Το χαροποιόν πένθος εις την Ορθόδοξον ασκητικοησυχαστικήν Παράδοσιν της Εκκλησίας

Τοῦ κ. Παναγιώτου Σωτ. Γκιουλὲ

 «Οὐκ ἐγκληθησόμεθα, ὦ οὗτοι, οὐκ ἐγκληθησόμεθα ἐν ἐξόδω ψυχῆς, διότι οὐ τεθαυματουργήκαμεν, οὐδ᾽ ὅτι οὐ τεθεολογήκαμεν, οὐδ᾽ ὅτι θεωρητικοὶ οὐ γεγόναμεν· ἀλλὰ λόγον πάντως δώσομεν τῷ Θεῷ, διότι ἀδιαλείπτως οὐ πεπενθήκαμεν» (Κλῖμαξ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, λόγος 7ος, στίχος 73ος).

Ὡς εὔηχον σάλπισμα, ἀδιαλείπτου ἡσυχαστικοῦ πένθους, ἀντηχοῦν στὶς ἀκοὲς τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν, οἱ ἀσκητικοησυχαστικοὶ αὐτοὶ λόγοι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, ποὺ διασαλπίζουν διαχρονικὰ σ᾽ ὁλόκληρο τὸ πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὅτι κατὰ τὴν ἔξοδο τῆς ψυχῆς μας τὴν ὥρα τοῦ θανάτου, δὲν θὰ κατηγορηθοῦμε ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, γιατὶ δὲν θαυματουργήσαμε ἢ γιατὶ δὲν γίναμε θεωρητικοί, οὔτε γιατὶ δὲν θεολογήσαμε· ἀλλ᾽ ὁπωσδήποτε ὅμως θὰ δώσουμε λόγο στὸν Θεό, γιατὶ ἀδιαλείπτως δὲν ἐπενθήσαμε σ᾽ ὁλόκληρη τὴν ζωὴ μας γιὰ τὸ ἀπύθμενο βάθος τῆς ἁμαρτωλότητὸς μας!… Γιατὶ εἶναι ἀλήθεια, πὼς κι ἄν ἀκόμη δὲν ἀξιωθήκαμε νὰ λάβουμε, «τὰ κρείττονα χαρίσματα» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Α´ Κορινθ. ιβ´ 31), ἐν τούτοις, δὲν θὰ κατηγορηθοῦμε, κατὰ τὸν Ἅγιον Ἰωάννην τῆς Κλίμακος, ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὴν ἔλλειψη αὐτὴ τῶν θαυματουργικῶν καὶ θεολογικῶν μας ἱκανοτήτων, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἔλλειψη ἐπιγνώσεως τοῦ συνεχοῦς καὶ ἀδιαλείπτου πένθους σ᾽ ὁλόκληρη τὴν ζωὴν μας…

Ένωση εκκλησιών & Οικουμενισμός


ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΣΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΥΠΗΚΟΟ -ΠΑΤΕΡΕΣ Ι.Μ. ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ


O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 13 Οκτωβρίου 2018

Τη ΙΓ΄ (13η) Οκτωβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΚΑΡΠΟΥ, ΠΑΠΥΛΟΥ, ΑΓΑΘΟΔΩΡΟΥ και ΑΓΑΘΟΜΙΚΗΣ.                                                                      

Κάρπος, Πάπυλος, Αγαθόδωρος και Αγαθονίκη οι ένδοξοι Άγιοι Μάρτυρες, οι στεροί στύλοι της Εκκλησίας και θεμέλιοι άσειστοι, ήσαν από την περιφανή Πέργαμον, ακμάσαντες κατά τους χρόνους Δεκίου μεν του βασιλέως, ανθυπάτου δε της Ανατολής Βαλεριανού, εν έτει σν΄ (250). Εκ τούτων οι Άγιοι Κάρπος και Πάπυλος ήσαν ιατροί κατά την τέχνην, η Αγία Αγαθονίκη ήτο αδελφή του Αγίου Παπύλου και ο Άγιος Αγαθόδωρος ήτο υποτακτικός των Αγίων Κάρπου και Παπύλου. Και ο μεν Άγιος Κάρπος ήτο Επίσκοπος Θυατείρων, ο δε Πάπυλος ήτο Διάκονος, χειροτονηθείς από τον ίδιον αυτόν Κάρπον.

Μια ερώτησις επι της επιστολής του ζηλωτού γέροντος Σάββα. -- Του αδελφού μας Ιουστίνου

Είχε άραγε προλάβει να  διαβάσει την επιστολή του Αγίου Παϊσίου προς τον πατέρα Χαράλαμπο Βασιλόπουλο , τον μεγάλο αυτόν πολέμιο του οικουμενισμού;

Εαν ναι, πως ισχυρίζεται ότι ο Άγιος Παϊσιος ήταν εκτός της γραμμής των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων ;

Εαν όχι, τότε οι διαδοχοι του γέροντος Σάββα θα πρέπει να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους διαβάζοντας την πασίγνωστη αυτή επιστολή και , αν δεν πετούν στα σύννεφα του ζηλωτισμού, να βάλουν μετάνοια στον Αγιο Παϊσιο, ώστε να γαληνέψει και η ψυχή του γέροντος Σάββα.

Μην ξεχνούν ορισμένοι ότι η ημερολογιολατρεία είναι μέγα πνευματικό σφάλμα και οδηγεί συχνάκις εις πεπλανημένην  δυσφήμησιν των έργων του Αγίου Πνεύματος...  

του ΑγίουΣάββαttp://orthodox-voice.blogspot.com/2018/10/1991.html

Τη ΙΒ΄ (12η) Οκτωβρίου, μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών ΘΕΟΣΕΒΙΟΥ του Αρσινοϊτου.

Θεοσέβιος ο Όσιος Πατήρ ημών, ο Αρσινοϊτης, εγεννήθη εις την κώμην Αρσινόην κειμένην πλησίον της Παφίας της Μαιλάνδρας της μεγαλονήσου Κύπρου εξ ευσεβών και ευπόρων γονέων, Μιχαήλ και Άννης καλουμένων, είχε δε και αδελφόν τον Όσιον Αρκάδιον τον μετέπειτα Επίσκοπον Αρσινόης, τον εορταζόμενον κατά την κθ΄ (29ην) Αυγούστου. Ενώ δε ο αδελφός του Αρκάδιος εστάλη από τους γονείς του εις Κωνσταντινούπολιν δι’ ανωτέραν μόρφωσιν και μαθημάτων παιδείαν, ούτος παρέμεινε πλησίον των γονέων του ποιμαίνων τα πρόβατα και διαπρέπων εν αρετή και ευσεβεία.

ΑΣΠΙΔΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ


          ΔΥΣΤΥΧΩΣ οι Έλληνες ΟΥΔΕΠΟΤΕ εψήφισαν με την αληθινή έννοια της ψήφου, αλλά απλά καλούνται να νομιμοποιήσουν αυτούς που υποδεικνύει το καθιδρυθέν σύστημα. Αυτό το σαθρό σύστημα που γεννοβολάει σκύβαλα και αποκλείει προσωπικότητες που θα μπορούσαν να παράξουν έργο και να γίνουν οι φάροι της Πατρίδας μας. Το πολιτικό σύστημα της ιζηματώδους κομματοκρατίας και της συναλλαγής που δημιουργεί μαντριά, όπου η διαπλοκή και η ιδιοτέλεια χαρακτηρίζουν τους «ποιμένες και το βελάζον ποίμνιο».

" Ελένη" (Ελένη Γκατζογιάννη - Η Ταινία)


Τη ΙΒ΄ (12η) Οκτωβρίου, η Αγία Μάρτυς ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ η παρθένος ξίφει τελειούται.

Αναστασία η Αγία Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους Δεκίου και Βαλεριανού των βασιλέων εν έτει σν΄ (250), καταγομένη μεν από την Ρώμην, ασκουμένη δε εις εν Μοναστήριον ομού με άλλας παρθένους. Αύτη λοιπόν διαβληθείσα ότι είναι Χριστιανή παρέστη ενώπιον του ηγεμόνος με σιδηράν αλυσίδα και εδάρη εις το πρόσωπον. Έπειτα γυμνωθείσα κατακαίεται, ενώ επί του πυρός έχυναν πίσσαν, έλαιον και θείον. Μετά ταύτα εκρέμασαν αυτήν και έκοψαν επί του ξύλου τους δύο μαστούς της, ανέσπασαν από τας ρίζας τους όνυχάς της, έκαυσαν τας χείρας και τους πόδας της, εξερρίζωσαν τους οδόντας της και επί τέλους απέκοψαν την τιμίαν της κεφαλήν, ούτω δε η μακαρία έλαβε τον στέφανον του Μαρτυρίου.

Επιστολή Γέροντος Σάββα Καψαλιώτου 1991

https://agiooros.org/viewtopic.php?f=93&t=14377

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ -- Τοῦ κ. Ἰωάννου Τάτση, Θεολόγου

Τὸ περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀποτελεῖ καὶ πάλι θέμα συζήτησης μεταξὺ τῶν Θεολόγων καὶ ὄχι μόνο. Ὅπως εἶναι γνωστὸ ἑτοιμάζονται ἤδη νέα προγράμματα σπουδῶν καὶ νέα βιβλία γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου. Στὸ πλαίσιο αὐτῆς τῆς ἀλλαγῆς πρόσωπα γνωστὰ γιὰ τὶς ἀπόψεις τους στοὺς θεολογικοὺς κύκλους προτείνουν ἕ να «ἄνοιγμα» τοῦ μαθήματος ὥστε νὰ εἰσέλθει σὲ αὐτὸ ἀέρας ἀπὸ τὴ Δύση (Παπισμὸς–Προτεσταντισμὸς) καὶ τὴν Ἀνατολὴ (Ἰσλαμισμὸς – Ἰουδαϊσμὸς –Βουδισμὸς κ.λπ.). Πρόκειται οὐσιαστικὰ γιὰ ἕνα ἀκόμη βῆμα στὴν πορεία γιὰ ἀντικατάσταση τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ μαθήματος ἀπὸ ἕνα μάθημα θρησκειολογίας, κίνηση ποὺ βρίσκει ἀντίθετη τὴ μεγάλη πλειονότητα τῶν θεολόγων ἐκπαιδευτικῶν. Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μιᾶς ὀρθόδοξης χώρας, ὅπως ἡ Πατρίδα μας, δὲν μπορεῖ καὶ δὲν πρέπει νὰ ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὶς πηγὲς τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας, τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν πατερικὴ παράδοση.

Τη ΙΒ΄ (12η) Οκτωβρίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΔΟΜΝΙΝΗΣ.

Δομνίνα η Αγία Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού, εν έτει σπστ΄ (286), παρασταθείσα δε εις τον ηγεμόνα της Αναζαρβέων Μητροπόλεως, Λυσίαν καλούμενον, ωμολόγησε τον Χριστόν. Όθεν πρώτον έδειραν αυτήν με ωμά βούνευρα και κατέκαυσαν τους πόδας της με πεπυρακτωμένα σίδηρα· έπειτα θραύουσι τα οστά της με ράβδους, εξαρθρούσι τας αρμονίας των μελών της και ρίπτουσιν αυτήν εις την φυλακήν. Και τοιουτοτρόπως η μακαρία περέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού.