ΝΕΑ ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ (ΠΕΡΙ ΗΣΥΧΙΑΣ) -- Αθωνικά άνθη

Χριστού του πράγματι αγαθού και υπεράγαθου τις ευεργετικές θείες ακτίνες δεχόμενοι μέσα στην ησυχία, προς αυτές πρέπει να κινηθούμε για να φωταγωγηθούμε με αγαθές πράξεις.                                          Διονυσίου Αρεοπαγίτου, MignePC 3, st.  1085.

Πρέπει να προσπαθούμε για να έχουμε τον νουν σε ησυχία. Όπως όταν τα μάτια περιφέρονται συνεχώς, πότε μεν στα πλάγια κινούμενα, πότε δε προς τα επάνω και κάτω διαρκώς στρεφόμενα, δεν είναι δυνατόν να δουν το αντικείμενο καθαρά, αλλά πρέπει να στερεώσει κανείς το βλέμμα επάνω στο βλεπόμενον, αν θέλει να το δει με καθαρότητα, έτσι και ο νους του ανθρώπου, είναι αδύνατο να ατενίσει την αλήθεια με ζωηρότητα, αν έλκεται από πολλές εγκόσμιες φροντίδες… 

Καθολική εκκλησία-Οικουμενισμός 8η & 9η οικουμενικές σύνοδοι


ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΣΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΥΠΗΚΟΟ -ΠΑΤΕΡΕΣ Ι.Μ. ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ


O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 3 Σεπτεμβρίου 2018

Τη Γ΄ (3η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΑΝΘΙΜΟΥ Επισκόπου Νικομηδείας.                                                                                                                    
Άνθιμος ο Μάρτυς και Επίσκοπος εγεννήθη εις την περίφημον πόλιν της Νικομηδείας, από ευσεβών και ευγενών κλάδων αναβλαστήσας, καλούς δε και αυτός προσενέγκας καρπούς, ευωδίαζε πάσαν την Εκκλησίαν ως εύοσμον άνθος, διότι ευθύς μεν ως την πρώτην ηλικίαν των νηπίων παρήλθεν, ήνθιζον εις αυτόν πάσα θεία χάρις και ήθη χρηστά, αλλά και ως παιδίον ήτο δια πολλής συνέσεως κατηρτισμένος. Ότε δε πάλιν έφθασε και εις την ανδρικήν ηλικίαν, τας των ανδρών αρετάς επεμελείτο και εκυριάρχει της γαστρός, εκράτει του θυμού και των σαρκικών επιθυμιών και την κοσμικήν φαντασίαν απεστρέφετο, αλλά και την μητέρα των αρετών, την αγάπην, φιλοπόνως ειργάζετο, άπας δε ο καιρός του ήτο ασχολία προσευχής και τήρησις των θείων εντολών, ώστε καθ’ όλον τον βίον αυτού, απέχων από πάσαν ματαίαν διασκέδασιν, εντελώς ειργάζετο την αρετήν.

Παναγία η Λιμνιά

Σε μια γραφική παραλία στον βόρειο Ευβοϊκό, όπου το αρχαίο Ελύμνιο, είναι σήμερα χτισμένη η κωμόπολη της Λίμνης. Στον περικαλλή ναό της είναι θησαυρισμένη η θαυματουργή εικόνα της πολιούχου της Παναγίας της Λιμνιάς. 
Στα 1560, καθώς διασώζει η παράδοση, όταν ήταν σουλτάνος ο Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής, ένα τούρκικο πλοίο έπεσε στα μέρη της Κασσάνδρας με κατεύθυνση τη Χαλκίδα. Στο πλήρωμα του καραβιού ήταν κι ένας χριστιανός ναύτης, ο λοστρόμος Δημητρός, άνθρωπος ευλαβής και ηλικιωμένος. 
Το καράβι πλησίαζε στη Σκιάθο με φουσκωμένα τα πανιά από τον σορόκο. Ξαφνικά ο άνεμος κόπασε. Τότε ο Δημητρός έδωσε εντολή να ρίξουν τις βάρκες στη θάλασσα, για να ρυμουλκήσουν το καράβι.
 

Αυτοκτονούμε. 17.710.000 εκτρώσεις στην «αγιοτόκο» Ελλάδα !!!

Ιανουάριος 1970---Δεκέμβριος 2017
17 .710 .000, (δεκαεπτά  εκατομμύρια επτακόσιες δέκα χιλιάδες) ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από εκτρώσεις!!!
Με το εθνικό έγκλημα της νομιμοποιήσεως των αμβλώσεων και μάλιστα με δαπάνες του κράτους, δια του Ν. 1609 του 1986.
 Με την έντεχνη από το  1980  αλλοίωση της ομοιογένειας των Ελλήνων με περίπου 2.000. 000 μουσουλμάνων λαθρομεταναστών.
 Και τώρα με την  σταδιακή απονομή της ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες και λαθρομετανάστες, είναι όντως τραγικόν, ευρισκόμεθα προ της  αλλοιώσεως και μειώσεως του ελληνικού πληθυσμού, και οι υπεύθυνοι του έθνους συνεχίζουν να νομιμοποιούν και να πληρώνουν δια 350 χιλιάδες περίπου, εκτρώσεις, ετησίως.
 Αυτοκτονούμε!!!

Οι πειρασμοί -- Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού

Τα λυπηρά που μας συμβαίνουν γίνονται ή για παιδαγώγησή μας, ή για την εξάλειψη παλιών αμαρτιών, ή για διόρθωση της τωρινής αμέλειάς μας, ή για αποτροπή μελλοντικών αμαρτιών. Εκείνος λοιπόν που συλλογίζεται ότι ο πειρασμός τού συνέβη για κάποιον από αυτούς τους λόγους, δεν αγανακτεί, όταν τον χτυπούν ή τον αδικούν ή του κάνουν κάποιο άλλο κακό. Καθώς μάλιστα συναισθάνεται τις αμαρτίες του, ούτε κατηγορεί εκείνον που του προξενεί τον πειρασμό, αφού, είτε μέσω αυτού είτε μέσω άλλου, όφειλε να πιει το ποτήρι της θείας δικαιοσύνης. Αντίθετα, στον Θεό αποβλέπει και τον ευχαριστεί για ό,τι επέτρεψε, και τον εαυτό του κατηγορεί και δέχεται πρόθυμα την παιδαγωγική δοκιμασία, όπως έκανε ο Δαβίδ με τον Σεμεΐ (Β’ Βασ. 16:5-13). Ο ασύνετος άνθρωπος, από την άλλη, ζητά συχνά από τον Θεό να ελεηθεί και να ελευθερωθεί από τα δεινά, όταν όμως έρχεται το έλεος, δεν το δέχεται, επειδή αυτό δεν είναι όπως εκείνος ήθελε, αλλά όπως το έκρινε συμφέρον ο Γιατρός των ψυχών. Γι’ αυτόν τον λόγο αδημονεί και αναστατώνεται, και άλλοτε τα βάζει οργισμένος με τους ανθρώπους, ενώ άλλοτε βλασφημεί τον Θεό. Έτσι όμως και αγνωμοσύνη δείχνει, και ενίσχυση στον πειρασμό του δεν παίρνει.

ΑΠΟ την «ΙΘ´ Ὁμιλία» τοῦ Μ. Μακαρίου:

«Ὅποιος θέλει νὰ προσέλθη στὸν Κύριον καὶ νὰ καταξιωθῆ νὰ λάβη τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ νὰ γίνη κατοικητήριον τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ γεμίση τὸν ἑαυτόν του μὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ὥστε νὰ μπορέση μὲ καθαρὸν καὶ ἄμωμον τρόπον νὰ ἀποκτήση τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ νὰ τηρήση τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, αὐτὸς ὀφείλει νὰ ἀρχίση ἀπὸ τὴν πίστη. Νὰ πιστεύη δηλαδὴ στὸν Κύριον μὲ ἀπόλυτη βεβαιότητα καὶ νὰ παραδίνη ὅλον τὸν ἑαυτόν του στὰ λόγια καὶ στὶς ἐντολές του καὶ νὰ ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ ὅλα τὰ πράγματα τοῦ κόσμου, ποὺ τὸν δεσμεύουν, γιὰ νὰ μὴ ἀσχολῆται ὅλος ὁ νοῦς του σὲ κοσμικὰ πράγματα. Καὶ πρέπει νὰ προσκαρτερῆ πάντοτε στὴν προσευχὴ μὲ πίστη, προσευχὴ προσδοκίας στὸν Κύριον, καὶ περιμένοντας πάντοτε τὴν ἐπίσκεψη καὶ τὴν βοήθειά Tου, ἔχοντας συνεχῶς τὸν νοῦ του σὲ αὐτὴν τὴν προσδοκία».

Τη αυτή ημέρα B΄ (2α) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΑΕΙΘΑΛΑ και ΑΜΜΩΝ.

Αειθαλάς και Αμμών οι Άγιοι διεβλήθησαν ως Χριστιανοί εις τον Βάβδον, τον ηγεμόνα της εν Θράκη Ανδριανουπόλεως· ερωτηθέντες δε να είπωσι το γένος και το επάγγελμα, το οποίον έχουσιν, απεκρίθησαν εις αυτόν, ότι είναι Χριατιανοί· όθεν προσετάγησαν να θυσιάσουν εις τα είδωλα, και μη καταπεισθέντες, εδάρησαν με νεύρα βοών τόσον σκληρώς, ώστε εν τω ανηλεεί δαρμώ παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας Θεού.

ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ... ΔΕΥΤΕΡΑ 27-8-2018. - π. Γεώργιος Αγγελακάκης

https://agiooros.org/viewtopic.php?f=34&t=14302

Τη αυτή ημέρα B΄ (2α) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Νηστευτού.

Ιωάννης ο εν Αγίοις πατήρ ημών, ο Νηστευτής, επατριάρχευσε κατά  τους χρόνους Τιβερίου και Μαυρικίου των βασιλέων (582 – 595), εγεννήθη δε εν Κωνσταντινουπόλει· όταν ήλθεν εις ηλικίαν, έγινε χαράκτης κατά την τέχνην· ήτο δε ευσεβής ομού και φιλόπτωχος, φιλόξενος και φοβούμενος τον Θεόν. Ούτος μίαν φοράν εδέχθη ένα Μοναχόν, καταγόμενον από την Παλαιστίνην, ονόματι Ευσέβιον, ο οποίος περιπατών κθ’ οδόν ομού με τον Άγιον Ιωάννην, και ευρισκόμενος εις τα δεξιά του Αγίου, ήκουσεν αοράτως μίαν φωνήν, ήτις του έλεγε· «Δεν είναι συγκεχωρημένον εις σε, Αββά, να περιπατής εις τα δεξιά του μεγάλου Ιωάννου»· προεμήνυε δε ο Θεός με την φωνήν ταύτην το μέγα αξίωμα της Αρχιερωσύνης, το οποίον έμελλε να λάβη ο Ιωάννης. Μετά ταύτα γίνεται γνώριμος και φίλος ούτος ο Νηστευτής Ιωάννης με τον συνώνυμόν του Άγιον Ιωάννην τον Γ΄, τον από Σχολαστικών καλούμενον, όστις και Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως εχρημάτισεν· ούτος συνηρίθμησεν αυτόν εις την τάξιν των Αναγνωστών, είτα εχειροτόνησεν αυτόν Διάκονον και μετά ταύτα Πρεσβύτερον.