Ιωνάς και Βαραχήσιος οι Άγιοι Μάρτυρες και οι συν αυτοίς αθλήσαντες
κατήγοντο εκ της Περσίας, ήκμαζον δε κατά τους χρόνους του βασιλέως των Ρωμαίων
Κωνσταντίνου του Μεγάλου 307 – 337 και Σαβωρίου βασιλέως των Περσών του
βασιλεύσαντος κατά τα έτη 325 – 379. Ήσαν δε οι Άγιοι Ιωνάς και Βαραχήσιος
Μοναχοί μονάζοντες εις τινα Μονήν, δια δε τον διωγμόν τον οποίον εξαπέλυσε κατά
των Χριστιανών ο Σαβώριος αφήσαντες ούτοι το Μοναστήριόν των μετέβησαν εις
κώμην τινά καλουμένην Μαρμιαβώχ.
Ευρόντες δε εκεί κεκλεισμένους εις την φυλακήν εννέα Αγίους Μάρτυρας, των οποίων τα ονόματα ήσαν Ζανιθάς, Λάζαρος, Μαρουθάς, Ναρσής, Ηλίας, Μάρης, Άβιβος, Συμεήθης και Σάββας παρεθάρρυναν αυτούς να επιμείνωσιν εις την Πίστιν και Ομολογίαν του Χριστού ακλόνητοι μέχρι τέλους, οίτινες και επιμείναντες πράγματι έλαβον τους στεφάνους του Μαρτυρίου. Όθεν εκ της αιτίας ταύτης συλληφθέντες ούτοι, εφέρθησαν εις τους τρεις άρχοντας Μασδράθ, Σιρώ και Μαρμισήν, οι οποίοι συνεβούλευσαν και συγχρόνως ηπείλησαν τους Αγίους, ίνα αρνηθώσι μεν την Πίστιν του Χριστού, προσκυνήσωσι δε τον ήλιον, το πυρ και το ύδωρ· αλλ’ οι Άγιοι ουδόλως επείσθησαν. Πρώτον λοιπόν ο Ιωνάς δένεται κατά τον περσικόν νόμον, κατάτον οποίον, όταν οι Πέρσαι θέλουν να δείρωσι τινά, τον καθίζουσι πρώτον κατά γης και έπειτα δένουσι τας χείρας και τους πόδας του εις ξύλον. Τοιουτοτρόπως ο δεθείς, μένων ακίνητος ως λίθος, δέχεται τους ραβδισμούς, επειδή δια το πολύ και σφιγκτόν δέσιμον δεν δύναται να σαλεύση ή να κινηθή καθόλου. Αφ’ ου λοιπόν τοιουτοτρόπως έδειραν ανηλεώς τον Άγιον με ράβδους τραχείας, έδεσαν τους πόδας του με σχοινία και έσυραν αυτόν έξω εις τόπον αστέγαστον, ίνα ταλαιπωρήται καθ’ όλην την νύκτα και παγώση υπό του ψύχους και του παγετού. Έπειτα παρέλαβον τον Άγιον Βαραχήσιον και αφού επύρωσαν βώλους χαλκούς, έθεσαν αυτούς υπό τας μασχάλας του. Έπειτα έβρασαν μόλυβδον και τον έχυσαν εντός των βλεφάρων, της ρινός και του λάρυγγος και των δύο Αγίων. Είτα, τον μεν Βαραχήσιον έδεσαν εκ των ποδών και εκρέμασαν ανάποδα, του δε Ιωνά έκοψαν τους δακτύλους των χειρών και των ποδών και εκδείραντες το δέρμα της κεφαλής και κόψαντες την γλώσσαν του, έθηκαν αυτόν εντός αγγείου πλήρους πίσσης· αλλ’ εκ των μαρτυρίων τούτων έμειναν αβλαβής, Χάριτι Χριστού. Έπειτα έσφιγξαν αυτόν εις σιδηράν παγίδα και ούτω τον έρριψαν εντός λάκκου βαθυτάτου, ένθα ετελείωσε και έλαβεν ο αοίδιμος του Μαρτυρίου τον στέφανον. Ο δε Άγιος Μάρτυς Βαραχήσιος οδηγηθείς εις εξέτασιν εσύρθη μετά ταύτην γυμνός επί ακανθών. Έπειτα ενέπηξαν καλάμους οξείς εντός του σώματός του και βαλόντες αυτόν εις σιδηράς παγίδας, συνέτριψαν όλον το σώμα του· μετά δε ταύτα έβρασαν πίσσαν και έχυσαν αυτήν εις τον λάρυγγα αυτού και ούτω παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, παρά του οποίου έλαβε τον στέφανον του Μαρτυρίου. Ευλαβής δε τις Χριστιανός ονόματι Αυδησιώτης εξαγοράσας παρά των δημίων τα ιερά των Αγίων Λείψανα αντί πεντακοσίων μιλιαρισίων (περσικών νομισμάτων) ενεταφίασεν αυτά ομού μετά των Λειψάνων των Αγίων εννέα Μαρτύρων. Και οι μεν ανωτέρω αναφερόμενοι εννέα Άγιοι Μάρτυρες ετελειώθησαν κατά την εικοστήν εβδόμην του παρόντος Μαρτίου. Οι δε Άγιοι Μάρτυρες Ιωνάς και Βαραχήσιος ετελειώθησαν κατά την παρούσαν εικοστήν ενάτην του αυτού μηνός, καθ’ ην και επιτελείται η μνήμη αυτών.
Ευρόντες δε εκεί κεκλεισμένους εις την φυλακήν εννέα Αγίους Μάρτυρας, των οποίων τα ονόματα ήσαν Ζανιθάς, Λάζαρος, Μαρουθάς, Ναρσής, Ηλίας, Μάρης, Άβιβος, Συμεήθης και Σάββας παρεθάρρυναν αυτούς να επιμείνωσιν εις την Πίστιν και Ομολογίαν του Χριστού ακλόνητοι μέχρι τέλους, οίτινες και επιμείναντες πράγματι έλαβον τους στεφάνους του Μαρτυρίου. Όθεν εκ της αιτίας ταύτης συλληφθέντες ούτοι, εφέρθησαν εις τους τρεις άρχοντας Μασδράθ, Σιρώ και Μαρμισήν, οι οποίοι συνεβούλευσαν και συγχρόνως ηπείλησαν τους Αγίους, ίνα αρνηθώσι μεν την Πίστιν του Χριστού, προσκυνήσωσι δε τον ήλιον, το πυρ και το ύδωρ· αλλ’ οι Άγιοι ουδόλως επείσθησαν. Πρώτον λοιπόν ο Ιωνάς δένεται κατά τον περσικόν νόμον, κατάτον οποίον, όταν οι Πέρσαι θέλουν να δείρωσι τινά, τον καθίζουσι πρώτον κατά γης και έπειτα δένουσι τας χείρας και τους πόδας του εις ξύλον. Τοιουτοτρόπως ο δεθείς, μένων ακίνητος ως λίθος, δέχεται τους ραβδισμούς, επειδή δια το πολύ και σφιγκτόν δέσιμον δεν δύναται να σαλεύση ή να κινηθή καθόλου. Αφ’ ου λοιπόν τοιουτοτρόπως έδειραν ανηλεώς τον Άγιον με ράβδους τραχείας, έδεσαν τους πόδας του με σχοινία και έσυραν αυτόν έξω εις τόπον αστέγαστον, ίνα ταλαιπωρήται καθ’ όλην την νύκτα και παγώση υπό του ψύχους και του παγετού. Έπειτα παρέλαβον τον Άγιον Βαραχήσιον και αφού επύρωσαν βώλους χαλκούς, έθεσαν αυτούς υπό τας μασχάλας του. Έπειτα έβρασαν μόλυβδον και τον έχυσαν εντός των βλεφάρων, της ρινός και του λάρυγγος και των δύο Αγίων. Είτα, τον μεν Βαραχήσιον έδεσαν εκ των ποδών και εκρέμασαν ανάποδα, του δε Ιωνά έκοψαν τους δακτύλους των χειρών και των ποδών και εκδείραντες το δέρμα της κεφαλής και κόψαντες την γλώσσαν του, έθηκαν αυτόν εντός αγγείου πλήρους πίσσης· αλλ’ εκ των μαρτυρίων τούτων έμειναν αβλαβής, Χάριτι Χριστού. Έπειτα έσφιγξαν αυτόν εις σιδηράν παγίδα και ούτω τον έρριψαν εντός λάκκου βαθυτάτου, ένθα ετελείωσε και έλαβεν ο αοίδιμος του Μαρτυρίου τον στέφανον. Ο δε Άγιος Μάρτυς Βαραχήσιος οδηγηθείς εις εξέτασιν εσύρθη μετά ταύτην γυμνός επί ακανθών. Έπειτα ενέπηξαν καλάμους οξείς εντός του σώματός του και βαλόντες αυτόν εις σιδηράς παγίδας, συνέτριψαν όλον το σώμα του· μετά δε ταύτα έβρασαν πίσσαν και έχυσαν αυτήν εις τον λάρυγγα αυτού και ούτω παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, παρά του οποίου έλαβε τον στέφανον του Μαρτυρίου. Ευλαβής δε τις Χριστιανός ονόματι Αυδησιώτης εξαγοράσας παρά των δημίων τα ιερά των Αγίων Λείψανα αντί πεντακοσίων μιλιαρισίων (περσικών νομισμάτων) ενεταφίασεν αυτά ομού μετά των Λειψάνων των Αγίων εννέα Μαρτύρων. Και οι μεν ανωτέρω αναφερόμενοι εννέα Άγιοι Μάρτυρες ετελειώθησαν κατά την εικοστήν εβδόμην του παρόντος Μαρτίου. Οι δε Άγιοι Μάρτυρες Ιωνάς και Βαραχήσιος ετελειώθησαν κατά την παρούσαν εικοστήν ενάτην του αυτού μηνός, καθ’ ην και επιτελείται η μνήμη αυτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου