ανομίας 6ον


Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

«Των Αποστόλων το κήρυγμα και των Πατέρων τα δόγματα, τη Εκκλησία μίαν την πίστιν εσφράγισαν». Εκκλη. Υμνογραφία.

Η υπάρχουσα μεταξύ των αγίων Πατέρων της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας ιδιοτυπία, η οποία χαρακτηρίζει τας προηγουμένας ηθικάς και πνευματικάς προσωπικότητας, αποτελεί μέγαν πειρασμόν παρά τοις θεολογούσι. Τούτο δεν είναι ανεξήγητον. Η υφισταμένη μεταξύ ημών και των Πατέρων, εν αγιότητι, απόστασις μας αναγκάζει να τους βλέπωμεν «δι’ εσόπτρου εν αινίγματι» και επόμενον είναι να μη διακρίνωμεν την μεταξύ τούτων υπάρχουσαν εσωτερικήν ενότητα. Εντεύθεν αι παρανοήσεις και η ημαρτημένη κριτική επί της διδασκαλίας των αγίων Πατέρων. Το θέμα της ενότητος των αγίων Πατέρων είναι εκ των πλέον σημαντικών δια την ορθοδοξίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Παρακλητικός Κανών Αγίου Νικολάου


Τη ΚΗ΄ (28η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΠΡΟΤΕΡΙΟΥ Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, καλάμοις οξέσι σφαγέντος.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Πέμπτη, 28 Φεβρουαρίου 2019
                         
Προτέριος ο ένδοξος Ιερομάρτυς ήτο Πρεσβύτερος της εν τη Αλεξανδρεία Εκκλησίας εν έτει υν΄ (450), κατά τους χρόνους των αοιδίμων βασιλέων Μαρκιανού και Πουλχερίας· ότε δε συνεκροτήθη η Τετάρτη Αγία Οικουμενική Σύνοδος εν έτει υνα΄ (451), ανέβη και αυτός εις την Κωνσταντινούπολιν μετά των άλλων Αλεξανδρινών Επισκόπων και Πρεσβυτέρων και πολύ ηγωνίσθη κατά της αιρέσεως των Μονοφυσιτών. Αφ’ ου δε απέθανεν ο Αλεξανδρείας Απολινάριος, όστις ανήλθεν εις τον επισκοπικόν θρόνον μετά τον Μονοφυσίτην Διόσκορον τον εν τη Τετάρτη Οικουμενική Συνόδω καθαιρεθέντα, εδέχθη τον θρόνον της Αλεξανδρείας ο θείος ούτος Προτέριος, προβληθείς υπό πάσης της Συνόδου.

π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς : διαστρεβλώνεται ἡ διδασκαλία τοῦ Μεγάλου Φωτίου.

Εἶναι γνωστότατο ὅτι ἐκεῖνος ποὺ προήδρευσε στὴν 8η Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (879-880 μ.Χ.) ἦτο ὁ Πατριάρχης Φώτιος. Ὅπως ἐπίσης εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Μέγας καὶ Ἅγιος Φώτιος, δὲν εἶναι ἀρεστὸς στοὺς σημερινοὺς ὀρθοδόξους, ἐπειδὴ τοὺς ὑποδεικνύει ἐκεῖνο ποὺ κοστίζει, κι αὐτοὶ δὲν θέλουν νὰ τὸ πράξουν, δηλαδή τὴν ἄμεσο ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές. Τοῦτο τὸ συμπέρασμα βγαίνει καθαρό, ὄχι μόνο ἀπὸ τὶς πράξεις τους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ συγγράμματά τους, ὅπως αὐτὸ τὸ βιβλίο τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς, «15ος Κανὼν Πρωτοδευτέρας Συνόδου καὶ Ἀποτείχισις», ποὺ τὰ ἀποδέχτηκαν καὶ τὸ διένειμαν στὶς Συνάξεις τους, διὰ τοῦ ὁποίου διαστρεβλώνεται ἡ διδασκαλία τοῦ Μεγάλου Φωτίου.

Από τα πρακτικά καί θεολογικά κεφάλαια Αγίου Συμεών τού Νέου Θεολόγου

Πίστη είναι να πεθάνει κανείς για το Χριστό και για χάρη της εντολης Του, πιστεύοντας οτι ο θάνατος αυτός θα του γίνει πρόξενος ζωής· να θεωρεί τη φτώχεια σαν πλούτο, την ευτέλεια και την ασημότητα σαν αληθινή δόξα και κοινωνική λάμψη· και να πιστεύει ότι με το να μην έχει τίποτε, κατέχει τα πάντα ή μάλλον απέκτησε τον ανεξερεύνητο πλούτο της επιγνώσεως του Χριστού, και όλα τα ορατά να τα βλέπει σαν λάσπη ή καπνό.

ΠΕΡΙ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑΣ -- Το Σύνταγμα, οι βουλευτές και η αλλοίωση της λαϊκής εντολής

Από τονΧαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*

Είναι πρόδηλο ότι η συνταγματική έννομος τάξη στην Ελλάδα τηρείται τύποις, απλώς την επικαλούνται ενίοτε τα κόμματα και πόσο μάλλον το κυβερνών, κατά περίσταση και κατά το δοκούν, παρασιωπώντας εκκωφαντικώς τη συστηματική καταστρατήγησή της ως προς τις καίριες διατάξεις του Συντάγματος. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία πλήττεται εκ βάθρων διότι έχει πλήρως μετασχηματιστεί σε κομματική, όπου το εκάστοτε πλειοψηφούν κόμμα, το οποίο επιβάλλεται εκ του Συντάγματος να αντιπροσωπεύει απολύτως την κυρίαρχη βούληση του λαού εντολέα του (άρθρο 1 παρ. 2), στην πράξη τη σφετερίζεται.

Ειδικότερα οι βουλευτές των κομμάτων καθίστανται κατά το Σύνταγμα εντολοδόχοι και φορείς της βουλήσεως του εκλογικού σώματος και πρέπει να διοικούν εναρμονιζόμενοι διαρκώς με βάση την αρχική εντολή του εκλογικού σώματος, το οποίο ενέκρινε αποκλειστικώς και μόνο το προεκλογικώς κατατεθειμένο υπό αυτά (τα κόμματα) πρόγραμμα. Ως εκ τούτου, οιαδήποτε μορφή όψιμης παρεκκλίσεως συνιστά ευθεία παραβίαση της λαϊκής εντολής και απόπειρα εξαπάτησης του κυρίαρχου λαού.

Νῆψις ψυχῆς -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Μιά φευγαλέα ματιά αὐτογνωσίας στήν ἐσωτερική ζωή τῆς ψυχῆς μας, θά διαγνώσει μύριες ὅσες ἀδυναμίες καί ἐκτροπές πού παραμορφώνουν ὀντολογικά τόν πνευματικό μας κόσμο. Κάποτε διαλογιζόμαστε γιά τούς ἄλλους καί μ᾽ ἔκπληξη ἀναρωτιόμαστε καί λέμε: "Πῶς κατάντησε αὐτός ὁ ἄνθρωπος, ἔτσι;". Μήπως ὅμως, θά πρέπει, τῆς αὐτογνωσίας τήν ἐξέταση νά τήν κάνουμε στόν ἑαυτό μας; "Προσευχή καί σιωπή, λόγου τιμιωτέρα", λέγει ὁ ὅσιος Ἠλίας ὁ πρεσβύτερος. Ν᾽ ἀφήσουμε τά λόγια καί νά κοιτάξουμε τόν ἑαυτό μας. Πάνω ἀπ' ὅλα, στήν πνευματική μας ζωή, ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό νήψη ψυχῆς. Καί νήψη -(στήν ἀρχαιοελληνική, νῆψις) σημαίνει ἀγρύπνια, προσοχή. Γιαυτό καί ἡ ἐκκλησιαστική - νυκτερινή ἀκολουθία ὀνομάζεται "ἀγρυπνία", διότι οἱ χριστιανοί μένουν ἄγρυπνοι.

Τη ΚΖ΄ (27η) Φεβρουαρίου, οι Όσιοι Πατέρες ημών ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ και ΙΑΚΩΒΟΣ, εν ειρήνη τελειούνται.

Ασκληπιός και Ιάκωβος οι Όσιοι Πατέρες ηγωνίζοντο ασκητικώς εις τας ερήμους της Συρίας κατά τους χρόνους του Επισκόπου Κύρου Θεοδωρήτου (393- 458). Και ο μεν Ασκληπιός, ζήσας πρότερον με πολλούς και μηδέν βλαβείς εκ της συνοδείας, ύστερον μετεχειρίσθη την ασκητικήν και ερημικήν πολιτείαν, όθεν και διπλών ηξιώθη στεφάνων.

«Κρατῶ μικρὸ καλάθι» -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Συχνά ἀκούω καλά καί μεγάλα λόγια γιά πρόσωπα πού ἔχουν κάποια θέση στήν Ἐκκλησία, δηλαδή γιά ἐπισκόπους, ἀρχιμανδρίτες, ἡγουμένους, κληρικούς καί μοναχούς, ἀλλά καί γιά σοφούς λαϊκούς θεολόγους τῶν Πανεπιστημίων καί θέλω πάντα νά τά δέχομαι ὅπως τά ἀκούω. Βάζω τόν καλό λογισμό καί ἐλπίζω νά ἐπιβεβαιωθοῦν καί στήν πραγματικότητα, μέ συγκεκριμένες πράξεις. Ὅμως διαπιστώνω ὅτι στίς εἰδήσεις, τίς περιγραφές καί τίς φημολογίες ὑπάρχει ὑπερβολή, γι᾿ αὐτό καί ἡ διάψευση δέν ἀργεῖ νά ἔλθει. Καί δέν ἀναφέρομαι στήν προσωπική ζωή τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά στίς ποικίλες δραστηριότητές τους, πού ἔχουν εὐρύτερη ἀπήχηση στό λαό τοῦ Θεοῦ. Συγκεκριμένα. Ἀκούω γιά ἐνάρετους κληρικούς καί θαρραλέους ὁμολογητές τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί στή συνέχεια βλέπω ἐκδηλώσεις, πού μέ ἀπογοητεύουν.

Είναι Ναός του Υψίστου υγιασμένος!


Η πάντιμος των Ορθοδόξων Παράδοση, μας διδάσκει, ότι η Αειπάρθενος Κόρη ευρέθη η μόνη καθαρά και άμωμος, ώστε να σαρκωθή εξ Αυτής ο πάσης επέκεινα καθαρότητος Υιός και Λόγος του Θεού. Είναι Ναός του Υψίστου υγιασμένος πρώτα με την προσωπικήν Της αγιότητα και αρετήν και ύστερα με την επιφοίτησιν της αγιαστικής δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος. Κάθε άλλη υπερτίμηση ή υποτίμηση της Ορθοδόξου αυτής θεωρήσεως αποτελεί ασέβεια και βλασφημία στο πρόσωπό Της και οδηγεί σε αίρεση και πλάνη.

(Θεοτοκάριον)

Τη ΚΖ΄ (27η) Φεβρουαρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΘΑΛΕΛΑΙΟΣ, εν ειρήνη τελειούται.

Θαλέλαιος ο Όσιος Πατήρ ημών κατήγετο εκ της Κιλικίας και ήκμασε κατά τον Ε΄ (5ον) αιώνα· αγαπήσας δε την ασκητικήν ζωήν, επήγεν εις την πόλιν των Γαβάλων, την νυν Γιβέλ, την εν τη Συρία, απέχουσαν της Λαοδικείας δεκαοκτώ μίλια, προς νότον. Μακράν δε της πόλεως ταύτης έως είκοσι στάδια, ήτοι έως δύο και ήμισυ μίλια, ευρών ο Όσιος ούτος τόπον υψηλόν, ένθα υπήρχε ναός αφιερωμένος εις τους δαίμονας και τιμώμενος με πολλάς θυσίας υπό των ειδωλολατρών, έκτισεν εκεί μικράν καλύβην.

Διηγοῦνται γιὰ κάποιον Γέροντα, ὅτι νήστεψε ἐπὶ ἑβδοµήντα ἑβδοµάδες, τρώγοντας µονάχα µία φορά τὴν ἑβδοµάδα.

Προσευχόταν λοιπὸν στὸ Θεὸ νὰ τοῦ ἀποκαλύψει τὴν ἑρµηνεία ἑνὸς ρητοῦ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, µὰ ὁ Θεὸς δὲν τοῦ τὸ φανέρωνε. Τότε λέει µέσα του: «τόσος κόπος καὶ δὲν ἔφερε κανένα ἀποτέλεσµα. Θὰ πάω, λοιπόν, στὸν ἀδελφό µου νὰ τὸν ρωτήσω», ἀλλά, καθὼς βγῆκε ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ κελλιοῦ του κ’ ἔκλεισε γιὰ νὰ φύγει, στάλθηκε ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ λέει:                                                                                                  
 - Οἱ ἑβδοµήντα ἑβδοµάδες ποὺ νήστεψες δὲν ἄγγιξαν τὸ Θεό· ὅταν ὅµως ταπείνωσες τὸν ἑαυτό σου κι’ εἶπες νὰ πᾶς νὰ ρωτήσεις τὸν ἀδελφό σου, τότε ὁ Θεὸς µὲ ἔστειλε νὰ σὲ πληροφορήσω γιὰ τὴν ἑρµηνεία τοῦ ρητοῦ ποὺ ζήτησες. Καὶ ἀφοῦ τὸν πληροφόρησε γι’ αὐτὸ ποὺ ζητοῦσε, ἔφυγε ἀπὸ κοντά του.